Der naturen bloeme
(1878)–Jacob van Maerlant– Auteursrechtvrij
[pagina 104]
| |
Boek VIII.
Ga naar margenoot+ Ghemeenlike vintmen van hem somen
Boeme die van sade comen,
Ga naar margenoot+ Als eyken ende eschen mede;
Some poetmense na dien sede,
5[regelnummer]
Datmen wilghen poeten pleghet;
Ga naar margenoot+ Sulke wassen, alsmen seghet,
Ga naar margenoot+ Ute troncken, daer wijt scouwen,
Als daer een eyke es ghehouwen,
Jof ene boeke wast te hantGa naar voetnoot1):
10[regelnummer]
Ander maniere in menech lant.
Some boeme sijn so ghemoet,
Datmense met wortelen planten moet;
Some worden si groet ende jonc,
Datmense ent op ander tronc.
15[regelnummer]
Ons doet verstaen Palladius,
Datmen mach winnen aldus
Pesekers sonder enighe stene,
Ende andre haer ghelike ghemene.
Men neme ene wilghe jonc,
20[regelnummer]
Wel wassende op haren tronc,
Omtrent ghewassen hoghe V voete,
Ende doerbortse met goeder moete,
Ende beide enden in daerde danne,
Ghelijc ofmen enen boghe spanne.
25[regelnummer]
Des pesekers plante staet onder dat,
| |
[pagina 105]
| |
Ende men doetse wassen dor tgat,
Ofghedaen telghe ende blade,
Ende laetse met goeder stade
Wassen wel te maten dure.
30[regelnummer]
So nemtmen ter selver uren
Ende stopt met aerden tgat,
Ende bint vaste te samen datGa naar voetnoot1).
Daerna laetment een jaer dan staen,
Ga naar margenoot+ Ende die boeme te samen gaen,
35[regelnummer]
So datse te samen verheilen,
Ende haer nature onder hem delen.
Dan snijtmen den peseker ontwe,
Ende neemt vetter aerden mee,
So datmen dan dat dect so hoghe,
40[regelnummer]
Datmen bedect den wilghen boghe,
Ende men beghietet dicke in een:
Dit woerden pesekers sonder steen.
Daermen beste boeme of winnet
Ga naar margenoot+ Ende daermen goede vrucht kinnet,
45[regelnummer]
Weder dat appele sijn of paren,
Dats datmen haer kerle te waren
Neemt alsmense ripe waent,
Ga naar margenoot+ Ende mense in October maent
Droghen in die sonne doe,
50[regelnummer]
Ende leghse in enen pot daer toe
In wel ghesichter, vetter aerde,
Ende houdse te winter waerde,
Ga naar margenoot+ Ende mense in Marte poeten doetGa naar voetnoot2):
Hier of coemen boeme goet.
55[regelnummer]
Hier ent die tale int ghemene:
| |
[pagina 106]
| |
Nu hoert van elken voert allene,
Teerst in A, daerna in B,
Na dordine van den A.b.c.
Arbores Eden dat sijn boeme,
60[regelnummer]
Daer wi ghelijc enen droeme
Of spreken connen of tellen betGa naar voetnoot1),
Want si sijn int paradijs gheset;
Want Eden, des sijn wi wijs,
Es in Hebreusche dat paradijs,
65[regelnummer]
Dat sette onse Here Got
Na sinen wille, na sijn ghebot,
Int hoghste ende int edelste mede
Van alrehande aertsche stede.
Jacob van Vetri seghet wale,
70[regelnummer]
Dat die boem medicinale,
Dien God daer plante properlike
Int beghin van aertrike,
Alle menschen sijn ombekent,
Want ets hogheste van Orient.
75[regelnummer]
So verre lants, so ongheweghet,
Ga naar margenoot+ Als ons die rechte waerheit seghet,
Es tuschen dat ende onse elende,
Dat noyt man sonder Adaem kende.
Al mochtmer toe comen mede,
80[regelnummer]
So es al om bemuert die stede
Ga naar margenoot+ Met ere muren vierin scone,
Al op toten hoghen throne.
Noch quaet inghel, noch engheen man
Es diere toe comen can
85[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Doer vele boeme diere in staen.
Als wi weten sonder waen,
En heefter die scrifture te samen
| |
[pagina 107]
| |
Els nemme dan twe bi namen:
Deen es die weten doet
90[regelnummer]
Ondersceyt van quaet ende goet,
Daer an brac Adaem tghebot,
Ga naar margenoot+ Dat hem hiet ons Here God.
Dander heet des levens hout,
Dat es van sulker ghewout,
95[regelnummer]
Als ons scrifture doet verstaen,
Diere of ate, sonder waen,
Van sire vrucht, hi soude bliven
In enen staet sonder ontliven.
Arbores solis et lune
100[regelnummer]
Die sijn oec te wonderen mee
Dan andre boeme diemen vint;
Want Moyses van hem ontbint
Een punt, al daer hi benediede
Josephs gheslachte ende vriede,
105[regelnummer]
Hi noemde na minen wane
Dappele der sonne entier mane;
Ende al ontbintment in andren sinne,
Nochtan meent hi iet groets daer inneGa naar voetnoot1).
Van desen boeme ghewaghet des
110[regelnummer]
Te sinen meester Aristoteles
Alexander, ende scrivet, hi vant
Desen boem in Inden lant,
Ende sine hoghe C cubitus.
Gheandwort was hem, wi lesent dus,
115[regelnummer]
Tien boeme dat hi sinen ende name,
Waer dat hi te Babilonien quame;
Ende men wille weten overwaer,
| |
[pagina 108]
| |
Ga naar margenoot+ Dat hem die duvel antworde daerGa naar voetnoot1).
