De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijNae de wijse: Lief uytverkoren, lief triumphant.OM inden Heere // den Echt t'aengaenGa naar margenoot+
Die nae Schrifts leere // recht mach bestaenGa naar margenoot+
Sulcx van twee vromen // geschieden moet,
't Heeft soo ghenomen // beginsel goet
Int Paradijs // door Gods advijs,
Want groot aenwijsGa naar margenoot+
Desen staet reyn ons doet.
Christi ghemeente // is van zijn vleyschGa naar margenoot+
En zijn ghebeente // dus na den eysch
Soo 'thooft is heyligh // aen 't cruycen raem,
En suyverd' haer // in zijn woort klaer,Ga naar margenoot+
Op dat sy waerGa naar margenoot+
Heerlijck voor hem bequaem.
T'moeten twee wesen // leden met 'tlijf,Ga naar margenoot+
Aen 'thooft ghepresen, houden stijf,
Heylsaem eendrachtigh // int recht verstant
Met Godt almachtigh, noch inden bandt
Der liefden recht // staend' in den Echt,Ga naar margenoot+
Wie 't soo aenleght,
Die en bout niet opt zandt.
Daer dus twee leden // in liefden t'saem
Den Echt in treden // in Christi naem,
| |
[pagina 460]
| |
Daer wil den derden, met synen gheest
Christus wel werden // soo hy ter feest
Was lijvigh daer // hy voor de schaer
Een wonderbaer
Teecken deed' alder eerst.
Ga naar margenoot+Tot Canan stede // in Galileen
Met liefd' en vrede // waren ghebeen
Onsen behoeder // en Ionghers vroet,
Oock Iesu Moeder // ter Bruyloft soet,
Dus daer ghegaen // seer wel ontfaen
Ter tafel saen
Men 'tvolck aensitten doet.
De Bruydt wel statigh // is te bemoen,
Verciert oock matigh // sat daer als doen,
Wat uytgelesen // gheselschap fijn,
Eerbaer van wesen // is daer ghezijn,
Wat soeter praet // maer doch wat raedt,
Recht nu alst gaet
Ten besten, faelter Wijn.
Ga naar margenoot+Van't Wijns ontbreken // den Heer Iesu
Moeder ginck spreken // wat roert my u
O Vrou, mijn ure // is komen niet,
Sprack Christus pure // maer sy ghebiedt
Den dienaers, dat // sy deden rat,
Al 'tghene wat
Hy haer seyd' oft hiet.
Ses steenen vaten // stonden van welck
Twee oft drie maten // water hieldt elck,
Daer sonderlinghe // zijnde gheset
Nae die reyninghe // der Ioden Wet,
Den Heer gheboodt // datmense goot
Vol waters bloot,
De dienaers dedent net.
Als sy vol waren // sprack Christus milt
Tot den dienaren // schenckt uyt, en wilt
Spijsmeester gheven // ghedaen dus ist,
Hy heeft beseven // goet onghemist,
Van smake fijn // den nieuwen Wijn,
Die water zijn
| |
[pagina 461]
| |
Plagh, welck hy niet en wist.
Riep goedertiere // den Bruydegom,
Tis de maniere // (sprack hy) alom,
Eerst gheeft den besten // Wijn alle man,
Maer als ten lesten // 'tvolck dronck is , dan
Slechten, maer ghy // houdt tot nu by
Den besten vry,
Soo ick wel smaken kan.
Dus heeft des Heeren // eerst wonderdaet
Hier gaen vereeren // den Echten-staet,
Om brenghen desen // vrolijck ten endt,Ga naar margenoot+
Liefde moet wesen // het fundament,Ga naar margenoot+
Want int ghemeen // zijn onder een
Vreucht en gheween
Ghemenghelt hier ontrent.
Den man om vooren // te staen sijn huysGa naar margenoot+
Wel nae behooren // heeft voor sijn kruys
Arbeydts beswaren // commer int hert,
Oock 'tWijf int baren // verdriet en smert,
Toesien men moet // dat watervloedtGa naar margenoot+
Van druck onsoet
In Wijn verandert werdt.
Oorlof met namen // al die den Echt
Beleven tsamen // oft aengaen recht,
Blijft sonder flouwen // in vroomheyts jeucht
'tWater van rouwen // door Christi deucht
Verkeeren sal // vry van misval,
In Wijn, dat's al
In een eeuwighe vreucht.
Een is noodigh. |
|