|
| |
Q
Quabeleet, quaebelij, quaeybeley, quaetbeleyken,
zn. Uit qua, enz., kwaad en beleet, beleid (vg. Quaet Beleedt naam van een personage in everaert, Maria Hoedeken).
Deugniet (vg. kil.: Quaetbeleyd. Fland.j. deughniet, nequam, prodigus). ‖ Quabeleeden die ruusschen buusschen, cast., C. v. R. 244 [1548]; Ghy zijt een oprecht quaeybeley, Ghy groeyt in archeyt, H.d.Am. F 1v [m. 16e e.]; Hadieu, quaet beleyken, Trudo 2198 [ca 1550]; Tis van een quae Belij die tot haer gerijven... haer man ginck verpletten, Lijs en Jan Sul, prol. 5 [eind 16e e.?] (hic? of quae Belij, waarin Belij eigennaam?).
| |
Quackelbeenken,
zn. Uit quackel (met toespeling op quackelen, zie ald.) (?) en beenken.
Eig. benen fluitje (om kwakkels te lokken), zie WNT i.v. Kwakkel (I), Samenst., in de aanh. in obscene toepassing in de zegsw. het quackelbeenken slaen, het minnespel spelen, coire. ‖ Wy zullense leeren het quackelbeenken slaen Wt kracht van vyerighen appetijte, H.d.Am. Aa 2 [m. 16e e.].
| |
Quackelen,
ww. Zie MNW i.v., WNT i.v. Kwakkelen (I)? Of van quackel, kwakkel (en dan in eig. zin ‘op de kwakkeljacht gaan’).
Coire? ‖ T.: Twaer beter gheleghen yevers int groene. B.: Ja ia / dat ghy quackelen mocht noen voer noene / Van sulcken smake veech ick mijn muylken. T.: Ke swijcht toch daer af oprechtich vuylken, Antw. Sp. m iijv [1561].
| |
Quackelken,
zn. Zie MNW i.v. Quackel, WNT i.v. Kwakkel (I).
Benaming voor een aantrekkelijk meisje. ‖ V.: Hoe sullen wijt maken? B.: Tquackelken locken, Sp. d. M. 318 [beg. 16e e.]; Men sal hem het tortelduyfken... Met andere quackelkens wel doen vergeten, ald. 1342.
| |
Quacken, quackken,
ww. Zie WNT i.v. Kwakken (II).
Van het hart: trillen, beven? ‖ Hue mach mijns wijfs herte liggen quacken om tydinge te weten heeft sy beghaeren, O.L.H. Minnevaer 185 [ca 1550]; M.: Alle mans arbeyt laet myn quackken... I.: Wilt U hart tevreden stellen, Huis v. Idelh. 496 [m. 16e e.].
| |
Quacke(r)nelleken, qwackernellekin,
zn. Zie WNT i.v. Kwakkernelleken.
Bekoorlijk, dartel meisje; lichte deern. (vg. kil.: Quacker-nelleken. Fland. Puella venusta, lepida, lasciua). ‖ Nyeuvont 123 [ca 1500]; St 2, 200 [vóór 1524]; Gentse Ref. 79 [1539]; Trudo 2548 [ca 1550]; Hs. TMB. G, fol. 68v [eind 16e e.?].
Opm. Vg. Venusquackernelleken i.v. Venus.
| |
Quackken,
ww. Zie Quacken.
| |
Quadebeleyder,
zn. Van quadebeleyt (zie Quabeleet) met anal. suffix?
Deugniet (vg. Quabeleet)? Of bep. ver- | |
| |
leider (vg. stallaert 2, 123)? ‖ Quadebeleyders die anderen tlandt doen ruymen, de roovere 405 [3e kw. 15e e.].
| |
Quaebelij, quaeybeley,
zn. Zie Quabeleet.
| |
Quaern(e),
zn. Zie MNW i.v. Querne, WNT i.v. Kweren.
