De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Dees Meysche jeught.O Mijn broeder,Ga naar margenoot+
Ghy die suyghet tot allen stonde
| |
[pagina 480]
| |
Ga naar margenoot+Van mijn Moeder
Die borsten och of ick u vonde
Daer buyten en met mijnen monde
V kussen mochte sonder ghequel,
En dan niemant // met onverstandt,
My en beschimpte och dat wild' ick wel.
Ick wilde dy
Int huys van myner Moeder leyden,
Daer sout ghy my
Leeren met een goet onderscheyden,
Daer wild' ick u dranck toebereyden,
Iae drencken met mijnen ghemaecten Wijn
Ende oock dan // met den Most van
Mijn Granaat-appelen in elck termijn.
Ga naar margenoot+Sijn slincke handt
Die is onder mijn hooft gheleghen,
Ga naar margenoot+En seer vailiant,
Sijn rechte handt vol troost en zeghen,
Omhelset my jonstigh gheneghen,
Dochteren van Ierusalem ghy,
Ick besweer u // dat ghy niet nu
Op en weckt mijne welbeminde vry.
En roert niet haer,
Tot dat sy self lustigh sal wesen,
Wie is die daer
Wt die woestijn opvaert gheresen?
Ga naar margenoot+En leent op haren vrient ghepresen?
Ick hebbe u als minnaer vroom,
Self opghewekt // daer ghy ghestreckt
Ghelegen waert, onder den appelboom.
Daer u ghebaert
Hadde u Moeder daer ter stede
Met u ghepaert
Lagh die u heeft ghewonnen mede,
Set my tot goeder vastichede
Op u hert, als een zeghel jent,
Seer autentijck // ende ghelijck
Een zeghel op uwen arme geprent.
Want als de doot
| |
[pagina 481]
| |
Is de liefde sterck onbesweken,
Den yver bloot
Is vaste, die Helle gheleken,
Haren gloedt is vierigh ontsteken,
End' een vlamme des Heeren siet,Ga naar margenoot+
Veel vloeden swaer // van water klaer,
En moghen uytblusschen de liefde niet.
Die stroomen fel
En doen haer verdrincken noch sneven,Ga naar margenoot+
Al wilde wel
Yemandt om die liefde verheven,
Al 'tgoedt van sijnen huyse gheven,Ga naar margenoot+
Ten soude al niet ghelden doch,Ga naar margenoot+
Ons suster is // kleyne ghewis,Ga naar margenoot+
Ende sy en heeft gheene borsten noch.Ga naar margenoot+
Wat sullen wyGa naar margenoot+
Doen onse suster, op die ure,
Als men haer vry
Aenspreken sal, is sy een mure,
Sy sal met klaren silver pure
Van ons worden bevollewerckt,
Is sy een deur // door ons labeur,
Werdt sy met Ceder-tafelen versterckt.
Een muer ick bin,
En mijn borsten, om wel t'oorconden
Den rechten sin,
Zijn ghelijck de toornen bevonden,
Daerom soo ben ick tot desen stonden
Gheworden voor synen ooghen soet,
Als eene die // van herten blie
Den vrede vindet, troost in het ghemoedt.
Tot Baalmoen
Heeft Salomo daer in die Landen
Een Wijnbergh groen,Ga naar margenoot+
En den Wijnbergh gaf hy in handen
Den bewaerders op dat sy van den
Vruchten een yghelijck tot loon,
Met goet accoort // hem brenghen voort
Souden, tot duysent silverlinghen schoon.
| |
[pagina 482]
| |
Mijnen Wijnbergh
Die is voor my al t'eener sommen
Maer sonder ergh
V Salomo duysent toekommen:
Maer die wy de bewaerders nommen,
Het deel dat voor hen-lieden is
Wtghesondert // is twee hondert,
Al met synen goeden vruchten ghewis.
Ghy die woont daer
In die hoven, u reyne Kercken,
Laet my eenpaer
Hooren u stem, om mijns verstercken,
Die gheselschappen daer op mercken,
Vliedt, mijnen vrient, sonder respijt,
Comt hier publijck // een Rhee ghelijck,
Oft jonck Herte op die kruydtberghen zijt.
Een is noodigh. |
|