|
| |
Ter Completen tijdt.
Vers.
BEkeert ons, Godt onsen Salichmaker.
Antvv.
Ende keert uwe gramschap van ons.
Vers.
GOdt merckt aen tot mijnder hulpe.
Antvv.
Heere haest u om my te helpen.
Vers.
Glorie zy den Vader, ende den Soon, ende den heylighen Gheest.
Antvv.
Als't was in den beghinne, ende nu, ende altijdt: ende in de eeuwen der eeuwicheden sal wesen. Amen.
Alleluia, Oft: Lof zy u Heere Coninck, &c.
| |
Hymne.
VAn 't Cruyse Iesum ontnaghelden sijn vrienden,
Die in't begraven hem kostelijck bedienden:
Ten derden daghe is hy door macht verresen,
Met sijn vijf wonden, en triumphantich wesen:
Na sijn doot, heeft haren Soon, Maria niet vergeten,
Maer in dienst der liefden groot, haer vlijtelijck ghequeten.
Als Iesum vrienden vol droefheyt ende smerten,
Claeghden sijn sterven, met jammerlijcke herten:
Sucht oock mijn ziel, en roept stijf uyt u ellende,
Troost ons, o Iesu, versterckt ons totten ende:
Stort doch uwen goeden Gheest, in ons met volle maten,
Dat wy onsen quaden aert, om uwen wille laten.
V moet de werelt, o Godt, ghebenedijden,
End' in de liefde uws Soons altijdt verblijden:
| |
| |
O weerden Phenix, wilt ons met uwe asschen,
En met de looghe dijns bloets van sonde wasschen,
Vloeyt, o Gheest, door uwen dauw in ons van allen zijden,
Dat wy met ons hert' en sin u eeuwichijck belijden. Amen.
Antiphone.
Sy hebben door-graven mijn handen, ende mijn voeten, ende sy hebben ghetelt alle mijn ghebeenten.
| |
Capittel.
Daerom, want Christus in't vleesch gheleden heeft, wapent ghy u-selven oock, met die selve ghedachte.
Antvv.
Gode sy lof.
Vers.
Hy is om onse sonde ghestorven.
Antvv.
Ende om onse rechtveerdich-makinghe verresen.
Antiphone.
Christus is ghestorven.
| |
Den lof-sanck van Simeon.
HEere, nu laet uwen dienaer, na u woordt in vrede.
Want mijne ooghen hebben ghesien uwen Salich-maker.
Den welcken ghy bereyt hebt voor 't aensicht van allen luyden.
Een licht tot een verlichtinghe der Heydenen, ende ter glorien uws volckx van Israel.
Glorie zy den Vader, ende den Soon, ende den heylighen Gheest.
Als't was in den beghinne, ende nu, ende altijdt, ende inde eewen der eewicheden sal wesen. Amen.
Antiphone.
Christus is ghestorven ende verresen, om dat hy over de levende ende doode heerschap- | |
| |
pije hebben soude.
Vers.
Heere verhoort mijn ghebedt.
Antvv.
Ende mijn gheroep kome tot u.
| |
Ghebedt, ter eeren dat Christus door sijn heyligh lijden ons vol-komen onder-rechtinghe ter salicheydt ghegheven heeft.
O Goddelijcken Leeraer Iesu Christe, die in u bitter lijden ons vol-komen onder-rechtinge ter salicheyt ghegeven hebt, wilt ons desen boeck vol kostelijcke leeringhen openen, ende ons wijsheydt gheven, dat wy, al het ghene dat ghy ons daer met u heylich exempel leert, moghen beherten ende volghen: helpt ons oock, dat wy om uwen wille alle quade ghewoonten moghen laten, alle onse passien onder den reghel van saechtmoedigheydt ende maticheydt bedwinghen, ende alle tijdlijcke dinghen als ijdele verachten; Godts wille in alles vol-komentlijck vol-brenghen, ende door sijn eere, goet, bloedt, ziele ende lichaem, ende al dat wy hebben, mildelijck ghebruycken. Die met den Vader, ende den heylighen Gheest, eenen Godt, leeft ende regneert inder eeuwicheyt. Amen.
Vers.
Laet ons den Heere ghebenedijden.
Antvv.
Gode zy lof.
Benedictie.
Onse ghebenedijde, ende beware den almoghenden Heere den Vader, ende den Soon, ende den heylighen Gheest.
Antvv.
Amen.
Vers.
Ende de zielen der gheloovighen moeten door Godts bermherticheydt in vrede rusten.
Antvv.
Amen.
| |
| |
| |
Het eyndende ghebedt.
