Der naturen bloeme
(1878)–Jacob van Maerlant– Auteursrechtvrij
[pagina 39]
| |
Boek VI.
Ga naar margenoot+ Aristoteles die seghet,
Dat gheen serpent te hebben en pleghet
Hoeden, en ware dat sijn saet
Na der vische maniere gaet.
5[regelnummer]
Haer tonghen swart ende lanc ghespleten.
Hem leghet therte, wilhi weten,
Recht na den halse, in der maniere
Gescepen dat es ene niereGa naar voetnoot1).
Groete serpenten hebben alle
10[regelnummer]
Op die levere die galle;
Ga naar margenoot+ Den clenen, dat es haer pleghen,
Es si op enen daerm gheleghen.
Oec werd weder siende tserpent,
Ist datment maect blent.
15[regelnummer]
Ist datmen hem den staert ofslaet,
Hi wast als hem die tijd vortgaet.
XXX ribben heeft tserpent,
Ende daer si noten, dats bekent,
So vaste cleven si te samen
20[regelnummer]
Alst een ware, daer twe hoefde uut quamen.
Vleesch ende gras eten si ghemene,
Lettel drinken si ende clene;
Ga naar margenoot+ Wijn hebben si lief, ende daer mede
Vaetmense in menigher stede.
25[regelnummer]
Sine pissen groet noch clene,
Want sine hebben blase negheene.
Oec smelten si utermatene clene,
| |
[pagina 40]
| |
Na dat si grote sijn ghemene.
Plinius die maect ons cont,
30[regelnummer]
Als dat serpent enen man wont,
Dat daerde selve wreect den man,
Want in haer et niet gheduren en can,
Ende moet sterven daerna saen.
Elc serpent en mach verslaen
35[regelnummer]
Altoes maer enen man te samen,
Ga naar margenoot+ Sonder salamander bi namen.
Plinius sprect dat vander gallen
Dat venijn coemt hem allen.
In den winter crupen si ghemene
40[regelnummer]
In aerde, in boemen ende in stene;
Metten lentine coemen si voert.
Ga naar margenoot+ In Yrlant, alsmen over waer hoert,
En mach altoes gheen serpent sijn,
Noch niet dat draghen mach venijn;
45[regelnummer]
Ja, Iertsche aerde vintmen hier,
Werptmense op een ghevenijnt dier,
Weder et es clene of groet,
Et blivet op der stede doetGa naar voetnoot1).
Dies leesmen dat wilen ghesciede
50[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Tusschen den Inghelschen ende den Scotten lieden
Ene werringhe op een eylant.
Die Yrsche heseeden te hant,
Datmen serpente in dat lant brochte.
Waer daer sulc dier dat leven mochte,
55[regelnummer]
So soude dat lant der Scotten wesen,
Ende storven si, et bleve hem bi desen.
Men doet, ende die woerme storven:
Dus hebben die Yrsche tlant verworvenGa naar voetnoot2).
| |
[pagina 41]
| |
Ysidorus seghet, diet weet,
60[regelnummer]
Ende Jacob, dat serpente sijn heet:
Bedi hebben si clene ghewout
Ga naar margenoot+ Nachtes ende als die tijt es cout.
Over waer sprectmen, dat tserpent vliet
Daert den mensche naect siet.
65[regelnummer]
Ambrosis sprect voer waerheit nu,
Dat des menschen nuchteren spu
Die serpenten sterven doet:
Dus draghet elc anders doet.
Siet dat serpent hem in die noet,
70[regelnummer]
Ic mach u segghen wat dat doet:
Alt lijf worptet in den slach,
Op dat thovet ondraghen mach.
Es hem thovet ghesont bleven,
Dan behoutet wel dat leven.
75[regelnummer]
Als et wille int water sijn,
Ga naar margenoot+ Spuwetet uut sijn venijn;
Alst ute comet so neemtet weder
Sijn venijn, daert leide neder.
Verliestet sijn venijn oec mede,
80[regelnummer]
Et doet hem ter selver stede.
Langhe leven mach tserpent,
Want alst hem veroudert kent,
Vastet ende wort magher dan,
Ga naar margenoot+ So ruumpt sijn vel dattet heeft an,
85[regelnummer]
So cruuptet doer een nauwe gat,
Daer et hem of mach stropen dat,
| |
[pagina 42]
| |
Ende verniewet sine joeghetGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Hier toe helpt hem des venekels doeghet;
Ende als hem die oghen gaen ute,
90[regelnummer]
Verniewetse an die rute.