Sulke wanen nochtan mede,
120[regelnummer]
Dat hem God antworden dede.
Der papen boeme heten die vrucht,
Die daer an hinghen in die lucht,
Ende leveden CCC jaerGa naar voetnoot2):
Ga naar margenoot+ Dit vintmen lesende over waer.
125[regelnummer]
Agnus castus, als Platearius seghet,
Es een boem daer cracht an leghet,
Want hi es droeghe ende heet
Die mensche dies ghecrijcht ghereetGa naar voetnoot3).
In den lentin en lovert hi niet,
130[regelnummer]
Als andre houts meeste pliet,
Maer als die somere es duerheet.
Sijn nature es, alsmen weet,
Ga naar margenoot+ Dat hi purgiert ende droghet mede
Des menschen onsuverhede.
135[regelnummer]
Dit doet sijn sap ende sine blade;
Ja, daermen sine telghen dade
An enen man ende op hem leide,
Hi maecten reine ende sochte beide.
Sine blade ende sine bloemen
140[regelnummer]
Moeghen in medicinen vroemen;
Want twater, daermen dat in siet,
Swels et te verslane pliet,
Ende es nuttelec oec mede
| |
[pagina 109]
| |
Tote des menschen scamelhedeGa naar voetnoot1).
145[regelnummer]
Leder, datmen daer in siet,
Es goet den menschen, diet pliet
Nachts hem tonsuveren in droemeGa naar voetnoot2):
Dits die virtuut van den boeme.
Abies dats bekent
150[regelnummer]
Een diere boem in Orient,
Die lanc wast ende harde slicht.
Sijn hout es wit ende licht,
Dat niet lichte rotten en mach.
Woerm en eet op ghenen dach.
155[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hier int lant heetment abeel,
Maer hine heeft deser macht gheen deel.
Amigdala dats damander boem,
Ga naar margenoot+ Ende, eerste nemets goem,
Die bloit alst waermen beghinnet.
160[regelnummer]
Hete lande dese boem minnet,
Daer es hi drachtich ende goet;
In couden lande hijt node doet.
Ga naar margenoot+ Aristoteles die seghet,
Datmen desen boemen pleghet
165[regelnummer]
Te beteren haer nature,
Steectmer enen naghel duere,
So werpt hi uut erehande gomme,
Ende die vrucht wort soete daer omme.
Platearius seghet, dat sine
170[regelnummer]
Bittere sijn goet ter medicineGa naar voetnoot3),
Soete die sijn goet ter spise
| |
[pagina 110]
| |
Ysonde goet, den sieken in alre wise,
Die ligghen in heter sucht:
Ga naar margenoot+ Oec confortiert mede die vrucht.
175[regelnummer]
Ariana es een boemekijn,
In Endi es datter vele sijn.
Plinius sprect, als ict goeme,
Dattet riect na den lauerboeme.
Sire vrucht can niemen ghenesen.
180[regelnummer]
Van Alexandre machmen lesen,
Dat als in Endi quam sijn heere,
Dat hem die soete roeke ghere
Gaf tetene dat quade cruut,
Ende hadde wel naer al uut
185[regelnummer]
Bi sulker dinc sijn heer verloeren.
Oec wast daer erehande doren.
Sijn sap maect al oghen blintGa naar voetnoot1).
Oec es daer een cruut bekint,
Dat riect utermaten wel,
190[regelnummer]
Maer menech clene serpentkijn fel
Leghet daer in, dats emmer waer,
Ga naar margenoot+ Wien so si steeken, et stervet daer.
Dit hebbic bedi hier ghenoemt,
So wat mensche die ute coemt,
195[regelnummer]
Dat hi hem hoede al omtrent
Van dinghen die hi niet en kent.
Arbor Ade, dats bekent,
Ga naar margenoot+ Es een boem in Orient,
Die Adaems boem heet bedi,
200[regelnummer]
Als ons seghet Jacob van Vetri,
Om dat si appele draghen vele
Schone ende van vaerwen ghele,
Ende elc appel met ere betenGa naar voetnoot2),
| |
[pagina 111]
| |
So datmen sien mach ende weten,
205[regelnummer]
Dat God toghet in aertrike
Adaems sonden wel dorperlike.
Ja, ons seghet mede aldus
Van andren appelen Josephus,
Daermen die mesdaet an bekent,
210[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Twi Sodoma was ghescent,
Daer God sulfur ende brant
Van den hemel of waerp tehant,
Ende daer die dode ze nu leghet.
Omtrent doveren, alsmen seghet,
215[regelnummer]
Staen boeme die scone appele draghen,
Maer binnen, so horic ghewaghen,
Es el niet dan aschen die stinken;
Ende dit mach ons wonder dinken,
Datmen dese tweherande mesdaet
220[regelnummer]
In den appel noch verstaet.
Bdellium, als Plinius seghet,
Es een boem die pleghet
Int lant, heet Bactria, te stane.
Swart so es sijn ghedane,
225[regelnummer]
Van der groete van ere oliven.
Uut dien boem sietmen driven
Erehande gomme sere goet,
Alst ute kersboeme doet,
Ga naar margenoot+ Die riect utermaten soete.
230[regelnummer]
Men nutse te menigher boete.
Die glose spreict up Genesis,
Datsi met wine ghemenct best is.
Buxus es een boem van den doene,
Somer ende winter es hi groene.
235[regelnummer]
Busboem hetet in onse tale.
Men oerbaerten, weetmen wale,
Ga naar margenoot+ Meest ten tafelen daermen in scrivet,
| |
[pagina 112]
| |
Ga naar margenoot+ Omme dat langhe gans blivetGa naar voetnoot1);
Doch etent die woerme, als wijt vinden,
240[regelnummer]
Eer dan thout van der linden.