ICk offere u, Iesv, Salich-maecker onser zielen, met ootmoedigher herten dese Ghetijden, die ick in de ghedenckenisse van u lijden t'uwer eeren gelesen hebbe: ende bidde uwe goedertierene mildtheyt, dat ghy my ende alle menschen deel-achtich wilt maecken uwer verdiensten; ende met danckbaerheydt u lijden daghelijcks doet overdencken, ende met ghestadighe lijdtsaemheydt in allen teghen spoet ter salicheydt volghen. Amen.
| |
Ghebedt, van de heylighe Kercke, voor dese ghetijden.
O Heere Iesu Christe, des levenden Godts Sone, die voor de salicheydt der menschen hebt willen verraden, ghevanghen, beschimpt, gegeesselt, met doornen ghekroont, ter doodt verwesen, ende ghecruyst worden: wy bidden u, verleent ons dat wy alle verworpentheydt om de eere uwes Naems, blijdelijck moghen verdraghen, ende u heyligh lijden met danckbaerheydt, ghestadelijck over-dencken: op dat wy soo tot de gemeynschap uwer glorie moghen komen: daer ghy met Godt den Vader, ende den heylighen Gheest leeft ende regneert Godt, in alle eeuwicheden der eeuwicheden. Amen.
| |
Besonden liedeken van de passie onses heeren, uyt de voorgaende lof-sanghen.
LAet ons aen-bidden 't hert buyghende ter aerde,
Den Heere Iesum, die van alsulcker waerde,
| |
| |
'T vleesch met sijn smerten heeft willich aengenomen:
Dat wy voor lijden noch sterven souden schromen:
Want door Iesus pijn en doot is glory' te verwachten,
Daer in iubileren alder Heylighen ghedachten.
Amor, Amor, Amor, Amor, Amor, quam dulcis est Amor!
Amor, Amor, Amor, Amor, Amor, quam fortis est Amor!
Eerst heeft hem Iudas sijn huys-ghenoot verraden,
Hier na ginck yeder sijn wreeden moet versaden:
In hem te vanghen, te binden, te verwijten,
Te schoppen, treden, te slingheren, te smijten:
Boven d'onghemeten rouw, die uyt sijn teere leden
Bloedt en water hadd' gheperst, en vloeyde t'aller steden.
Tot Annam trocken sy Iesum nu ghevanghen,
Voor wien met vuysten hem murselden sijn wanghen:
'T vonnis van Cayphas en cost' hen niet ghenoeghen,
Noch voor Pilatus, al 't leedt, daer sy me loeghen,
Iesum, moest' den loosen vos Herodes oock begecken,
Soo wild' hy, met lijden groot, tot lijden ons verwecken.
Hier na met doornen ghekroont, verscheurt met swepen,
Handen en ermen met koorden vast ghenepen,
Heeftmen hem 't vonnis des onrechts voor-ghelesen,
End' om ons sonden, aen 't hout ter doodt verwesen:
Op sijn teere schouderen is hem een Cruys gegeven,
Dat hy daer soud' sterven naeckt, die ons kleedt en doet leven.
O goede Iesu, in u bebloedde weghen,
Hoe menich hebdy verwijt, stoot, slach ghekreghen?
Dat u met recht mocht Veronica beklaghen,
En schreyen, die u in desen jammer saghen?
Iesu, doet my volghen u, in't derven aller lusten,
Ende na den laetsten strijdt, in uwen vrede rusten.
Heylich Calvarien met liefde wy u groeten,
Voor al dat Iesus op u heeft willen boeten:
| |
| |
Hy wort bespoghen, beschimpt, en ter oneeren
Met sware smerten, ontbloot van al sijn kleeren:
End' aen 't Cruys, als op den booch een pese, stijf ghespannen,
Vast ghenaghelt, hooch ghetoont, uyt alle troost ghebannen.
Eer hy tot sterven sijn ooghen heeft gheloken,
Met groot beweghen heeft seven-mael ghesproken:
Dorstich van herten, riep dats' hem wilden laven,
Maer sy vol boosheydt, edick en gall' hem gaven:
Hemel, aerde, son, en maen zijn hier door heel versleghen,
Zielen, die dit Godt aen-doet, laet u doch eens beweghen.
Iesus vol wonden hinck aen sijn Cruys dry uren,
Waer by Maria beswaerde haer met treuren:
Pijn was der Moeder, des Soons pijn ende schanden,
Siend' hem ghenaghelt door voeten ende handen,
Iesus sterft, en sent sijn Gheest met clare stem omhooghen,
Maer naer ons, heeft hy sijn hooft, uyt liefde neer-ghebooghen.
V doodt, o Iesu, heeft onse doodt verwonnen,
Duyvel en helle met al haer macht verslonnen:
Het vleesch rebellich, en 'swerelts valsch pracktijcken,
Hebben voor Iesus doodt, als stof, moeten wijcken:
Vwe doot heeft ons vernieuwt als wy bedorven waren
Dus wilt ons tot 't eeuwich goet, in u genade sparen.
|
|
Auteursrechtvrij