Der naturen bloeme
(1878)–Jacob van Maerlant– Auteursrechtvrij
[pagina 69]
| |
Boek VII.
Ga naar margenoot+ Alle woerme int ghemene
Sonder voete hebben bloets clene,
Sine sughent van andren dieren,
Maer si hebben in hare manieren
5[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ghelijc oft ware bloet.
Woerme oec die sijn ghevoet
Hebben niet dan sap allene,
Wanic wel, in haren beneGa naar voetnoot1).
Vele woerme zonder waen
10[regelnummer]
Vintmen die met den somer bestaen,
Ende metten somer nemen ende,
Als hem die sonne niet es gheende.
Some worme die crupen,
Ende some, die in boemen slupen,
15[regelnummer]
Die vlieghen ende laten haer saet,
In loveren, als tcoude angaet;
Ende als die dou coemt metter sonnen,
So sietmen datsi wassen connen.
Woerme die meeste hebben van viere
20[regelnummer]
Vlieghen best, dats haer maniere,
Ende sijn ghevaerwet als pellelijnGa naar voetnoot2).
Die ghene die van der lucht sijn
Loepen snellike hare vaerde.
Ga naar margenoot+ Die meest waters hebben ende aerde
| |
[pagina 70]
| |
25[regelnummer]
Die sijn traech in crupene, in gane.
Dit doen ons meesters te verstane.
Dits woerme nature ghemene.
Hoert van elken voert allene,
Teerst in A, daer na in B,
30[regelnummer]
Na den litteren van der A. b. c.
Ga naar margenoot+ Apis dats in Dietsche die bie.
Ga naar margenoot+ Sinte Ambrosis seghet mi
Ende Baselis die groete,
Dat et sijn worme sonder ghenoete.
35[regelnummer]
Sine noten noch en riden
Ende sijn te samen tallen tiden.
Hare vrome legghen si tere stede,
Ende eten alle te samen mede.
Cost ende ghewin groet ende clene
40[regelnummer]
Dat es talre stont ghemene.
Haer maghedoem ende haer reinhede
Es ghemene hem allen mede.
Si winnen vrucht ende bringhen
Sonder noten ende minghen.
45[regelnummer]
An hem pleght ghene luxurie te sijn:
Ga naar margenoot+ Dies winnen si vrucht sonder pijn,
Nochtan word haer gheslachte groet.
Si nemen coenlike in hare ghenoet,
Ende alle gader so sijn si
50[regelnummer]
Onder haren coninc vri,
Want si eernen ende minnen,
Als den si over haren here kinnen,
Ende bi haren willen ghesetGa naar voetnoot1).
Op hem sone doen si gheen onwet,
55[regelnummer]
Ende dit es te wonderen niet een twint,
| |
[pagina 71]
| |
Wantse die coninc weder mint,
Ende es hem sachte sonder waen:
Dus bliven si hem onderdaen.
Hier omme so nes sonder lieghen
60[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Onder allen wormen die vlieghen
Meer te wonderen dan an die bien.
Men mach hem honech gadren sien,
Dat boven alre soethede es soete,
Ende te menigher mesquame boete.
65[regelnummer]
Si maken was ende raten
Menighen mensche te baten.
Si hebben raet, voghede ende hertoghen,
Daer si hem an beraden moghen,
Ende en sijn nieuweren fel
70[regelnummer]
Van manieren dan sachte welGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Ende dits een wonderlec enghien:
Ga naar margenoot+ Te wintere en machmer gheen sien,
Ende te somer, alsmen winne mach,
Leghter gheen ledech al den dach.
75[regelnummer]
Ets woerm die ghere vrucht en deertGa naar voetnoot2),
Ende als et bi hem heeft verteert
Die bloemen, die si dan bespien
Waer hem goet of mach ghescienGa naar voetnoot3).
Sijn si in vreemden lande bi nachte,
80[regelnummer]
So sijn si van groter wachte,
Hoe haer vederen niet worden nat,
Ende rusten op den buuc doer datGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 72]
| |
Haer convent deelt hem in drien:
Men magher coninc ende heren sien,
85[regelnummer]
Ende middele die die jonghe berechten,
Ga naar margenoot+ Ende andre ghelijc dienstknechten.
In elken buuc es emmer een here,
Ende die ist scoenste emmermere,
Ende also groet als twe bien.
90[regelnummer]
Die vederen sijn cort van dien,
Een deel hogher op die been;
Voer sijn voerhoeft al in een
Ghelijc alst ware een crone,
Boven den andren vele schone;
95[regelnummer]
Ende oec segghen meesters wale,
Dat hi es al sonder strale.
Ga naar margenoot+ Sine hoecheit es sijn were,
Nature ontseghet hem dat spere,
Omme dat prensen van aertrike
100[regelnummer]
Exemple naemen an dies ghelike.
Dits deerste ordine van den bien.
Dandre diemen daer mach sien,
Die sijn tangher, scaerp ende fel,
Ende berechten die bedaerve wel,
105[regelnummer]
Maer sine doent lude noch stille
Anders dan die meesters wille.
Onder dese sijn andre bien,
Die scalchede te doen plienGa naar voetnoot1),
Ende winnen scalclike ende halen,
110[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Daer si dandre mede betalen.
Dese en hebben strael engheen,
Ende sijn dienende al in een
Ga naar margenoot+ Den rechten bien ende den heren.
Dese steectmen ute met oneren
| |
[pagina 73]
| |
115[regelnummer]
Des morghens, slapensi te langhe;
Merren si te vele in den uutganghe,
Si bitense doet zonder ghenaden.
Ist datsi hem te vele scaden,
Alst honech rijp es ende goet,
120[regelnummer]
Si bitense doet metter spoet.
Als die jonghen sijn staerc ghenoech,
So doen si hare ghevoech,
Ende steken voert die middelscaren,
Omme dat si vlieghen haer ende thare
125[regelnummer]
Om haer ruste, om hare stede,
Ende somech meester volghet mede
Ga naar margenoot+ Diese berecht; dus volghen si an
Haren meester, haren coninc danGa naar voetnoot1).
