De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijNae de wijse: O waerheyt, hoe light ghy nu vertreden.DE Werelt een vreemde wandel stede
Is voor de Christen Mensch, alwaer hem niet
En is toegheseyt ruste noch vrede,
Dan lijden vervolgh en swaer verdriet,
Is Paulo oock niet veel druck gheschiet?
Denckt, lieve broeders, hoe was hem te moe,
Dat soo veel Zielen // 'tgeloof af vielen,
Al die in Asien woonden alsdoe.
Ga naar margenoot+Doe Demas oock hem hadde verlaten,
Ga naar margenoot+Tis wel te dencken, t'was hem geen vreucht
Wat had hy al angst, om den Galaten
Van nieus te baren in 'sgheloofs jeucht,
Met droever herten onverheucht
Wy oorsake vinden, dat wy wel me
In onse dagen // mochten beklaghen
Den val der helden, als David de.
Ga naar margenoot+Gilboa ghy bergh verheven,
Ten valle op u noch reghen noch dou,
Want op u zijn de Helden ghebleven:
O Ionathan, mijn broeder ghetrou,
Om uwen wille soo lijd' ick rou,
De liefde tot u en was niet min,
| |
[pagina 169]
| |
Maer ginck te boven // hooghe gheschoven
De liefde tot Vrouwen // in mijnen sin.
Den schilt van Saul was afgheslaghen,
Ghelijck of hy noyt en hadde gheweest
Ghesalft met oly, met droef ghewaghen
Men daer noch in dat treur-liedt leest,
Dan siet, de Heere slaet en gheneest,
T'gebot van straffen, moet gaen in swanc,
En geen persoonen // mach men verschoonen,
Noch 'trecht Gods buygen, om Menschen danck.
T'zijn vrome Helden, die niet afwijcken
Der waerheyt, och of wy tot 'sHeeren prijs
Henoch en Noah mochten ghelijcken,
Oprecht volherdigh, hoe oudt oft grijs,
Met caleb in sterckheyt, ghelijckerwijs
Als Moyses, wiens cracht om strijden grootGa naar margenoot+
Is niet vervallen // noch niet met allen
Sijn ooghen verdonckert, oock totter doot.
Een Croone der eeren zijn t'allen stondenGa naar margenoot+
De grijse hayren des ouders eerbaer,
Te weten, wanneer zy sijn ghebonden
Op den wegh'der gherechticheyt klaer,
Want somtijdts sietmen, die menigh jaer,
Vast schenen, als colommen gheplant,
Dat sy noch dwalen // vallen en dalen,
Ghesoncken te gronde, int onverstant.
Van Godtloose, die begraven waren,
En hadde doch in de heylighe stadt
Gegaen en gewandelt, hoort men verclaren
Den wijsen Salomon, en wat
De sulcke ghedaen al hadden, siet, dat
Wert inde heylighe stede, hy seyt,
Te mael vergheten // int overmeten
Noemt hy dees dinghen oock ydelheyt.
Indien de rechtveerdighe gaet afkeeren
Van zijner gherechticheyt, en bestaen
Wat quaets te doen, tis twoort des Heeren,
De rechtveerdicheyt van hem ghedaen,
| |
[pagina 170]
| |
Wort niet meer ghedacht, zy zijn ghegaen,
Ga naar margenoot+Seyt den Apostel, van ons uyt,
Wat sy voor henen // waren oft schenen,
Wort niet gherekent, nae zijn besluyt.
O Princelijcke Broeders, te deghen
Laet ons doch blijven in 'sHeeren sin,
Want int volherden ist al gheleghen,
Wat tot der salicheyt is ghewin,
Het ghene wy hoorden van begin,
Dat blijve by ons om vollen loon
Namaels verwerven // en niet te derven,
Wt puer ghenade, des levens croon.
Een is noodigh. |