Logo DBNL
Strophische gedichten (1879)

Strophische gedichten

(1879)–Jacob van Maerlant–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende
tekstkritische noten

Van den verkeerden Martine.
(Fragment).

1.
 
+ ‘Wapene, Jacop, hoe salt gaen?
 
Wilwi dese heren bestaen
 
Te werpene uten love?
 
Wat lone wanewijs ontfaen?
5
Niet, dan men ons uut sal slaen
 
Tote elker heren hove.
 
Nutter es smeken anevaen:
 
Men wert daer bi geminnet saen;
 
Want pluckers van den stove
10
Drinken nu den rijnscen traen;
 
Waerheit hevet huer macht gedaen:
 
Hi vedelt vor die dove,
 
Die heren scelt van rove.
2.
 
Hoe lange sal gedogen dit
15
Edelheit, die die werelt besit
 
Met hore vogediën,
 
Dat een snodel ries besmit,
 
Die cume tusscen swart en wit1),
 
Heren wille castiën?
20
Wine hebben te pointe niet gehit;
 
Heren werder omme verhit
 
Met al hore partiën.
 
Liegen, driegen wint wat soet bit;
 
Smeken, striken wel voecht ende sit.
25
Sullen wi iet gediën,
 
Wi moeten hier an liën.
tekstkritische noten

3.
 
Laet ons, Jacop, over een
 
Hier af spreken onder ons tween
 
In desen prologe,
30
Hoe wi leren vensen gemeen,
 
Vor gout vercopen keselsteen,
 
Om te clemmene hoge.
 
Waerheit en wint dinc engeen;
 
Smekers hebben dat hogeste leen,
35
+ Waersagers nappe es droge.
 
Wilwi scuwen armoede ende ween,
 
So laet ons wisselen ja omme neen;
 
Dat dinctmi dat ons doge:
 
Andwordet van dat ic toge.’
4.
40
‘Andworden, Maerten, lieve compaen!
 
Ic hebbe vor waerheit verstaen,
 
Sint dat ics mi bedochte,
 
Dat wijs scade hebben ontfaen,
 
Dat wi met waerheide willen ommegaen:
45
Laet ons ontvallen sochte.
 
Ic wille smeken anevaen;
 
En wan met waerheit noyt een spaen,
 
Dat mi iet te baten brochte.
 
Waerheit heeft al te bitteren traen,
50
Si laet huer volgers al verslaen:
 
Waert dat si iet vermochte,
 
Si holpe die met huer vochte.’
5.
 
‘Jacop, doe die werelt began
 
Man te helfene boven man,
 
55 Doe en kende niemen die ere;
 
Maer sider dat si heren gewan,
 
So maken die heren een gespan
 
Om doget ie lanc so mere.
 
Dorpers die liggen in den dan,
60
Die willen tale maken hiervan
 
Ende lastren elken here.
 
Nu sech mi dat ic niet en can:
 
Welc huer sal hebben der eren ban,
 
Of die dorper sonder lere,
65
Of die rike es sere?’
tekstkritische noten

6.
 
‘Martijn, mi dinct overwaer,
 
Dat van den heren openbaer
 
Geboren es die ere.
 
Doe die h af, dat es waer,
70
Van heren name, so blivet daer
 
Ere daer stont here.
 
Dorpers herte es so swaer,
 
Dademense clemmen, haer quame vaer
 
Te vallene al te sere.
75
Laet den dorper varen blaer,
 
Van eren quite, wat soudesi daer?
 
Si ware al buten ere,
 
In hove so vintmer mere.
7.
 
Nu merc bi der sonnen lecht,
80
Dat here op ere niet en vecht,
 
Want si sijn na gebure.
 
Noch swerc, noch oec des nevels drecht
 
Beneemt bi dage niet huer recht,
 
Die dach en scijnt daer dure.
85
Al wil dan somich dorper knecht
 
+ Heren ere verdonkeren echt,
 
Hine mach, het werct nature.
 
Heren sijn so in eren gehecht
 
Ende van herten soete ende slecht,
90
Dat si sijn telker ure
 
Bedocht bet dan ter cure.
8.
 
Men seget, dat scalke droegen overeen,
 
Dat neen wert ja, ende ja wert neen:
 
Hi loech die dat vortbrochte.
95
Snoedel en verstaen dinc engeen,
 
Want nie wijsheit in hem en sceen,
 
So donker es huer gedochte.
 
Wijsman spreect so tusscen tween,
 
Dat domme herte, hart als een sleen,
100
Gegronden niet en mochte.
 
Dat waer jammer ende groet ween,
 
Soude een snodel besitten dat leen,
 
Dat die wijsman cochte
 
Met pensene so onsochte.

Vorige Volgende