Der naturen bloeme
(1878)–Jacob van Maerlant– Auteursrechtvrij
[pagina 186]
| |
Boek XI.
Ga naar margenoot+ Ghemenelike van allen fonteynen,
Ga naar margenoot+ Beide van soeten ende van onreynen,
Ga naar margenoot+ Es te verstane, esmen vroet,
Es een fonteyne quaet of goet,
5[regelnummer]
Soet of staerc, of heet of cout,
Ga naar margenoot+ Of claer of dickeGa naar voetnoot1) of menechvout,
Dat si die smake entie ghedaen
Van der aerden pleght tontfaen,
Daer si neemt haer beghin,
10[regelnummer]
Ende daer dadre leghet inGa naar voetnoot2).
Van fonteynen die hier staen
Doen ons die meesters verstaen,
Plinius ende sinte Augustijn,
Sinte Ysidorus ende Solijn,
15[regelnummer]
Ende oec die Bible daer bi,
Ende Jacob van Vetri.
Moyses sprect, die meester wijs,
Dat int aersche paradijs
Ene fonteyne springhet so groet,
20[regelnummer]
Dat viere rivieren sonder ghenoet
Comen uter fonteynen allene.
Phison noemt hi die ene,
Maer auctore hetense Ganges,
| |
[pagina 187]
| |
Die doer daerde, sijt seker desGa naar voetnoot1),
25[regelnummer]
Coemt uten aertschen paradyse,
Ende in ere wonderliker wise
Comen si uut enen berghe ghewallet
Van India, ende vallet
Dat edel lant al doer enture.
30[regelnummer]
Van hare reynre nature
Vintmen in haer sant ghemene
Fijn gout ende diere stene.
Gyon, die oec Nilus heet,
Ga naar margenoot+ Sprinct bi den berghe Adlas ghereet;
35[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Daer naer, eer dat es wel lanc,
Doet hi in daerde sinen ganc,
Ga naar margenoot+ Ende loept onder die dode zeeGa naar voetnoot2);
Daer na, dats te wonderen me,
Niet verre van den overe dan
40[regelnummer]
Springhet hi, ende voert an
Coemt hi snellike ghelopen
Ga naar margenoot+ Doer tlant van Ethiopen,
Ende maect met sinen water nat
Egipten, so datmen in dat
45[regelnummer]
Coren winnet, dus lesement dicken,
Ga naar margenoot+ Ende deelt hem in VII sticken,
Ende loept in die ze ghereet,
Die Mediterranneum heet.
Tygris ende Eufrates mede
50[regelnummer]
Springhen beide uut ere stede
In dat meeste Armenien,
Uut enen berghe, horic lien,
Ende dan alte hant
| |
[pagina 188]
| |
Een elke loept doerch menech lantGa naar voetnoot1).
55[regelnummer]
Men seghet dat dese fonteyne
So groet, so milde, so doerreyne,
Benettet ghemenelike
Die plaetsen van al aertrike,
So willen some wisen verstaen,
60[regelnummer]
Dat alre fonteynen adren gaenGa naar voetnoot2)
Uut deser moeder fonteyne,
Ende si of goet of onreyne
Worden bi der aerde nature,
Daer si comen ghelopen dure,
65[regelnummer]
Ende alle lopende watre keren
Ten hoefde, daer siGa naar voetnoot3) die macht ons Heren
Eerst springhen dede moeghentlike,
Om te lopene ewelike.
Nu hoert wonderlike dinghe
70[regelnummer]
Van elker fonteynen sonderlinghe.
Ga naar margenoot+ Solinus ende Jacob van Vetri
Segghen dat een fonteyne si
Ga naar margenoot+ In Epirus, daermen te hant
In mach blusschen enen brant,
75[regelnummer]
Ende te hant weder ontsteken:
Dit machmen voer wonder spreken.
In Ethiopen dat hete lant,
Ga naar margenoot+ Daer volc woent, heet Garamant,
Dar bi es ene fontaine vonden,
80[regelnummer]
Alsoe alse ons die boke orcondenGa naar voetnoot4),
Enes daghes so cout dats niemen gheniet,
| |
[pagina 189]
| |
Nachts so heet dat al versiet.
Ga naar margenoot+ Jacob van Vetri, diet kent,
Seghet een borne in Orient,
85[regelnummer]
Daermen griex vier of can maken
Met toeminghen ander sakenGa naar voetnoot1);
Ga naar margenoot+ Ende alst woert ontsteken iet,
Sone can ment gheblussen niet,
Ensi met sande of met aisine,
90[regelnummer]
Jof met des menschen orine.
Plinius seghet dat ware si,
Daer hoghe wonden ghenesen biGa naar voetnoot2);
Ende sulke watre die wonden pleghen
Ghenesen, sijn sire mede ghedweghenGa naar voetnoot3).
