De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijnae de wyse: Gheeft my te drincken nae mijnen dorst.AL laghen wy ons leven // lanck
Voor Godt met hert en knien gebogen,
O Broeders, niet ghegheven // danck
Souden wy hem te vollen moghen,
Die uyt den blinden kuyl der logen,
Daer wy lagen sonder ghesicht,
Ons heeft verlost, en opghetoghen
Tot zijn ghemeenschap in het licht.
| |
[pagina 53]
| |
Wy moghen boos van aerde // niet
De groote weldaedt Godts vergheten,
Dat hy ons openbaerde, siet
Van sijnen wille de secreten,
Ter werelt eenen onghemeten
Schat voor soo velen onbekent,
Die vanden Schepper niet en weten,
Maer zijn ter ydelheyt ghewent.
Een wijsheydt, die geen Clercken // vroet
En vinden inde hooghe Scholen,
Leert Godt, niet voor ons wercken // goet.
Hy wil oock niet dat zy verholen
Sijn kennisse voor die noch dolen,
En daerom heeft hy goedertier
Sijn volck te wandelen bevolen
Als lichten inde Werelt hier.Ga naar margenoot+
Al kanmen Godts weldaden // schoon
Vergelden niet, 'twaer onbescheyden
Een dinghen en wel quaden loon,
Ginghen wy zulck een leven leyden,Ga naar margenoot+
Dat daerom waer onder den HeydenGa naar margenoot+
Ghelastert zijn hooghen Naem,Ga naar margenoot+
Daer hy doch wil door ons verbreyden
Den reuck zijns kennissen bequaem.
Want hy doch lust vol minnen // heeft,Ga naar margenoot+
Aen het bekeeren der sondaren,Ga naar margenoot+
In Christo hy t'verwinnen // gheeftGa naar margenoot+
Sijn volck, en wil door zijn dienaren
Van zijner kennissen de maren
En goeden reuck aen elcken kant
Tot sMenschen leven openbaren,Ga naar margenoot+
Op dat verloren zy niemandt.Ga naar margenoot+
Het waer seer wel te wenschen // laes!
Dat gheen den wegh der waerheyt misten
En wy t'geklap der Menschen dwaesGa naar margenoot+
Met weldoen te doen swijghen wisten,
Iae dat de vrouwen vry van listen,
Door kuysschen wandel soot behoort,
D'ongheloovige totten Christen
| |
[pagina 54]
| |
Ga naar margenoot+Gheloove woonen zonder t'woort.
Tis weerdich te verhalen // wel
Ons voorbeeldt Christus seer verduldigh,
Den Tol liet hy betalen // snel,
Een dinck dat hy niet en was schuldigh,
Want siet de Heere was sorghvuldigh,
Om niemant geven argh aenstoot,
Een yeghelijck was hy ghehuldigh,
Hy en verkorte kleen noch groot.
Elck volgh onsen behoeder // soet,
Gheeft niemandt oorsaeck om te klaghen,
Maer ghy die uwen broeder // doet
Onrecht of onghelijck verdragen,
En weet ghy niet na Pauli vragen,
Dat d'onrechtveerdige Gods Rijck
Niet sal besitten, dus mishaghen
Mach ons wel seer het onghelijck.
Seer qualijck ment ghelucken // sagh
In desen met ons wederspreker,
Bedrieghen noch verdrucken // magh
Niemandt sijn broeder, tis doch zeker,
Wie deser Wet is een verbreker,
Heeft toe te sien, want siet hier van
En over is den Heer de wreker,
Hoe wilmen dit verschoonen dan.
Een reden vry niet slechtigh // wis
Ioannes schrijft, oock weerdt om lesen,
Weet ghy dat Godt gerechtigh // is,
So weet oock dat gherechtigh desen
Is, die recht doet: maer die mispresen
Niet recht en doet, is niet van Godt,
Godt is oprecht in al sijn wesen,
Oprecht en heyligh sijn gebodt.
Som volck met een onvredigh // hert
En kleen bescheyt, wijckt af bezijden,
Want daer het huys so ledigh // wert
Van 'sHeeren Gheest, daer comen strijden,
Seer quade gheesten, die verblijden
In strijdt om woorden en crackeel,
| |
[pagina 55]
| |
O Broeders, in dees quade tijden,
Staet nae den vrede, en schout afdeel.
Laet ons doch al ons daghen // maer
Bidden is Heeren huys te blijven
En wat name wy draghen // daer
Gheen heerschappie soecken te drijven
Over den Broeder, noch verstijven
Onrecht, dat vroom herten bezwaert,
Maer onsen naesten haest gherijven
Int goede, leert der liefden aert.
T'kudde lijdt in bedwanck zwaerheyt,
Daermen weydt met verkeerde staffen,
En tis voor Godt ondanckbaerheyt,
Op zynen naesten weynich schaffen,
En datmen acht schier als het blaffen
Van honden, wat hy sucht oft treurt,
Datmen vertreckt het quaet te straffen,
Ist niet wel jammer alst gebeurt?
Maer lof des Heeren Name // zy,
Die wel ten tijde der Tyrannen
Sijn Bruydt staet seer minsame // by,
Oock nu ter tijdt, wanneer dat spannen
Teghen haer aen vernufte Mannen,
Die Secten maken onbevreest,
Hy laets' uyt zynen dorschvloer wannen,
Als Kaf en oncruyt sonder gheest.
Oorlof daer moeten Secten // zijn,
Voor waerheyt proncktmen op de loghen,
Merckt Broeders den bedeckten // schijn,
Bidt Godt om niet te zijn bedroghen,
Laet ons met herten, knien gheboghen,
Voor zijn ghenade hem gheven // danck,
Van zijn weldaet wy niet vermoghen
Hem te volprijsen ons leven // lanck.
Een is noodigh. |
|