De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
[pagina 3]
| |
op de wijse van Ionas: Godt sprack in, etc.
ALs God Hemel end' eerde Ga naar margenoot+
Hadde ghemaeckt vailjant,
End' al wat hem gheneerde Ga naar margenoot+
Int water, locht oft landt,
Schiep hy tot sijn beelde playsant Ga naar margenoot+
Den Mensche want // Hy met verstant Ga naar margenoot+
Ouer al soude hebben d'ouerhant.
God heeft gheplant in Eden Ga naar margenoot+
Eenen Hof delicaet,
Daer in steld' hy met vreden Ga naar margenoot+
Adam met dit mandaet:
Eet van elcken boom die hier staet,
Maer voorby gaet // End' ouerslaet
Den boom der kennissen van goet en quaet.
Want siet, dit sult ghy weten,
In welcken dach dat ghy
Van desen boom sult eten,
Den doot steruen suldy: Ga naar margenoot+
Ten is niet goet // sprack Godt oock vry,
Dat den Mensch zy // Alleene, hy
Wilde den Mensch een hulpe voeghen by.
Want daer en was ghevonden
Hulpe voor Adam gheen,
Godt heeft op hem ghesonden
Eenen slaep vry niet cleen: Ga naar margenoot+
| |
[pagina 4]
| |
Ga naar margenoot+Hy nam van sijne ribben een,
Ghenas dat reen // End' uyt dat been
Schiep hy een Wijf // en gincse tot hem leen.
Adam sprack nae den eyssche,
Dits been der beenen mijn,
En vleesch van mijnen vleysche,
Hietse Manninne fijn:
Maer de Slanghe vol quaet fenijn,
Door nijdich pijn // Vol loosen schijn,
Listigher dan de Dieren heeft ghezijn.
Ga naar margenoot+Sy ginck Eva bepraten
Met leughen, sy besloot,
Soo sy van den boom aten
De welck haer Godt verboot,
S'en souden niet steruen de doot,
Maer Gods genoot // Zijn wijs end' groot
Eva met lust aensach den boom minioot.
Ga naar margenoot+Dus at sy van de vruchten,
Om wijs zijn onghelaeckt,
Gaf Adam sonder duchten,
Die heeft daer van ghesmaeckt:
Doe saghen sy, als eerst ontwaeckt,
Sy waren naeckt // Bloot als ontschaeckt
Vijgeblader schooten hebben sy ghemaeckt
Ga naar margenoot+Gods stemme sy aenhoorden
Midden int Hof aldaer,
Verborghen voor sijn woorden,
Naeckt zijnde, schaemde haer:
Wie heeft u gheseyt openbaer,
V naecktheyt, maer // Hebt ghy niet daer
| |
[pagina 5]
| |
Van gh'eten, dat ick u verboodt soo claer?
T'Wijf, my van u ghegheuen Ga naar margenoot+
Gaf my, dus at ick wat,
Tot t'Wijf sprack Godt verheuen,
Waerom sy ouertrat?
Door der Slanghen om dat // Suldy voort plat
Vervloeckt op u borst cruypen uwen pat.
Vyandtschap wil ick setten Ga naar margenoot+
Tusschen u ende t'Wijf,
Haer zaet u hooft sal pletten,
Eva om u bedrijf,
Vol pijn en smert' werdt al u lijf,
Int baren stijf // Voortaen oock blijf
V Man dijn heere, sonder weerghekijf.
Om Adams zonde, d'eerde Ga naar margenoot+
Werdt vervloeckt wijdt en breet,
Op dat hy hem gheneerde
Met kommer ende sweet,
Doe maeckte God haer elck een cleet,
En sprack, nu weet // Door dit beleet,
Adam van goet en quaet het onderscheet.
Doe werden sy ghedreuenGa naar margenoot+
Beyd' uyt den Lusthof soet,
Dus werdt het sondich sneuen
Ter Weerelt ouervloet:Ga naar margenoot+
Maer wie nu doet, oprechte boet,
Des Heeren bloet // Voor hem voldoet,
Naermaels hy Adams schult niet dragen moet.
Een is noodich. |
|