Het singende nachtegaeltje
(1671)–Cornelis Maertsz.–
AuteursrechtvrijStemme: Prins Robbaert.
EEn Aexter was eens bloot en kael,
En had niet op sijn huyt,
Sijn bonte veeren altemael
Waren ghevallen uyt,
Dies klaeghde hy met groot hert-seer
De vogelen zijn leet
| |
[pagina 58]
| |
Woud' schencken tot sijn kleet.
2. Een yder was hier willigh toe,
En hebben dat gedaen,
Op dat hy in sijne arremoe
Van koud' niet sou vergaen:
Dit alle vog'len 't samen doen,
Elck pluckt een veertjen uyt,
Soo dat men root, en geel, en groen,
Sagh blincken op sijn huyt.
3. Doe nu den Aexter hem bekeeck
Hy van hem self verschiet,
En seyd, wie is't, die my geleeck?
Ick vind soo eenen niet:
Dus komt, o Vogels! nu ten toon,
Ghy alle te gelick,
En siet of yemandt wel soo schoon
| |
[pagina 59]
| |
En cierlijck pronckt als ick.
4. Daer quaem wel haest een grooten som,
Van vogels kleyn, en groot,
Elck nam sijn pluymtjen wederom,
Daer word' hy weder bloot,
En stont daer met sijn naeckten huyt,
Gants kael en sonder kleet.
Hy schreyde bey sijn oogen uyt,
Maer 't holp niet tot sijn leet.
5. Dit toont so aerdigh als het mach,
Een pronckaert sijn bedrijf,
Die naeckt, en kael, quam voor den dagh,
En had gants niet om 't lijf:
Maer op dat hy dus niet versmacht,
En door de koud' vergaet,
Soo neemt hy meenigh beest sijn vacht
| |
[pagina 60]
| |
En maeckt hem een gewaet.
6. Als nu den pronckaert, dit gewaet,
Rondom sijn lijf bekijckt,
Soo denckt hy met een trots gelaet,
Wie is't, die my gelijckt:
Maer dat elck 't sijne na hem trock,
Dat hy hem heeft gedaen,
Daer soud' den geck tot yders jock,
Met bloote billen staen.
|
|