|
| |
| |
| |
Mandra.
Ecloga ofte Veldt-dicht over de Oversettinghe van de Bucolica van Virgilius, ghedaen, door Karel van der Mander.
Inhoudt.
Gaerdrijck verhaelt aen Plantman, Manders arbeydt gedaen int oversetten van de
Veldt-dichten Virgilii in Nederduytschen Dicht: dies prijsen sy hem beyde. Ende alle
goede verstanden werden vermaent het selfde nae te volghen int verrijcken der Nederlandtsche
sprake.
Ho! Plantman, goeden dach.
Go'en dach, Gaerdrijck, hoe ist?
Oock wel, gheloeft zy Christ.
Wat maeckt ghy, Gaerdrijck, goets?
Ick sou' geirn wat ontladen
Som boomen van haer last. Ist niet, dunckt u, geraden
Dat ickt goet maeck' te geld', end' so wat vruchts geniet
Van mijner boomen vrucht? t'waer anders een verdriet,
De moeyt' end' cost te doen, end' niet daer voor te hebben.
T'waer maer geweven dat, onnutte spinne-webben.
Ick heb oock nu maer rechts het selfde werck ghedaen.
Maer siet doch eens dien boom, end' dien geladen staen.
V bogaert is voorwaer uytnemend' wel bedeghen:
T'is Gaerdrijck recht u werck, tot bogaerts t'landt te heghen.
Tot bogaert in dit landt.
Iae Walchren dunckt my sal
Eer lang verandert zijn in bogaert gants end' al.
T'is waer. Maer t'landtsvolck hier sal oock wel sorghe draghen,
Dat elck van el hier coom' te soecken end' te vraghen
Nae t'beste tarwen merch, dat niewers wast so schoon,
| |
| |
Maer wint van al den prijs, daert by comt tot den thoon.
Het Engelsch Rijck gheeft wol, Italgen sachte zijde,
Vranckrijck end' Duytschlandt wijn, welck maeckt het herte blijde,
T'landt Polen gheeft ons rog in grooten overvloet,
Maer Zeelandt gheeft het best' end' allernutste goet,
Des Landtmans sorgh' is hier, het schoonste broodt te gheven.
End' Hollant dan daer toe de ander krick vant leven.
Dat edel Koeyen vet, de boter end' de kaes,
End' geven alsoo t'saem het beste kinder-aes.
Den boteram? niet waer? wel Gaerdrijck altoos cluchtich:
Dat is daer weer een treck van uwen geest soo luchtich.
Maer weet ghy mijne vriendt, wat dat ick geiren wou,
Dat uwe gheest de mijn met cout verheughen sou.
T'is, Plantman, my seer lief met u wat couts te maken,
End' met gheen beter vriendt cost ick daer toe geraken.
Ghy Ionghers, maeckt voort leech dien peirboom, end' dan voort
Dien pruymboom, die daer staet gints by de doornen poort.
Comt Plantman, laet ons hier wat gaen int groene rusten,
Het couten sal ons daer bet smaken ende lusten.
Ey! dit's een soet prieel, de wandt al eglentier,
Moorbesi-boom het dack: wel, dit's wel een pleisier.
Nv Gaerdrijck, doet nu op het schrien van u gedichten,
Wilt doch nu in mijn oor wat lusts end' vreuchds aenrichten.
Dit sachte langhe gras, daer in ick my nu rust,
Is wonder aenghenaem, maer noch al meerder lust
Vind' ick in u ghedicht: t'is my als coele winden
Den Harten seer ghejacht, end' den verhitten Hinden.
Wat wilt ghy doch van my, daer ghy Amyntas zijt
Int veldt-dicht, welck het oor der beesten self verblijt?
Ick hebbe cortelincks niet sonders nieus ghesonghen:
Maer midts dat ghy my nu dus schielijck hebt bespronghen,
Soo moeten wy te saem nu eens weer wat gaen doen:
Ick sal ons geven t'stoff, het is noch versch end' groen.