Cedrus es een der edel boeme,
Die hoghest wast, als ict goeme,
Wies blade wel te rieken plien,
Ende daer die serpenten of vlien.
245[regelnummer]
Sijn hout riect so wel ter curen
Ende mach langhe gheduren.
Hem loept uut erehande resine,
Die cedra heet in Latine,
Daermen boeke mede bestrijct,
250[regelnummer]
Ende nemmerme daer na en blijct
Ga naar margenoot+ An den boeke woerm enghene,
Noch sine rotten groet no clene.
Serpenten vlien oec dien roeke mede.
Men vint cedra in hare stede
255[regelnummer]
IIeerhande, alsmen ons waghet,
Een die bloiet ende niet en draghet,
Ander die niet bloiet een twint,
Ende dats daermen die vrucht an wint.
Die minste draghen, dies ghelovet,
260[regelnummer]
Appelen als groet als mans hovet.
Jacob van Vetri die seghet,
Dat sijn appel III crachte in hevet:
Tuterste es van heter nature;
Bet ghetempert wel ter cure
265[regelnummer]
Ende talremeeste dats coutGa naar voetnoot2).
| |
[pagina 113]
| |
Cedra vintmen menechfout
Omtrent den bergh Libanus,
Ga naar margenoot+ Die en draghen niet, wi lesent dus.
Cypressus dats een hout
270[regelnummer]
Bina van des ceders ghewout,
Want et wast hoghe ende groet,
Ende niet felgiert doer ghene noet,
Al daerment ten balken leghetGa naar voetnoot1).
Ets hout dat wel te rieken pleghet.
275[regelnummer]
Int lant, daer dit hout wel gheraect,
Ga naar margenoot+ Pleeghtmen datmen daer of maect
Der doden kisten om den stanc,
Ga naar margenoot+ Die van den doden coemt, dies strancGa naar voetnoot2).
Cerasus dats die keselare.
280[regelnummer]
Ysidorus seghet te ware,
Dat Lucillus, een Roemsch here,
Poten wan met groter ereGa naar voetnoot3),
Ende vellede een port altesamen,
Die Cerasa heet bi namen,
285[regelnummer]
Ende dat al daer int lant
Hi die alre besten kersen vant,
Ende brochtse eerst na over zee,
Ende gaf dien name emmermee
Van der stede Cerasa.
290[regelnummer]
En ware sijn vrucht niet so ga,
Sie ware te prisen vele te bet,
Ga naar margenoot+ Want si coel es ende nat.
Die kerlen, horic ghewaghen,
| |
[pagina 114]
| |
Sijn goet der blasen ende den maghen.
295[regelnummer]
Castanea, als Ysidorus seghet,
Es een boem die te draghen pleghet
Vrucht die castanien heet,
Die sijn wel smakende ende heet,
Ende maken goeden mont:
300[regelnummer]
Dies sijn si goet in winter stont,
Want si den maghen metten wine
Gheven macht verhit te sine.
Ebenus, als Ysidorus seghet,
Es een boem die in India pleghet
305[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende in Ethiopien in der Moer lant.
Ghehouwen wort hi altehant
Verhaert ghelijc enen stene,
Hen ne mach bernen gheen vier clene.
Al worpmene oec in groten viere,
310[regelnummer]
Altoes in ghere maniere
En ghene vlamme hi gheven can,
Maer hi verdervet in aschen danGa naar voetnoot1).
Dat van Ethiopen coemt
Es datmen over tbeste noemt.
315[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ets sochte, swart alst horen ware,
Ende dat van Inden coemet hare
Dats beide swaert ende wit,
Ende niet also groet als dit.
Ga naar margenoot+ An wieghen bintmen dustane hout,
320[regelnummer]
Want men seght, et heeft ghewout
Te verdriven van den kinden
Yselike woerme, die wi vinden
Dat si in haren slape sien.Ga naar voetnoot2)
| |
[pagina 115]
| |
Platearius seghet van dien:
325[regelnummer]
Sijn hout ghepulvert harde clene
Breect in die blase die stene.
Esculus dats die mespelare.
Sine vrucht nes niet mare,
Eer si gheroert es ghemene.Ga naar voetnoot1)
330[regelnummer]
Elke heeft in V stene.
Si sijn nutte ende bequame
Die siec sijn in den lechame.
Ga naar margenoot+ Thout es utermaten haert,
Nochtan ist eer iet lanc verart.
335[regelnummer]
Ficus, als Ysidorus saghet,
Es een boem die vighen draghet.
Sine blade die sijn quaet.
Wat so onder hem wast ende staet
Verdervet, men doeder toe andren raet.Ga naar voetnoot2)
340[regelnummer]
Oec seyt Plinius, dat verstaet,
Sijn vrucht hevet soeten smake,
Ga naar margenoot+ Diemen vint van enigher sake.
Die serpenten van EndiGa naar voetnoot3)
Pleghen te leven daer bi,
345[regelnummer]
Maer die sijn soeter dan donse sijn.
Plinius seghet die meester fijn,
Dat si quaet sijn vele lieden.
Aldus hoerment bedieden,
Als hi in India voer striden,
350[regelnummer]
Vighen tetene tallen tiden.Ga naar voetnoot4)
| |
[pagina 116]
| |
Meesters segghen voer waerheit hier:
Men binde enen wreden stier
An den vigheboem, hi salre mede
Verliesen sine felhede.
355[regelnummer]
Sijn witte sap, dat wilmen weten,
Ga naar margenoot+ Es nutte jeghens serpenten beten.
Oec en es dat sap niet quaet
Den smitten die in doghen gaet.
Ga naar margenoot+ Galienus te verstane doet:
360[regelnummer]
Sine sijn te verduwene niet goet,
Ende raet al openbare,
Datmense ete met ghenghevare.