Goede roeke es hem quaet,
Want hi tserpent verslaet.
Hier endt die tale int ghemene:
Nu hoert van elken allene,
95[regelnummer]
Teerst in A, daerna in B,
Na dordine van den A. b. c.
Aspis es een serpent ghedaen
Ga naar margenoot+ Gheleu, blaeu, hebbic verstaen.
Dient bijt, hi es metter doet ghemeene,
100[regelnummer]
Maer met behendicheit niet clene
Belesement ende so begaet,
Dat sijn venijn niet en scaet,
Ende ment mach vanghen met ghemake.
Dats om sonderlinghe sake,
105[regelnummer]
Wantmen hem uten hoefde doet
Enen steen dier ende goet;
Maer nu es ene nature in desen,
Dat sere scale es int belesen;
Want alst den toeverare verstaet,
110[regelnummer]
Diet met sulken arte vaet,
So steectet in teen ore den staert,
Ende worpet tander nederwaert
Jeghen daerde, ende stopt sijn oren,
Also dat niet en mach hoeren.
115[regelnummer]
Solinus bescreven heeft,
Dat elc met sinen noten levet;
Want alsmen slaet dat een doet,
| |
[pagina 43]
| |
Ga naar margenoot+ Tander heeft den rouwe so groet,
Dat et navolghet den mordenare:
120[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hine stonde nemmer in sulker scare,
En sallen willen anevaerden:
Dat en latet om ghene vrese van swaerden.
Men cant hem oec beneemen niet,
Hine si vroet of hine ontvliet,
125[regelnummer]
Hi sal hem emmer nemen tlevenGa naar voetnoot1).
Van enen aspis es bescreven,
Dat in Egipten wilen een man
Voer sine tafle een voeden began,
So dat niemen en dede onsochte.
130[regelnummer]
Te lesten dat twe jonghen brochte,
Ende een sijn jonc dode ghinder
Een van des goets mans kinder.
Als die moeder om tetene quam,
Ende si die misdaet vernam,
135[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Scoerde si daer om haer kint ontwe,
Ende sine quam weder nemmermee.
Na die maniere van everswine
Sijn ghescepen die tande sine.
AusibenaGa naar voetnoot2), als wijt horen,
140[regelnummer]
Dat heeft staende een hovet voren
Ende een ander in den staert.
Nu loeptet hare, nu dare waert,
Windende na spaeldrinx wise.
Beide die hoefde nutten spise,
145[regelnummer]
Beide striden si ende vechten.
Plinius horic berechten,
| |
[pagina 44]
| |
Dattet hem eerst na winter toghet,
Want et coude heeft ghedoghetGa naar voetnoot1).
Voer den cuchuut coemtet, dats waer.
150[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sijn oghen sijn als dat vier claer.
Ic en vant nemmeer in A,
Nu hoert van der B hier na.
Ga naar margenoot+ Basiliscus in Latijn
Es in Dietsche een kueninxkijn,
155[regelnummer]
Ende ets oec coninc op allen venine.
Dese aertsche plaghe pleght te sine
Halfs voets lanc, ghespekelt wit.
Ga naar margenoot+ Op sijn hovet hevet hit
Spekelde in der ghebare
160[regelnummer]
Als oft ene crone ware.
Alle serpente sijn voer hem bloed,
Want etse metten ademe doet;
Met opsiene doetet den man.
Wie so andren teerst ghesien can,
165[regelnummer]
Hi blivet doet, hoe dat siGa naar voetnoot2).
Dit scrivet Jacob van Vetri,
Ende Plinius doet ons verstaen:
Ga naar margenoot+ Niet allene maghet verslaen
Den mensche, maer al daert levet
170[regelnummer]
Daert sine wone hevetGa naar voetnoot3).
Sijn venijn doet oec uut ende uut
Verderven beide boem ende cruut
| |
[pagina 45]
| |
Ende al dat wast groet ende clene.
Et scoert, met sinen ademe stene,
175[regelnummer]
Et venijnt die lucht oec mede.
