|
| |
| |
| |
Des Vrijdaeghs.
Cleyne ghetiiden van de passie onses heeren Iesv Christi.
Met acht ghebeden, van de acht vruchten sijns heylighen lijdens.
Ter Metten tijdt.
DEn Heere Iesus geve ons door sijn heylich lijden hier ghenade, ende namaels het eeuwich verblijden.
Vers.
HEere ghy sult mijne lippen open doen.
Antvv.
Ende mijnen mondt sal uwen lof vercondighen.
Vers.
Godt merckt aen tot mijnder hulpe.
Antvv.
Heere haest u om my te helpen.
Vers.
Glorie zy den Vader, ende den Soon, ende den heylighen Gheest.
Antvv.
Als't was in den beghinne, ende nu, ende | |
| |
altijdt: ende in de eeuwen der eeuwicheden sal wesen. Amen.
Alleluia. Oft: Lof zy u Heere, Coninck der eeuvvigher glorie.
| |
Hymne.
LAet ons aen-bidden 't hert buyghende ter aerde,
Den Heere Iesum, die van alsulcker waerde,
'T vleesch met sijn smerten heeft willich aengenomen:
Dat wy voor lijden noch sterven souden schromen:
Want in Iesus pijn en doodt is salicheyt gheleghen,
Door sijn Cruys is vasten troost voor allen noot verkreghen.
Vlucht na de gaten van desen muer, als duyven,
Wilt als serpenten, het oude vel af-schuyven:
Denckt op sijn ancxt, en op al sijn diepe wonden,
Wilt ghy wel leven, en vlieden alle sonden,
Want door Iesus lijden is Godts glory' te verwachten,
Daer in iubileren alder Heylighen ghedachten.
Eer in den hoochsten, met lof, zy Godt den Vader,
Eer sijnen Sone, die ons hoedt alle-gader:
Eer zy met vreught oock den goeden Geest van beyde,
Eer Godt Dry-vuldigh, die ons sijn rijck bereyde,
Door de liefde Iesu groot, die ons end' alle menschen
Thoont den wech tot 't eeuwich goet; daer wy in druck na wenschen. Amen.
Antiphone.
Mijn ziele is seer verschrickt, ende al mijn beenderen sijn heel ontstelt.
Vers.
De castijdinghe des vreedts was op hem.
Antvv.
Ende met sijn stramen zijnwy ghenesen.
| |
Lof-sanck.
V Iesum ghebenedijden wy.
V Coninck der Coninghen, ende Heere der Heeren aenbidden wy.
V Salich-maker der werelt eeren wy.
| |
| |
Die ons met u dierbaer bloedt ghesuyvert hebt.
Die met uwe heylige wonden, onser zielen kranckheden ghenesen hebt.
Die met uwe pijnelijcke doodt, ons het eeuwigh leven verdient hebt.
O Heere Iesu Christe, onsen Godt, ghy zijt alle glorie weerdich.
Al dat leven heeft, prijst uwen heylighen Naem.
Ende looft u, eert u, ende ghebenedijt u inder eeuwicheydt.
| |
Vervulsel.
Vers.
Heere verhoort mijn ghebedt.
Antvv.
Ende mijn gheroep kome tot u.
| |
Ghebedt, ter eeren dat Iesvs door sijn heylich lijden den duyvel met alle helsche macht vervvonnen heeft.
O Onverwinnelijcken beschermer onser zielen Iesu Christe, die door u menich-vuldigh lijden ende bittere doodt, den Prince der hellen met alle sijn macht verwonnen, ende het menschelijck geslacht uyt sijn slavelijck ghebiedt verlost hebt; wilt ons met u heyligh lijden, na den Gheest soo wapenen ende verkloecken; dat wy alle bekoringhe der booser geesten, niet alleen sonder schade moghen ontkomen, maer oock met vermeerderinge uwer gratie ende verdiensten moghen verwinnen. Die met den Vader ende den heylighen Gheest, eenen Godt, leeft ende regneert inder eeuwicheyt. Amen.
| |
| |
| |
De Lauden.
Vers.
GOdt merckt aen tot mijnder hulpe.
Antvv.
Heere haest u om my te helpen.
Vers.
Glorie zy den Vader, ende den Soon, ende den heylighen Gheest.
Antvv.
Als't was inden beghinne, ende nu, ende altijdt: ende in de eeuwen der eeuwicheden sal wesen. Amen.
Alleluia. Oft, Lof zy u Heere Coninck, &c.
Antiphone.
Mijnen gheest is op my beancxt gheweest, mijn herte is op my ontstelt gheworden.
| |
Capittel.
