Het singende nachtegaeltje
(1671)–Cornelis Maertsz.–
AuteursrechtvrijStem: Lestmael ging ick op eenen morgen. | |
[pagina 123]
| |
GElijck een Vogel die daer henen
Vlieght, met een wack'ren snellen vlucht:
Of als een mist, in haest verdwenen
Voor 't aenschijn van de blauwe lucht,
Soo is oock even
't Loopen van den Tijdt,
En van ons leven,
't Zy men is verblijdt,
Of droeven smerten lijdt.
2. De nacht die kringht den dagh van stede,
Soo doet den dagh de nacht oock mee,
De Winter, en de Somer mede
Die drijven oock malkaer van 't stee
En al vreughde
Van des wereldts soet:
De groene jeughde,
| |
[pagina 124]
| |
En haer bly gemoedt,
Vergaen gelijck een vloedt.
3. Schoon yemant op den troon geklommen
De wereldt had in sijn bedwangh
Noch stut hy niet, door groote sommen
Van yseren volck, de tijdt haer gangh:
Ia self sy allen
Sonden door de tijdt
Haest neder-vallen;
Want het is een strijdt
Die't alles neder smijt.
4. Dit wordt terstont ons voor-ghedragen,
Soo haest men in den Bijbel leest,
Daer staet van de ses eerste dagen,
't Is Avondt, en morgen geweest:
Om dat de saken
| |
[pagina 125]
| |
Des wereldts, in 't kort
Een eynde maken,
Gelijck den dagh wordt
In duysternis ghestort.
5. Alleen wordt d' Avondt niet beschreven,
Op 't lest van den sevensten dagh,
Om dat ons af-beeldt het leven,
Dat noyt de tijdt af-snijden magh.
Bouwt dan u sinnen
Niet op ydelheydt:
Maer wilt beminnen
't Geen om hooge leydt,
't Welck blijft in eeuwigheydt.
|
|