Eig. handmolen; in de aanhh. fig. gebruikt als schimpnaam. ‖ Siet, waer hij comt, dafgrijselick quaerne, Christenk. 1709 [ca 1540] De waerdyn is een goe ouwe quaern, Katm. 532 [vóór 1578] (zie ook Hs. TMB, G, fol. 70 [eind 16e e.?].
| |
| |
Quaetbeleyken,
zn. Zie Quabeleet.
| |
Quaetbestier
(één woord?), zn. Uit quaet en bestier.
Dwaasheid? ‖ Wadt mach Loeris letten dat hij quaetbestier clapt, Koster Joh. 316 [m. 16e e.?].
| |
Quaetpurck,
zn. Uit quaet en purck, dwerg (zie WNT i.v. Purk)?
Schimpnaam voor een vrouw. ‖ Lijs oft anders Belij Quaetpurck, Lijs en Jan Sul (uit de lijst van personages) [eind 16e e.?].
| |
Quaetslagher,
zn. Uit quaet en slagher (of slaghen, slaen met -er).
Kwaaddoener? ‖ Quaetslaghers die altoos hebben den tuck, de roovere 404 [3e kw. 15e e.].
| |
Qualifieren,
ww. Zie WNT i.v. Qualifieeren.
Uiteenzetten, te kennen geven. ‖ Dies ick by causen dit qualifiere, Ende zal u de opinie van desen landen leeren, cast., C. v. R. 53 [1548]; By exemrle wil ickt hu qualifieren, ald. 60.
| |
Qualiteyten,
ww. Van qualiteyt.
Noemen, karakteriseren. ‖ Ghy (t.w. de mens) syt minocismus (l. of versta microcosmos?) gequaliteyt, Werelt bevechten 358 [2e h. 16e e.].
| |
Quant (I), quantken, quentken,
zn. Zie MNW i.v., WNT i.v. Kwant.
1) Kameraad, makker, gezel (vg. kil.: quant/mangher. Sodalis, socius, socius ludi, collusor). ‖ Man en wijf 170 [eind 15e e.?]; Schuyfman 570 [vóór 1504]; everaert 188 [1526]; Rott.Sp. P iijv, vij [1561].
- Als benaming waarmee zinnekens elkaar aanspreken. ‖ cast., Pyr. C vij [ca 1530]; Con. Balth. 147 [1591] (quentken).
2) (Doorgaans in verkleinvorm) minnaar, boel. ‖ Antw. Sp. Ee i, d iij [1561]; Haagsp. m iij [1561].
| |
Quant (II),
zn. Oorspr.?
Op quant slaen, ‘voorkopen’, opkopen. ‖ (Boter- en kaaskopers) Die dus loopen en raesen / en dus doer tlant // gaen, waer doer sij die helft vant suijvel op quant // slaen, Gr. Hel 1119 [ca 1564].
| |
Quareid,
bw. Zie WNT i.v. Quareit.
Eig. vierkant; in de aanh. bet. quareid loopen naar het schijnt ‘zuiver zijn’. ‖ Niet meer en loopt den teerlingh quareid: Elck souckt bedrogh vul valscher laghen, cast., C. v. R. 151 [1548].
| |
Queeckbert,
zn. Zie MNW i.v. Quaecbert.
Eig. speelbord, triktrakbord; in de aanh. in de zegsw. tqueeckbert hanght uyte, het is hommeles? ‖ Nv wil ick met vruechden nae huys gaen reepen / En payen Lubbe / hoordijt ghy Luyte? Of anders sou tqueeckbert hanghen uyte, Antw. Sp. m iij [1561].
| |
Queeste,
zn. Zie Queste (I).
| |
Queesten (I),
ww. Van queeste, queste, zie Queste (I).
Krakelen? ‖ Elc vrijlijc at en dranc Sonder ongenuechte, zonder twisten oft queesten, ghistele, Virg. Aen. 22a [1556].
| |
Queesten (II), questen,
ww. Zie MNW i.v., WNT i.v. Kweesten en A. Beets in Tschr. 57, 165 e.v.