Palladius seghet dus mi:
130[regelnummer]
II daghe te voren of drie,
Eer datsi vlieghen ute,
Singhen si met groeten gherute,
So vaert die coninc voren uut daer,
Ga naar margenoot+ Ende dandre volghen alle naer.
135[regelnummer]
So waer si te swaerme vanghen,
Ist dat si tenen hope hanghen,
So nesser in al den hoep
Maer een coninc int gheloep.
Ist dat si oec meer hope maken,
140[regelnummer]
Dan weetmen wel in ware saken,
Datter als menich coninc es
Als menich hoop, sijt seker des.
Dat edele werc van haren raten
Mach elken wondren utermaten.
145[regelnummer]
Si rusten in der morghenstont,
| |
[pagina 74]
| |
Onthier dat een ondoet den mont
Ende trompt II waerf ofte drie.
Oec claer weder kennen sie:
Ga naar margenoot+ Ist dat die dach schone sal wesen,
150[regelnummer]
Dan vlieghen si alle uut met desen;
Ende sal dat weder wesen onreyne,
So vlieghen die scalcke uut allene.
Elc heeft besceiden anbocht.
Ga naar margenoot+ Als dene heeft haren last brocht,
155[regelnummer]
So sire daer drie of vier ghestaen,
Diese onthalen ende ontfaenGa naar voetnoot1).
Dene brinct honech, dander bloemen,
Water sietmen bringhen hem somen,
Ende sulke maken die woninghen.
160[regelnummer]
So dienre some tot sulken dinghen,
Dat si anders niet en wachten
Dan den inganc met crachten.
Sulke scouwen an den sterren,
Of hem tweder iet sal erren;
165[regelnummer]
Ende alle eten si te male
Te samen in enen sale.
Ga naar margenoot+ Alst avont es ruten si daer in,
Ende emmer so lanc so min
Ruten te samen tere somme,
170[regelnummer]
So datter ene vlieghet al omme,
Ga naar margenoot+ Ende trompt in derre maniere mede,
Also alsise waken dede.
Teerst maken si waer wonen sal
Die ghemeente ende rusten al,
175[regelnummer]
So schone dats elken man mach lusten;
Dan maken si der heren rusten.
| |
[pagina 75]
| |
Als die jonghen dan op coemen,
So hebben si te hant vernoemen
Wie si sijn, ist meente, ist heren;
180[regelnummer]
Ende wie hem sullen ter werringhen keren,
Die doen si te hant van den live,
Om dat dandre in paise blivenGa naar voetnoot1).
Als haer coninc ter weide vaert,
Hi es met sinen here bewaert,
185[regelnummer]
Die bi hem sijn ende sijns verbeiden;
Ende alsi alle pinen ter weiden,
So es hi dan ledech allene,
Ga naar margenoot+ Ende merct hoe si pinen ghemene.
Bi hem sijn in sire scare
190[regelnummer]
Seriante ende nemen ware,
Jof hem iemen doet leet,
Ende die sijn fel ende doerwreet,
Ende en laten niet gherne vlienGa naar voetnoot2);
Ende dit en mach niet dicke ghescien,
195[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sonder alst weder es ghestade;
Ende dan nes niemen so stout van rade,
Dien men op sal vlieghen hoeren,
Haer coninc en vlieghe voeren.
Waert dat ieman so coene ware,
200[regelnummer]
Die wilde scoeren des conincs scare,
Hi moeste des ontghelden sere.
Verliesen si oec haren here,
So es hare scaer ondaen,
Ende volghen enen andren saen.
205[regelnummer]
Somwile strijt deen buuc op den andren
Om die bloemen daer si in wandren,
Ga naar margenoot+ Jof omme honech, dies gheloeft,
| |
[pagina 76]
| |
Ga naar margenoot+ Dat elc andren ofroeft.
Oec so vintmen dorpere bien,
210[regelnummer]
Die felre te wesen plien,
Ende die sijn vromelec ende wreet,
Ende altoes te winne ghereet.
Welc tijt dat die bie so steect,
Dat haer die strael utebreect,
215[regelnummer]
Volgheter enech daermkijn naer,
So moet sijt besterven daer.
Si schuwen sere quade lucht.
Voghele van gansen die in de luchtGa naar voetnoot1).
Sietmer crabben bi of braet,
220[regelnummer]
Si sterven van den roeke quaetGa naar voetnoot2).
Die lucht van der doder bie
Doet die andre, dat seghtmen mi.
In couden tiden bliven si binnen,
Ende leven bi datse winnen.
225[regelnummer]
Si minnen sere soete gheclanc,
Daer mede vergadermense ghemanc.
Ga naar margenoot+ X jaer ten lanxten of VII
Set hem nature te levenGa naar voetnoot3).
Nem buffels daerme met den drecke,
230[regelnummer]
Ende dat onder daerde decke,
Daer of sullen wassen bien.
Ovidius boeke segghen van dien:
Delf enen stier of osse of coe,
Nature doet haer cracht daer toe,
235[regelnummer]
Datmer of siet wassen bien,
Ga naar margenoot+ Maer die noten als vlieghen plien;
| |
[pagina 77]
| |
Doch gheliken si harde naer
Den edelen bien, weet over waer.
Honech es heet int beghin,
240[regelnummer]
Ende droghe als et coemt bet inGa naar voetnoot1).
Honech suvert ende hout
Medicine in hare ghewout,
Ende men tempert oec daer mede
Der medicinen bitterhede.
245[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Jeghen den couden maghe nat
Nem honech, ende temper dat
Ga naar margenoot+ Met waermen water ende laet ingaen,
Et sal dien maghe suveren saen.
Et maect oec dat anschijn claer,
250[regelnummer]
Dwaeststu et daer mede, dats waer.
In een scerf soudstu honech braden,
Ende doere sout in bi staden,
Ende maec een suppositoris daer mede,
Et es goet jeghens den rede.
255[regelnummer]
Aranea dats der spinnen name,
Een lelec woerm ende ombequame.
Si weeft uut haren buke net,
Daer si die vlieghen mede let.
Ga naar margenoot+ Dicke sietmense so weven,
260[regelnummer]
Dat et cost hare levenGa naar voetnoot2).
So subtijl es haer engien,
Datmen noit en mochte sien
So subtile saken spinnen.
