De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijop de wijse: Schoon Lief ligt ghy in wake, etc.
Ga naar margenoot+T'Gheloof is een seker betrouwen
Van dinghen die men hoopt ghewis,
En diemen niet en kan aenschouwen,
Daer door hadden ghetuyghenis
Die Ouden: door 't gheloove fris,
Soo mercken wy expeerdigh,
Dat de Werelt gheschapen is
Door dat Woordt Gods eerweerdigh,
Ga naar margenoot+Ia wat men siet, uyt niet is veerdigh.
Door 't Geloof Abel Godt dede
Ga naar margenoot+Grooter offer, dan Cain vry,
Daer ghy ghetuyghenis, oock mede
Verkreegh dat hy rechtveerdigh zy,
Doe Godt van sijner gave bly,
Ghetuyghenis heeft ghegheven,
Alsoo dat door dat selve hy
Spreeckt, als noch zijnd' int leven,
Al is hy doot ghebleven.
Door 'tgheloof Enoch den vromen,
Om dat hy niet en soude sien
Ga naar margenoot+Den doodt soo werdt hy wech ghenomen,
Men vant hem oock niet meer, mitsdien
Dat hem dat Goddelijck ingien
Wech nam sonder vertraghen,
Want hy hadd' al voor dit geschien
| |
[pagina 557]
| |
Ghetuyghenis, nae 't ghewaghen,
Dat God aen hem had een behaghen.
Maer niemandt en magh den Heere
Sonder gheloove, wat hy doet,
Behaghen ten gheenen keere,
Want wie tot Godt wil kommen vroedt,
Dat Godt is Godt, gelooven moet,
En dat hy seer weldadigh
Sal wesen een verghelder goet,
Over sulcke ghenadigh,
Die hem soecken ghestadigh.
Noe door 't geloof heeft God almachtichGa naar margenoot+
Ghe-eert, en d'Arck hy maken ging,
Tot saligheyt sijns huys eendrachtich,
Doe hy 't Godlijck bevel ontfing,
Van dat noch was onsichtbaer ding,
En heeft de Wereldt by desen
Verdoemt, end' erfde sonderling
De gherechticheydt ghepresen,
Die uyt 't gheloove komt gheresen.
Door 'tGheloof Abraham onderdane
Werdt, doen hy was gheroepen klaer,Ga naar margenoot+
Om uyt (in een landt) te gane
Dat hy soude be-erven, maer
Hy ging uyt, niet wetende waer,
Door 't gheloove goederhande
Was hy een vreemdeling aldaer,
In den beloofden Lande,
In een vreemt landt als de vailliande.
Hy woond' in hutten slecht van stoften
Met Isaac en Iacob ontrent,
Die oock waren deser beloften
Med'-erfghenamen bekent,
Want hy verwachte pacient
Op een stadt goet, bequame,
De welcke heeft een fundament,
Welcks Timmerman eersameGa naar margenoot+
En Schepper Gods selfs is bequame.
Door 'tGheloove heeft verkreghen
| |
[pagina 558]
| |
Sara vruchtbaerheyt ende kracht,
Soo dat sy baerde boven 't pleghen,
Boven den tijdt, en buyten dracht:
Want sy heeft hem ghetrou gheacht,
Den Belover, t'haren beklyve,
Daerom soo zijnder voortghebracht
Vele uyt desen Wyve,
Van eenen verstorven lyve.
Vele zijnder voortghekommen,
Ga naar margenoot+Als sterren aenden Hemel klaer,
Ga naar margenoot+End' als het zandt oock niet om sommen,
Aen den oever des Zee, all'gaer
Storven dees int gheloove, maer
En mochten niet ghenieten
Die belofte, maer saghen haer
Van verre, sonder verdrieten,
Sy haer daer op vertoosten lieten.
Ga naar margenoot+Op Aerden gasten en vremden
Beleden sy te wesen, want
Met sulcx te segghen sy bestemden
Oock te soecken een Vaderlandt,
Maer hadde gheweest haer verstant,
Op daer sy uyt zijn ghetoghen
Sy hadden wel tijdt abundant,
End' hadden ongheloghen,
Wel weder keeren moghen.
Maer een beter sy begheerden,
Ga naar margenoot+Te weten 'sHemels Majesteyt,
Daerom en schaemt hem niet den weerden
Godt haren Godt te zijn gheseyt,
Want hy heeft haer een stadt bereydt:
Ga naar margenoot+Abraham door 't gheloof vercoren
Gheproeft zijnd' in verduldicheyt,
Offerde zijn een gheboren
Sone, al sonder jeghensporen.
Ga naar margenoot+Hy gaf daer synen Soon uytghelesen,
Ga naar margenoot+Waer van dat hem belooft was bloot,
Dat hem dat zaedt ghenaemt sou wesen
In desen Soon Isaac minjoot
| |
[pagina 559]
| |
Hy dachte, Godt kan van der doot
Wel wederom doen leven,
Dus werdt hy tot een voorbeelt groot
Hem wederom ghegheven
Van Godt den Heere verheven.
Isaac doort gheloove heeft gheseghent,Ga naar margenoot+
Iacob end' Esau, al van
Dat namaels soude zijn bejeghent
Iacob doe hy sterven began,
Soo heeft doort gheloove den Man
Ghezeghent seer voorspoedighGa naar margenoot+
Twee Sonen die Ioseph ghewan,
En neychde hem ootmoedigh
Voor die spitse zijns Scepters roedigh.
