Dat hooghe liedt Salomo, met noch andere gheestelycke liedekens
(1595)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijHet Liedt Mosis, op de wijse: Een Venus dierken heb ick uytvercoren.
Ga naar margenoot+ HEmelen ghy// merckt op, siet ick wil spreken,
| |
[pagina 39]
| |
Die Aerd' aenhoore mijns mondts redene vroet,
Mijn leere zy// druppende onbesweken,
Als den reghen, ende mijne reden moet
Vloeyen, ghelijck den dauwe doet,
End' als op't cruyt die druppelen geleken,
Want ick wil prijsen des Heeren Naem.
Wilt onsen Godt// alleene d'eere geven,
Hy is een steen// end' alle sijne daet
Is sonder spot// onstraffelijck ghebleven,
Want wat hy doet t'samen: voor recht bestaet,
Trouwe is Godt vroech ende laet,
Ende gheen quaet// en is aen hem gepaert,
Rechtveerdich en vroom is hy, maer door't boos leven,
Valt af van hem den verkeerden boosen aert.
Schandt-vlecken snoo// zijn sy, ende waerachtich
Sijn kinders niet door alsulcken afkeer,
Danckt ghy alsoo// uwen Heer Godt almachtich,
Ghy onwijs volc, ende dwaesachtich seer
Is hy niet u Vader end' Heer?
Heeft yemandt meer, als hy alleene u
Ghemaeckt end' bereyt? wilt doch wesen ghedachtich
| |
[pagina 40]
| |
Aen die voorleden daghen, tot den tijdt van nu.
Wilt mercken wat// hy aen den ouden Vaders
Al heeft gedaen, sulcx uwen Vader vraeght,
Die sal u dat// vercondigen, midtgaders
Salt van u oudtste zijn ghewaeght,
Doen d'Alderhooghste heeft gheplaeght,
End' onvertsaecht, die volcken uytgeroeyt,
De kinderen der Menschen als misdaders
Van een ghedreven// ende verstroyt.
Doen stelde hy heel// voor die volcken haer palen,
Nae het ghetal der kinderen Israel,
Want s'Heere deel// is sijn volck sonder falen,
Jacob dat snoer sijner erven wel,
Hy vandt hem ter woestijnen snel,
Al in een fel, en dorre wildernis,
Jae al daer't huylt, end' om niet te verdwalen,
Soo leyd' hy hem, om wandelen ghewis.
Ende hy gaf// hem de Wet, end' bewaerde
Hem, als den appel sijner ooghen claer,
Gelijck niet straf// eenen Arent van aerde
Wt voert sijn jongen, en sweeft over d'aer,
Hy breydde sijn vederen uyt al t'gaer,
Hy droegh hen daer, op sijn vleughelen tem
Die Heer alleyn, leyd' hem als d'oude swaerde,
| |
[pagina 41]
| |
En daer en was gheen vreemde Godt met hem.
Hy liet hem hoogh// varen op d'aertsche pleyne,
En spijsde hem met die vruchten in 't landt,
En gaf dat hy sooch// soet heunich uyt den steyne,
Wt harde steenen, oly tot onderstant,
En boter van den Koeyen abondant,
By den Schapen vandt hy melck in overvloet,
T'vette de Lammeren en Rammen ghemeyne,
En den Bocken met vette nieren goet.
Tarwe hy gaf// hem, ende t'sijner baten,
Goet druyven bloet, tot lieffelijcken dranck,
Maer hy hier af// sat// end' vet boven maten
Geworden zijnde, weeldich in den ganck,
Vet ende sterck, ende niet kranck,
Heeft hy eer lanck, Godt die hem heeft gewracht,
Vergeten gantsch, ja t'eenemael verlaten,
En cleen, den steen, sijns salicheyts geacht.
End' verweckt koen// Godt tot yver en toorn,
Door Goden vreemdt// door grouwelen onreyn,
Offer sy doen// den velt-duyvelen vooren,
Niet haren Godt// maer den Goden vileyn,
Die sy niet en kennen certeyn,
Maer nieuwe pleyn, die in voortijden niet
| |
[pagina 42]
| |
En zijn gheweest, noch' men can oock niet hooren,
Dat sy uwe Vaderen hebben gheeert yet.
Vwen steen fijn// die u self heeft ghewonnen,
Hebt ghy veracht, ende vergheten schier,
Den Schepper dijn// Godt die u heeft begonnen,
En doen den Heere aensach alsulck bestier,
Soo is hy op sijn sonen hier,
End' Dochters fier, gram gheworden midtsdien
Sprack hy, ick wil mijn aensicht haer niet jonnen,
Maer verberghen, end' haer eynde aensien.