Om vlieghen staet al haer winnen,
265[regelnummer]
Ende ghene ding en wacht bet,
Wie dat coemt in haer net.
Als siere ene in siet verwerren,
Loept sire toe al sonder merren,
| |
[pagina 78]
| |
Ende etter of haer becomen;
270[regelnummer]
Tander spaert si tharen vromen.
Men waent die sien sijn diere wevet,
Ende die hie bi der proien levetGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Aristoteles die seghet,
Dat si te lentine notens pleghet.
275[regelnummer]
Van honghere steerfter enghene.
Lucht nat een deel voetse allene.
Experimentator die seghet:
Wonde daermen webbe op leghet
Dat si niet en swelt omtrent.
280[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Als die spinne siet een serpent
Ligghen onder enen scade,
Gaet si neder bi haren drade,
Ende steect so dicken ende steect,
Dat si hem die hersine doerbreect,
285[regelnummer]
Ende oec en wil sijs niet begheven,
Eer sie hem nemet dat leven.
Ga naar margenoot+ Bufo, als Liber Rerum seghet,
Es onder woermen die leghet,
Ende heet die padde in onser tale.
290[regelnummer]
Ghevenijnt es si, weetmen wale,
Ga naar margenoot+ Ende eiselec te sien den man,
Ende vuleec te tastene an.
In daerde neemt si haren aert,
Die si nochtan so nauwe spaert,
295[regelnummer]
Dat siere nemmeer te live en doet
Sdaghes dan si beluuct onder den voetGa naar voetnoot2),
Omme dat si vruchtet al,
| |
[pagina 79]
| |
Dat haer aerden ghebreken sal.
Dus slacht si den vrecken wel,
300[regelnummer]
Die sine lechame es fel,
Ende onthout hem sijn bedaerve.
So coemt een vreemde in sijn aerve,
Die verdoet ende verteert
Dat hi swaerlic heeft ghespaert,
305[regelnummer]
Ende des dier zielen en danct niet
Van al dat si achter haer liet.
Men vint padden int lant van Gallen
Meest bi der zee, horewi callen,
Die coemen uut ten lentin tiden,
310[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende singhen ende sijn blide
Alst weder waerm es ende sochte.
Ets bevonden datmense brochte
In andren aert dan in den haren,
Ende daer en songhen si niet te waren.
315[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dese slachten papen predicaren,
Die nauwer buten prediken varen;
Daermense kent ende dicken plien,
Maer si den meester philosofienGa naar voetnoot1).
Omme dese sake, als ict las,
320[regelnummer]
Was die prophete Jonas
Van den walvische verslonden,
Als ons sine worde orconden.
Ene derde maniere vintmen mede
Van padden in someghe stede,
325[regelnummer]
In tanscijn na den puut ghedaen.
Experimentator doet verstaen,
Ga naar margenoot+ Dat si groet venijn heeft inne.
Si vecht tieghen die spinne,
Ende en can haer niet verweren.
330[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die spinne steect, dat moet haer deren,
| |
[pagina 80]
| |
So wort si gram ende wille haer wreken,
Ende swellet van torne dat si moet breken.
Haer bete en canmen niet ghenesen.
Een dieren steen vintmen in desen,
335[regelnummer]
Dien draghen si int voerhoeft fijn,
Ende men heten crappandijn,
Daer ic ju of sal scriven waer
In Lapidarise hier naer.
Borax scuwet rute, dats waer,
340[regelnummer]
Ende haet die sonne claer.
Nachts wandeltse meest alle weghe,
Ende gherne in ghetredene weghe.
Sdaghes laet si haer node sien.
Wingaert roeke moet si vlien.
345[regelnummer]
Meest sijnre in Spaenghen, horic ghewaghen,
Die de crappandine draghen.
Ga naar margenoot+ Bombax, als Plinius seghet,
Es een woerm die te sijn pleghet
In Assyrien meest ende best,
350[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die maect van leyme so vast een nest,
Datment doerscieten niet en can.
Daer binnen gaderet was ghedaen
Mildeliker dan die bienGa naar voetnoot1),
Ende dan spinnet mede in dien
355[regelnummer]
Wulle een deel na spinnen wise,
Daermen of maect van dieren prise
Cledere, als ict hore ghewaghen,
Die menie te vrouwen draghenGa naar voetnoot2).
Hier of maectmen in haren tiden
360[regelnummer]
Uutnemende ghewant van siden.
Ga naar margenoot+ Brucus adlacta dat sijn diere
| |
[pagina 81]
| |
Van alsulker maniere
Als wi hier die crekelen sien,
Want dat si te springhene plien;
365[regelnummer]
Ende alle hebben sie ghemene
Cort voeren, lanc bachten die bene.
Ga naar margenoot+ Brucus dats een crekel clene,
Daer wile bi Egipten ghemene
God dede plaghen ende quellen,
370[regelnummer]
Als Moyses boeke noch tellen.
In somech lant sietmense comen
Bi jaerganghe te groten onvromen,
Ende alsi comen, si eten al
Wat groen es op berghe ende in dal,
375[regelnummer]
Ende daer nes gheen boete jeghen.
Deser sede dinct mi pleghen
Onaerts sprekers, die in haren doene
Verteren ende verbiten tgroene,
Dats der goeder liede weldaet.
380[regelnummer]
Vernemen si dat si wassen bestaet,
So gaensi knauwen ende biten
Ende verteren ende versliten
Al der goeder liede weldoen,
Ende kerent in een valsch sermoen.
385[regelnummer]
Es een woerm die te sijn pleghet,
Die claer es bi nachte ende lecht,
Ga naar margenoot+ Gaende ende vlieghende echt.
Een woerm ist, al sonder lieghen,
390[regelnummer]
Ghelijc ere cleenre vlieghen,
Diemen in menech lant verheest,
Maer in Ytalie es hi meest.
XIIII nacht eer die dach aengaet,
Dat die sonne ten hoghesten staet,
| |
[pagina 82]
| |
395[regelnummer]
Ende XIIII nacht daer naer
Sietmenne nachts vlieghen, dats waer.
Sdaghes sone sietmene her no dare,
Maer snachts sietmen in der ghebare
Recht als die spaerke ghebaertGa naar voetnoot1).