Ioseph door 'tgheloof verteldeGa naar margenoot+
Vanden uytganck van Israel,
Doe hy sterf, ende hy stelde
Van zijn ghebeente een bevel:
Door 'tgheloove wert Moses welGa naar margenoot+
Drie Maenden lanck versteken
Van zijn Ouderen, als rebel
Des Konincks boose treken,
Om dat een schoon kindt was ghebleken.
Moses door 'tgheloof niet en wilde
Den soon van Pharaons dochter zijn,Ga naar margenoot+
Doe hy groot werdt, maer verkoos milde
Met Gods volck onghemack en pijn
Dan wellust der zonden fenijn,
Tijdelijck te volkommen,
Want die versmaetheyt Christi fijn
Hielt hy voor beter sommen,
Dan al d'Egyptische rijckdommen.
Want op den loon sagh hy al vooren,Ga naar margenoot+
Door 'tgheloof hy Egypten liet,
Niet vreesende voor 'sConincks tooren,
Want hy hieldt hem aendien hy niet
En sagh, als saghe hy hem, siet:
Door 'tgheloof, soo 't behoorde,
Hieldt hy Paesschen, en bloet vergiet,
| |
[pagina 560]
| |
Dat haer niet en verstoorde,
Die d'eerste gheboorte al vermoorde.
Door 'tgheloove waren sy gaende
Ga naar margenoot+Door de roo Zee vry onghequelt,
Twelck d'Egyptenaren oock bestaende
Verdroncken door 'sGheloofs ghewelt
Zijn de mueren nederghevelt.
Ga naar margenoot+Van Iericho der steden,
Doe sy, seven daghen ghetelt,
Daer den ommegangh deden,
Ga naar margenoot+Al nae des Heeren reden.
Raab die ghemeene Vrouwe
Werdt door 'tgheloove sonderlingh
Behouden, om dat sy ghetrouwe
Die bespieders soo wel ontfingh,
Alsoo dat sy niet en vergingh
Met d'ongheloovighe bende,
Maer soud' ick segghen alle dingh
Van veel ander bekende,
Den tijdt viel my te cort int ende
Den tijdt die soude my wel falen,
Ga naar margenoot+Soud' ick van Gideon vailliant,
Ga naar margenoot+Barack, en Samson verhalen,
Ga naar margenoot+Iephtah, David triumphant,
Ga naar margenoot+Oock Samuel met goedt verstandt,
De Propheten bysonder,
Ga naar margenoot+Die menigh Coninckrijck en Landt
Door 'tgheloof brachten t'onder,
Gherechticheydt wrochten en wonder.
Sy kreghen die beloftenissen,
Ga naar margenoot+Sloten der Leeuwen muylen vry,
Ga naar margenoot+De kracht des vyers deden sy missen,
Ga naar margenoot+Des sweerdts scherpheyt ontvloden sy,
Ga naar margenoot+Zijn krachtigh gheworden daer by,
Wt swackheyt kleyn te achten,
Sterck in den strijdt, vrymoedigh bly
Ga naar margenoot+Werden sy ende brachten
Ga naar margenoot+T'onder die vremd' heyrkrachten.
Ga naar margenoot+Die Vrouwen verkreghen haer dooden
| |
[pagina 561]
| |
Van der verrijsenisse reen,
Maer die ander zijn in nooden,
Verslaghen, in stucken verscheen,
Ende sy en hebben noch gheen
Verlossinghe aenghenomen,
Op dat hen-lieden soude een
Verrijsenis toekomen,
Beter tot haerder vromen.
Sommighe hebben gheledenGa naar margenoot+
Spot gheesselinghe ende smaet,
Banden Kerckers, wreede zeden,Ga naar margenoot+
Ghesteent, ontleedt, seer obstinaet,Ga naar margenoot+
Doorsteken, sweerdigh, ghedoodt, quaet
Ist lyden om vertellen,
Sy ginghen om seer desolaet
Met kommerlijck bequellen,
In pelssen ende in Geyten vellen.
Veel droefheyt leden sy volheerdighGa naar margenoot+
Met onghemack als Menschen kranck,
Welcke de Werelt was onweerdigh,
In ellende was haren ganck,
Al in de wildernissen stranck,
Op berghen en in holen,
In Aerdtsche speloncken bevanck,
Daer moesten sy gaen dolen,
Deser Wereldt ontstolen.Ga naar margenoot+
Door 't gheloof hebben dees al vercregenGa naar margenoot+
Ghetuyghenis, dat is ghewis,
Maer en hebben in gheene weghen
Ontfanghen die beloftenis,
Om dat van God al voor ons is
Voorsien een beter sake,
Op dat hy ons oock niet en mis,
Maer nae Schriftueren sprake,
Haer met ons volkomen make.
Nae dien wy sulcken hoop ghetuyghen
Hebben, laet ons, ons maken quijt
De sonde, en gheheel ons buyghen,Ga naar margenoot+
Onder de Wet Christi subijt,
| |
[pagina 562]
| |
Loopen en verduldigh inden strijdt,
Om de werelt te verwinnen,
Ende op Iesum sien altijt,
Die daer is 'tgheloofs beginnen,
En de voleynder recht van sinnen.
Een is noodigh. |
|