De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijOpde wijse: Francis snare.DEn tijdt die gaet voorby // en hy
Bewijst scheydens termijn,
Gheen blijven hebben wy // hier vry,
Als ist scheyden ghepijn,
Sulck scheyden scheydt
Met treuricheydt,
Die goede vrienden zijn.
Siet, eenen raedt is goet // en soet,
Teghent scheydens verseer,
Laet t'samen met een goet // ghemoet,
Aenkleven Godt den Heer,
| |
[pagina 133]
| |
Sonder daer van
Te wijcken, dan
Scheyden wy nemmermeer.
Om aen te kleven vast // den mast
Van den waren wijnstock,
De liefde t'lichte last // wel past
Tot eenen bandt oft jock,
Dus laet ons daer
Aen vast te gaer
Blijven in zijn belock.
Blijven wy soo't betaemt // versaemt
In onses herders bandt,
Die liefde Gods ghenaemt // al quaemt
De Werelt stond' in brandt
Seer haest, als noch
Bleven wy doch
Vry tsamen in Gods handt.
Noyt wilde hy, dat gheen // hoe kleen
Verloren ginghe, maer
Gheloovigh met hem een // ghemeen
Zijnde behouden waer,
Dies was van hem
Ierusalem
Beklaeght met weenen swaer.
Want recht ghelijck de Hin, uyt min
Op haer Kiecxkens met vlijt,
Heeft tot versamen sin // om in
Haer vleughels doen bevrijdt,
Recht alsoo socht
Hy, waer hy mocht,
Opt der Menschen profijt.
Nu inder liefden deucht // verheucht,
Te saem te blijven pooght,
Vrienden, op dat ghy meucht // met vreucht
By Christum zijn verhooght,
Daer scheydens druck,
Noch ongheluck,
En sal wesen ghedooght.
T'wert daer al ruym en breedt // geen leet
| |
[pagina 134]
| |
En sal daer wesen, siet,
Hoe schoon een kroon en kleet // en weet
Hier noch gheen Mensche niet,
Dat daer ontfaen
De Bruydt sal saen,
Verlost zijnd' uyt verdriet.
Adieu, en goede nacht // de wacht
Ons al bevolen staet,
De liefde in der kracht // betracht
Moet wesen vroegh en laet,
Wie haer aenkleeft
Eeuwigh hy leeft
Met haer, die niet vergaet.
Een is noodigh. |
|