Vlieght een voghel daer ter stede,
Hine mach niet min verdinghen,
Dan hem die vederen besinghen.
Sijn wisplen alle serpente ontsien,
180[regelnummer]
Ende alsijt vernemen, si vlien.
Allene die wesele die verwinnet,
Ga naar margenoot+ Want alsmen in dat lant bekinnet
In wat holen dat si wonen,
Comen die liede metten ghoenen,
185[regelnummer]
Met ruten al om behanghen,
Ende latense in die hole ganghen.
Daer bitet doet ter stede,
Ende dan moet hi selve sterven medeGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Nochtan doch dat et blijft doet,
190[regelnummer]
Hem blivet nochtan macht so groet,
Waer soemen bestrijct ene masiere
Met pulvere van siere maniere,
Niet venijns en comter inne,
Noch oec selfs spinter an die spinne.
195[regelnummer]
In Grieken, als wi horen spreken,
Es een monster daer mede bestreken.
Men seghet ons, en es gheen huus mede,
Ga naar margenoot+ Esser een stic van sinen lede,
Die serpenten en vlien dane.
200[regelnummer]
Men doet mede te verstane,
Datmen met sinen pulvere bestrijct
Silver, ende et gout dan blijct.
Vliegende vintmense some mede,
Die Got niet en laet uut hare stede
205[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Verre varen om die saken,
| |
[pagina 46]
| |
Dat sijt al woeste souden maken.
Van den andren balisische, ic wane,
Vintmen in den boec van den hane.
Diet weten wille, lese hir voren,
210[regelnummer]
Daer mach hi die maniere horenGa naar voetnoot1).
Boa dats een serpent
In Calabren bekent,
Ga naar margenoot+ Also als ons Plinius seghet,
Dat hi harde groet te wassen pleghet.
215[regelnummer]
Talreersten dats sijn doen,
Dat et suucht buffelen ende coen,
Ende wort van hare melc so vet,
Dat et wast vele te bet,
Ende wort so utermaten groet,
220[regelnummer]
Dat nieman en dar bestaen ter noet,
So dattet al verwoest die lande
Van creaturen menigherhande.
Van enen serpente ghewassen dus
Ga naar margenoot+ Scrivet ons sente Jeronimus,
225[regelnummer]
Dat die goede sinte Hilarioen
Dede enen hoep houts opclemmen doen,
Bi Gods crachte, sonder ander maniere,
Ende verbernetse mit viereGa naar voetnoot2),
Om dats hem die liede baden,
230[regelnummer]
Diere mede waren verladen.
Plinius scrivet al bloet,
Datmen dit vint also groot,
Ende heilighe geesten scrivent mede,
Dat si verswelgen in somige stede
235[regelnummer]
Enen hert of ene coe
| |
[pagina 47]
| |
Met enen swelghen daer toe.
Dusteen serpent wast, als ic gome,
Ga naar margenoot+ Dat wilen Regulus van Rome
In Affrike slouch te doot,
240[regelnummer]
Dat wast so utermaten groet,
Dat C voete ende XX mede
Lanc was, scrijft die waerhede.
Men brochte te Romen sijn vel
Ende sine ribben also wel
245[regelnummer]
Te sien doer die wonderlichede.
Ghelijc datmen wint ene stede
Moestmen dat dier bestaen,
Eerment mochte verslaenGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Berus dats een serpent.
250[regelnummer]
Experimentator die bekent,
Dat et met wispelen die lampereide
Uut den watre loet op die heide,
Ende et dan met haer noetGa naar voetnoot2).
Dit es te wonderen harde groet,
255[regelnummer]
Ende dicken ist also ghedaen,
Eer die lampereide conde ontgaen,
Dat sie wort ghevaen op tlant.
Bi deser reden es bekant,
Seghet dit waer ende Solijn,
260[regelnummer]
Dat die lampereide draget venijn.
Ga naar margenoot+ Nemmeer hebbic namen in B.
Hoert serpenten namen in C.
Cornuti dat sijn serpente,
Seghet Solinus, in Oriente,
265[regelnummer]
Omme dat si horne draghen,
Daer si mede steken ende jaghen;
| |
[pagina 48]
| |
Nochtan hebben si ander venijn,
Daer liede of sterven of daer moet sijn
Triacle toe, salmen ghenesen.
