Bethlehem dat is het broodhuys

te weten gheestlicke Liedekens ghedichten of Leyssen, die de Herderen by Bethlehem snachts hun Vee wakende singen met verlanghen na de comste Christi

Het vierde Claeg-Lied Ieremie,

op de wijse des 2.Psalms.

H. OCh hoe geheel verdonckerd is nu t'goud

Dat fijnste goud, so eyslijc boven maten,
Des heylighdoms ghesteenten menighfoud,
Die ligghen nu verstroyd, op alle straten,
D'eel kinders self, van Syon hoog in staten,
Voortijds by goud gheleken, groot gheacht,
Hoe zijn zy nu gheleken Eerden vaten.
Die slechts zijn van potbackers hand gewracht.

L. Het soogen doch, hen jongen overvloed,

Met eyghen borst, de wilde felle draken:
Ong'nadig mijns volcs dochter, nu zijn moet
Ghelijck een struys, int wilde ter oorsaken,
Den suyglijng cleen zijn tong in dorstig snake,
In sijnen mond dorr' aen t'verhemelt cleeft,
De kinders cleen, vereyschen eens te smaken,
een weynig broods, maer niemand hun yet geeft

S. Die voormaels van het lecker aten sat,

Op straten mat versmachten, daer geleghen,
Ia t'ligghen in den dreck, verlaten plat,
Die op gevoedt, in syde wesen pleghen,
De misdaed fel, van mijns volcx dochter tegen
Des Sodoms zonde al grooter is bekend,
Doch omgekeerd, die stad was aller weghen,
Seer snel, en daer en was geen hand ontrent.

H. Reyn boven sneeu en melc wit waren claer

In voortijd al haer suyver Nasareenen,
Roo'r als korael, haer aenschijn was, en haer
Aenschauwen was, gelijck als Saphir-steenen
Maer haer gedaente op t'strate en word van

[p. 58]

 

geenen,

 

Gekeerd, om dat soo doncker is en swart,

 

Haer huyd dat hangt en slingert om de beenen

 

De welcke zijn, als een hout dorre en hard.

 

L. T'ging beter, met die door t'Sweerd bleven dood,

 

Dan die versmacht, van honger mosten blijven

 

Door het gebreck der Acker-vrucht, ter nood

 

Het mosten noch de barmhertigste wyven,

 

Hen kinders self, om koken gaen ontlijven,

 

Int jammer mijns volcks dochter seer onsacht

 

Om leven by, den Heere om t'boos bedrijven,

 

Die heeft aldus zijn toornigheyd volbracht.

 

S. Den Heer heeft uytgestort, ja hy vergoot

 

Met yver heet, zijn gramschap swaer om herden

 

Tot Syon hy een vuyr aenstack seer groot,

 

Dat ooc daer van haer gronden al verteerden,

 

Ten hadden noyt, de Koning op der Eerden,

 

Gelooft noch oock, als s'weerelds lieden dat

 

De weerpartye, en vyand soud' aenveerden,

 

Intocht ter poort Ierusalem der stad.

 

H. Maer door misdaed van haer Propheten

 

Is dit geschiet, en om haers Priesters sonde,

 

Die t'vromer bloed, daer in vergoten boos,

 

Ia gins en weer, op straten al int ronde,

 

Daer gingen heen, als blinde t'allen stonde,

 

En waren al bevleckt, met bloede siet,

 

Zoo datmen niet, hun kleeren raken conde,

 

Men riep al om wijckt ghy onreyne vliet

 

L. En roeres niet dus waren zy gestrijd,

 

Men vlooter voor, so datmen seggen hooren,

 

Mocht onder t'volc der Heydens, langen tijd

 

En sullen zy daer blijven, s'Heeren Tooren

 

Heeft z'oock daerom verstroyd, hy wilse als vooren

 

Niet meer aensien, want zy zijn Priesters

 

En eerden niet den ouders uytvercoren,

 

Zy deden geen barmhertighede soet.

 

S. Op ydel hulpe ons oogen gaepten noch,

 

Tot zy vermoeyd zijn worden boven maten,

[p. 59]

 

Doe op een volck wy wachten dat ons doch

 

Gantsch niet en mocht gehelpen noch gebaten,

 

men jaegde ons soo, dat wy op onse straten,

 

Niet dorsten gaen, doe quam ons eynde schier

 

Ons dagen zijn nu uyt gantsch af-gelaten,

 

Ia ons eynde is gecomen, t'is nu hier.

 

H. Veel snelder als hier ond's'Hemels dat

 

Die arends zijn oock ons vervolgers bleken,

 

Tot op t'gebergt, daer wy niet ongemack,

 

Op vloden hoogh, zijn zy ons na gestreken,

 

Beloerden ons, ter woestijn in geweken,

 

Gevangen was, des Heers gesalfden snel,

 

Hy onsen troost, die most ons oock ontbreken,

 

Ter tijd, doe zy ons zo verstoorden fel.

 

L. Wy wouden doch wel, ond't'schaeuws bevrijd

 

Van hem te mids den Herders geeren leven,

 

O dochter ghy, Edom weest nu verblijd,

 

Wilt vrolijck dy, tot vreugden gaen begeven,

 

Ghy die daer woond, int land Uz nu verheven,

 

Want siet den kelck, sal u oock zijn genoodt,

 

Ia hy, sal dy oock comen haest beneven,

 

Ooc worden moet ghy droncke, en al gebloot.

 

S. Maer dijn misdaed, o Syons dochter nu

 

Heeft haren eynd, die Toorn plag verwecken,

 

De straff' is uyt, de Heer en sal voords u

 

Niet laten meer verveeren, noch vertrecken,

 

Maer dochter ghy Edom, de boose vlecken

 

Van u misdaed, haest werden openbaer,

 

Besoecken sal de Heere, en bloot ontdecken,

 

V wercken boos, en al u sonden swaer.

Eynd des 4.Treur-lieds Ieremie.