Den Lusthof der gheestelicke oeffeninghen

Dry meditatien van het bysonder oordeel Godts.

De eerste meditatie.

Bemerckt, ten 1. Hoe benaut dat den sondaer dan wesen sal, als hy bloot ende naeckt sal moeten compareren voor de opperste maiesteyt Godts ende alle sijn Hemelsche Princen. Hoe sal hem dan beswaren, dat hy de selue middelen om de eeuwighe salicheyt te winnen hier ghehadt heeft, die sy gehadt hebben, maer die selue al verquist heeft, die sy wel gebruyckt hebben. Item als hy sal volkomelick verstaen, de swaerheyt, ende menichte sijnder sonden, ende alsoo komen voor den strenghen rechter, die sonder ghenade met hem sal handelen. Item als hy de sware lasteringhe sijnder eyghene conscientie sal ghevoelen, die hem ten eewighen viere sal verwijsen.

Ten 2. Denckt hoe benaut hy wesen sal als allen troost hem begheuen sal. Hy en sal geen

[p. 465]

troost vinden, in Godts oneyndelicke goedtheydt, in de ver-soenelicke wonden Christi, die alle menschen open staen, noch in sijnen goeden Enghel, die altijdt voor hem besorcht is gheweest, noch in sijn patroonen ende patronerssen, noch selue in de moeder Godts, die eene moeder is der bermherticheydt, noch in de hulpe van eenighe Heylighen, die hem al sullen verlaten. Hoe swaer is't voor den benauden, als eenen vriendt, op den welcken hy betroude, hem in den uytersten noodt verlaet! desen noodt der verlaten siele, gaet alle nooden te bouen: ende die vrienden, alle andere vrienden: wel moet dan den sondaer vermaledijt zijn, end benaut, wien niemandt in dien uytersten noodt helpen en wilt.

Ten 3. Peyst hoe verschrickt ende verbaest den sondaer dan wesen sal, als alle creaturen teghen hem op staen sullen, hem beschuldighen ende roepen: Recht Heere, ende gheen gratie, ouer desen boosen: vvrake verderffenisse, eevvighe maledictie. Hoe bitter is een hardt woort voor een benaut herte? Maer gheen benautheydt en is by dese te ghelijcken, noch gheen harde woorden, by dese. Nu kondt ghy dese sware benautheyt ontkomen, hier namaels is wort het te late. Laet ons dan nu toesien, want het sal een ieghelick voor sy seluen dan alder-dierst ghelden.

De tvveede meditatie.

BEmerckt ten 1. De conditien vanden rechter voor wien den sondaer naer dit leuen moet hem verthoonen: Hy is on-eyndelick

[p. 466]

in sijne macht, niet en is voor hem verborghen, hy door-siet de herten, nieren, ende alle onse weghen. Sijn rechtveerdicheyt is strenghe ende onlijdelick. Hy is on-verwinnelick door bidden, smeecken, ghiften, beloften. Sijn toornicheydt is blakende als een geweldich vier ouer den herdtneckighen sondaer.

Ten 2. Peyst wat daer ondersocht sal worden: 1. Alle de wijlen van den tijdt ons leuens: 2. Alle onse ghepeysen, woorden, ende wercken: 3. Alle versuymelickheydt van Godts inspraken, vermaninghen, exempelen, ende deughden: 4. Alle goede wercken van de minste tot de meeste: daer Godts liefde niet en sal opghedruckt staen, die sullen voor quaedt gherekent worden: 5. Hoe wy ons ghedraghen hebben in alle plaetsen daer wy gheweest zijn: 6. Hoe wy ons ghehadt hebben met alle menschen, daer wy mede ghehandelt hebben: 7. Hoe wy Godt, onsen naesten, ende ons seluen voldaen hebben. 8. Hoe wy ons lichaem ende onse vijf sinnen, onse siele ende hare krachten ghebruyckt hebben. Daer sal het minste idel ghepeys ende idel woordt groot gheacht ende seer ghestraft worden.

Ten 3. Bemerckt de ghene, die ons dan beschuldighen sullen, te weten, de duyuelen, die ons tot het quaedt gebracht hebben: de Enghelen, wiens goede vermaninghen wy veracht hebben: de menschen, soo wel die wy in sonden gheuolcht hebben, als wiens goede raden wy veracht hebben: alle creaturen, die wy misbruyckt hebben: onse eyghen sonden, in de welcke wy onse vermakinghe ghenomen hebben: den rechter selue, als teghen-

[p. 467]

woordelick het spijt dat wy hem ghedaen hebben, ghesien hebbende: eyndelick, (dat ons alderswaerst wesen sal) onse eyghen conscientie sal teghen ons op-staen, teghen ons ghetuyghen, ende ons verwijsen.

De derde meditatie.

BEmerckt ten 1. Wat eene benautheydt dat den sondaer lijden sal, als hy op niet en sal konnen verandtwoorden, ende ouer hem de sententie der eewigher maledictie sal verwachten. Eene kleyne teghenspoedt, die wy hier onsekerlick vreesen, brenght ons in grooten ancxt, wat sal doen die alder-grootste swaricheydt, die wy sekerlick verwachten? wat hollen en sullen wy dan niet begheeren om ons te verberghen?

Ten 2. Peyst hoe dat den sondaer verschricken, beuen, ende beswijcken sal, als dien eewichlick ghedurenden donder-slach van de oneyndelicke verdoemenisse op hem sal vallen ende als hy hooren sal: Gaet van my ghy vermaledijde in't helsche vier, dat den duyuel ende sijn dienaren bereydt is.

Ten 3. Bemerct hoe dat de duyuels met een groot ghetier, beschimpinghen, ende swaer verwijten, den wanhopighen sondaer, met hunne gloeyende ketenen sullen aen-vallen, ende met gheweldt in de vierighe zee der hellen trecken: hoe dat hy huylen sal, door inwendighe droefheydt, in het af-scheyden, van de uyt-vekorene: hoe dat hy

[p. 468]

duysent mael den dach zijnder gheboorten, sijn ouders, sijn medeghesellen, ende alle ghenoechten deser wereldt, ende occasien der sonden vermaledijden sal: Hoe dat hy sijnen Godt blasphemeren sal. Let toch op desen ellendighen staet, ende betert v leuen, want ghy daer-waerts gaet.