Fagus, na dat ict besoeke,
Es een boem dienmen heet boeke.
365[regelnummer]
Sine vrucht es soete in den mont,
Maer quaet ter berst in alre stont.Ga naar voetnoot1)
En gheen olie nes so claere,
Die beter iet in lampten ware,
Dan diemen van boeken slaet.
370[regelnummer]
Sijn hout es haert, te houwen quaet,
Nochtan etent die woerme te hant.
Dese boem wast in menech lant.
Fraxinus, als Ysidorus seghet,
Es datmen den essche te heten pleghet,
375[regelnummer]
Een boem ist nuttelec ten schachten.
Ga naar margenoot+ Die esche die heeft vele crachten:
| |
[pagina 117]
| |
Men maecter mede wel enen brantGa naar voetnoot1).
Men minghese met aisine te hant,
Ga naar margenoot+ Ende leghse daer die brant sal wesen,
380[regelnummer]
Daer blivet ene bleine van desen.
Esche blade met aisine
Ghestampt wel es medicine
Jeghen scueren ende jeghen galenGa naar voetnoot2),
Die sware den mensche betalen.
385[regelnummer]
Eschen scuersen ende eschen loef
Niewe ende moerwe, hebs gheloef,
Wel ghewreven met waermen wine,
Es ene staerke medicine,
Daer bene tebroken sijn.
390[regelnummer]
Van eschen houte een alghelijn
Sonder ander hout ghemanc,
Houtmer wijn in overlanc,
Die wijn es ghedronken goet
Dien die milte we doetGa naar voetnoot3).
395[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Juniperus, dies neem ic goem,
Dinct mi wesen die jenewerboem,
Ende die es dus ghenatuert,
Dat een coel viers een jaer duert,
Datmen met sinen aschen vetGa naar voetnoot4).
400[regelnummer]
Also als Platearius met
Willic jenewer visieren
Ga naar margenoot+ Heet ende droghe van manieren.
Haer doen es van rechter nature,
| |
[pagina 118]
| |
Ontbinden ende verteren humuereGa naar voetnoot1).
405[regelnummer]
Jeghen bijt evel van leden
So salmen jenewere sieden
In reynwatre ende dat ontfaenGa naar voetnoot2).
Die met lancevel es bevaen
Siede jenewer in wine,
410[regelnummer]
Ets goet jegen sine pine.
Van desen houte maectmen mede
Olie van groter moeghenthede.
Teersten moet ghedroghet wesen
In die sonne thout van desen;
415[regelnummer]
Dan setmen enen pot gheheel
Ga naar margenoot+ In daerde diep ghenoech een deel,
Ga naar margenoot+ Ende enen andren op sinen mont,
Ende die ydel oec ter stont,
Die hevet in den bodem een gat.
420[regelnummer]
Vol van den houte lechmen dat,
Ende stoppet boven so tien tiden,
Datter ghene lucht uut mach liden.
Dan maectmen an den pot een vier
Also staerc ende also fier,
425[regelnummer]
Dat dat hout binnen versmachtGa naar voetnoot3),
Also coemt met groter cracht
Uut dien houte een lettelkijn
Olien diere en fijn
In den nedersten pot tier stede.
430[regelnummer]
Dit es goet jeghen den rede
Ende jeghent lancevel mede,
Bestrijcmer mede smenschen lede,
Ende mede ghenut in spisen.
Ga naar margenoot+ Oec ist mede in alre wise
435[regelnummer]
Jeghen tgroet evel swaer,
| |
[pagina 119]
| |
So moetmer salven mede daer
Eens menschen ribben, horic lien;
Ende die vele heeft melancolie,
Die salse eten, et sal hem bliken,
440[regelnummer]
Ende oec sal hiere hem mede bestriken,
Die siec es van artitiken:
Ga naar margenoot+ Dus ist een medicine rike.
Laurus es oec een boem allene
Onder dandere ghemene,
445[regelnummer]
Daer gheen blaxem, alswijt kinnen,
Nemmerme an en mach ghewinnen.
Sine blade, wat soes ghesciet,
En vallen te wintere niet,
Ende sijn goet van roeken mede.
450[regelnummer]
Men salse in ene donker stede
Droghen daert es sonder roecGa naar voetnoot1),
So bliven si goet tjaer over oec
Ga naar margenoot+ Ende sijn nutte ter medicine.
Platearius seghet int sine:
455[regelnummer]
Dien die maghe qualec verduwet,
Of die van couder maghen spuwet,
Drinke wijn ghesoden metten bladen;
Ende dien coude reume scaden,
Men sal rosen met loveren bladen
460[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Int water sieden ende so begaden,
Dat boven ghestopt es in den mont,
Ende hi, die es onghesont,
Sal dien doem in den mont ontfaen,
Voerhoeft ende slaep daer mede dwaenGa naar voetnoot2).
465[regelnummer]
Bacca heet die vrucht in Latijn,
| |
[pagina 120]
| |
Die van sulker virtuut sijn,
Dat si verteeren ende ontbinden.
Ene olie machmen daer of vinden,
Die goet es jeghen daertitike
470[regelnummer]
Ende jeghen evel dies ghelike
Dat ons coemt van couden sakenGa naar voetnoot1).
Die olie moetmen dus maken:
Die boke van lovere boeme
Moetmen breken, als ict goemeGa naar voetnoot2),
475[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende langhe in olie sieden,
Ende dan uutduwen, so salt dieden;
Ende dit heetmen olie laurine,
Die goet es jeghen menighe pine.
Dies ghelijcs machmen begaden
480[regelnummer]
Van den verschen louwer bladen.