400[regelnummer]
Sijn claerheit es meest an den staert.
Dese hevet ene cracht
Wonderlec van groter macht,
Want wie sore III of ate,
Sijn vleesch en worde onghemateGa naar voetnoot2).
405[regelnummer]
Nemmermeer oec sonder blijf
Sone langhede hem om sijn wijf;
Ga naar margenoot+ Ende dit es waerlike ondervonden
Dicken ende in vele stonden.
Cinomia dat es des honts vlieghe,
410[regelnummer]
En si dat ons Ysidorus lieghe,
Ende es een woerm pijnlec sereGa naar voetnoot3),
Ende anhanghel ende quaet emmermere.
Siene laet die honde niet rusten.
So hem meer mach slapens lusten,
415[regelnummer]
So hem die vlieghe pijnleker es.
Vint hise traech, hi danct haer des,
So dat hem tbloet trect naerGa naar voetnoot4).
Ga naar margenoot+ Dit dinct wesen overwaer
Van den duvel ene figure,
420[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Want dien hi vint van tragher nature,
Ga naar margenoot+ Dien wont hi in die ziele dan;
Ende et nes so wachtende man,
Dat hine iet vele rusten laet,
| |
[pagina 83]
| |
Want hine so nauwe bestaet,
425[regelnummer]
Al const hi al der werelt raet,
Dat hi ontginghe, Got en daet.
Cinifes hetet bi namen
Woermekine, der vele te samen
Dicke vlieghen in menech lant:
430[regelnummer]
Met ons sijnt mesien ghenant.
Daert vet ende versch ende waerm es
Waster vele, sijt seker des.
Hier mede was Egipten gheplaghet,
Als die heilighe scrifture ghewaghet,
435[regelnummer]
Ende al noch te deser stonden
Wreect God daer mede Adaems zonden,
Want si des menschen adem volghen,
Ende maken den menighen verbolghen.
Met bitteren roeke, horic scriven,
440[regelnummer]
Machmense ene wile verdriven.
Culex, als Ysidorus seghet,
Es een woerm die sughens pleghet
Bloet van lieden ende van dieren.
Een strael heeft hi van der manieren
445[regelnummer]
In sinen monde staende wel,
Ga naar margenoot+ Daer hi mede doerbort een vel,
Ga naar margenoot+ Ende sughet bloet, dit es sijn recht.
Culex minnet sere tlecht
Ende stede daer hijt droghe weet.
450[regelnummer]
Soete dinghe heeft hi leet.
Ga naar margenoot+ Die in husen slaept of opt velt,
Die dese ontsien, alsmen ons telt,
Et hi loec, slaept hi of waect,
Engheen culex hem ghenaect.
455[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Cancarides, als wie gomen,
Wassen in bladen van bomen,
| |
[pagina 84]
| |
Teerst als rupsemen ghedaen,
Dan met vloghelen bedaen,
Ende vliegen sdaghes haer en thare.
460[regelnummer]
Nachts vintmense al openbare,
Daer si hem te gadre houden,
In enen hoep vaste ghevouden.
Groene es die ghedane haere,
Ende seinen ghelijc den goude clareGa naar voetnoot1).
465[regelnummer]
So welc tijt dat die oest es naer
Sijn si goet te vane daerGa naar voetnoot2),
Ende in aisine verdronken saen;
Ende alsi doet sijn salmense daer naer
Met wine beghieten daer,
470[regelnummer]
Ende leghet op een let tehant,
Daermen maken wil enen brant.
Onder was ghewelvet wale,
Ghehult na die note scale,
So doen si daer heffen dan
475[regelnummer]
Ene bleine an enen manGa naar voetnoot3).
Die bleine salmen dan doerboeren
Ga naar margenoot+ Met ere goutnaelde, als wi horen,
In menigher stede also,
Jof tuterste van enen stro.
480[regelnummer]
Daer sal quade humoer uutgaen,
Ende beter vele es sonder waen
XV daghe die brant overwaer,
Dan een ander brant een jaerGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 85]
| |
Ga naar margenoot+ Crabo, als Plinius seghet,
485[regelnummer]
Es een woerm die te sijn pleghet
Ga naar margenoot+ In daerde ende vlieghet na die bie.
Oec daertoe seght hie,
Dat hi wast in doden paerden,
Daer mense delvet onder der aerden,
490[regelnummer]
Ende huerselen wassen daer of mede,
Ga naar margenoot+ Diemen siet in menigher stede.
Applen eten si ende paeren.
Crabo die maect te waren
Onder daerde erehande raten,
495[regelnummer]
Die niemen coemen te baten,
Ende daer si hare vrucht uut winnen.
Crabo, na dat ict mach bekinnen,
Dinct mi wesen die adel bie.
Sonder coninc so sijn sie,
500[regelnummer]
Ende so sijn die huerselen mede,
Dat scaet hem te menigher stede.
Alsi vlieghen ruten si sere.
Haer honech en doech min no mere;
Ende die hem willen nemen thare,
505[regelnummer]
Hi aventuert hem alte sware,
Want hare stralen sijn so fel,
Menne cans ghenesen wel.
Cycada dats der crekelen name.
Ga naar margenoot+ Some vintmense scoen ende bequame,
510[regelnummer]
Singhende scoen ende claer,
Achter velde haerentaer,
Ende bi den douwe al gader leven.
Als die sie haer sal gheven
Te notene, leght si opwaert dan,
515[regelnummer]
Ende die hie gaeter dan an.
Die si swighet, als Plinius seghet,
Die hi es die te singhene pleghet.
Ene andre maniere vintmen oec mede,
| |
[pagina 86]
| |
Die hebben altoes hare stede
520[regelnummer]
In husen ende in waermen dinghen,
Die mede soetelike singhen;
Ga naar margenoot+ Maer sine hebben vloghel enghene,
Als dandre hebben ghemene.
Ene derde maniere vintmen mede,
525[regelnummer]
Diemen heet in somegher stede
Ga naar margenoot+ Vlieghende herte int Latijn,
Ga naar margenoot+ Die alle ghevloghelt sijn,
Lanc ghehornet, als wi weten,
Danden in II ghespletenGa naar voetnoot1).
530[regelnummer]
Men doe hem thoeft of, et levet
Langhe na dat die buuc beghevet.