A. Onz. - 1) Praten (soms bep. mooi praten, bijv. in Rott. Sp. B i), spreken. ‖ Prochiaen 2399 [ca 1540]; Rott. Sp. B i [1561]; Alit en Lijsbith 88, 96 [eind 16e e.?]; D.War. 10, 117 [eind 16e e.?]; Hs. TMB, E 10, 239 [eind 16e e.?] (‘Sonder eenich questen’, aang. d. Erné, Twee Spelen bl. 118; hic?); Trauwe 140 [1595?]; Meester Hoon 53 [ca 1600?].
2) Huichelen (vg. voor deze bet. Queester, bet. 1, waar mooiprater nadert tot huichelaar, schijnheilige): sonder questen, naar waarheid, eenvoudig en oprecht? ‖ Laet hooren dan, gij clager sonder questen, Op dat ten besten tvonnis mach sijn geent, Crimpert Oom 362 [eind 16e e.?].
3) Weeklagen. ‖ So mocht ic altoos dencken waer ghy waert... En met alle dandere claghen en questen, ghistele, Ovid. Sendtbr. 3a [1559]; Iuno sachmen queesten, Die tbedroch wiste, en is gaen strijcken, ald. 97b (hic?).
B. Bedr. Zeggen, vertellen; verklaren, belijden, uitroepen. ‖ De waerheit wil zy (t.w. de rederijkkunst) queesten ende dat in spijt van alle diet benijt, Vad. Mus. 5, 350 [ca 1500?] (hic?); Hoort, wadt ick queest: Goossen sal haest comen, enz., Goossen Taeijaert 255 [2e h. 16e e.?];
| |
| |
Van deser ghelykenesse En was noyt eer ghehoort / Ic bems een queestere Bin swerelts eestere, Jezus i.d. tempel 344 [ca 1575?]; Zoe zal ict al queesten: Hij prende twee kevels, enz., Meer Gheluck 395 [eind 16e e.]; 't En is geen luegen, vry nae mijn queesten hoort, D.War. 10, 122 [eind 16e e.?].
| |
Queester,
zn. Van queesten.
1) Mooiprater, -praatster. ‖ Hoort doch deese queesters / wat sij conen coken, Gr. Hel 556 [ca 1564]; Ghij weet wel dat sij is een arge queester, Proetus Abantus 150 [vóór 1509].
2) Prater, kletser. ‖ Gij muech v ghebreken als sotte queesters hier wel verhalen, Drie Sotten 272 [1e kw. 16e e.].
Opm. Onduidelijk - van queesten, jagen, ronddolen? Of van *queesten, *questen (van queste, inzameling) en dan hetz. als questeerre, questeerder? - is de bet. in Hs. TMB, A, fol. 108 [eind 16e e.?]: ‘achter lande lopen als die queesters’.
| |
Queken (I),
ww. Zie MNW i.v., 1e art., WNT i.v. Kweken (I).
Trillen, schudden, bengelen. ‖ Dat hy moet byden balghe queken Ander ghalghen reken, everaert 43 [1512]; Jc saeghe hem lieuer / byden balghe queken, ald. 537 [1538?]; Sy doet heur tonghsken zoo net queken, cast., Pyr. A vij [ca 1530]; Hoe aerdich doet hy syn paruycke queken, ald. vijv.
Opm. Verdam's verklaring van queken als benaming van een dobbelspel (zie MNW i.v. Queken, 1e art., bet. I, c) wordt bevestigd door den terlinck queken in Trudo 204 [ca 1550].
| |
Queken (II),
ww. Zie MNW i.v., 2e art., WNT i.v. Kweeken.
In stand blijven, duren. Deze bet., door het verband opgedrongen, hangt wellicht samen met die van ‘leven’ door Kiliaen vermeld (vg.: ald. Queycken... Viuere). ‖ U zot bestier en mach hier nijet queken, Tielebuijs 359 [1541].
| |
Quellaert,
zn. Van quellen.
