Den Lusthof der gheestelicke oeffeninghen

Dry meditatien van het lijden Christi.

De eerste meditatie.

BEmerckt ten 1. Wie dat hy is die lijdt, te weten: den eenighen natuerlicken Sone Godts, den Schepper aller creaturen, den verlosser der weereldt: wiens maiesteyt in weerdicheydt on-eyndelick is, wiens nature de goedtheydt selue is, wiens wercken bermherticheydt zijn, wiens benedictie alle dieren spijst: de fonteyne van alle goedtheyt, troost, glorie, ende salicheydt.

Ten 2. Waer en wanneer dat hy lijdt, te weten: in de Konincklicke stadt van Jerusalem, die beteeckent, aenschouwinge des peys: in het huys vanden oppersten Priester Cayphas, ende des Konincks van Galileen Herodes, ende des Rechters van Judeen Pilatus, op de straten van Jerusalem, ende buyten de stadt. Eyndelick op den berch van Calvarien, een plaetse vol stancks, daer onsen eersten Vader Adam begrauen was. Hy lijdt oock ghedurende het hooch-tijdt van Paes-

[p. 441]

schen als, na Godts beuel, de Joden van alle plaetsen der weereldt te Jerusalem tot het hoochtijdt ghekomen waren.

Ten 3. Van wien dat hy lijdt, te weten: van alle soorten van menschen, gheestelicke ende weereldtlicke: gheloouighe ende heydenen: Van edele, on-edele, arme, rijcke, ghemeyn volck, ende mannen van state: Van sijn eyghen volck, van de ghene die hy komt deught doen ende uyt de eewighe maledictie verlossen: Van ons allegader, door onse sonden. Beschaemt v, dit lesende, ouer dese uwe beestelicke wreedtheydt: Danckt hem uyt ganscher herten, ende offert v hem, tot sijnen eewigen dienst.

De tweede meditatie.

BEmerckt ten 1 Wat hy gansch syn lichaem ouer-lijdt, in sijne gheuanghenisse, in het huys van Annas, Cayphas, Pilatus, Herodes, in sijne gheesselinghe, crooninghe met doornen, onder ende aen sijn cruyce.

Ten 2. Wat hy lijdt in sijne siele: door het voor-sien van sijne aen-staende pijnen, door het hooren der lasteringhe van de Joden, door de verlatentheydt sijnder Apostelen, ende groote ondanckbaerheydt tot hem van het meeste deel der menschen.

Ten 3. Hoe blijdelick, ghewillichlick, ende volstandelick dat hy lijdt, om ons te verlossen uyt de slauernije der sonden, ende om ons als eene moeder tot onse salicheydt te baren: ende hoe mildelick dat hy ons gheeft al dat hy heeft, om onse herten tot hem te trecken; sijn lichaem tot een spijse, sijn bloedt tot eenen

[p. 442]

dranck, sijn wonden tot eene plaetse van toevlucht, sijn herte tot eenen troost, sijn siele tot ons leuen, sijn kleederen tot eene memorie, sijn eere tot eenen moedt, ende sijn verdiensten tot eenen sekersten pandt der salicheydt.

De derde meditatie.

BEmerckt ten 1. Voor wien ende waerom dat hy lijdt, te weten: Voor sijne ondanckbare creaturen, weder-spannige slauen, verachters van sijne gratie: voor de ghene, dit niet en wilden gheholpen zijn, ia hem doodden, om dat hy hen wilde helpen: Voor sijne vijanden, die hen met sijne eyghene gauen bevochten, ende sijne liefde gantsch verfoeydden: Voor de ghene, die een verbondt met de doodt ende helle ghemaeckt hadden, ende de sonde ende maledictie, ende sware slauernije der duyuelen te ver-lossen, kinderen Godts te maken, ende om hen erf-ghenamen van sijn glorieus rijck aen te schrijuen.

Ten 2. Denckt hoe dat sijn lanckdurich, groot ende bitter lijden ons luttel ter herten gaet, het welck een teecken is van groote ondanckbaerheydt, ende kleyn verstandt onser ellenden, ende der gratie, die ons door hem gheschiet is. Ende oock dat ons sijn lijden luttel deughdt doet, het welck een claer teecken is, dat onse sieckten heel ghedespereert zijn.

Ten 3. Insiet, dat al dit voorseyde, onsen Salich-maker meer bedroeft, dan alle sijne pij-

[p. 443]

nen t'samen: want hy ghereedt is, die selue pijnen voor elcke siele wederom te lijden, waer't dat sy anders niet en konden verlost worden, oft dat sijn lijden niet ghenoechsaem en waer tot hare salicheydt.