De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijNae de wijse: Op sinte Martens avont.DEn Heyrlegher Israels, aen Elims waterkantGa naar margenoot+
Is ghelogiert met zijn tenten aldaer,
Lustige Palmboomen staen daer seer triumphant,Ga naar margenoot+
En twaelf Fonteynen bloeyende klaer,
Op seven groote berghen vruchtbaer,
| |
[pagina 94]
| |
Ga naar margenoot+Schoon Roosen en Lelien bloeyen,
De Kinderen Sions daer in verblijden haer
Ga naar margenoot+Den Mey doet al vol vreuchden vloeyen.
Ga naar margenoot+Den Meyboom tot Sion, bloeyende met zijn vreucht,
Als Aarons roede, staet lustigh fijn,
Ga naar margenoot+Alle verslaghen herten, neemt hier uwe toevlucht,
Ga naar margenoot+Tegen den brandt van, t'middaghs sonnenschijn,
Want al die onder zijn schaduwe zijn,
Sieckte noch leedt en mach haer schaden,
Om niet sy drincken daer honigh, melck, en wijn,
Christus den Mey kant al versaden.
Ga naar margenoot+In dat huys des Heeren, in Gods voorhoven groen
Ga naar margenoot+Staen de gherechtighe vruchtbaer gekeest
Ga naar margenoot+Ghelijck de Palmboomen, ende gelijck daer doen
Ga naar margenoot+Cederboomen in Libanons foreest,
Voor gheen droogh Iaer en zijn zy bevreest
Haer bladeren groenen vol deuchden,
Sy staen gewortelt aen t'water van Gods Gheest,
Ga naar margenoot+Christus den Mey doet al verjeuchden.
De wilde woestijne nu als een lely staet,
Want de heerlijckheyt van Libano soet
Ga naar margenoot+Die is haer ghegeven, en dat lustigh cieraert
Ga naar margenoot+Van Carmelus en Saaron overvloet,
Die Heydenen door 'tgheloove vroet,
Ga naar margenoot+Mach men Godts huysgenooten schrijven,
Ga naar margenoot+In den Olijfboom dragen sy vruchten goet
Christus den Mey doet al beklijven.
Ga naar margenoot+Die verlosten van Iuda wortelen nederwaert,
Ga naar margenoot+En opwaert brenghen zy vruchten uyt,
Ga naar margenoot+Maer alle Godloose van hooveerdiger aert
Ga naar margenoot+Verdwijnen haestelijck als hoy oft kruyt,
Ga naar margenoot+Hoogh op die daken, sonder virtuyt,
| |
[pagina 95]
| |
Maer al die Christum reyn aenkleven,
Dat zijn al boomen in 'SParadijs besluyt,
Christus den Mey doet eeuwigh leven.
O Princelijcke spruyten, wijnrancxkens nu ter tijt,Ga naar margenoot+
In 'sMeys saysoen, groeyet en bloeyet vry
En overvloeyt in vruchten, al tot des geests profijt,Ga naar margenoot+
Want des vlees bloeysel gaet haest voorby,Ga naar margenoot+
Als aertsche bloemkens, die sien wyGa naar margenoot+
Verdwijnen door de Sonne straligh,
Dus blijft tot den eynde int eewigh woort Christi,
Soo sult ghy namaels bloeyen saligh.
Een is noodigh. |
|