Die kwelt, martelt, hindert, plaagt. ‖ Daer bleef taeyaert tootaert ende quellaert, Doesb. 247 [vóór 1528].
| |
Quellatie,
zn. Van quellen of rijmvervorming van quellagie. Kiliaen geeft de vorm quellaedsie (= quellatie? Of = quellagie?).
Kwelling. ‖ Ghy hebt voor ons voldaen Godts condemnatie / En van de quellatie dus duyvels bevrijt, Rott. Sp. O v [1561].
| |
Quelsel,
zn. Van quellen.
Kwelling (vg. kil.: quelsel. Molestia). ‖ Doesb. 73 [vóór 1528]; Antw. Sp. c ij [1561]; Haagsp. g iij [1561].
| |
Quemconiam,
zn. Zie WNT i.v.
‘Onzin, zotteklap, malligheid’. ‖ Aldus en was dit niet beter dan ghueschen quemconiam ghezoghen uuten blauwen hasack, vaernewijck, Ber. T. 2, 311 [ca 1568].
| |
Quene,
zn. Zie WNT i.v. Kwene.
Doedelzak (vg. kil.: quene. Fland.j. moesel. Tibia vtricularis). ‖ Leuv. Bijdr. 4, 331 [beg. 16e e.]; St 1, 51 [vóór 1524]; Doesb. 35 [vóór 1528]; crul, Dronckaert 183 [2e kw. 16e e.]; H.d.Am. V 4v [m. 16e e.].
| |
Quenselen,
ww. Zie WNT i.v. Kwenselen.
Schaften (vg. kil.: Quentselen. Lentè & fastidiosè mandere). ‖ M.: Wat dunct v maet Eest schier niet tijdt om quenselen? G.: Wa trouwen jae't, Dit schof dunct my langher dan 't plach dueren, H.d.Am. A 7 [m. 16e e.].
| |
Quenteren,
ww. Zie WNT i.v. Quinteeren.
Zingen. ‖ T.: O dat's ghesonghen. W.: Dat's ghequenteert, Rott. Sp. P viij [1561].
| |
Quentken,
zn. Zie Quant (I).
| |
Quepaers,
zn. Ontleend aan lat. que (= quae) pars, welk rededeel (schoolterm bij het ‘partes maken’, vg. MNW i.v. Part, 2e art., bet. 4).
1) Elementair feit, simpele of de simpelste zaak. ‖ Den herpslaghere, bedecte penningwaert ghenaemt, met zijn herpe, daer hij ghecke deuocie me raemt ende menich me bescaemt, // niet wetende que paers, Christenk. 942 [ca 1540].
2) De zaak, de boel; de hele boel. ‖ V.: Daer hebdijt al / J.: Tis bedreten quepaersken, Sp. d. M. 4689 [beg. 16e e.]; Ten sy dat wy tsaemen den treyn bestieren naer onsen grey / ofte tis al verlooren que paers, Smenschen gheest, 69 [ca 1560], Och tis heel brodde en verloren que paers, Antw. Sp. Ff iiijv [1561].
| |
| |
Quereel,
bn.? Zie MNW i.v. Querelle, WNT i.v. Querel.
Onenig? ‖ Oock doense wel (t.w. de ontboden raadsheren des konings) / datse zonder quereele // schyn dus haestich commen ten mynen beveele // zyn, Judich 182 [1577].
| |
Quert? Querd(d)e?
zn. Naar het schijnt verwant met querdel (zie MNW i.v. Querdel, WNT i.v. Kwerdel).
(Schoen van) grof of slecht leder of lederen lappen of snippers? ‖ Al sijn si
| |
| |
grof ghescoyt mit querdden (× derdden), Drie bl. danssen 21 [1482].
| |
Queste (I), queeste, qweste,
zn. Zie WNT i.v. Queste (II).