Eruca, als Liber Rerum seghet,
Es een woerm die tetene pleghet
Colen ende loef van bomen.
535[regelnummer]
Misselec ghevaerwet machmense gomen.
Rupseme hetet in onse tale.
Met desen wormen, weetmen wale,
Was Egipten wilen gheplaghet.
Na half oest, alsmen ghewaghet,
540[regelnummer]
Alst reint een deel of douwet wel,
Ga naar margenoot+ Word anders ghedaen haer vel,
Ende word vliegende in die lucht.
Sere scaden si der vrucht,
Ende daerna, als haer ende angaet,
545[regelnummer]
Legghen si dan haer saet
In loveren ende sterven dan,
Datmer gheen lijf ghesien an can,
Tot dien dat waerm weder beghinnet;
Ende die danne die loveren winnet,
| |
[pagina 87]
| |
550[regelnummer]
So leven si bi den sonnenschine
Ende bi den douwe, sonder ander pine.
Formica heten wi die miere,
Een woermekijn van dere maniere.
Men hoerter Salomoen of ghewaghen,
555[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Want hi senter toe den traghen,
Ende heeten an haer wijsheit leren;
Want sine heeft meester noch here,
Nochtan wint si te somere tgoet,
Dat si te wintere verdoet.
560[regelnummer]
Plinius seght, dat verstaet,
Dat elke te haren ambochte gaet.
Ga naar margenoot+ Elc merke hoe si haer bejaghet,
Want elke mere bordine draghet
Na die groete van haren live,
565[regelnummer]
Dan gheen dier daermen of scrive,
Ga naar margenoot+ Ende dit es te wonderen sere.
Ambrosis spreect, die here,
Dat si die corne biten ontwe,
Dat sine wassen nemmermee,
570[regelnummer]
Daer sise in daerde hebben verstolen;
Ende die sijn te groet den holen,
Ga naar margenoot+ Biten si ontwe voer tgat.
Word haer coren van reine nat,
Dat draghen si int scone weder
575[regelnummer]
Ter sonnen ende droghent weder.
Si kennen bi naturen rade,
Of een weder es ghestade.
Els gheen dier none wast none staerct
Van sire oude, dats ghemaerctGa naar voetnoot1).
580[regelnummer]
Sdaghes werken si ende bi der mane
Nachts mede, doetmen te verstane:
Tuschen maenscine doen si nietGa naar voetnoot2).
| |
[pagina 88]
| |
Als hem nature werken ghebiet,
Sone leeft hi diet ghemerken mochte,
585 Hoe narenst elc es tsinen ambochte;
Ende als deen den andren ghemoet,
Ghebaren si als een die groet
Sine ghebure deen den andren.
Daer si over die stene wandren,
590[regelnummer]
Laten si daer een liteken langhe
Van haren kere, van haren ganghe,
Op den haerden maerbersteen,
Ist datsi gaen ende keren in een.
Hare dode draghen si uut,
595[regelnummer]
Ende delven onder tcruut;
Ga naar margenoot+ Ende dit en doet el neghene maniere
Sonder die mensche entie miere.
Murmicaleon, seghet AdelijnGa naar voetnoot1),
Die also vele luut in Latijn
600[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Als die liebaert van den mieren,
Es een woerm van der manieren,
Dat mieren sijn van beghinne.
Als hi jonc es toghet hi minne
Ende vrientscap jeghen die mieren;
605[regelnummer]
Daer naer beghint hi hem verfieren,
Ga naar margenoot+ Als hi groet es, ende belaghet
Den mieren, ende neemt ende ontjaghet
Dat si winnen te hare noet,
Ende somwile bijt hise doet.
610[regelnummer]
Te wintere, also coemt die sake,
Ga naar margenoot+ Dat die mieren met ghemake
Wanen leven van hare pine,
Coemt hi ende rovet die woermekine
Al dat hi hem ghenemen can,
| |
[pagina 89]
| |
615[regelnummer]
Want hi te somere niet en wan.
Dus doen verdorvene edelinghe,
Diene doen ghene neringhe,
Maer si nement sonder verbueren
Den goeden ghetrouwen gheburen,
620[regelnummer]
Dat si ghewonnen hebben ende verspaert;
Ende nochtan hebben sise onwaert,
Also dat si hem nemen tleven,
Sine willent hem sonder heschen gheven.
In India vintmen oec mieren
625[regelnummer]
Van sere wonderliker manieren,
Mere dan men hier wassen weetGa naar voetnoot1),
Die sijn wonderlike wreet,
Met clauwen scaerp, groet ende lanc.
So staerc sijnse ende so stranc,
630[regelnummer]
Sien si den mensche, si scoeren ontwe.
Men vintse anders nemmermee
Niewer, seghet die waerheit fijn,
Dan daer die goudene berghe sijn.
Beesten noch oec anderen diere
635[regelnummer]
En scaden si in ghere maniere,
Want si wel die waerheit weten,
Ga naar margenoot+ Dat si dat gout niet en eten,
Datsi in den berghe hoeden;
Maer op den mensche si verwoeden,
640[regelnummer]
Omme dat si willen hebben tgout.
Daer heeftse gheset Gods ghewout,
Om te wrekene daer mede
Op den mensche die ghirichede.
Over waer scrijft ons dus
645[regelnummer]
Adelijn ende Ysidorus.
Ga naar margenoot+ Plinius scrivet oec van desen,
Dat si te wintere willen wesen
| |
[pagina 90]
| |
In daerde om dat grote cout,
So stelen hem die Inden tgout;
650[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Maer die mieren gheriekent wel,
Ende ghevaltet, want si sijn snel,
Dat si die diefte becopen,
Want gheen paert mochtse ontlopen.
Limax es een maniere van slecken,
655[regelnummer]
Die wi sien haer selven trecken
Ende traghelike angaen.
Experimentator doet verstaen,
Dat si te winter es verloeren.
In lentin so coemt si voeren,
660[regelnummer]
Ende men seghet dat tbloet van hare,
Trectmer mede uut smenschen hare,
Dat poerkine so vaste sluut,
Datter gheen haer meer gaet uutGa naar voetnoot1).
