Het singende nachtegaeltje

Minne-spiegel.

Stem: Ick quam in een Boomgaerdetjen.

MEn siet de Min, en haren dwangh,
In Iacob in haer kracht,
Een dienst van veerthien jaren langh,
Wort by hem kort geacht,
Alleenelijck om dat hy tot sijn loone
Den minnelijcken Rachel wacht.

2. Als niemandt hem onthouden dorst

Ontrent het open velt,
Wt oorsaeck dat de koude vorst
Daer bits, en vinnich knelt,

[p. 21]

 

Brant hy van liefde, ende wordet nimmer

 

Ia sijn verhert gedult ontstelt.

 

3. Als oock de Son door heeten brant

 

De nacht uyt 't velt verjaeght,

 

En door sijn vlam doet spleten 't landt,

 

Hy 't altemael verdraght:

 

Noch ys, noch vyer en kond hem nauliks krenken

 

Door suyv're liefde tot die maeght.

 

4. Wie is hy, die niet loven sal

 

Dees Minnaer, en Vriendin:

 

Geluckigh zijn so boven al,

 

Die dus uyt reyne min

 

Te samen voegen, herten ende handen:

 

Ick wensch geen ander Huys-gesin.