Het singende nachtegaeltje
(1671)–Cornelis Maertsz.–
AuteursrechtvrijStem: O schoone die my dus mart'liseert? | |
[pagina 78]
| |
EEn oude Fabel, van lange wijl,
Stelt ons Cupido voor,
Dat hy met sijne boogh, ende pijl,
Des Minnaers hert schiet door,
Waer uyt terstont de minne swelt,
En maeckt dat hy sijn liefd' op yemant stelt.
2. Men stelt hem met een fackel in d' handt,
Gevult met brandent licht,
Daer door hy terstont in 't ingewant
Een Minne vlamme sticht:
Sy schild'ren hem oock als een kindt,
Sonder gesicht, en beyde oogen blindt
3. Die dit versierde seer grootlijcks loogh,
En die 't gelooft is mal:
Een kindt, een fackel, een pijl, een boogh,
Die doen hier niet metal:
| |
[pagina 79]
| |
De Minne vlam, die soete brandt,
Die comt ons toe, van heel een ander kant.
4. De minne die sijnen scherpen schicht
My tot de ziel schoot in,
Quaem aen gevlogen uyt het gesicht
Van haer, die ick bemin:
Haer soet, en minnelijcken oogh, Was 't altemael, de pees, de pijl en boogh.
5. De fackel die my in mijne jeught
Het herte stack in brandt,
Dat was haer reyne en witte deught,
Haer zeden, en verstant:
En daer quam oock haer schoonheydt by, Waer by Heleen' niet te gelijcken zy.
6. Maer Cupido die en wasser niet,
Hy heeft my noyt geplaeght,
| |
[pagina 80]
| |
Maer die mijn hart heeft in haer gebiet,
Dat is een jonge maeght:
Ick swijgh wie 't is: maer segge so,
mijn liefste in nu selver Cupido.
|
|