Strophische gedichten
(1879)–Jacob van Maerlant–
Auteursrechtvrij
[pagina 132]
| |
Der kerken clageGa naar voetnoot1).1.
In dit gedichte settic voren:
Wie dat doget heeft vercoren,
Van hem en comt negeene blame;
Al eest dat hem de quade storen,
5[regelnummer]
Si hebben daer af haer toebehoren:
Daer bi swigic haren name.
Die in tgemeene sayt sijn coren
Op den steen ende onder den doren,
Hi wilde datter goede vrochte af quame.
10[regelnummer]
Wat mach die sayere dan verboren?
Bi quaden herden bliven die scape verloren;
Die bie trect honech uter brame:
Dats der coppen onbequame.
2.
Daer wijngaert wies ende edel coren,
15[regelnummer]
Sal seker staen distelen ende doren,
Alst ter werelt ende gaet.
Ocht Antkerst nu es geboren,
Ende sine jongeren loepen voren,
Dorstict seggen, ic wane jaet.
20[regelnummer]
Es een dorper, scalc, versworen,
Mach hi geven, men salne horen
Spreken in der heren raet.
Al heeft een sot op thoeft gescoren
Ene breede crune toten oren,
25[regelnummer]
Hi nes te vroeder niet een saet:
Hi es vroet die wel verstaet.
| |
[pagina 133]
| |
3.
Almechtech God, staet ons in staden,
Ende hulpt mi bi uwer genaden:
Ic soude gerne doen gewach,
30[regelnummer]
Hoe dierste crune was versmadenGa naar voetnoot1),
Die sente Petere was geladen
TAnthiochen, daer hi lach
Gevaen sonder alle mesdaden,
Omme dat hi tfolc wilde geraden
35[regelnummer]
Ten wege, dat hi verdoelt sach.
Nu gaen si op die crune bladen,
Die giereGa naar voetnoot2), die niemen en mochte versaden;
Ic wane noyt man en sach
Volc so gierech omme bejach!
4.
40[regelnummer]
Si doen hen alse meesters horen:
Si craken ons die note voren,
Selve sueken si tcarnel.
Aldus doen si tfolc verdoren,
Dien si souden leven vorenGa naar voetnoot3)
45[regelnummer]
Ende bewisen goet bispel.
Hoe vele saets dus blijft verloren
Op den steen ende onder den doren,
Dat seit die Ewangeliste wel.
Om dat die herden nu sijn doren,
50[regelnummer]
Ende met weelden hen versmoren,
Soe sijn die wolve nu rebel,
Nidech, gierech ende fel.
5.
Hoe menech wolf es nu herdeGa naar voetnoot4)
Onder die scaep van groter werde,
55[regelnummer]
Daer Cristus omme storte sijn bloet.
Die de waerheit niet en sparde,
Ende sprake als die onvervarde,
Hem quame menech fel gemoet!
| |
[pagina 134]
| |
Corte rocke, breede swaerdeGa naar voetnoot1)
60[regelnummer]
Sijn nu nuwe, ende lange baerde,
(Trouwe es getrocken onder voet)
Gierecheit ende hovarde,
Dierre cleedere, hoege parde.
Opter Heileger Kerken goet
65[regelnummer]
Toent nu menech fieren moet.
6.
Ic peise dicwile, alsic wake,
Dat Lucifer, die helsche drake,
Heeft gestort dit quade venijn.
Elc es nu gierech omme wrake,
70[regelnummer]
Besmet met menegerande sake,
Ende niemen en wilt sculdech sijn;
Doch roepen si met luder sprake
Om diere spise van goeden smake,
Ende waer men coept den besten wijn.
75[regelnummer]
Jhesus hinc an des crucen stake,
Dorstech, met groten ongemake;
Hem scinctemen galle ende aysijn,
Omme te makene onsen fijn!
7.
Hi es onvroet, die metten boge
80[regelnummer]
Tstrael scietet van goeden vloge,
Daer hi hem selven met geraect.
Wat helpt, dat ic waerheit toge,
Ende ic selve na vordeel poge,
Mijn recke gecleedt, ende Jhesus naect?
85[regelnummer]
Sich, hoe Jhesus clam in thoge,
Hangende an dat cruce droge,
Die onsen pays heeft gemaect.
Al eest dat ic met herten doge,
Weelde verblent menege oge;
90[regelnummer]
Lettel yemen es die smaect
Dlicht, daer mijn oge op waect.
8.
Noch haddic liever ruumdic dlant,
Dan ic seide wie dat pant
Der Heileger Kerken hevet gedaen;
| |
[pagina 135]
| |
95[regelnummer]
Maer dus sprect hi, die dware bevant,
Dat niemen en mach met vuelre hant
Eens anders anscijn scone dwaen.
Ocht dan een gierech tierant
Anedraget sijn diere gewant,
100[regelnummer]
Salic hem te rade gaen?
Jae ic, willic sijn gescant,
Geworpen in der hellen brant,
Ende daer ewelec binnen staen,
Ende sijn bedrogen in dommen waen.
9.
105[regelnummer]
Wat sagic in den spiegel claer:
Mijn oude leven, mijn graeu haer,
Hoe sterven es met mi geboren!
Het es nu menech logenaer,
Die smeeken ende decken dwaer,
110[regelnummer]
Als hen die heren souden horen.
Tfordeel sueken si oppenbaer:
Sine willen niet sterven maertelaer,
(Leefden doch alse confessoren)
Dat ware hen te doene swaer;Ga naar voetnoot1)
115[regelnummer]
Si willen volgen den heren naer,
Sitten in die tafele voren:
Heefse God aldus vercoren?
