Stichtelijcke gesangen
(1661)–Cornelis Maertsz.–
AuteursrechtvrijStem: Dat Maentjen scheen soo helder.GOdt om sijn gunst te toonen
Aen die op Aerde woonen,
Sloot sijne heyl-born op,
En liet sijn wonder-stroomen,
Op Hollandt neder komen,
Van uyt des Hemels top.
2. Wanneer dit Lanst most lijen,
| |
[pagina 299]
| |
De Spaensche Tirannyen,
Stordt het in bange noot,
En uyt-geput vermoghen,
Met nat-geschreyde Ooghen,
Sijn klachten in Godts schoot.
3. Doe quam den Prins Oranjen,
Een tegen-heldt van Spanjen,
Door d'Hemels handt verhooght,
En heeft dit Landt ontbonden,
Van al de Martel-vonden,
Wt d'Alba's borst gesooght.
4. Hy deed' hier weer hersetten,
De Vryheydt, en de Wetten,
's Landts onwaerdeerlijck goedt:
En 't lieve Euangely
Ontluyckt gelijck een Lely
Van d'uchten-Son begroet.
5. Ja! wat spreeck in van Flora?
't Breeckt voort, gelijck Aurora,
| |
[pagina 300]
| |
Die met een goude randt
Vergult de Ooster kimmen,
Waer op de Son komt klimmen
Verlichtende het Landt.
6. Doen Spanjen dese Landen
Verlooren sagh uyt d'handen,
Ontset hy hierom seer,
En prest, wat op sijn Beenen
Kon gaen, na Hollandt heenen,
Gegespt in Krijghs-geweer.
7. Ter Zee sijn Scheeps armaden,
De Landen sijn beladen
Met yseren Krijghs-Heyr;
Maer onse Krijghs-macht trefte
Wat tegen ons verhefte,
En trof Spanjen ter neer.
8. Het Landt klonck van victory;
En blonck van rijcken glory,
En 't koppeld Stadt aen Stadt;
| |
[pagina 301]
| |
Ons Vyandt plofte neder,
Ons Helden keerden weder
Gekromt door schat op Schat.
9. Doe d' Aerde sagh dat zegen
Bruysd' als een klater-regen
Van d' Hemel op ons af;
Omsloot zy mee haer koff'ren
Om aen ons op te Off'ren
Wat oyt Natuer haer gaf.
10. West-Indien schonck sijn Gout-schat,
Noorwegen schonck sijn Hout-schat,
De Rijn vloeyd af van Wijn,
En Polen schonck sijn Graen-schat,
En Groen-lant schonck sijn Traen-vat,
Sweden sijn Koper-mijn.
11. Eng'lant ginck neder bucken
Om 't schaepjes vacht te plucken,
En kaelde dat gediert,
Daer Hollandt zijne leden
| |
[pagina 302]
| |
Niet alleene mee bekleede.
Maer oock mee heeft verciert.
12. De Zee schonck oock haer waren,
En leverd uyt de Baren
Ontelb're leck're Vis.
Dies krielt het van Banketten,
Want Aerd' en Zee doen setten
Haer schatten op ons Dis.
13. Ons gront gepropt vol wond'ren,
Schonck oock een Schat van ond'ren:
't Landt baed' in vreughde-stroom;
En 't scheen dat uyt elck Grasje
Ontsprongh een Melcken-plasje
Bevliest met geele Room.
14. De Kunst kon 't nauwlijck lijden
En gingh Natuer bestrijden
Te winnen d'hooghste lof
Strack koomter in't aenschouwen
Een pracht van veel gebouwen,
| |
[pagina 303]
| |
Ghesticht uyt vreemde stof.
15. De Dorpen worden Steden,
De Steden glinst'ren mede
In een ontelb're som;
De Faem en kan 't niet swijghen,
Maer blaest dit met groot hijghen,
De Wereldt gants rontom.
16. 't Gerucht van dese saecken,
Deed Spanjens herte kraecken,
De Moort-priem, Spiets en Sweert,
Werpt hy voor onse voeten,
En koomt ons vriend'lijck groeten,
't Is vreed' dat hy begeert.
17. Siet, daer een Landt, geladen
Vol Godlijcke wel-daden;
Een proef-stuck dat de Heer
Gheeft van sijn goedigheden;
Op dat het hier beneden
Al vol werdt van sijn eer.
|
|