Lentiscus, als Ysidorus seghet,
Ga naar margenoot+ Es een boem daermen of pleghet
Olie te maken van sire vrucht.
Niet hoghe wast hi in die lucht.
485[regelnummer]
Oec loept uter scuerse sijn
Sap, heetmen mastic in Latijn,
Ende dats tbeste int hete lant.
Platearius seghet, diet vant,
Dat sine blade nutte sine
490[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende goet in medicine,
Want men daer mede sluten moet
Menstrua, dat sware bloet,
Ende die bloetsucht sluutmer mede.
Hem, die van groter cranchede
495[regelnummer]
Dicke spuwen aen haren danc,
Sijn si goet ghenut in dranc.
Scuerde lippe, tonghe, mont,
Ghenesen si in corter stont.
| |
[pagina 121]
| |
In suchte salmen die blade sieden
500[regelnummer]
In aisine, so sullen si dieden,
Ga naar margenoot+ Ende ontfaen daer of den roec,
Ende spoelre mede dat gheswelgh oecGa naar voetnoot1).
Medica, als Plinius seghet,
Es een boem die te wassen pleghet
505[regelnummer]
In gheen lant ende in ghere stede
Dan in Persien ende in Mede.
Men conden noyt ghewinnen
In el negheen lant, als wi kinnen.
Sijn blade sijn medicinale
510[regelnummer]
Hem die vercout sijn altemale.
Van roeken sijn si sere goet.
Hier omme ist datmense doet
Onder cleder om soete te bliven,
Ga naar margenoot+ Ende omdat si motten verdrivenGa naar voetnoot2).
515[regelnummer]
Dese boem draecht apple tallen tiden.
Als dene ripen ende wech liden,
Sijn dandre volwassen an,
Ende bet jonghere comen ute dan.
Men eet niet dese boems vrucht,
520[regelnummer]
Men houtse om hare goede lucht
Ende omme medicine mede
Ga naar margenoot+ Soe men lanxt mach in hare stede.
Morus dats des moerboems name,
Sine vrucht die es bequame.
525[regelnummer]
Ende die bloeseme es so wit,
Ende als die sonne vaerwet dit
Ga naar margenoot+ Dan woerden si roet ende haert,
| |
[pagina 122]
| |
Maer alsi ripe es wort si swaertGa naar voetnoot1).
Men seghet dat serpent blivet doet
530[regelnummer]
Van den bladen, coemen si op hem bloet.
Rubius heetmen desen boem mede
In Latijn in someghe stede.
Platearius seghet ende toghet,
Dat sine vrucht coelt ende droghet.
535[regelnummer]
Dat sap daerof heet dyamaroenGa naar voetnoot2).
Dat salmen dan sieden doen,
So ist jeghen squinantie goetGa naar voetnoot3).
Lau ghedronken mede dat doet
Den lechame ontsluten saen.
540[regelnummer]
Met honeghe ghemanc ghedaen
Verdrivet sulke luse ghereet,
Ga naar margenoot+ Diemen lumbrici bi namen heet.
Malum Punicum es een boemvrucht,
Diemen nut in heeter sucht,
545[regelnummer]
Ende heet van den lande Punike,
Dat int lant es van Affrike,
Want daer waest datmense eerst vant:
Nu wassen si in menech lant.
Poeme gaernate heetmense int ghemene,
550[regelnummer]
Want si hebben vele grene.
Malogranata es der bloemen nameGa naar voetnoot4).
Die dese apple droghe name,
Ga naar margenoot+ Ende droghe leide sonder lucht,
II jaer so bleve goet die vrucht.
555[regelnummer]
Som suer, som soete heeftmense ghehat.
| |
[pagina 123]
| |
Die soete sijn waerm ende nat,
Ende die suere droghe ende cout.
Die van colre hevet ghewout,
Ets best datmen die sure hem bringhetGa naar voetnoot1).
560[regelnummer]
Dat sap met sucre gheminghet
Doet den maghe wel verduwen;
Oec sijn si goet jeghen spuwen.
Best sijn die sure diemen vint,
Ga naar margenoot+ Want die soeten maken wint.
565[regelnummer]
Mirtus, als Ysidorus seghet,
Es een boem die te wassen pleghet
In woestine ende op stene,
Ende op zeeovere ghemene.
Fisike boeke die bescriven,
570[regelnummer]
Dat dese boem nutte es den wiven,
Want hi over hitte ende over cout
Tempert al met sire ghewout.
Platearius die seghet,
Dat tsap van desen te helpen pleghet,
575[regelnummer]
Sietmen sine blade in wine,
Die siechede of pine
An leveren of an longhen hevet.
Sijn pulver mede, dienment ghevet,
Helpt in spisen mede in dat.
580[regelnummer]
Die scuerse es beter dant blat.
Mirtus hetewi hier dat gaghel,
Maer boeke segghen datmen laghel
Ga naar margenoot+ Ende nappen of maken machGa naar voetnoot2);
Doch en wetic niet dat ic sach
585[regelnummer]
So groet gaghel int lant hier bi,
Dus twifel ic wat mirtus si.
| |
[pagina 124]
| |
Nux heet die boem die noete draghet,
Ende also mede, alsmen ghewaghet,
Heet in Latijn die noete medeGa naar voetnoot1).
590[regelnummer]
Platearius seghet teser stede,
Ga naar margenoot+ Dat die haselnoet wel voet,
Ende ghenen wint wassen en doet,
Ende die huut es goet ofghedaen,
Alsmense sal in spise ontfaenGa naar voetnoot2).
595[regelnummer]
Van der nokernoete hi seghet,
Dat die boem te scaden pleghet
Cruden ende boemen mede,
Die wassen bi sire stede.