270[regelnummer]
Van hem es et dat wi lesen,
Dat Got desen liet verbiten
In Egipten die heremiten.
Cameleon, als Ysidorus seghet,
Es een serpent dat te levene pleghet
275[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Bider lucht al sonder eten.
Ghescepen ist, als wijt weten,
Na die lacerte met voeten viere,
Ga naar margenoot+ Scaerp gheclauwet ende quadertiere,
Lanc ghestaert, crom ende smal,
280[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Buulrigde na den kemel al.
Nemmerme en luuctet oghen.
Sijn vel dat mach vele ghedoghen.
Sijn buuc heeft altoes niet in.
Traech als die slecke meer no min.
285[regelnummer]
Bloet heeftet utermaten clene,
Sonder in die herte allene:
Dies ist bloed in sinen moet,
Want die coenheit leghet int bloet.
Sine vaerwe cant wel verkeren,
290[regelnummer]
Als ons die wise meesters leren,
Daer et al sulke vaerwe ontfaet
Alst ghedaen es, daert op gaet.
Ga naar margenoot+ Et laet hem den raven sliten,
Maet sal hi iet van hem onbiten,
295[regelnummer]
Hi moet sterven omme datGa naar voetnoot1),
Hinc hebbe een lauwer blat.
Winter tijt woentet in daerde,
Te lentine gaetet sire vaerde.
| |
[pagina 49]
| |
In Asia, als wi lesen,
300[regelnummer]
Vintmen vele diere van desen.
Carastes, als Solinus seghet,
Es een serpent, dat te hebben pleghet
VIII horne als een wederGa naar voetnoot1).
Et dect hem in den sande neder
305[regelnummer]
Sonder sine horne allene,
Ga naar margenoot+ So comen vogle groet ende clene,
Ende wanen daer op rusten gaen,
Dan worden si verbeten saen.
Et cruupt na lampereide maniere.
310[regelnummer]
Die horne hier of si sijn diere:
Men maecter of ten messen hechte,
Die comen ter tafel voer al gherechte;
Ende bringhmer enech venijn naer,
So wort die hecht swetende daer.
315[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Chelidrus es een serpent.
Ysidorus sprect, dats bekent,
Dat sijn venijn es so quaet,
Ga naar margenoot+ Dat tlant daert over gaet
Roken doet in der maniere
320[regelnummer]
Als oft ware van viereGa naar voetnoot2).
Int water leeftet ende op tlant.
Hier coemt van der D na te hant.
Ga naar margenoot+ Dipsas, sprect Jacob van Vetri
Ende Solinus die meester vri,
325[regelnummer]
Es so doerclene een serpent,
Datment cume met siene kent.
Alsment tret, men en cant ghesien,
Ende een wort ghevenijnt mettien.
Solinus die seghet al bloet:
| |
[pagina 50]
| |
330[regelnummer]
Dient bijt, hi blijft te handen doet.
Experimentator die scrivet
Van hem, diere doet of blivet,
Datmen niet en can ghescouwen
Ga naar margenoot+ In sijn anschijn teiken van rouwen.
335[regelnummer]
Draco, seght Jacob ende sinte Augustijn,
Dat onder allen dieren die sijn
Die alremeeste es, dies ghelovet.
Enen cam heeft hi op sijn hovet.
Na sire grote es clene sijn mont.
340[regelnummer]
Venijn nut hi talre stont.
Wat dat hi metten staerte bint,
Ets doet, en twivels niet een twint;
Ja dolifant en cans ontgaen,
Ga naar margenoot+ Can hine binden staerte bevaen.
345[regelnummer]
In steenroetsen ende in rivieren
Es sijn wesen na sire manierenGa naar voetnoot1),
Want sine nature es doerheet;
Ende oec int lant, daermene weet,
Es grote hitte van der zonnen,
350[regelnummer]
Want wine selden gheweten connen,
Den rechten drake, dat weet wel,
Dat omme tien dien duere abelGa naar voetnoot2),
Dat woeste Babylonie heet,
Daer sijn si so groet, alsmen weet,
355[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Mere dan XX cubitus.
Haer roepen, wi lesen dus,
Vervaert den lieden die dit horen.