Ende daer puuste wassen in wonden,
665[regelnummer]
Men wrijftse ontwe tien stonden,
Datsise ghenesen doetGa naar voetnoot2).
Van desen woerme es men vroet,
Dese en leghet in ghene scelle,
Maer si cruupt in haers selves velle.
670[regelnummer]
Locusta, als ic hoere visieren,
Ga naar margenoot+ Es een crekel van ere manieren,
Sijn hoeft ghemaect als een paert,
Ga naar margenoot+ Langhe scinkel achterwaert,
Groene, springhende achter velde,
675[regelnummer]
Ende vliegende met ghewelde.
Ga naar margenoot+ Plinius seghet ende Adelijn:
Ter veste leit hi deieren sijn,
| |
[pagina 91]
| |
Die den winter over ghedurenGa naar voetnoot1).
Te somere comer of creaturen,
680[regelnummer]
Sulke als sulc te sijn pleghet.
Die moeder, die deiere leghet,
Stervet cortelike daer naer.
Egipten was gheplaghet swaer
Met desen woermen, als ict vant.
685[regelnummer]
Noch so vintmen menech lant,
Ga naar margenoot+ Daer si dicke sere in scaden,
Ende met menechte so verladen,
Dat si en laten in ghenen doene
Loef noch gras noch ghene groene.
690[regelnummer]
RanificusGa naar voetnoot2), na datment kinnet,
Es een woerm die side spinnet,
Met vele voeten ende bont.
Hi spinnet in alre stont
Uut sinen buke siden,
695[regelnummer]
Ende hine eet in ghenen tiden
Dan moerblade ende anders niet.
Hi spinnet daermen toe siet
Siden alst ware om ene spille,
Ende daer binnen, als hi wille,
700[regelnummer]
Luuct hi hem selven, ende daer na saen
Coemt hi boven uut ghegaen,
Anders ghemaect oec na desen
Dan si te voren hebben ghewesen;
Want hi te voeren croep met voeten,
705[regelnummer]
Ende nu vlieght hi met goeder moeten.
Drie daghe hout si haer ghenoet,
Ende dan blijft die vader doetGa naar voetnoot3);
| |
[pagina 92]
| |
So leghet die moeder op een cleet
Ga naar margenoot+ Menech sadekijn ghereet,
710[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Letter wijs gheteikent medeGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Ende dan steerft si daer ter stede.
So nem teledekijn metten sade,
Ende leghet daer hem ghenen scade
Die winter ghedoen en mach.
715[regelnummer]
Als dan verclaert die lentin dach,
So leghemen dat sadekijn
Voeren dat heite sonnen schijn,
Ende bi der sonne word hem ghegheven
Hare voerme ende haer leven.
720[regelnummer]
Gheleu ende wit vaerwen dese woerme,
Maer andre vaerwe ende voerme,
Diemen an sijtwullen siet,
Die nes van naturen nietGa naar voetnoot2).
Multipes es een der woerme
725[regelnummer]
Van wonderliker voerme,
Ga naar margenoot+ Want hi hevet menighen voet.
Dese es al sonder bloet.
Van desen sprect sinte Augustijn,
Dat hi sach met den oghen sijn
730[regelnummer]
Desen woerm tere stede
In so menech stic ghesneden,
Ende elc levede bi hem allene,
Ende dit nes gheen wonder clene.
Musca dats de name der vlieghen.
735[regelnummer]
Liber Rerum sprect sonder lieghen,
Dat si minnet tlecht voer iet:
In demsternesse en wil si niet.
| |
[pagina 93]
| |
Waerme stede ende daert es nat
Ga naar margenoot+ Verkiest si ende minnet dat.
740[regelnummer]
Allen dieren wil si an,
Ende alre houtste bijt si den man.
Versch vleesch besmit si sonderlinghe,
Ende schuwet alle soete dingheGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Ende smit gherne witte lakenGa naar voetnoot2),
745[regelnummer]
Ende men cant scoene ghemaken
Eer tjaer over es ghegaen.
Experimentator doet verstaen:
Vlieghen verdronken dat si connen
Weder leven metter sonnen.
750[regelnummer]
Van messe weetmen dat si comenGa naar voetnoot3).
Men vint becke an hem somen,
Daer si mede steken sere.
Te wintere vlieghen si min no mere,
Maer in husen sietmense sitten,
755[regelnummer]
Die dicke vol viers sijn ende hitten,
Ghelijc als si waren doet.
Jeghen oest vlieghen si, clene ende groet.
Plinius sprect sonder bedrieghen,
Datmen vint in Cypers vlieghen
760[regelnummer]
Viervoete ende mere met allen
Dan donse ende heeten pirallen.
Dese wonen in hoven alGa naar voetnoot4),
Ende vlieghen ende maken ghescal
Sonder scade midden int vier.
765[regelnummer]
Ende dit es te wonderen hier,
Als langhe als si sijn in den brant,
Sijn si levende ende veliant;
Ga naar margenoot+ Vlieghen si uut iet verre mede,
So bliven si doet op die stede.
| |
[pagina 94]
| |
770[regelnummer]
Papilio, als Liber Rerum seghet,
Es een woerm die te vlieghene pleghet.
Ga naar margenoot+ Bi bloemen leeft hi, alsmen waent,
Ende hi noet na dien oestmaent.
Die hie noet ende stervet ter stede,
775[regelnummer]
Die sie worpt haer saet ende stervet mede.
Dat saet gheduert den winter duere.
Als verhit des somers nature,
So wassen daer of woerme mede,
Ende vlieghen als die vader dede.
780[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sonne ende dou die can hem gheven
Ga naar margenoot+ Beide vloghele ende leven,
Som wit, som blau, som pellelijn,
Na dat die lucht ghetempert sijn.
Pulex heten wi die vlo.
785[regelnummer]
Liber Rerum seght also,
Datter van stove ende van mulle
In waermen weder wasset tfulle.
Dits van den clenen wichten een,
Daer wi mede in den aertschen ween
790[regelnummer]
Ghesellet sijn in allen stonden
Van ons vaders Adaems zonden.
Nachts sijn si wreder dan bi daghe
Om ons vaders Adaems plaghe.
