De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijWijse: Swinters somers even groen.VEel Werelts Wijse willen wijsen,
Doch dolen, dat de dolingh' al
Soud' uyt de Schrift die puer is rijse
De Schrift voor niemant wijcken sal:
Wie doolt, sy blijft oprecht ghetrouwe,
Men mach daer toe noch af niet doen,
Sy blijft als 'tloof van een Karsouwe,
Swinters somers even groen.
De Schrift doet niemant wesen Ketter,
Al noemen Menschen altemet
Haer een doodtslaende doode letter,
Dats voor die zijn in Moyses Wet,
Daer predickt sy verdoemenisse:
Maer t'Euangely predickt coenGa naar margenoot+
| |
[pagina 604]
| |
T'leven, en blijft als den Cypresse,
Swinters somers even groen.
De Heylighen hebben gheschreven,
En uytghesproken sHeeren Woordt,
Vanden heylighen Geest ghedreven,
Maer noyt en quam Schriftuere voort
Wt 'sMenschen wil oft ydel droomen,
Sy blijft en bloeyt binnen Sioen,
Ghelijck de schoone Palmboomen,
Swinters somers even groen.
Alle Schrift van Godt inghegheven
Is tot leering en straffinghe nut,
Tot beteringhe van ons leven,
Sy leydt niemandt in dolens put,
Sy is der Zielen medecijne,
Voor diese volght nae 'sGheests bevroen,
Sy staet ghelijck den Roosenmarijne,
Swinters somers even groen.
En waer de Schriftuer in den Boecken
Des Heeren ons niet nut en goet,
Christus en hadse t'ondersoecken
Ons niet gheboden, soo hy doet:
Dus ofter veel de Schrift versmaden,
Sy blijft noch jeuchdigh in saysoen,
Als Lauwerboom met sijn schoon bladen,
Swinters somers even groen.
Maer hier uyt comt doling en swaerheyt
Dat yeghelijck in desen tijdt
De liefde tot oprechte waerheydt
Niet aen en neemt met aller vlijt,
'tIs onverstandt, dat elck doe sneven,
En niet de Schrift naer 't quaet bemoen,
Sy blijft als Myrrheboom bekleven,
Swinters somers even groen.
De Schrift is claer, maer swaer om gronden
Den Heere gheeft alleen 'tverstandt,
Hy wil ghesocht zijn en ghevonden,
Gods Woordt moet diepe zijn gheplant,
Sachtmoedigh, in een herte deughdigh,
| |
[pagina 605]
| |
Daer salt des Heeren Gheest wel voen,
Als den Olijf groeyende jeuchdigh,
Swinters somers even groen.
Maer hoortmen 'tWoort des Predicacy
En men verhardt zijn eyghen hert,
Soo faeltmen Gods Predestinacy,
Om dat t'gheloove niet en wert
Daer toeghedaen, maer als men weder
Gaet vyerigh tot den Heere spoen,
Sijn woort in ons wast als den Ceder,
Swinters somers even groen.
Wilt dit mijn vriendt willigh aenveerden
In danck, voor een kleen oorlof Liedt,
Laet ons in Gods ghebodt volheerden,
Lief hebben ist, en anders niet,
En soo salt Woort in ons beklyven,
Met hulp van Gods ghenade koen,
Die rijck is, en sal eeuwigh blyven,
Swinters somers even groen.
Een is noodigh. |
|