Ga naar margenoot+ Haer opsien doet den lieden verdoren,
Dat sulc heeft die vrese so groet,
| |
[pagina 51]
| |
360[regelnummer]
Dat hi van opsien blivet doet.
Alsi oud sijn, wilmen weten,
Dat si lettel dan eten.
Augustinus seit sonder lieghen,
Ga naar margenoot+ Dat si somwile in die lucht vlieghen,
365[regelnummer]
Ende hare vlogele sijn een vel,
Als wi an die vledermuus sien wel;
Ende daer een maect sine vlucht,
Ontsuvert hi altemale die lucht.
In sijn hol draecht hi over een
370[regelnummer]
Draguncia den dieren steenGa naar voetnoot1),
Maer hi nes altoes niewer toe goet,
Ensi datmen hem levende uutdoet.
Sine tonghe ende sine galle
In wine ghesoeden met alle,
375[regelnummer]
Ende daer mede bestreken dan
Sine lede, ist wijf, ist man,
Dien die duvele incubi
Quellen, si makene vri.
Aldus mach hi ghevanghen wesen:
380[regelnummer]
Talreerst moetmene belesen,
Ga naar margenoot+ Dat hi niet en si van felre voere.
Dan slaetmen voer hem een tamboere,
Dan waent hi hoeren den donreslach,
Want engheen eer sterven mach
385[regelnummer]
Van donre ende van blixeme medeGa naar voetnoot2):
Dus vervaertmense daer ter stede.
So bint hem daer op een man,
Ende doet hem heine draghen dan,
Daer hi wille, in verren lande;
390[regelnummer]
Maer daer of coemt hem dicke scande,
| |
[pagina 52]
| |
Want gheraken si ter wider zee,
Ende hi dan mach vlieghen nemme,
So ist met hem gherekent saen.
Oec canmense wel anders syns vaen.
395[regelnummer]
Men neem een calf ende doe hem wale
Ga naar margenoot+ Sine daerme uut altemale,
Ende doet niewe bernets calx dan vul,
Ga naar margenoot+ So coemt die grote beeste dul
Al daert staet onderset met staken,
400[regelnummer]
Ende slondet ende binnen cakenGa naar voetnoot1).
Alst calf in haren buke leghet,
Verhit gheen calc, als hi pleghet.
Ga naar margenoot+ Dan word drinkende die drake,
Ende tkalc verhit bi sulker sake,
405[regelnummer]
So dat hi so sere ontsteket,
Dat hem therte binnen breket.
Draconcopes es een serpent,
Als Adelinus wel bekent,
Staerc ende groet, ende sonder waen
410[regelnummer]
Int anschijn als die maghet ghedaen
Ende nederwaert ghelijc den draken.
Wi wanen dies in waren saken,
Dat serpent was aldus ghedaen,
Daer die duvel hadde mede bevaen
415[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Onser eerster moeder Even,
Als wi noch lesen in brieven;
Want Beda seghet sonder waen,
Dat dat serpent was ghedaen
Int anschijn ghelijc der maghet,
420[regelnummer]
Ende hadde der vrouwen so belaghet,
Dat si niet dant anschijn en sach,
| |
[pagina 53]
| |
Want tander lijf bedect lach
Met loveren ende met risen mede;
Ende die viant sprac daer ter stede
425[regelnummer]
Uten serpente ende loech,
Also dat hise bedroech.
Noch hebbewi alle daer of we.
Hier gaet uut D ende volghet naer E.
Ga naar margenoot+ Emorois, seght Solijn,
430[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Es een serpent, ende sijn venijn
Heeft sulke cracht so wient slaet,
Dat hem al sijn bloet ontgaet,
So dat hem twint en blivet,
Ende dan es die mensche saen ontlivet,
435[regelnummer]
Ende daer nes gheen stremmen nemmee.
In vinde nemmeer namen in E.
Jaculum, seghet Solijn,
Es een clene serpentkijn,
Ende vlieghet als of een quareel quame,
440[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende daerof heeftet dien name.
Dese luscen in den boemen,
Ende maerken ende goemen
Wien dat si veninen moghen,
Ende comen onversien ghevloghen.
445[regelnummer]
Ipnale dats een serpent.
Solinus seghet ons, diet bekent,
Dat et es van aspis gheslachte.
Ga naar margenoot+ Dit serpent doet sterven sachte.
