Stichtelijcke gesangen
(1661)–Cornelis Maertsz.–
Auteursrechtvrij
[pagina 304]
| |
Stem: Soo langh is 't Muysje vry.DOe Godes milde handt
Dus kroond ons Vaderlandt,
Verlieten zy den Heer,
En terghden hem tot wraeck,
En kozen niet sijn eer,
Maer Bacchus tot vermaeck.
2. Zy seyden noyt te saem,
Komt danckbre Godes naem,
Die ons met goedt omset,
En heyl stroomt over 't Landt,
Maer yder roockt sijn [Pet],
En kust sijn eyghen handt.
3. En 't wijl een yder denckt,
Dat Godt hem 't goedt niet schenckt,
| |
[pagina 305]
| |
Maer d'eyghen neerstigheydt
Hem dat heeft toegeschickt,
Werdt het na lust beleydt,
En Godts eer mis-gemickt.
4. Hier door soo wordt het Landt
Vervult tot aen de kant
Met krijtend wraeck-geschal,
Want na de Rijckdom wast
Wordt het oock over al
Met sonden overlast.
5. En of de Rijckdom staegh,
Vermeerdert alle daegh,
De sonde reyckt de top,
't Hoovaerdighe gemoedt,
Dat steeckt de kruyn noch op
Verr' boven al het goedt.
6. De grooten treden voor
De kleynen gaen in 't spoor,
Haer wegen sijn vervloeckt,
| |
[pagina 306]
| |
Het eynde leydt in d' Hel,
En die den Hemel soeckt,
Vindt nauw een Metgesel.
7. Het gansche Landt dat blinckt,
O neen ! het Landt dat stinckt
Van vuyle Hoovaerdy,
Van pracht en prael, en trots,
Gy set sijn vlecken by
De beste kind'ren Godts.
8. Die nu met sijn verstant,
Door-loopt ons Vaderlandt,
't Is of men daer gheen tucht,
Noch vreese Godes siet
De deught schijnt wegh ghevlucht,
De liefde vindt-men niet.
9. De vuyle achterklap,
't Geraes van dronckenschap,
En geyle-vreughde-stof
Die stroomen uyt de mondt,
| |
[pagina 307]
| |
Als of men in het Hof
Van 't Gheest'lijck Babel stont.
10. En t'wijl het dus toe-gaet,
Soo klinckt op onse straet
De Stemme van Godts Woordt,
Ghepredickt in de Kerck,
En roept: verstockt volck! hoort,
Verlaet uw' sondigh werck.
11. Dit is te onbeleeft
Dat Godt sijn zeghen geeft,
En hy uw' Landt met goedt,
En ghy met quaedt vervult:
Sijn toorn brandt als een gloet,
Ontsteecken door uw' schuldt.
12. Dus bromt het heyligh woordt,
En menigh die dit hoort,
Betoont dat in 't ghemeyn,
De vrucht daer van verdwijnt:
Want, 't hoopken is nu kleyn,
| |
[pagina 308]
| |
Dat hier als lichten schijnt.
13. Ja self des Heeren-Dagh,
Moet dienen tot gelagh,
En sonden ongetoomt,
Ja 't schijnt nu voor gewis
Dat Satan hem toekoomt,
En 't Godes dagh niet is.
14. Een gruwelijcke schand
Is 't voor u, dartel Land,
Dat ghy dus menighfout
Met zegen overstort,
Vloeyt over in het Goudt,
En komt in danck te kort.
|
|