Daer is een Dichter cloeck, die heeft in onser spraken:
Maronis Eclogas oock sprekende gaen maken.
| |
| |
T'is Mander dat hy heet. Ick heb hem hier: neemt, leest:
Siet daer Virgilii booch staend' op sijn Duytsch gepeest.
Wel, Gaerdrijck, dat gaet wel. Seer moet hy zijn ghepresen,
Om dat hy in ons tael, ons dit dus gheeft te lesen.
Die man heeft wel verdient, dat hem met wagens vol
Den lof werd' toeghevoert, die ons dees' oude rol
Van Marôs Bouren-dicht heeft willen plat uyt recken,
Dat den besloten sin wy lichtlijck daer uyt trecken.
Die eerstmael heeft ghedaen, dat niemandt oyt versocht,
End' int vlack Nederlandt geleydt heeft end' gebrocht
Het vreemdt Latijnsche Vee, end' doet die schapen bleten
Met een Neerduytsche stem, end' Neerlandtsch weygras eten.
Die van ons rouwe spraeck' het hard' end' straffe lant
Heeft soo bequaem bereydt met soo een goede hant,
Dat hy den Roomschen Pijn daer in doet willich groeyen,
End' den Latijnschen Els wel blaren ende bloeyen.
Een saecke, die tot noch ondoenlijck is gheacht,
End' dat dan oock is meer, heeft dit te weeg' ghebracht
Met sulcken fijnen Dicht, soo wel by een ghedwongen,
Dat daer by zijn los stroo ons Rhetorijckwers tonghen.
Hy heeft met meer gelucks dees' eerste proef gedaen
Dan die nu tot tweemael nae't Noorden zijn ghegaen,
End' meynden daer een vaert deurt berch-hooch ijs te maken,
Om tot oneynd'lijck gelt end' rijckdom te gheraken.
Sy zijn weerom ghekeert met schaed'lijck rug-gedeys,
(Nau uyts doodts muyl ontruckt) van d'ongherede reys.
End' hebben niet alleen veel costs end' tijdts verloren,
Maer oock de wilde hoep die sy haer stelden voren.
Maer Mander heeft met vlijt end' cloecke neersticheyt
Eerstmael den wegh deurboort, ghewesen end' bereyt,
Hoe in ons eygen tael ons Landt-volck ooc mach singen,
Een lieflijck veldt-ghesangh, end' droefheyt daer met dwingen.
Daerom heb Mander prijs, hy zy met lof gecroont,
Dat hy moeyt' heeft ghehadt, dat zy met eer gheloont!
Sijn naem verspreyde sick deur al ons Nederlanden,
| |
| |
Als t'veyl sick langs den muer streckt uyt met groene handen!
Een croon draey om sijn hooft van rieckend' Rosmarijn,
Daer in jenoffels schoon ghevlochten sullen zijn:
Om dat soo swaren saeck' hy eerst heeft derren wagen,
End' eerst heeft connen doen, moet hy dees' croone dragen.
Een yeg'lijc dan, welc is met Phaebus windt bewaeyt,
End' in der Muses beeck sijn sinnen heeft ghebaeyt,
Volg' Manders voetstap nae, end' wil ons spraeck vermeeren
Met dierghelijcke werck, sy sal hem seer weer zeren.
Belofte wil ick doen, end' does' in haren naem,
Dat sy sal over al doen klincken sijne faem
Veel luyder, dan t'gheschal des Donders sick laet horen
Wanneer hy Locht, Zee, Aerd' schijnt gants te willen schoren.
T'papier daer hy op schrijft, sal heel zijn overstroyt
Met allerhandt gebloemt': sijn pen met Thijm vermoyt.
Een crans van maechden-palm sal om sijn handen draeyen,
Een purpur roosen hoet sijn weerdich hooft befraeyen.
Iae oft ons tael vergaet, hem aen te doen dees' eer,
Soo sal de eere self hem volghen, als haer heer,
End' sal met haren glantz soo claerlijck hem beschijnen,
Dat nemmermeer sijn naem int doncker sal verdwijnen.
|
|
Auteursrechtvrij