Bucolica en Georgica, dat is, Ossen-stal en Landt-werck

Van de letter Y.

Tweehoornich blijckt Pythagors letter scheydich
Te mids gesneen, en schijnt sy brengt aenleydich
Voor haer t'gedaent' van s'menschen leven: want
Den engen wegh gants rouw' die brengt ter hant
En strect ten padt der deuchden toe eendrachtich,
Ten eersten hy vertoont en biedt onsachtich
Een toeganck aen den aensienders. Doch maer
Hy toont en gheeft t'vermoeyde volck eenpaer
In d'hooghsten top een blijdich rusts becroonen.
Den breeden wegh daer teghen gaet vertoonen
Een opganck sacht, wiens laetste grense saen
T'ghevangen volck, jae die verleydt daer gaen,
Van boven neer af smijt, en oock met eenen
Al wintelt af, lancx rouw' en harde steenen.
‘Want wie hier sal verwonnen hebben vroet
‘Onspoeden swaer door liefd' ter deuchde soet,
‘Hem selven sal hy eer en lof verwerven:
‘Maer die hier sacht de luyheyt gaet na swerven,
‘En oock d'onnutt' oncuyscheyt d'wijl hy vast
‘Door dwaes ghemoedt het teegh'-gestelde last
‘Des arbeyts vliedt, so moet hy schandich sneven,
‘Als arem zijnd' in swaer ellende leven.