Ghedenckt sijns, die sulck weder-segghen teghen hem-selven van de sondaers verdraghen heeft; op dat ghy niet vermoeyt en wort van ghemoede verflauwende.
Antvv.
Gode zy lof.
| |
Hymne.
DEn lust der sinnen heeft ons Godt doen vergeten,
Met sond' om-cinghelt, en in veel drucks gesmeten:
Hierom is Iesus, in weghen ende hoecken
Ons, als een herder sijn schaepkens, komen soecken:
Van joncks af, soo was sijn deel in arbeyt, als der slaven,
En naer ziel' altijdt benauwt, tot dat hy wert begraven.
Eerst heeft hem Iudas sijn huys-ghenoot verraden,
Hier na ginck yeder sijn wreeden moet versaden:
In hem te vanghen, te binden, te verwijten,
Te schoppen, treden, te slingheren, te smijten:
Boven d'onghemeten rouw, die uyt sijn teere leden
| |
| |
Bloedt en water hadd' gheperst, en vloeyde t'aller steden.
Laet ons den Vader hier voor met lof vereeren,
Laet ons te gader den lof des Soons vermeeren,
Den Gheest der liefden, willen wy niet vergeten,
Een onverscheyden Godt, en goet onghemeten:
V ghenaed' heeft ons verlost van sond' en macht der hellen,
Wilt ons daerom in't ghetal van u beminde stellen. Amen.
Vers.
Godt en heeft sijnen eenighen Soon niet gespaert.
Antvv.
Maer heeft hem voor ons allen ghegeven.
Antiphone.
Ick hebbe.
| |
Den lof-sanck van Zacharias.
GHebenedijt zy den Heere Godt van Israel: want hy heeft besocht, ende ghedaen de verlossinghe sijns volcks.
Ende hy heeft ons op-gherecht eenen horen der salicheyt, in Davids sijns dienaers huys.
Ghelijck hy ghesproken heeft door den mont sijnder heyligher Propheten, die van 'tbegin der werelt zijn.
Verlossinghe van onse vyanden; ende uyter handt van alle de ghene die ons haten.
Om bermherticheydt te doen met onse Vaderen, ende te ghedencken sijns heylichs testaments.
Den eedt dien hy ghesworen heeft tot Abraham onsen vader, dat hy ons geven soude.
Sonder vreese, verlost uyt de handen onser vyanden, hem te dienen.
In heylicheyt ende rechtveerdicheyt voor hem, alle onse dagen.
Ende ghy kindt sult een Propheet des Alderhoochsten ghenoemt worden, want ghy sult | |
| |
voor des Heeren aensicht gaen, om te bereyden sijne weghen.
Om kennisse der salicheyt te geven sijnen volcke, tot vergevenisse van hunne sonden.
Door de grondighe bermherticheyt onses Godts, door de welcke hy ons besocht heeft, den opganck uyt den hooghe.
Om te verlichten den ghenen, die in duysternissen ende in de schaduwe des doots sitten, om te beschicken onse voeten in den wech des vreedts.
Glorie zy den Vader, ende den Soon, ende den heylighen Gheest.
Als't was in den beghinne, ende nu, ende altijdt: ende inde eeuwe der eewicheden sal wesen. Amen.
Antiphone.
Ick hebbe mijn erffenisse gelaten, ende mijn beminde ziele in de handen mijnder vyanden ghegheven.
Vers.
Heere verhoort mijn ghebedt.
Antvv.
Ende mijn gheroep kome tot u.
| |
Ghebedt, ter eeren dat Iesvs door sijn heylich lijden het vleesch vervvonnen heeft.
O Goedertieren Salich-maker Iesu Christe, die door uwen ghedurighen arbeydt ende onlijdelijcke tormenten, in u heylich lichaem, het wederspannich vleesch, met alle sijn quade begheerlijckheden verdruckt hebt; wy bidden u ootmoedelijck door uwe onverdraghelijcke pijnen, ons de soeticheydt van uwen gheest te willen laten smaken: op dat het ons eenen troost mach zijn, alle lichamelijcke lusten t'uwer eeren te derven; ende naer u waerdich exempel, veel smerten, onghe- | |
| |
mack, ende pijnen in onse lichamen verduldelijck te lijden. Die met den Vader, ende den heylighen Gheest, eenen Godt, leeft ende regneert inder eeuwicheydt. Amen.
Vers.
Laet ons den Heere ghebenedijden.
Antvv.
Gode zy lof.
Vers.
De zielen der gheloovighen moeten door Godts bermherticheydt in vrede rusten.
Antvv.
Amen.
|
|
Auteursrechtvrij