Boete jeghen die vlobeten
795[regelnummer]
Doen ons wise meesters weten,
Dats dat een mensche wrive sijn vel,
Als hi slapen gaet, harde wel
Met absinthium, alsmen weet,
Dats teruut datmen alsene heet.
800[regelnummer]
Sinte Ambrosis horic bedieden:
Men sal alsen in olie sieden,
Ende bestriker mede tfel sijn.
Alsene es der vlo venijn.
Alsene blader gheworpen mede
| |
[pagina 95]
| |
805[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Omtrent verdrijftse uter stede.
Coloquintida tebroeken in sticken,
Met watre ghesparset dicken,
Ga naar margenoot+ Dare vele sijn, als wi scriven,
Machmense ene wile verdriven.
810[regelnummer]
Alst cout es om Junius maent
Waster minste, alsmen waent.
Pediculus dats een woerm mede,
Die wast uut des menschen ledeGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Men seghet overwaer, alsmen verstaet,
815[regelnummer]
Die dicken sine lede dwaet
Ga naar margenoot+ Met zewater, dat hise verdrivet.
Quicselver oec, als men ons scrivet,
Met boemolie ghesoden bet,
Ende een ghordel daer in ghenet,
820[regelnummer]
Draechter jeghen, ets mede goet.
Nem twitte van enen eye ende doet
Narenstlike met quicselvere minghen,
Et es goet te sulken dinghen
An een wullen gordel ghedaen,
825[regelnummer]
Botre, doetmen ons verstaen,
Ghemenghet met quicselvere, ende daer mede
Bestreken cleder naest den leden,
Verdrivet sulke wormekine.
Ghebernet loec oec met aisine,
830[regelnummer]
Met olie, dus ist bescreven,
Of aisijn met salien ghewreven,
Dit es tieghen luse goet.
Mensche, wes fier in dinen moet,
Daer die die woerme die dus onreine
| |
[pagina 96]
| |
835[regelnummer]
Verteren di, entie sijn so cleneGa naar voetnoot1).
Rana dat es die vorsch of die puut.
Ga naar margenoot+ Metten woermen telmen uut.
Some sijn si roet ende some groene.
Die roetste sijn van quaetsten doene.
840[regelnummer]
Sijn crauwen scijnt van sulken treken,
Of hi altoes pijnde om sprekenGa naar voetnoot2),
Hi vrucht al dat hi siet,
Bedi springhet hi in den vliet.
In oestmaent seghtmen, dat verstaet,
845[regelnummer]
Dat sijn mont niet op en gaet
Noch om ate noch om sanc,
Noch oec om selfs tontfane dranc;
Ga naar margenoot+ Ende alsi noten in haren spele,
Scieten si saets harde vele.
850[regelnummer]
Men waent ende leec volc dat seghet,
Ga naar margenoot+ Dat die puuts tonghe neemt ende leghet
Slapende onder des menschen hovet,
Dat hi cout of hi ware verdovet,
Ende vortbringhet dat verholen es.
855[regelnummer]
Quenicum, ghelovet mi desGa naar voetnoot3)!
Plinius seghet, diet weet,
Dat een puut rubeta heet,
Die in wacker aerde levetGa naar voetnoot4),
Ende an hem medicine hevet.
860[regelnummer]
Kirammidarium boec die seghet,
Dat hi te pulvere verberrent pleghet,
Werptmene in een bat, dats waer,
| |
[pagina 97]
| |
Den mensche of doet vallen sijn haerGa naar voetnoot1).
II horne heeft hi, des is men vroet,
865[regelnummer]
Daermen vele quaets mede doet;
Ende die auctore scriven te stride:
Een beenkijn uut sire rechter side,
Werpmen in een vat dat wallet,
Sine hitte te hant tevallet.
870[regelnummer]
Jeghen venijn dat hi doet
Es sijn pulver ghedronken goetGa naar voetnoot2).
Een ander puut leghet onder rietbladen,
Dienmen en hoert no vroe no spade,
Want hi tallen tiden stom dinct.
875[regelnummer]
Alsene ene beeste drinct,
Ga naar margenoot+ Wast haer die buuc boven ghelove.
Echt sit een ander puut in love,
Die wel can voersien den reighen,
Bedi hi singhet daer jeghen;
880[regelnummer]
Ende selden singhet hi dan om nat.
Van desen pude seghtmen dat:
Werptmene enen honde in den mont,
Dat hi blijft al stom ter stont.
Clene es dese, sonder waen,
885[regelnummer]
Ende groene als dat loef ghedaen.
Stella dat es een woerm mede.
Ga naar margenoot+ Hi leghet nachts na sterren sede,
Ga naar margenoot+ Men sieten niewer overal
Dan na reyn, alst claren salGa naar voetnoot3).
890[regelnummer]
Plinius sprect: ets sine maniere,
Coemt dese woerm in den viere,
| |
[pagina 98]
| |
Dat hem een wit venijn uutgaet,
Dat gheent vier al verslaet;
Ende coemtet iewer an eens huut,
895[regelnummer]
Alle dat haer moet rotten uut,
Ende die stede, daert up ran,
Blivet groene voerwaert an.
Spoliator colubri
Es een woerm, heet dus bedi,
900[regelnummer]
Als ons Liber Rerum seghet,
Want hi serpenten te dodene pleghet.
Ghevaerwet es hi na dat gout.
Als een serpent in een wout
Ga naar margenoot+ Leghet ende slaept in den scade,
905[regelnummer]
Coemt hi crupende met stade,
Onthier ende hi thovet ghewinnet.
Teersten hi crauwen beghinnet,
So dat sijn vel bijt duere.
Alst serpent ghevoelt dien scuere,
910[regelnummer]
So waentet den woerm ontvlien,
Maer et en mach hem niet ghescien;
Want spoliator wilt niet vergheten,
Eer hi hem thovet heeft doerbeten.
Hier gaet behendicheit voer cracht,
915[regelnummer]
Die somwile lettel es gheacht.
Sanguisuga, sprect Adelijn,
Es een woerm ende wille sijn
In verschen watre ende sughet bloet,
Somwile quaet, somwile goet,
920[regelnummer]
Meesten an beesten ende an den man.
Ga naar margenoot+ Die strijpede hebben minst doeghden an,
Ga naar margenoot+ Want si sughen dat quade bloet,
Die swarte el engheen dan goet.
