De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijop de wijse: Gheeft my te drincken nae mijnen dorst, etc.Maer wat ist, weet dat yemant // wel?
Tis hy self diet sprac, de Heer en niemant // el
Ga naar margenoot+Slechs den Heer te hebben, David soo behaeghde // siet,
Dat hy noch na Hemel, noch nae Aerd' en vraeghde // niet.
DAer was een Man in den lande Hus,
Gheheeten Iob, die vroegh end' spade
Slecht ende recht was, end' aldus
| |
[pagina 151]
| |
Godt vreesde, en vermijdde 'tquaede,
Seven Sonen van zijnen zade
Ende drie Dochteren hy wan,
Oostwaerts en woonde door Gods genade
Gheenen soo eerelijcken Man.
Hy hadde seer veel Vee int veldt,
Seven duysent Schapen en Bocken,
Drie duysent Kemelen ghetelt,
En zijn Ossen die ploeghen trocken
Die waren tot vijf hondert jocken,
En hadde menigh Ezelin,
Iae tot vijf hondert in zijn belocken,
Daer toe een seer groot huysgesin.
Sijn Sonen, als men mercken magh,
Hielden maeltijden al met vrede,
Elck in sijn huys op sijnen dagh
Noodden hare drie Susters mede:
Des anderen daeghs met neerstighede
Is Iob altijdt vroegh opghestaen,
Na zijn kind'ren ghetal hy dede
Gode den Heere Brandoffer saen.
Iob heeft aldus ghedaen eenpaer,
Dinckende mijn kinderen tsamen
Mochten hebben gesondight swaer,
Godt ghelastert teghen t'betamen:
Maer als Gods kinderen eens quamen,
En traden voor den Heere vry:
Onder haer quam Satan by namen,
De Heere sprack: van waer komt ghy?
Ick hebbe, sprack Satan, het lant
Rondtom doorloopen: doe sprack de Heere,
Saegt ghy niet Iob, mijnen knecht vailiant
Niemant en is tot ghenen keere
Sijns ghelijcke, dat hy soo seere
Slecht ende recht is, en Godt vreest,
En schout dat quaet t'sijnen vermeere,
Daer op antwoorde Satan den Gheest:
Meent ghy dat Iob God om niet
Sijn huys en goet menigherhande
| |
[pagina 152]
| |
Hebt ghy bewaert alsoo men siet
Ghezeghent 'twerck van zijnen hande,
Sijn goet verbreyt hem inden lande,
Maer steeckt u handt al aen zijn goet,
Soo sal hy u met onverstande
Int aenschijn lasteren onvroet.
De Heere gaf Sathan ghewelt,
Al wat Iob hadde niet te sparen,
Maer moest hem laten onghequelt,
Terstont is Sathan wech ghevaren
Op den dagh als Iobs kinderen waren
Tot haren oudtsten broeder fijn,
En droncken Wijn, dees quade maren
Tot Iob eylaes ghekomen zijn.
Een bode sprack met groot verdriet,
De Ossen ploeghen, daer beneven
Weyden de Ezelinnen, siet,
Die van Arabien beseven
namen die beesten, oock het leven
Van uwe knechten met groot dangier
Ben is alleen overghebleven
Om u de mare te brenghen hier.
Eer desen van spreken ophiel,
Quam daer een ander van Iobs knapen,
En sprack, het vyer uyt den Hemel viel,
End' heeft verbrant alle de Schapen,
End' al u knechten zijn ontslapen,
Ick men alleen ontvloden breedt,
Op dat ghy meught door my betrapen
De boodtschap, en t'rechte bescheedt.
Als die noch sprack, quam seer t'onvreen
Daer noch een ander in gheloopen,
En sprack, hoe dat daer de Chaldeen
Hadden ghestelt al in drie hoopen,
Om al de Kemelen af te knoopen,
V knechten, sonder ick alleen,
Die moestent met den sweerde becoopen,
Sprack hy, de mare com' ick verbreen.
Als die noch sprack, quam een seer snel,
| |
[pagina 153]
| |
En seyde, u kinderen ghepresen
Die waren al ter maeltijdt wel,
Tot den oudtsten Sone, in desen
Quam eenen stercken windt geresen,
Dat huys viel neder, so bleven doot
Die Ionghelinghen, om dat soud' wesen
V gheboodtschap, ickt alleen ontvloot.
Iob zijn kleederen onstucken track,Ga naar margenoot+
En heeft bedroeft zijn hooft gheschoren,
Hy viel ter aerden, aenbadt, en sprack,Ga naar margenoot+
Ick was van Moeder naeckt gheboren,Ga naar margenoot+
Naeckt moet ick henen, wats dan verloren?Ga naar margenoot+
Godt gaf, Godt nam, ghelooft zy dochGa naar margenoot+
Des Heeren Name uytverkoren,
Iob en heeft niet ghesondicht noch.