Die vrucht sijn van so groter machtGa naar voetnoot3),
600[regelnummer]
Datmen over waer dit acht,
Ga naar margenoot+ Dat si al sulc venijn verslaen,
Alsmen in spisen mach ontfaen.
Der berst es die noete quaet.
Ga naar margenoot+ Si doet dat ene stemme tegaet,
605[regelnummer]
Want si doet enen hees wesen.
Palladius spreect van desen:
Die ene noete poten wille,
Leghse int water IIII daghe stille,
Ende poetse in Laumaent of in Fevriere,
610[regelnummer]
Ende leghse lanx, dats die maniere,
Ende enen steen dan onder hare,
Dat die woertel spreed her ontare,
Ende neder niet rechte en gaen:
Si varen te bet sonder waen.
615[regelnummer]
Olea, als Ysidorus ghewaghet,
| |
[pagina 125]
| |
Dats een boem die vrucht draghet,
Daer of coemt olie van oliven,
Groene ende sochte, horic scriven.
Haer licht, als mense in lampen doet,
620[regelnummer]
Es onghesonden oghen goet.
Dolie, dienmen eerst uutduwet voeren,
Es best ende soetst, als wijt horen;
Dandre min soete, es die nature,
Ga naar margenoot+ Die derde es wreet ende sure.
625[regelnummer]
Soete es die bloeme diere an staet,
Maer hare roec es vrouwen quaet,
Die met kinde sijn bevaen.
Ghesont es si sonder waen.
Ga naar margenoot+ Palma, als Ambrosis seghet,
630[regelnummer]
Es een boem die niet en pleghet
Te verniewene hare blat.
Plinius seghet ons dat,
Dat een boem es sonder waen,
Die harde menech jaer mach staen.
635[regelnummer]
Al wast hi oec in menighe stede,
In elc lant draecht hi niet mede,
So dat ripe woert hare vrucht.
Ga naar margenoot+ In Orienten in heter lucht
Draghet hi best, dus horic raden.
640[regelnummer]
Hare vrucht so heetmen daden.
Dese boem heeft hie ende sie,
Ende nemmermeer en draghen sie,
Elc en sta den andren so na,
Ga naar margenoot+ Dat elc telghe boven den andren ga,
645[regelnummer]
Als elc hem voghet ten andren waert;
Ende dats in den lentin hare aert,
Dat elc hem ten anderen boghet,
Ende elke pinet en poghet
Als die soect sijn ghenoet,
| |
[pagina 126]
| |
650[regelnummer]
Ende dit es een wonder groet.
Die hi bloiet ende die si niet.
Sulc es die te segghen pliet,
Dat soe moet hebben C jaer,
Eer si draghet over waer.
655[regelnummer]
Dat en dar ic niet over waer vortgheven,
Want ict niewer en vant bescreven.
Platanus, als Ysidorus seghet,
Es een boem die te spreden pleghet
Sine telghe al omme ende omme
660[regelnummer]
LXXX jaer tere sommeGa naar voetnoot1).
Sine blade breet ende dinne
Als wijngart blade, als ict kenne.
Om sine telghe ende omme sinen scade,
Ende om sine scone blade
665[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Was hi wilen waert ende vri,
Ende emmer staet hi fonteinen bi.
Ga naar margenoot+ Men planten wilen in conincs hove,
Ende was van also groeten love,
Datmene met wine begoet,
670[regelnummer]
Om dat hi soude wassen groet.
Pinus dats een pijnboem,
Sulc wit, sulc swart, des nemic goem.
Uten swarten canmen pec maken,
Ende uten witten hars gheraken;
675[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende loepter oec uut erehande traen,
Dat claer es ende wel ghedaen,
Ende woert hart ghelijc den stene,
Dat hetewi ammer int ghemene.
Die pijnboem es niemen quaet
680[regelnummer]
Die onder hem wast ende bi hem staet.
Die pijnapple die sijn goet,
| |
[pagina 127]
| |
Als Platearius weten doet.
Den appel leitmen op tfier dan oec,
Ende men ontfaet daer of den roec
685[regelnummer]
Metter nese, diere of gaet,
Ga naar margenoot+ Wetet wel dat an staden staet
Den hersinen ende maect goet bloet.
Ten droeghen hoeste ist oec goet,
Ende te menigher dinc ist medicine,
690[regelnummer]
Want dat die carnelekine
Sijn van naturen nat ende heetGa naar voetnoot1),
Na den boeke, als ict weet.
Populus dats die popeliere.
Men vint daer an Herhande maniere.
695[regelnummer]
Deen draght blade van sulken doene,
An deen side wit, an dander groene,
Ende dinct mi gheliken een deel,
Als of men meende dien abeel;
Maer die brune popeliere
700[regelnummer]
Draghet vrucht goet ende diere
Int opperste van den telghen ghevestGa naar voetnoot2):
In Meye es dit ghegadert best.
Platearius die seghet,
Ga naar margenoot+ Datmen dus te gaderen pleghet:
705[regelnummer]
Men neme die cnoppe daer si staen,
Ga naar margenoot+ Daer dat loef ute sal gaen,
Ende dat salmen sieden in botter smout,
Daer noit toe en quam gheen sout;
Ende die botter moet sijn van der coe
710[regelnummer]
Ende meische daer toeGa naar voetnoot3).
Dat sietmen dan so overlanc,
Ga naar margenoot+ Tote dat groene es al ghemanc.
| |
[pagina 128]
| |
Doer een cleet so duwemen dat,
Ende ontfaet in een aerden vat,
715[regelnummer]
Dus ist goede salve te samen,
Ende heet populum bi namen.
Dits jeghen die hitte goet,
Ende als enen hoeftswere we doet,
Ent hem hete saken doen,
720[regelnummer]
Neme dit populoen
Ende salver mede slaep ende voerhoeft,
Hi gheneset saen, dies gheloeft.
