De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
Nae de wijse: Roosekens in de Mey.[IEp]hthah een strijdtbaer Helt vermaert,Ga naar margenoot+
[Va]n een Hoere ghebaert,
[Was] Gileads sone, maer creech daer na
[Mee]r echtelijcke vruchten,
[Als d]ie groot waren, sy IephthaGa naar margenoot+
[Ded]en vluchten.
| |
[pagina 132]
| |
Ga naar margenoot+Int landtschap Tob daer woonde hy,
End' hem vielen by
Veel loose lieden, haer Capiteyn
Werdt hy, nae dese tijden,
Quamen die Ammoniten int pleyn
Om te strijden.
Om te strijden teghen Israel,
Dus van Gilead snel
Ga naar margenoot+Trocken die Ouderen om den Man,
Dat hy haer hooft soud' wesen,
End' deden hem goede beloften, van
Allen desen.
Indien hy de kinderen van Ammon
Met Gods hulpe verwon,
Soo souden die van Gilead staen
Onder Iephthahs ghebieden,
Op sulcke belofte is hy ghegaen
Met henlieden.
Den Coninck van Ammon hy vragen liet
Ga naar margenoot+Den waeromme, siet,
Dat hy hem quam bestrijden vry:
Den Coninck gaf antwoorde,
Om dat Israel nam, dat my
Toebehoorde.
Ga naar margenoot+Als sy quamen uyt Egypten landt
Met gheweldigher handt,
Van Arnon aen, tot Iabok toe,
En tot aen die Iordane,
Gheeft ghy't me weder, t'staet al int goe
Te vergane.
| |
[pagina 133]
| |
[I]ephthah ontboodt goe ontschuldt claer,
[Vo]or Israel, maer
[De]n Coninck sijn reden niet aen en nam,
[Gh]elijck den obstinaten,
[M]aer s'Heeren Gheest op Iephthah quam
[T's]ijner baten.
Iephthah ten strijde van Mizpe track,Ga naar margenoot+
[Be]loefde en sprack:
[O] Heere, gheeft ghyse in mijner handt,
[En] ick met vreden keere,
[Ee]nen Offer sal ick u met brandt
[Do]en, O Heere.
[S]oo wat uyt mijn Huys-deure soet
[M]y comt te ghemoet,
[Da]t sal ick u offeren dan,
[Du]s met d'Israeliten
[Do]or Gods ghenade hy verwan
[D']Ammoniten
[H]y deed', alsoo men lesen mach,
[Ee]nen seer grooten slach,
[Da]t d'Ammoniten seer confuys
[Ve]rloren twintich steden,
[Als]oo dat Iephthah weder t'huys
[Qu]am met vreden.
Maer als hy voor sijn huys quam siet,
[Oc]h wat meerder verdriet,
[Zij]n lieue dochter hem te ghemoetGa naar margenoot+
[Qu]am, met Reyen en Tamboeren,Ga naar margenoot+
[Va]n droefheyt mocht hem al sijn bloet
[We]l beroeren.
| |
[pagina 134]
| |
Hy en hadde kinderen groot noch cleen,
Dan dees dochter alleen,
Hy scheurde sijn cleeders, en heeft gheseyt,
Ay, mijn dochter ghetrouwe,
Hoe buyght ghy my neder in droefheyt
En in rouwe.
Want ick heb tot den Heere saen
Mijnen mondt open ghedaen,
Sulcx ick niet wederroepen en mach:
Als sijn dochter dit hoorde,
Sy gaf verduldich met verdrach
Ga naar margenoot+Sulck antwoorde.
Mijn Vader hebt ghy gheopent u mont
Tot den Heer in verbont,
Soo stel ick my seluen in u handt,
Doet soo ghy hebt ghesproken,
Nae dat u Godt aen uwen vyandt
Heeft ghewroken.
Maer wilt my toelaten alleen,
Dat ick gae en beween
Met mijn ghespeelinnen alom,
Op die Berghen verheuen,
Twee maenden lanck, mijnen maechdom
En jonck leuen.
Sy ginck, naer vaderlijck consent,
Met haer maeghdekens jent,
Beweenen haer maeghdelijckheyt
Die Berghen op en neder,
En op den tijdt van haer gheseyt
Quam sy weder.
| |
[pagina 135]
| |
[D]en Vader voldede doe sijn beloft
[Me]t sijn Dochter: maer oft
[In s]ijn herte was droefheyt cleen,
[Oor]deel elck met verstande,
[Van] haer ded' hy den Heere een
[Off]erhande.
[S]y en hadde noyt aen eenich man schult,
[En] elck Iaer vervult,
[Vier] daghen lanck versaemden haer
[Die] Israelsche maeghden,
[Ghe]woonelijck dees maeght eerbaer
[Sy] beclaeghden.
[Di]t doen van Iephtha tot leeringe dient,Ga naar margenoot+
[Voo]r elck Christelijck vrient,
[Ons] weest ghetrouw ende constant,Ga naar margenoot+
[Off]ert dit lichaem doodich,Ga naar margenoot+
[En] houdt Godt u belofte, wantGa naar margenoot+
[Een] is noodich.
|