Satan met Gods kinderen tradt
Voor den Heere, die ginck hem vraghen,
Hebt ghy gheen acht op Iob ghehadt,
Hoe hy noch blijft ten allen daghen
By zijnder vroomheyt, na mijn behaghen,
Maer ghy hebt my daer toe verweckt,
Dat ick hem aldus soude plaghen,
Sonder oorsaeck die daer toe streckt.
Satan antwoorde, vel om vel,
Eenen mensche salt al met eenen
Verlaten voor zijn leven snel,Ga naar margenoot+
Maer tast hem aen zijn vleesch en beenen,
Int aenschijn sal hy u verkleenen,
De Heere sprackt tot Sathan, siet,
Die macht die wil ick u verleenen,
Maer en neemt hem het leven niet.
Satan voer wech, ende sloegh Iob,
Met boose sweeren hy hem benoude,
Van zijn voetsolen, tot aen den topGa naar margenoot+
Van zijnen hoofde, Iob sat en kroudeGa naar margenoot+
Met eenen porscherf, als die verfloude,Ga naar margenoot+
Sijn Wijf die hielt met hem den spot,Ga naar margenoot+
Om dat hy noch soo seer betroude
Al op den Heere zijnen Godt.
| |
[pagina 154]
| |
Sy sprac: blijft ghy noch by u vroomheyt?
Vervloeckt Godt, en laet u ontlijven:
Maer Iob die heeft tot haer gheseyt,
Ghy spreeckt ghelijck de dwase Wijven,
Ontfinghen wy goet om beklijven
Van Godt en souden wy niet ontfaen
Ga naar margenoot+Het quaet in dancke, sonder kijven?
Iob met den lippen heeft niet misdaen.
Iobs vrienden hoorden zijn ongheluck,
Sy drie besloten, nae 'tbetamen,
Hem te vertroosten in zijnen druck,
Eliphas van Theman by namen,
Met Bildad van Suah te samen,
Met Sophar van Naema present,
Maer als sy noch van verre quamen
En hebben sy Iob niet ghekent.
Weenende scheurde elck daer zijn kleet,
By hem op d'Aerde dat sy saten,
Niemant tot spreken en was bereet,
Siende zijn smerte boven maten,
Seven daghen, sonder verlaten,
En seven nachten, doe met gheklagh
Begonste Iob seer te verwaten,
En vervloecken sijner gheboorten dagh.
Met vele redenen seer lanck,
Hebben zijn vrienden hem gaen oorconden,
Dat Godt hem dede sulck lijden stranck,
Om dat hy Godloos was bevonden,
Maer Iob bewees, dat die in sonden
Leven, oock hier hebben ghemack,
Godt heeft Iob van smerten ontbonden
Ga naar margenoot+In een onweder hy hem aensprack
Iob die bekende dat hy was
Al te lichtveerdigh in zijn reden,
Godt sprack, dat hy op Eliphas
En zijn twee vrienden was t'onvreden
Om dat sy met spreken misdeden,
Iob heeft ghebeden voor haer, terstont
Wert hy ghesont, aen al zijn leden,
| |
[pagina 155]
| |
Godt heeft hem dobbel sijn goet gejont.
Veerthien duysendt Schapen hy kreegh,
Kemelen ses duysent te loone,
Duysent jock Runders, dus hy bedeegh,
Met duysent Ezelen ydoone,
Seven Sonen, end' in persoone
Drie Dochters schoone, ende playsant,
Want men en vandt soo overschoone
Gheen vrouwen meer in eenigh lant.
Ende Iob heeft dat erfdeel haer,
Onder haer Broederen ghegheven,Ga naar margenoot+
Hy leefde hondert en veertigh Iaer,Ga naar margenoot+
Naer alle dese dinghen voorschreven,Ga naar margenoot+
Hy sagh zijn kinderen, daer beneven
Kindts kinderen, soo die Schrift seyt,
Tot int vierde lidt, oudt sadt van leven
Starf Iob, den spieghel der lijdtsaemheyt.
Siet desen Princelijcken Heldt,
Die seer ghequelt was, en vol seeren,Ga naar margenoot+
Iacobus tot een exempel stelt,
Om zijn ghedult ons al te leeren,
Oock den lijdtsamen eyndt des Heeren,
Om sachtmoedigh te zijn ghesint,
Tot Godt met vyerigh bidden keeren,Ga naar margenoot+
Want hy kastijdt die hy bemint.Ga naar margenoot+
Een is noodigh. |
|