95[regelnummer]
Augustinus spreect sekerlike,
Dat een fonteine es in Affrike,
Die harde scone singhen doet
Hem dier of drinken moet.
Plinius seghet dat si
100[regelnummer]
Een fonteine, heet CifriGa naar voetnoot4),
Die luxurie doet vergaen.
Augustijn doet verstaen,
Dat twe fonteinen sijn in Cessile:
Die ene heeft macht talre wile,
105[regelnummer]
Dat si vrouwen ghevet macht
Tontfaen van manne dracht,
Ende dandre beneemt saen
Vrouwen dat si kint ontfaen.
Ga naar margenoot+ Oec seght hi mede dat in Tessale
| |
[pagina 190]
| |
110[regelnummer]
Flumen lopen in enen dale,
Watermen die scape in dene,
Ga naar margenoot+ Si worden swart al ghemeneGa naar voetnoot1),
Ende in dandre, nu merct dit,
Worden alle scape wit.
115[regelnummer]
Watermense nu hier nu daer,
So wordense bont van haer.
Jacob van Vetri die seghet,
Dat in Ydumea leghet
Een borne, die loopt fonteyne heet,
120[regelnummer]
IIII waerf ten jaere, alsmen weet,
Ga naar margenoot+ So verkeert si hare ghedaneGa naar voetnoot2),
Ga naar margenoot+ Drie maende achter een, ic wane,
Nu roet, nu groene, nu droeve, nu claer,
Ende dese dinc vintmen, dats waer.
125[regelnummer]
Oec seghet Plinius dat watre sijn,
Diere of drinct hi verhaet wijn.
Ga naar margenoot+ Augustijn die orcont:
Sulc water es, daer in den gront
Alle ding gaen, diemer in leghetGa naar voetnoot3);
130[regelnummer]
Ende van der doder zee men seghet,
Al daer wilen eer was tlant,
Dat God met viere heeft verbrant,
Dat niet en can ghehinghen,
Datter enighe dinc in singhenGa naar voetnoot4).
135[regelnummer]
Oec seghet sinte Augustijn,
Dat noch sulke watre sijn,
Die III waerf onder dach ende nacht
| |
[pagina 191]
| |
Nu soete sijn, nu van sure cracht.
Jacob seght in sine scrifture:
140[regelnummer]
Men vint fonteynen van der nature,
Die waerm sijn ende oghen ghenesen.
Men mach dene kennen bi desen,
Want dief die gheghen diefte sweert,
Te hant hem dat water deert;
145[regelnummer]
Want hi woert blint, dit sietmen toghenGa naar voetnoot1);
Ga naar margenoot+ Es hi onsculdich, hem betren doghen.
Solinus doet ons verstaen,
Dat een fonteyn es, sonder waen,
Ist datmer bi blaset ende pijpt,
150[regelnummer]
Si vaert als die die soetheit grijptGa naar voetnoot2),
Ga naar margenoot+ Ende wast alsoe die noten verstaet,
So dat si boven den overe gaet.
Liber Rerum mede seghet,
Dat in clene Bertaengen leghet
155[regelnummer]
Een fonteyne over een,
Ghietmense op enen steen,
Die al daer bi es gheleghen,
Daer woert een sweerc ende een reghen,
Ende donker daer toe medeGa naar voetnoot3).
160[regelnummer]
Te Jherusalem bi der stede
Ga naar margenoot+ Es die fonteine van Siloe,
Ga naar margenoot+ Die water gheeft nu min, nu me,
Alse God jan den liedenGa naar voetnoot4):
Dit horewi ystorien bedieden.
165[regelnummer]
Een flume loept, wi lesent dus,
| |
[pagina 192]
| |
Bi den berghe Lybanus
Ga naar margenoot+ Tusschen twe stede, als iet las,
Tusschen Rafana ende Archas,
Ende es gheheten Sabaet,
170[regelnummer]
Om dat binnen al der weken en gaet
Altoes water enghene,
Sonder saterdaghes allene:
Dan is soe vaerdech ende snel,
Ende vervult met watre wel.
165[regelnummer]
Ons scrivet Jacob van Vetri,
Dat int lant van Persi
Es een riviere want elker nachtGa naar voetnoot1)
Vervrieset si van groeter cracht,
Datter liede ende beeste op gaen,
180[regelnummer]
Ende sdaghes doeit si weder saen.
Bi Suurs so springhet in de zee
Ene adre ende nemmee
Also sere uut den gronde,
Ga naar margenoot+ Datmense mach talre stonde
185[regelnummer]
Boven sceppen soete ende goet,
Sonder als die stoerm doet
Hoghe heffen die zebaren:
Sone sietmer niet te warenGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Dit hebbic van fonteynen vonden.
190[regelnummer]
Nu hoert vort teser stonden,
Wat crachte men vint an stene,
Ende voeren die tale int ghemene.
|
|