Het singende nachtegaeltje
(1671)–Cornelis Maertsz.–
Auteursrechtvrij
[pagina 189]
| |
Stemme: L. Orangie.
ALs hem de son begeeft,
Te wand'len door de kreeft,
Soo dooft te met het geylste groen:
En soo verandert het saysoen
Der tijden // en lijden
Niet meer het soet,
Dat ons de lente broet:
Elck kruydtjen // en spruyten
Sijn groenste cieraet dan verminderen doet.
2. Aldus oock openbaert
Den mannelijcken aert,
| |
[pagina 190]
| |
Als dese komt dan gaet sijn gangh
De lossen vreught, en soeten sangh,
Het wesen // voor desen
Haer aengenaem,
Wordt haer dan onbequaem:
De grillen // die stillen
Allenghsjes, en dooven weder te saem.
3. Al 't gewas, en al 't goedt,
Dat heer de wereldt voedt,
Of haer geneest, of oock verblijdt,
't Wast alles in des somers tijdt,
Dan toone // de schoone
Landen haer vrucht.
De soete somer lucht,
Die voedt haer // en doet haer
Vruchtbaer groeyen tot een yders genucht.
| |
[pagina 191]
| |
4. Soo oock, een yder saeck,
Tot nut, en tot vermaeck,
Wordt van de mensche uyt gewracht,
Als hy is in sijn levens kracht:
De Reden // De Leden,
Siel, en Lichaem,
Zijn dan sterck, en bequaem,
En maecken // de saecken
Door de geheele wereldt aengenaem.
5. Maer noyt de son stil staet,
In d' alderhooghste graet:
Maer soo hy quam na boven treen,
Soo stapt hy weder na beneen:
Dan doene // de groene
Velde, den glans
Verdooven, van haer krans:
| |
[pagina 192]
| |
Men vindter // en winter,
Nu noodige vruchten al rijp, en gans.
6. Soo oock het stercke bloedt,
Dat is maer als een vloedt,
En neemt haest wederom sijn keer,
En dooft de mensch allenghjes weer:
Dan winnen // de sinnen
Niet meerder aen,
Maer haesten af te gaen:
Maer 't gene // voorhene,
Is geleert, wort dan met vruchte gedaen.
7. Die 't maeyen in den Oost,
Geheel verwareloost,
En niet met allen in en haelt,
Wordt veeltijdts met dit loon betaelt:
Als tijden, van lijden,
| |
[pagina 193]
| |
Hem komen aen,
En hem met honger slaen,
Dat klagend // al vragend
Hy seggen sal: Och wat heb ick gedaen?
8. En die hem niet begeeft,
Als hy in krachten leeft,
Om dan te wercken in den Oost,
Daer Godt uyt deelt sijn soeten troost,
En slagen // en plagen,
Hem treffen aen,
Soo sal hy onder 't slaen,
Dan kermen: Och ermen
Wat heb ick al voor een dwaerheydt begaen
|
|