Bede swellinghe ende wonden
Ghenest saen in corten stonden.
725[regelnummer]
Die doerghinghe populoen
Ga naar margenoot+ Hebben wille ende couder int doenGa naar voetnoot1),
Daer en sal ghene botre toe sijn;
Maer olie ende aisijn
Salmen eerst doen in een vat,
730[regelnummer]
Ende laten te samen sinken datGa naar voetnoot2),
Ende dan salment sieden daer mede,
Ende purent alsment tander dede;
Ende dat boven daer of vliet,
Dats datmen doerghinghe siet.
735[regelnummer]
Dits goet jeghen frenesie
Ende jeghen hete maladie.
Die bet natter populoen
Hebben wille ende couder int doen,
En doere ghene botre toe,
740[regelnummer]
Maer olie ende water doe
Te gader, ende sietter mede:
Ga naar margenoot+ Dits van der meester couthede.
Quercus dats der eiken name,
| |
[pagina 129]
| |
Een scoen boem ende bequameGa naar voetnoot1),
745[regelnummer]
Die beide groet wast ende lanc;
Want sine nature es so stranc,
Ga naar margenoot+ Dat hi sere langhe mach gheduren;
Want wi vinden in scrifturen,
Ga naar margenoot+ Dat een eyke van Adaems tidenGa naar voetnoot2)
750[regelnummer]
Alse langhe gheduerde siden
Dat Constantijn vermoeghentlike
Regneerde int Roemsche rike.
Dit was meer dan III dusent jaer,
Die stoet te Mambre, dat es waer.
755[regelnummer]
Rubus es een boem bekent
Ga naar margenoot+ Int lantscap van Orient,
Ende heeft die scuersen buten roet.
Sijn hout es van haertheden groet.
In Ytalien men someghen siet,
760[regelnummer]
Maer hine wast te boeme niet.
Some boeke segghen mi,
Dat bi namen rannus si.
Die staerxste rubuse sijn
Ter medicine goet ende fijn.
765[regelnummer]
Rosa, als Platearius seghet,
Es een vrucht daermen of pleght
Ga naar margenoot+ Vele te nutten in medicine.
Die boem mach bet een doren scinen
Dan een boem van rechter namen.
770[regelnummer]
Cout ende droech es hi tesamen.
| |
[pagina 130]
| |
Men sal die rose lesen roet,
Ondaen ende ghewassen groet.
Die bleke blade entie ghele
Die sijn onnutte in allen spele.
775[regelnummer]
Droechtmense metter sonnen dan,
Men machse III jaer voert nutten an.
Van rosen maectmen ende doet
Menighe medicine goet.
Men maecter of honech rosaet,
780[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Aldus alst hier bescreven staet:
Men siede honech ende scumet daer naer,
Ende siet doer een cleet aldaerGa naar voetnoot1);
Dan neme rosen blade daer naer,
Daer toe mede dat witte daer,
785[regelnummer]
Dat in die rose cnoppe leghet:
Ga naar margenoot+ Dit scuert in sticken, alsmen pleghet,
So clene ende siet et in honeghe dan,
Onthier et rode vaerwe neemt an,
Ga naar margenoot+ So dat al dicken bestaet.
790[regelnummer]
Dusghedaen honech rosaet
Confortiert des menschen maghe
Ende suvertse van menigherhande plaghe,
Ende purgiertse van humueren,
Ga naar margenoot+ Die sijn van couder natueren.
795[regelnummer]
Sukerrosaet maectmen mede
Mit groeter behendichede.
Rosen blade goet ende fijn
Moeten met sukere ghestampt sijn,
Ende dan in een glasin vat
800[regelnummer]
Ter sonnen ghehanghen dat
XXX daghe achtereen,
Ende elx daghes sonder laten engheen
| |
[pagina 131]
| |
Gheroert te gadre wel ene stont,
Ende ghestopt vaste des vaets mont.
805[regelnummer]
III jaer houtment dat niet en deert.
Ga naar margenoot+ Dese sake conforteert
Ende coelt die hete bloetsucht mede;
Jeghen spuwen ist nuttelichede
Ende jeghent evel, heet syncopis,
810[regelnummer]
Op dat ghegheven is
Met rosen watre ende ment so ontfaet.
Men maect oec dus syroop rosaet:
Men siede water met rosen bladen,
Ende daer na met goeder stade
815[regelnummer]
Sietmen suker over hoep,
Ende dit wort rosaet syroep.
Nochtan holpt bet ende soude min schaden
Dat sap van groenen rosebladen
Ga naar margenoot+ Ende suker ghesoden daer toe,
820[regelnummer]
Dan datmen suker in water doe.
Dit syroep, als ict bekinne,
Ontbint den lechame van binnen,
Ga naar margenoot+ Ende et stopt des lechamen doenGa naar voetnoot1).
Ets goet jeghen menisoen,
825[regelnummer]
Jeghen syncopis, opdat men name
Die besloten heeft den lechameGa naar voetnoot2).
Roeke rosen droegh of groene
Conforteert in allen doene
Hersine ende herte mede,
830[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Als hem deert enighe siechedeGa naar voetnoot3).
Setim, es overwaer bekent,
| |
[pagina 132]
| |
Ga naar margenoot+ Es een boem in Orient,
Die lanc wast ende harde groet.
Niet lichte doer enighe noet
835[regelnummer]
En laet hem bernen dat hout.
Oec ist van sulker ghewout,
Dat verrotten niet en mach.
Des vintmen noch an desen dach
Die arke, die so vele diere
840[regelnummer]
Ende van so menigher maniere
In die diluvie behelt,
Noch staende met hare ghewelt
Op den berg van Aermenien,
Die ghemaect was, horewi lien,
845[regelnummer]
Van setim, dus ist ghedicht.
