Bethlehem dat is het broodhuys

te weten gheestlicke Liedekens ghedichten of Leyssen, die de Herderen by Bethlehem snachts hun Vee wakende singen met verlanghen na de comste Christi

Het klachtig gebed Ieremie, het 5. Capittel

op de wijse des 45.Psalms.

[p. 60]

 

L. GEdenckt o Heer, hoe't met ons gaet in rauwen,

 

Wilt met opmerck, ons versmaedheyd aenschauwen,

 

Ons erve is nu gheworden, t'vremder deel,

 

Ons huysen zijn, den uytlandighen heel.

 

Weesen zijn wy, wy'n hebben genen Vader,

 

Ons Moeders, zijn, als weduwen algader,

 

Wy drincken laes, ons selfs water om geld,

 

Ons hout word ons, tot dieren prijs besteld.

 

S. Wy worden swaer, nu over hals gedreven

 

En hoe vermoeyd, geen rust word ons gegeven

 

Egypten oock, Assur wy ons ter nood,

 

Opgaven, om te moghen eten brood.

 

Ons voorders siet, die hebben hun ter schanden

 

⁺Besondigt, des zijn sy niet meer voorhanden,

 

⁺En hun misdaed, ontgelden wy eenpaer,

 

Wy zijn in dwang, verheerd van knechten maer.

 

H. En niemand comt ons, uyt hun hand bevrijden,

 

Wy moeten oock in nood, de dood te lijden,

 

Halen ons brood, voor t'sweerd in der woestijn

 

Ons huyd dat schijnt, geheel verbrand te zijn.

 

Van hongher fel, ghelijck in eenen oven,

 

S'hebben gescheynd, tot Syon daer en boven,

 

De wijven oock, onteerd sonder ghena,

 

De Maeghden jongh, in den steden Iuda.

 

L. Den Vorsten weerd, zy schandelijc ophingen:

 

Sy eerden niet den ouden, Iongelingen

 

Mosten ghelaen, met muelen-steenen gaen.

 

De knechtkens jong, vielen met t'hout gelaen.

 

Onder de poort, en sitten noch vergaeren,

 

D'ouders niet meer: de jongers op de snaren

 

Spelen niet meer, ons herten vreugd is g'eynd,

 

Ons reyen is in droefheyd na gheweynd.

 

S. De croone ons hoofts gevallen ligt ten gronde,

 

Och wee, dat wy soo onachtsaem in zonde

 

Hebben gheleeft, daerom is nu ons hert,

 

Gheworden al vol droef, en bitter smert,

+ Ier.31.29

+ Ezec.18.2

[p. 61]

 

Duyster zijn oock ons ooghen nu bedeghen,

 

Om Syons Berg, dat sy soo woest ghelegen

 

Is nu ter tijd, als dat de Vossen koen,

 

Daer over vry den loop nu henen doen.

 

H. Maer Heere ghy die in eeuwicheyt blijvet,

 

En eeuwich oock uwen Toorn beclijvet,

 

Waerom wilt ghy ons vergheten eenpaer,

 

Soo langhen tijd ons oock verlaten swaer.

 

Herberght ons Heer tot u, dat wy by desen,

 

Oock weder t'huys ghecomen mogen wesen.⁺

 

Gelijc van ouds vernieuwt ons dagen voord

 

Ghy verwierpt ons, tot seer op ons gestoord.

Eynd der Claeg-Lieden Ieremie.

+ Ier.31.16

Weder op de wijse des 57. Psalms.

L. NV hebdy t'lest van des Propheten // lied,
Vrec sangig t'zijn, dient ons verweten // niet
Laet ander nu met sanghe boeten // lusten,
Wy hebben doch ons wel ghequeten // siet,
Wy slachten oock de boge, en moeten // rusten.