Het singende nachtegaeltje
(1671)–Cornelis Maertsz.–
Auteursrechtvrij
[pagina 205]
| |
Stemme: Edel Karsouw.
WAnneer oprijst // de Sonne in den morgen,
En op gaet in sijn kracht,
Hy ons aenwijst // het leven vol van sorgen,
Van 't menschelijck geslacht:
En soo men betracht, Het menschelijcke leven,
Siet men 't klaer // en by malkaer,
Op eenen dagh beschreven.
2. De morgen-stont // die met sijn gouden vlamme
Het gantsche Landt vergult,
toont ons de mont // des kints, dat an de mamme
| |
[pagina 206]
| |
V hert met vreught vervult,
Als ghy aensien sult
Sijn soete bolle kaecken:
Sijn gesicht // en 't morgen-licht,
Zijn twee gelijcke saecken.
3. Het hooger gaen // der Son, in de' eerste uren,
Tot hem de middagh keert,
Dat wijst ons aen // den aenwas der nature
Die dus haer kracht vermeert.
Sooje meer begeeert,
Ghy sult Bruyloft na 't trouwen,
In 't onthael // van 't middagh-mael,
Gneughelijck aenschouwen.
4. Maer desen stant // en blijft niet in een wesen,
De sonne daelt haest neer,
En sijnen brandt // en heete vlam na desen,
| |
[pagina 207]
| |
Die dooft allenghsjes weer.
Oock de mensch, goe seer,
Hy is verciert in allen,
Sal nochtans // sijn schoone glans
En kracht, te met vervallen.
5. Maer als de son // aleer hy komt te scheyden,
Gaet na beneden toe,
Wie oyt begon // te wercken, en arbeyden,
Die wordt dan mat, en moe:
Elck gaet na huys toe,
En laet sijn arbeydts saecken,
Om 't gemack // dan onder 't dack,
In d' Avondt-stondt te smaecken.
6. En even dat // sietmen oock soo geschieden,
Op 't hooghst van 's levens trap,
Dat moed en mat // in d'ouderdom, de lieden,
| |
[pagina 208]
| |
Haer krachten worden slap
Maer de wetenschap
Van onmacht, en swackheden,
Wijst haer aen // om dan voortaen,
Te rusten hare leden.
|
|