1) Vraagpunt, vraag. ‖ Op alle schriften vindense (t.w. de geleerden) nieu queste, Leuv. Bijdr. 4, 235 [beg. 16e e.]; Wie meest zotheyt tooght dit es de qweste, Gentse Ref. 67 [1539]; Apollo die heeft een qweste gheproponeert Onder zijn neghen dochterkins, henlien vraghende, enz., d'heere, Boomg. 117 [1565].
2) Punt van geschil, geschil (vg. Loquela i.v. Questeboom). ‖ Tusschen de Troyanen en de Tyrien en zullen geen questen Noch geschil wesen, ghistele, Virg. Aen. 19a [1556]; Twee Ambassadeurs... die creghen questen, In 't Senaet, houwaert, Lusth. 2, 615 [1582-'83]; Buerwijff, hoort eens om te schuwen alle questen, Lijsgen en Lichthart 288 [eind 16e e.?].
Opm. Nog bij v. mander, Olijfb. 21, aang. in WNT i.v. Queste (II), sub bet. 3).
3) Zaak, aangelegenheid. ‖ Cleyn is de queste, ghistele, Ovid. Sendtbr. 131a [1559]; Ick weet van u noch een groote queste, Rott. Sp. A ijv [1561]; Al onse queste, Hoop ick, sult ghij bevesten, dattet wel sal sijn, Tcooren 767 [1565].
4) Moeilijkheid, zwarigheid. ‖ Den hongher bracht ons dicwils in queste, Berv. Br. 231 [ca 1520?]; God wil v beschermen van alle queeste, Dboeck d. Am. 97b [1e h. 16e e.]; Vreest voor geen questen, Red. en Nat. 104 [2e h. 16e e.]; Niemandt en behoort sijn leedt oft questen te wreken, houwaert, Lusth. 2, 617 [1582-'83]; Om ontslaghen te syne [van?] verdriet en queste, houwaert, Gen. Loop 79 [ca 1590].
| |
Queste (II),
zn. Zie WNT i.v. Queste (III).
Het gesprokene, woord(en). ‖ (Vrouwen) Die den mans verwijten met veel questen Dat hy niet weert en is dat hyse oyt sach, Leenhof 690 [na 1531]; Dat hy secreet en stille, zonder eenighe queste Soude vertrecken, ende verlaten Dido, ghistele, Virg. Aen 64b [1556]; Aenmerct myn queste, ald. 67b; Erasmus, wiens leeringh' en hooghe questen... Ghy ouerstelt in duutsch, d'heere, Boomg. 69 [1565].
| |
Questen,
ww. Zie Queesten (II).
| |
Questinghe,
zn. Bijvorm van questie?
Twistvraag? ‖ Questinghe // Redelicxste // Soluerende (tot Maria), de roovere 205 [3e kw. 15e e.].
| |
Queteren,
ww. Zie MNW i.v., WNT i.v. Kweteren.
1) Beuzelpraat verkopen, kletsen. ‖ Wa neue dat ghys niet meer en doet, Op lijf en goet, dus meer te queteren, Dwerck d. Apost. 804 [1e h. 16e e.]; Wilt niet queteren Want hy sal als de rijpe gherste beteren, Antw. Sp. Gg iij [1561]; Jae, ja wadt moocht ghij hier staen queteren, Hs. TMB, B, fol. 63v [2e h. 16e e.?]; Hoort mij dit volck doch staen queteren, Meester Hoon 418 [ca 1600?]; Hs. TMB, G, fol. 71* [eind 16e e.?].
- In de aanh. naar het schijnt in gunstige zin: spreken. ‖ Elc Sant heeft by na zijn sonderlinge siecte... Quetert nu: is dit niet al tot onser vromen? Prochiaen 878 [ca 1540].
2) Razen, tieren; schreeuwen, jammeren. ‖ B.: Sy suelent ons ontknoepen L.: Die valsghe sleteren. B.: Ten bayt gheen queteren, Trudo 249 [ca 1550]; Wij sullen Suermuylen leeren queteren / Sy moet ons orlof gheuen oft sy wilt oft en wilt, Antw. Sp. o ij [1561]; Ghy moet eerst dat duymken cussen en v quathyt blussen en laeten v queteren, Con. Balth. 1114 [1591].
