Het singende nachtegaeltje
(1671)–Cornelis Maertsz.–
AuteursrechtvrijStem: Amarilli mia bella.
WAnneer de Son sijn stralen
Van ons ontreckt, en op den moor doet dalen,
Wordt het in onse palen
Geheel ontciert: Daer blijft noch kruyt, noch lover
In al de Velden over
| |
[pagina 198]
| |
Dan valt de natuur, gelijck als in 't beswijmen:
En de Landen // als de zanden // aen de stranden,
Wit berijmen.
2. Wanneer ick hier op achte,
Soo valt my in, terstont in mijn gedachte,
Dus is 't met 's Menschen krachte:
Als Godt de Lucht, die wy ter Neus in snuyven,
Op sijn woordt, doet verstuyven,
Dat is al 't geen, dat dus lang noch heeft geschenen
Voor sijn sonne // nu verwonnen // nu verslonnen,
Nu verdwenen.
3. De Boomen op de Velde,
Die door 't gewicht der vreuchten neder helde
En wat ons vrucht bestelde,
Staen nu gestroopt, en hebben 't al verlooren:
De wat'ren zijn bevroren,
| |
[pagina 199]
| |
Dat onlangs vloeyd, is nu harder als een Nagel.
't Velt gaet schuylen, als in kuylen // door der buyien
Sneeuw, en Hagel.
4. Soo oock, de mensch na 't leven,
En sal niet meer aen yemandt teecken geven,
Van 't geen hy heeft bedreven,
't Is alles uyt: het bloet dat door sijn leden,
Heeft op en neer gereden,
Dat stremt tot ys: dus comt de vorst in hem selven,
En dan spoetmen // want dan doetmen // ja dan moetmen
Hem bedelven.
5. Daer rust hy in sijn Kamer:
Geen Koninghs-hof is tot de rust bequaemer:
Als de straf met sijn Hamer,
Van Godt gestuurt, komt over 't Landt te sweven
Om menigh slagh te geven.
| |
[pagina 200]
| |
Soo rust hy daer, om de straffe te ontschuylen,
Vry van plage // vry van slage // vry van klage
Vry van huylen.
6. Oock sal hy daer niet wesen
Voor alle tijdt: maer als komt opgeresen,
Die Soone, die door desen
Ver boven Son en sterren is geweken,
En van daer sal voort breken,
Met soo een glans, die dees Son sal doen vertrecken,
Dan sal desen // opgeresen // wesens wesen
Hem op-wecken.
7. En brengen in de woonningh,
Daer 't eeuwigh blincken aen hem geeft vertooning
d' Heerlijckheydt van dien Koningh
Die sterck bemuurt, met der Engelen scharen,
Dus eeuwigh, sonder jaren
| |
[pagina 201]
| |
Leeft sonder end. Geeft o Heer ons al te samen,
Dat na 't sterven // wy verwerven // 's Hemels erven,
By u Amen.
|
|