10.
Es dese redene waer, so giesGa naar voetnoot2)
Die bescoren draget sijn vlies
120[regelnummer]
Een dorper, daer die heren saten
Ter tafelen, heeft hi sijn verkies
Geset, in tfordeel even ries,
Hine sal hem selven niet gematen.
Alse hem avonture opblies,
125[regelnummer]
Ende hem tgeluc toewies,
Hine volchde niet ter rechter straten.
Ic hadde onrecht, stoerdic mi dies,
Ic horeGa naar voetnoot3) hen clagen hare verlies,
| |
[pagina 136]
| |
Als si tfordeel moeten laten,
130[regelnummer]
Die in weelden redenen haten.
11.
Redene es nu sere versmaden,
Hare es so swaren last geladen,
Daer si onder leit verplet.
Woudic met redenen mi beraden,
135[regelnummer]
Het soude tallen steden scaden:
Daer es soe menech op geset!
Die noede clemmen ocht diepe waden,
Die gaen in Gods wijngaert bladen,
Ende sniden af die druve vet.
140[regelnummer]
Dat sijn si ende hare gegaden,
Die tfolc leeren van goeden daden,
Ende en becommeren hen daer met,
Wie es der Heileger Kerken let.
12.
Dat es dat roepen van den armen,
145[regelnummer]
Die selden van couden verwarmen,
Daer men hen cleene genade doet,
Ende oec van hongere carmen:
‘Ay here! en saels u niet ontfarmen,
So dat mijn lichame werde gevoedt?’
150[regelnummer]
Dus roepen si met ydelen darmen,
Met sieken leden, met naecten armen:
Gi sit in welden bi der gloet.
Gi en laetse niet bi u geharmen,
Gi jaechse, die gi soudt bescarmen,
155[regelnummer]
Ende hebt der Heileger Kerken goet,
Dat u te rechte noyt en bestoet.
13.
Nu wacht uwes rechts, gi wert gedaget!
U recke der armen cleedere dragetGa naar voetnoot1);
U poegen es te gaderne scat.
160[regelnummer]
Wie es soe coene die u vraget
Wanent u comt dat gi bejaget?
U hant es altoes sonder gat.
Menech arm mensche hem beclaget,
| |
[pagina 137]
| |
Dat gi hen niet en gaeft, daer gise sagetGa naar voetnoot1),
165[regelnummer]
Gi woudet volgen der heren pat.
U hoecheit sal noch sijn gelaget.
Hoe was die rike man geplaget,
Doen hi den armen Lazaruse bat
Te makene sine tonge nat!
14.
170[regelnummer]
Siet, hoe es dit rechte verkeert!
Die te voren was geëert
Leit nu gevallen in die scande.
Hadde hi ontfermicheit geleert,
So waerre hi bleven onverseert:
175[regelnummer]
Nu moet hi in den helscen brande.
Wie heeft den dorper daer gemeert
Int dal, daer die duvel reert?
Wat doen nu sijn lecker tande?
Oft gi in weelden sijtGa naar voetnoot2) verweert,
180[regelnummer]
So dat u al die werelt eert,
Hoedt u vore des viants bande!
Hi jaecht altoes in sine warande.
15.
Hine derf nochtan niet vele jagen,
Noch oec leggen te nauwe lagen:
185[regelnummer]
Het staeds so vele in siere hoede!
Al woude God die werelt plagen,
Svolcs es so vele verslagen
Ende versmoert in den bloede,
Sine sijns te beter niet diet sagen.
190[regelnummer]
Elc es gierech om bejagen,
Ende onvervart van Gods roede.
Ic dart wel seggen sonder vragen:
Si doen sware bordenen dragen.
Van dragene werdic lichte moede,
195[regelnummer]
Al waert dat men mi sachte loede.
16.
Die sueken om te sittene boven,
De quade in hare secte loven,
Si hebben nu die cokene vet.
Alsi metten heren hoven,
| |
[pagina 138]
| |
200[regelnummer]
Diepe drinken, dat si stoven,
Sine slapens maer te bet.
Sine scelden die heren niet om roven,
Si connen hemelrike geloven,
Die selve met sonden sijn besmet!
205[regelnummer]
Dus maken si tfolc verscoven,
Als si singen gaen den doven,
Ende men den dooden kersen set,
Die daer onder leit geplet.
17.
Dits der Heileger Kerken clagen
210[regelnummer]
Van den jammerliken slagen,
Die de menege op hare slaet!
Eest dat gi sijt van haren magen,
So moetti nuwe wapene dragen,
Keeren ende wreken dese overdaet.
215[regelnummer]
Des en laet u niet versagen,
Gine set u in der wagen:
God sal sijn u toeverlaet.
Die dit quade noch sal verjagen,
Hem sal een salech dach bedagen,
220[regelnummer]
Doet hi der Heileger Kerken raet,
Als die in getrouwen dienste staet.
18.
Nu siet of hi met valen mindeGa naar voetnoot1):
Die Gods scape noyt en kinde,
Hi wilt dat ickene herde scrive!
225[regelnummer]
Dus gaen si vore alse die blinde,
Ende leiden die scape in grote alinde,
Alse hen volgen die keytive.
Hier met makic mijns dichtens inde.
Wi bidden Hem die dware bekinde,
230[regelnummer]
Dat Hi die quade noch verdrive
Ende ons sinen Heilegen Geest toesinde,
Die ons troeste in dit ellinde
Dor sijn heilege wonden vive,
Soe dat die KerkeGa naar voetnoot2) in eeren blive!
Amen.
|
|