Troost der siecken ende overleden

[p. 146]

Svspiria amorosa ex exercitiis beatae Thrvthae siue Gertrvdis virginis. Ex Ven. Lvd. Blosio.

O Iesv mi chare! quando corpus meum, te perimente, reuertetur in puluerem, & anima mea refluet in te suam originem?

Quando in te, ô pax mea dulcissima, obdormiam, & requiescam, vt apretè contempler tuam ineffabilem gloriam?

Quando plenè aspirabit mihi mellifluae Diuinitatis tuae fragrantia, & exorietur tuae manifestae visionis dies sempiterna?

O quàm bonum est, dilecte mi, te clarè videre, te habere, & in aeternum possidere!

[p. 147]

Eia, tu mihi concede, vt miseram hanc vitam in tuâ gratiâ atque amicitiâ feliciter finiam.

In horâ exitus mei benedic animae meae, & mortem meam inuolue vitali morti tuae, quae est charissimum foedus, firmissimumq́ue pactum reconciliationis meae.

Tunc mitte ad me fidelem adiutricem Mariam Virginem, matrem tuam amabilem, & Stellam maris inclytam; vt conspectâ hac praeclarâ rutilantiq́ue aurorâ, cognoscam te Solem iustitiae mihi iam propinquum esse.

Dic tunc animae meae: Sálus tua ego sum; ego creator, redemptor & amator tuus, per angustias mortis quaesiui & acquisiui te; semper mecum eris, noli timere.

Eia, tunc recipe me in beatam domum aeternae pacis & claritatis tuae.

[p. 148]

Ibi, ô salus mea vnica, visu mellifluae presentiae tuae consolare me.

Ibi gustu charae acquisitionis, quâ me redemisti, recrea me.

Ibi inspiramento suauiflui spiritus tui attrahe & imbibe me.

Ibi per osculum perfectae vnionis in perpetuam tui fruitionem immerge me; vt viuam de te, & exultem in te, tibiq́ue hostiam laudis reddam sine fine. Amen.

Vierigh ghesucht uyt de oeffeninghen vande H. Thrvta ofte Gertruyt Maghet.

O Mijnen alderliefsten Iesvs, wanneer sal mijn lichaem, door uwe moghentheyt, in asschen wederkeeren, ende wanneer sal mijne siele wederbloeyen nae u haeren oorspronck.

O mijne aldersoetste vrede, wan-

[p. 149]

neer sal ick in u ontslaepen ende rusten, op dat ick mochte claerlijck uwe onuytsprekelijcke glorie contempleren?

Wanneer sal den lieffelijcken reuck uwer honighvloeyender Godtheydt my gebeuren, ende wanneer sal den eeuwigen dagh van uwe claere aenschouwinghe opstaen?

O mijnen beminden, hoe goet ist, u claerlijck te aenschouwen, u te ghenieten, ende inder eeuwigheydt te besitten!

Wel aen, verleent my, dat ick dit leven in uwe gratie en liefde magh eynden.

Ghebenedijt mijne siele in de ure van mijnen doorganck, ende wentelt mijne doodt in uwe levendighe doodt, de welcke is het alderliefste ende sterckste verbont van onse versoeninghe.

Sendt dan tot my die ghetrouwe helpster de heylighe Maghet Maria, uwe lieve Moeder, ende schoone sterre der zee; op dat ick aensiende desen schoonen blinckenden daghe-

[p. 150]

raert, magh onderkennen dat ghy de Sonne der rechtveerdigheyt my nu naer by zijt.

Seght dan tot mijne siele: Jck ben uwe saligheyt, ick ben uwen Schepper, Verlosser ende beminden; door de benautheden des doots hebb' ick u ghesocht ende verkreghen; ghy sult altijts met my wesen, en vreest niet.

Wel aen, ontfanght my dan in dat saligh huys van uwen eeuwighen vrede ende claerheydt.

O mijne eenighe saligheydt! Vertroost my daer met het aenschouwen van uwe honighvloeyende teghenwoordigheydt.

Vermaeckt my daer door den smaeck van uwe lieffelijcke versoeninghe door de welcke ghy my verlost hebt.

Treckt my daer tot u met den asem van uwen soet-vloeyenden gheest.

Verdrinckt my daer in uwe eeuwighe besittinghe door den kus van een volmaeckte vereeninghe: dat ick van u magh leven, ende in u magh

[p. 151]

verheughen, ende u in der eeuwigheydt een offerhande des lofs geven, Amen.