Kirammidarium boec dat seghet,
| |
[pagina 99]
| |
925[regelnummer]
Datmen desen te bernen pleghet
Te pulvere ende doet aisijn daer toe,
Ist datment tere stede doe,
Ga naar margenoot+ Daer ute es ghetrect haer,
Ende nemmermeer en wast daer naer.
930[regelnummer]
Tamur, na datment ware weet,
Es die Salomoens woerm heet.
Ga naar margenoot+ Met desen dede Salomoen
Wilen een groet wonder doen,
Doe hi maecte den dieren tempel
935[regelnummer]
Na der tabernacle exempel,
Ende daer toe ons Heren outare.
Verbieden hordi overwaer
Moyses in doude wet,
Dat gheen steen moest sijn gheset
940[regelnummer]
In den outaer te ghere steden,
Die met ysere waer ghesneden.
Daer toe dede bringhen doen
Van verren landen Salomoen
Maerberstene uut enen eylande,
945[regelnummer]
Datmen Parioen doe ghenande.
Dat was soe hart dat hem dochte,
Hoemen dat best sniden mochte.
Hier toe sochti behendichede,
Also dat hi nemen dede
950[regelnummer]
Dat jonc van enen voghel struus,
Besluten dede ende dede dusGa naar voetnoot1)
In een staerc glasijn vat,
So dat die struus mochte sien dat,
Ende altoes daer toe niet comen.
955[regelnummer]
Die voghel heeft sinen wech ghenomen,
| |
[pagina 100]
| |
Daer hem nature wijsde die vaert,
Ende vloech ter woestinen waert,
Ga naar margenoot+ Ende hi brochte een woermekijn,
Ga naar margenoot+ Ende streec metten bloede sijn
960[regelnummer]
Op tglas, ende et scuerde te hant.
Bi deser behendichede vant
Van sulken woermen Salomoen,
Hoe hi mochte scueren doen
Den finen haerden maerbersteen,
965[regelnummer]
Sonder altoes iser engheen.
Tamur hetet dese woerme,
Maer ic en weet niet sine voerme.
Ga naar margenoot+ Tappula dats een maniere
Ga naar margenoot+ Van woermen ende heeft voete viere.
970[regelnummer]
Dese loept hene metter vaert
Op twater ende onvervaert.
Op tlant loept hi harde sere,
Maer op twater loept hi mere;
Ende als hi wille ende hem des lust,
975[regelnummer]
So staet hi op twater ende rust.
Ende sere es te wonderen dat,
Dat sine voete niet worden nat.
Al steecmen onder twater mede,
Als hi op coemt, dats sijn sede,
980[regelnummer]
Dat hi emmer droghe blivet,
Noch int water niet ne woert ontlivetGa naar voetnoot1).
Testudo dats die name der slecken,
Die haer can in haer huus decken,
Ende scijnt oft ware maerberijn,
985[regelnummer]
Ende dat verhaert dat sonnen schijn
Van haren lime ende maket haertGa naar voetnoot2).
| |
[pagina 101]
| |
Som sijn si roet, som bont, som swaert,
Ende alsmen worpt op haer sout,
Dan verdeerftse met ghewout,
990[regelnummer]
So datter blivet harde clene
Sonder en lettel bloets allene,
Ga naar margenoot+ Ende dat es goet ter medicinen.
Altoes doetse dat sout dwinen.
995[regelnummer]
Ende es een woerm die met ghewout
Dat hout doergaet al in een.
Sochter dinghe nes engheen,
Nochtan can hem niet verweren
Ga naar margenoot+ Thout, hine moet al verteeren.
1000[regelnummer]
In des lants hout sijn worme me
Dan int hout van over zeeGa naar voetnoot2).
Ic wane men lettel boeme vinde
Sonder die eyke entie linde
In dit lant dies hem verweren,
1005[regelnummer]
Die woerm en moetse verteeren;
Ende dats een vreemde sede
Ende der naturen heimelichede,
Ga naar margenoot+ Dat die linde den woermen ontgaet,
Die ander haerde boemen doergaet.
1010[regelnummer]
Vespa, als Plinius seghet,
Es een woerm die te wassene pleghet
Van doden paerden sonder waen,
Ende es na die bie ghedaen
Van sceppenesse, van vaerwen niet,
1015[regelnummer]
Want mense al gheleu siet.
Appele eten si ende paren.
Sijn strael dat mach sere daren.
| |
[pagina 102]
| |
Huerselen hetet in onse lant.
Den vlieghen sijn si viant.
1020[regelnummer]
Vespa maket raten als bien,
Maer daer en mach gheen goet of ghescien.
Vermis es een name ghemene
Van allen woermen groet ende clene,
Ga naar margenoot+ Doch es dorpes des woermes name,
1025[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die sonder smette ende blame
Ga naar margenoot+ Ende noet noch groet no clene
Van der aerde wast hi alleneGa naar voetnoot1).
Met desen woerme es datmen aest
Die yghinne ende vische verdwaestGa naar voetnoot2);
1030[regelnummer]
Ende bediet der Maghede kint,
Die sonder ghemeenscep een twint
Van Marien waert gheboeren.
Dits taes daermen bi mach verdoeren
Die viande min no me
1035[regelnummer]
Dan als die vische in die zee.
Woermen sint, sprect sinte Augustijn,
Die in enen lande sijn,
Heet Celidonia, ets ghescreven,
Dat si in wallende watre leven;
1040[regelnummer]
Ende comen si uten heten int coude,
So bliven si doet als oudeGa naar voetnoot3):
Dits wonder, na dat ict onthoude,
Daer an es exempel menechfoude.
Entie namen van den woermen,
| |
[pagina 103]
| |
1045[regelnummer]
Diemen vint van vele voermen,
Haddix in Latijn meer vonden,
Ic hads in Vlaemsche meer ontbonden.
Nu suldi horen van den boemen,
Ga naar margenoot+ Daer ghi an vint, wildijs goemen,
1050[regelnummer]
Leringhe ende medicine
Ende bate jeghen menighe pine.
Ic sal eerst dichten int ghemene,
Eer ic van elken spreke allene.
|
|