De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijop de wijse: By Aderen en by Slanghen.
Ga naar margenoot+WIe met den wijsen omme gaet
Ga naar margenoot+Mach wijsheyt leeren t'syner eeren,
Maer tis den jonghen lieden quaet,
By den lichtveerdighen verkeeren,
Exempel ghepresen // van desen
Slaet ga,
Wy van Dina
Genesis vierendertigh lesen.
Die Dochter van dien vromen Man
Iacob, sy heeft om te aenschouwen
De Dochteren van 't landt Canaan
Haer al te verre gaen betrouwen,
Tot Sichem der steden // ghetreden
Aldaer,
By oneerbaer
Lichtveerdigh volck, woest, onbesneden.
Met onghetemde lust ghesien
| |
[pagina 625]
| |
Heeft haer den Heere vanden Lande
Sichem, Hemors soon, ende dien
Haer nemende, brochtse ter schande,
Beslapen, gheschonden // in sonden
G'hantiert,
En gheschoffiert
Wert die Maeght bin seer korte stonden.
Hy sprack met haer vriendelijck, want
Syn hert aen dese jonghe deerne
Dat hingh vast door der liefden bandt,
Te Wijv' hadt hyse ghehadt geerne,
Met Hemor zijn Vader, te gader
Soo gingh
Den Ionghelingh
Iacob spreken, hy sagh niet nader.
Hemor komend' om spreken voort,
Wt 'tvelt Iacobs sonen daer quamen,
Die Mannen worden seer verstoort,
Als sy dese dwaesheyt vernamen,
Van Sichem verheven // bedreven
Rebel
Aen Israel,
Haer hert en kost het niet vergheven.
O lieve, sprack Hemor beleeft,
Mijns soons hert heeft een groot verlangen
Na u Dochter, ick bidd' u gheeft
Hem die te Wijv', en wilt ontfangen
Ons dochters tot Wyven // beklyven
Laet vry Vrede, dat wy
In vrientschap vast verbonden blyven.
Ons landt dat is voor u ontdaen,
Woont en gheneert u vry daerinne,
Sichem badt oock met soet vermaen
Haer Vader en Broeders uyt minne,
Datmen hem dade // ghenade,
En dat
Sy den Bruydt-schat
Eyschen soo sy 't bonven te rade.
Hy wildet gheven met blijden moedt,
| |
[pagina 626]
| |
Gheen last was hem te zwaer om draghen,
Mocht hy slechts hebben die deerne soet,
Iacobs sonen op sulck ghewaghen
Bedrieghlijck spraeken // ter wraken
Ghesint,
Ghy most u int
Besnijden ons ghelijck eerst maken.
Want 't waer ons schand' en tot verwijt,
Dat wy ons suster gheven souden
Een onbesneden Man als ghy zijt,
Maer ghy meughtse te Wijve houden,
Soo ghy wilt lijden // ten tijden
Van nu,
Wat onder u
Manlijck is t'samen te besnijden.
Dan nemen wy u dochters siet,
En ghy neemt onse hier ter plecken,
Maer hoort ghy ons in desen niet,
Wy nemen d'onse en henen trecken,
Als sy dit seyden // haer beyden
Beviel
Dit inder yel
Zijn zy van daer vrolijck ghescheyden.
Tot Iacobs Dochter door lust koen
Den Ionghelingh zijnde gheneghen,
En vertrack niet van sulcx te doen,
Sy quamen stracx hier toe beweghen
De borgheren mede // om vrede
Ghewin,
Wat uyt oft in
Stadts poorte manlijck gingh sulcx dede.
Den derden dagh als nu begon
T'besnijden aldermeest te smerten,
Dina broederen Simeon
En Levi stoutmoedigh van herten,
Quamen vol onweerden // met zweerden
In Stadt,
Daer sy al wat
Manlijck was doot sloeghen ter aerden.
| |
[pagina 627]
| |
Door 't sweerts scherpt ooc en heeft doots kruys
Sichem daer niet ontvlieden mogen,
Namen hem 'tleven // en uyt zijn huys
Haer suster, en zijn wech ghetoghen,
Iacobs soons ginghen // verstringhen
Den buyt,
Daer, int besluyt
Vrouwen en kinderen sy vinghen.
Brachtense med' en al 'tgheree,
Wat daer in Stadt was oft ten velden,
Allerley have, jae en vee:
Iacob sprack aen, als die ontstelde,
Levi, Simeonem, mijn soonen,
Dus ghy
Doet stincken my
Voor al die hier dit landt bewoonen.
Ongheluck hebt ghy aenghericht,
Want Cananiten, Pheresiten,
Versamen sy teghen my, licht
Hebben sy my t'onder te smijten,
Mynen hoop is kleynigh, jae weynigh,
Ghetal,
Sy brenghen al
My en mijn Huys te nieten pleynigh.
Sy antwoorden, souden sy soo
Dan met ons suster uytvercoren
Omgaen, als met een hoere snoo?
Maer 'tschijnt het was doch al verloren
Wat sy antwoorden // dit moorden,
Iacob
Noch haelde op
In zijn doorbedde, daer sy't hoorden.
Mijn Ziel kom niet in haren raedt,
Noch oock in haer Kercke mijn eere,
Sy hebben in haren toorne quaet
Den Man verworght, den muer oock seere
Bedorven, mits desen // wy lesen,
Hy seyt,
Haer toornicheyt
| |
[pagina 628]
| |
Zy vervloeckt, en haer grimmigh wesen,
Oorlof, o jeught, in deucht vermeert,
Verkeert, en leert wijsheyt, by Wysen,
Den dwasen jonckheyts lust verheert,
Dina leer u stoutheyt misprysen,
Want mach der Lichamen // betamen
So net
Gheen kleeders bet,
Als eerbaerheyt, met matigh schamen.
Een is noodigh. |
|