Opm. Vg. Bequeteren, Gequeter, Teghenqueteren.
| |
Quets,
bw. Zie WNT i.v. Kwets (III).
Eig. 'k wed des, in de aanhh. gebruikt als bw. van mod.: denkelijk, waarschijnlijk; bepaald, beslist. ‖ Leckert. 105 [1541]; Well. Mensch 30 [2e kw. 16e e.]; H.d.Am. A 4v, C 1, K 6, R 3 en pass. [m. 16e e.]; Antw. Sp. L1 ij [1561]; Haagsp. p ijv [1561]; Taruwegraen 974 [1581] (quts, 1. quets?).
| |
Quetsele,
zn. Van quetsen.
1) Kwaal, ziekte. ‖ Inwendighe smerticheyt der sinnen Die den lichame int merch wort een quetsele, Sp. d. M. 2311 [beg. 16e e.]; 'tQuetsele vermaent en betraent de wanghen, H.d. Am. S 7 [m. 16e e.]; Dat ghi duer mi lijdt dit hinderlijc quetsele Doorsake uwer siecten compt duer mijn opsetsele, ghistele, Ovid. Sendtbr. 132a [1559].
2) Letsel; ook fig.: nadeel, schade, ongeluk. ‖ Dees pilen (t.w. van rampspoed) ... Schiet ick op v als een pijnlijck letsele Welck gheschut / en hinderlijck quetsele En suldy gheensins moghen ontulien, ghistele, Ant. 78 [1555]; (Serpenten) En deden den menschen gheen quetsele, Antw. Sp. Dd iiijv [1561]; Hy cant ontbeeren Nochte oock ontfleeren // zulckdanich een quetsele, Verl.Z. II, 23 [1583]; Ghy zijt mede der zielen smette en quet- | |
| |
sele, numan, Striit d. Gem. 34b [1590].
| |
Quetsich,
bn. Van quetsen.
Kwetsend, kwetsbaar makend. ‖ Dies zou (t.w. de duif) dickent... wort // Ghescoten duer twyffelic / bedyncken quetsich, everaert 356 [1531].
| |
Quic (k) (I), quixken,
zn. Zie MNW i.v., 3e art., WNT i.v. Kwik (IV).
Eig. dier, fig. (evenals dier) gebezigd als vleinaam voor een vrouw. ‖ de roovere 399 [3e kw. 15e e.] St 1, 31 [vóór 1524]; cast., Pyr. A viij [ca 1530]; Antw. Lb. 181 [vóór 1544].
- In de aanh. ongunstig. ‖ Een quaet wijf, stuer, wreet, geen erger quic, v.d. meulen, Ketiuigh. 40 [ca 1500].
- In de aanh. naar het schijnt in toepassing op een man. ‖ Wanneer jc bem met goede quicx gheseten Jn taveerne ofte eldere / om spelen dryncken Gheerne laet jc tnat binder kelen zyncken, everaert 287 [1529].
| |
Quick (II),
bw. Zie bij Cort.
| |
Quicte,
bn. ‘Etymologische’ spelling van (of corrupt voor) quite, kwijt? Vg. echter de roovere 193: ‘Quictende Quelende Quicken Quetsuere’ (var.: ‘Quirerende Quelender Quetsuere’).
Quicte van, bevrijd, verlost van. ‖ Nu beddy (1. hebdy) verwoerfuen paeis ende minne, En zijt quicte van een abuselick wee, cast., C. v. R. 71 [1548].
| |
Quinckele,
zn. Van quinckelen (zie WNT i.v. Kwinken, Afl.)?
Snater? ‖ Ziet my ghenen kasse boeve staen stuyten, God gheve hem ramp in synen quinckele! crul, Dronckaert 137 [2e kw. 16e e.].
| |
Quint,
zn. Zie WNT i.v. Kwint (I).