T'is eenen aert// al van verkeerden wesen,
Jae onghetrouwe kinderene zijn sy,
My onghespaert// maeckten sy opgeresen,
In t'ghene dat gheen Godt en is, daer by,
Met haerlieder Afgodery,
Hebben sy my, vertoornt ghewis,
Ick wilse wederom verwecken midts desen,
Oock in t'ghene dat gheen volck en is.
Aen een volck sot// haer toornich ontstellen,
Want door mijn gramschap, t'vyer ontsteken brandt,
En sal branden tot// in dat diepste der Hellen,
End' verslinden al het gantsche landt,
Met sijn vruchten aen elcken cant,
| |
[pagina 43]
| |
Goe gront en plant, van alle berghen swaer,
All' ongheluck dat wil ick op haer vellen,
End' alle mijne pijlen verschieten aen haer.
Sy sullen stil// van hongher t'leven eynden,
Verslindt worden van corts end' snelle doot,
Onder haer ick wil// der dieren tanden feynden,
En Sangen fenijn, van buyten sal't zweert bloot
Berooven haer, binnen de vreese groot,
Jongers, Maeghden minioot, suygh-kinderen en Mannen grijs,
Ick wil segghen, waer zijn sy, ick sal scheynden
Onder den Menschen haer ghedachtenis jolijs.
Vermijd' ick niet, haets vyandts toornighe zonden,
Die mochten werden stout, hooveerdich quaet,
Segghen siet// ons macht is hoogh bevonden,
Ten is al niet gheweest des Heeren daet,
Want in dit volck en is doch geenen raet,
Noch ten verstaet, gheen dinghen groot noch smal,
Och waren sy doch wijs, also dat sy verstonden,
End' wisten wat haer noch ontmoeten sal.
Hoe sal alree// sulck dinck moghen gheschieden?
| |
[pagina 44]
| |
Dat harer duysent, ghejaeght werden van een?
Jae voor twee, thien duysent sullen vlieden?
Ist niet alsoo, om dat haer haren Steen
Heeft vercocht? jae de Heer niet cleen,
Heefts' al ghemeen// over ghegheven dan,
Want onsen steen// en is niet als den haerlieden,
Daer zijn onse vyanden selfs rechters van.
Haren Wijnstock is// van den Wijnstock mispresen
Tot Sodoma, end' van den acker Gomorra,
Haer druyven ghewis// zijn galle, end' haer besen
Seer bitter, haer wijn, fenijn, der Draken ja,
Galle der Slangen verwoet in't qua,
Is sulcx vroech ende spa, by my verborghen niet,
End' verseghelt in mijn schatten gheresen,
Die wraeck is mijn, ic wilt vergelden, siet.
Tot zijner tijdt// so sal haren voet sleeren,
Want den tijdt naeckt al van haer ongeval
Het haest subijt// herwaert, dat tot verseeren
Henlieden sal, ontmoeten al,
Want de Heer sijn volck richten sal,
Over t'ghetal, sijner knechten seer sacht,
Sal hem ontfermen de Heere der Heeren,
Want hy sal aensien, dat wech is haer cracht.
| |
[pagina 45]
| |
Dat beyd' is wech// t'besloten end' t'verlaten,
Waer moghen nu alle haer Goden zijn?
Werdet gesech// waer is den steen verwaten,
Daer sy op betrouden, elck termijn?
End' aten, vetten offer fijn,
En droncken wijn, van dien danckoffer groot,
Laetse nu opstaen, end' u comen te baten,
Ende beschutten, nu in desen noot.
Siet ghy nu dan// dat ick het ben alleyne
Ende neffens my gheen ander Godt vailliant?
Dooden ick can// end' levende maken reyne,
Slaen, end' wederom heelen// en daer en cant
Verlossen uyt mijn hant niemant,
Want ic mijn hant, wil heffen magnifijck
In den Hemel ende wil in't certeyne
Segghen, Ick leve eeuwichlijck.
Wanneer ick vry// sal wetten mijns zweerts blincken,
Ende mijn hant tot straffen grijpen moet,
So wil ick my// weder sonder bedincken,
Wreken aen mijn vyanden met der spoet,
En loonen die my haten onvroet,
End' in dat bloet, wil ick al na den heysch,
Mijn pijlen laten sat en droncken drincken,
Ende mijn zweert sal eten vleysch.
Over t'bloet root// van die verslaghen schandich,
| |
[pagina 46]
| |
Over die ghevanckenisse subijt,
End' over t'bloot// ontdeckte hooft vyandich,
Juychet, verblijdt, al die sijn volck zijt,
Want hy sal wreken t'sijner tijdt,
Breedt ende wijdt, t'bloedt sijner knechten fijn,
Hem aen sijn vyanden wreken, maer verstandich
Sal hy dat landts sijns volcx genadich zijn.
Een is noodich. |
|