Ga naar margenoot+ Sijn hout es wit ende licht.
Moyses arke, als wi lesen,
Was mede ghemaect van desen.
In Salomoens temple sonderlinghe
850[regelnummer]
Waren hier of vele dinghe.
Salix dats der wilghen name,
Een nuttelec boem van groter vrame
Int lant daer hi den aert in hevet,
Want hi vele telghen ghevet.
855[regelnummer]
Somen hem meer telghen ofslaet,
So hem menigher telghe uutgaet.
Ga naar margenoot+ Si bloiet ende ghevet lucht,
Maer sine draghet ghene vrucht.
Men seghet, wie so wilghen bloemen
860[regelnummer]
Ga naar margenoot+ In sine spise heeft ghenoemen,
Dat hem luxurie over waer
Nemmermeer en porret daer naer.
Tsap gheduwet uut sinen bloemen,
Ende in dranke dat ghenoemen,
865[regelnummer]
Dat es goet jeghen den rede.
| |
[pagina 133]
| |
Sine blade in watre mede
Ghestroiet omtrent hem die leghet
In heten rede of suchtens pleghet,
Omtrent te vercoelen die lucht,
870[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Bedi ist goet jeghen die suchtGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Thimus es in Orient
Een edel boem ons bekent.
Der Coninghe boec doet gewach,
Ende seghet dat op enen dach
875[regelnummer]
Die coninghinne van Saba quam
Tote Salomoen, want si vernam
Van sire groter wijsheit mare,
Ende brochte met haer dare
Presente van groter dierhede
880[regelnummer]
Ende hout van tymus mede.
Die glose seght ons, dat dit hout
Niet en rot al es et out,
Ende et van witheit keert int clare,
Ghelijc alst ene cole wareGa naar voetnoot2).
885[regelnummer]
Therebintinus, alsmen ons seghet,
Es een boem die te wassen pleghet
Hoghe ende hevet scone blade;
Ga naar margenoot+ Ghenoeghelijc es sijn scade.
Uut desen boem, uut deser huut
890[regelnummer]
Loept erehande sap uut,
Dat utermaten wel rieken pleghet.
| |
[pagina 134]
| |
Platearius die seghet,
Datmen sal nemen gheersten mele,
Ende van deser ding niet vele,
895[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende daer of een plaester maken,
Die sweeren hadden ende niet en braken,
Ga naar margenoot+ Si souden scueren, dits bekent.
Men leset datmer wiroec an vint,
Maer dats in dat hete lant:
900[regelnummer]
Hier es therebintus iser bekantGa naar voetnoot1).
Taxus, dies neemt Ysidorus goem,
Dat es een ghevenijnt boem.
Men maecter of erehande venijn,
Heet coxium in Latijn;
905[regelnummer]
Uwe hetet in onse taleGa naar voetnoot2).
Dese boem, dat weetmen wale,
Men maecter of selscoten ende boghen,
Ga naar margenoot+ Die langhe gheduren moghen.
In daerde en macht niet langhe duren,
910[regelnummer]
Maer boven ist van harder naturen.
Sine blade sijn van den doene:
Ga naar margenoot+ Si bliven al tjaer groene.
Tilia dats die lende
In somer tijt in Dietslants ende
915[regelnummer]
Die minlixste boem ist van scaden,
Entie minlijxste van bladenGa naar voetnoot3).
| |
[pagina 135]
| |
Sijn hout es licht ende wit,
Ende gheen woerm coemt in dit.
In dit hout vintmen soe ende hie,
920[regelnummer]
Maer die soe en droech nie;
Die hi draghet vrucht allene
Van smake soete ende clene.
Vitis dats die wijngaert,
Een boem nuttelec ende waert,
925[regelnummer]
Van houte so teder nochtan,
Dat hi ghedraghen niet en can
Sine telghen in ghenen lande.
Ga naar margenoot+ Des gheeft hem die nature bande,
Daer hi hem mede so vaste hout,
930[regelnummer]
Dat hi cromt opwaert met ghewout.
Sijn sap maect wijn, som wit, som roet,
Die cracht an hevet harde groet.
Ga naar margenoot+ Wijngaert bloeme doet serpent.
Ga naar margenoot+ Die trane, diere uut rent,
935[regelnummer]
Es jeghen die tonghe goet,
Wantetse ghenesen doetGa naar voetnoot1).
Men leset dat ghemaect mach sijn
Aldus ghetriakelt venijn,
Die goet es, alsmen wille weten,
940[regelnummer]
Jeghen ghevenijnde beten,
Beide sijn aisijn ende sijn drancGa naar voetnoot2).
Als tjaer es an den aneganc
Ondoetmen den tronc bi der aerde,
Ende men neemt ute met groter waerde
945[regelnummer]
Van sinen maerghe uter wonde,
Maer wachte hem dat si ter stonde
| |
[pagina 136]
| |
Niet dan III vinghermale si lanc,
Dan heeftmen triacle niet cranc.
Ende dit doetmen uter wonde,
950[regelnummer]
Ende bintse vaste ter stonde
Ende dec metter aerden mede;
Maer verplantmense tere ander stede,
Ga naar margenoot+ So verliesen dan die wine
Altemale die medicine.
955[regelnummer]
Hier makic van den boemen ende.
Ic dichteder of dat ic bekende,
Ende dats mi oerbarlec dochte wesen.
Voerwaert me so suldi lesen
Van den boemen die specie draghen,
960[regelnummer]
Dies lettel wassen in onsen haghen,
Maer int lant van Overzee.
Eer ic so nochtanne segghe me,
Sal ic ene reden clene
Spreken teerst int ghemene.
|
|