Winst (vg. kil.: Quint. Lucrum, emolumentum, foenus, fructus, quinta pars fructuum: iusta quintana). ‖ Maect banckeroet... biedt d'achtste penning... Dits wisse quint, coornhert, T'roerspel 855 [3e kw. 16e e.]; Dout yser versmeden sy en dnieu sy sparen, Dats all dobbele quint, Trauwe 1141 [1595?]; Hier is te grooten quint... Hier is winst voor de hant, Const-thoon. Juw. 196 [1607].
Opm. Ook bij spieghel 157, aang. in WNT i.v. Kwint (I).
| |
Quintefeulge,
zn. Ontleend aan ofr., fr. quintefeuille.
Vijfvingerkruid; in de aanh. gebezigd als erenaam voor Maria. ‖ Quintefeulge Quintancelijcker Quinterne, de roovere 193 [3e kw. 15e e.].
| |
Quinten,
ww. Van quint.
Winnen, verdienen (vg. teirl., Barg. i.v.). ‖ Ick had soo goe koop blijven leggen slapen, Dan hijer staen gapen en nijet te quinten, Meester Hoon 144 [ca 1600?].
| |
Quisbelbouten,
ww. Uit quisbelen, kwispelen en bout.
In de aanh. naar het schijnt plicht-plegingen maken. ‖ Als ghij thegen ein meysken wilt kouten, Stobbelse boevelyck in einen houck; Ghij en derfter niet veel met quisbelbouten, Verkreukelt vryelyck hoeren douck, Bierses 44 [2e h. 16e e.].
| |
Quistwater,
zn. Uit quisten, kwisten en water.
Verkwister. ‖ Joncker Merck quistwater diet al verdoet, Ghelt en goet, de corsten metten cruymken, Leenhof 127 [na 1531].
| |
Quitancelijc,
bn. Van quitance.
Geneigd kwijt te schelden? ‖ Quitancelike Quinterne, de roovere 193, var. [3e kw. 15e e.].
| |
Quittelen,
ww. Van quit(t)en.
Prijsgeven, verliezen? ‖ Dat qualijc gecomen is moet qualijc gequittelt zyn, Dal s. wederk. 612 [eind 15e e.?].
| |
Quoadiuture,
zn. Ontleend aan ofr., fr. coadjuteur.
Helpster, in de aanh. van Maria en (indien te betrekken op Quetselijcker Quale) in de bet. die bevrijdt, geneest? ‖ Quetselijcker Quale Quoadiuture, de roovere 193 [3e kw. 15e e.].
| |
Quoy,
vnw. Ontleend aan ofr. quoy.
De quoy, geld. ‖ Legt op die borse v faelgeert de quoy, St 1, 31 [vóór 1524]; Daer de quoy ghebrect weet ick een vondeken, Smenschen gheest 620 [ca 1560].
| |
Quoniam, coniam.
Zie WNT i.v.
1) Achterste. ‖ De koye / de kiste, den quoniam, Leuv. Bijdr. 4, 356 [beg. 16e e.]; Sijn lief maecte van hem (t.w. Aristoteles) haren setele, Haren quoniam brack hem al de leden, smeken, Dwonder 268 [1511]; Daer zal uwen coniam int pec om blaken, crul, Dronckaert 175 [2e kw. 16e e.]; Daer zal uwen coniam noch om versinghelen, ald. 239.
2) Cunnus? ‖ Als sy volghen willen deese ghetoyden al synse oock van die beroyden sy willent hebben of quoniam soud steelen, Smenschen gheest 588 [ca 1560?].
| |
| |
Qwackernellekin,
zn. Zie Quacke(r)nelleken.
| |
| |
| |
| |
Qwaligh,
bn. Van qualen.
Lijdend, er ellendig aan toe zijnde? ‖ (God) Wie (l. Die) zo ghenadigh zelve becleedt heift Adam en Eva, vol zonden qwaligh, Gentse Sp. 274 [1539].
| |
Qweste,
zn. Zie Queste (I). |
|
Auteursrechtelijk beschermd