Wien dat bijt, daers gheen ontgaen,
450[regelnummer]
Hi moet in slape worden saen.
No roupen, noch steken, noch trecken
Men cannen nemmermeer gheweckenGa naar voetnoot1),
Dat hi ontwaket daerna.
| |
[pagina 54]
| |
Dustanech hadde Cleopatra
455[regelnummer]
Tien tiden dat Augustus verwan
Ga naar margenoot+ Antonise haren man,
Die hem dode met venine,
Want hi verwonnen was ende die sine.
Sie ledene in enen grave diere,
460[regelnummer]
Si nam serpente van diere maniere,
Ende settetse haren borsten an,
Ga naar margenoot+ Ende ghinc ligghen bi haren man,
Ende slapende in haren levenGa naar voetnoot1):
Dus heeft die Roemsce ystorie bescreven.
465[regelnummer]
Idrus, seghet Ysidorus,
Es in Egipten in NilusGa naar voetnoot2),
Ende heeft scaerper dorne vele.
Et gaet in cocodrillus kele,
Daer hi leghet ende slaept
470[regelnummer]
Ende met der kele wide gaept;
Maer eerst heeftet hem besleghen
Met muederen, dits sijn plieghen,
Omme dat sachte wesen sal.
Die grote viant slont in al,
475[regelnummer]
Ende alst dan in die daerme leghet,
So toghetet den aert dies et pleghet,
Ende steect hem die daerme dure.
Dan steerft dander in corter ure,
Ende et cruupt dan uut van beneden.
480[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die liede swellen in allen leden,
Die het ontreint met venine:
Coemes es daer of medicine.
| |
[pagina 55]
| |
Sijn longhen es goet, als wi weten,
Jeghen der serpente beten.
485[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Idros wandelt in den broec,
Seghet Kirammidarium boec,
Ende es een serpent, alsmen seghet,
Dat boven den water te rechten pleghetGa naar voetnoot1).
Enen steen so draeghtet binnen,
490[regelnummer]
Daerment om vaet, wilmen kinnen,
Jof so breect dat et en spuwetGa naar voetnoot2).
Met worden datment oec so beduwet
Ende metter name oec mede van Gode,
Dat et en spuwet, al doet node.
495[regelnummer]
Broeder Alebrecht sprect over een,
Ga naar margenoot+ Dat hi selve proefde den steen,
Als hi seghet, an een wijf,
Die vol waters hadde dat lijf.
Hi goerdene an haren lichame
500[regelnummer]
Daer si hadde die mesquame,
Ende III vingheren alle daghe
Sanc haer lichaem sonder saghe,
Onthier ende twater was ghedaelt,
Ende haer lechame ghesmaelt.
505[regelnummer]
Jeghen reume ende tranende oghen
Can hi sine macht wel toghen.
Dits te ghelovene vele wel.
I gaet uut, hier coemt L.
Lacerta es een clene serpent,
510[regelnummer]
Datmen in vele landen kent,
| |
[pagina 56]
| |
Ende heeft IIII voete, als wijt weten.
Sine tonghe es in tween ghespleten.
Sijn venijn es niet so swaer
Als menech wormes, wet overwaer.
515[regelnummer]
Clene jonghekine si draghen.
Some boeke hoermen ghewaghen,
Ga naar margenoot+ Datse die moeder alle verslaet
Tote enen, dat haer ontgaet,
Dat wreict up vader ende up moeder
520[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Daer na suster ende broeder.
In India vindmense, horic gewagen,
Die XXIIII voete draghen,
Ga naar margenoot+ Van ghedane scoen ende claer.
Nu hoert van der N hier naer.
525[regelnummer]
Natrix es een serpent,
Als Lucaen ende Ysidorus kent,
Dat met orine maect onreine
Ga naar margenoot+ Putten, beken ende fonteineGa naar voetnoot1),
Daert in luuschet ende leghet,
530[regelnummer]
Des anders gheen serpent en pleghet.
Nadera dats een serpent,
Datmen in Dietschen lande bekentGa naar voetnoot2).
Men vintse beide cleen ende groet.
Sijn venijn dats harde groet,
535[regelnummer]
Men heefter triacle jeghen.
Scone vel si te hebben pleghen.
Haer blasen es snel van moghentheden.
Men neme een roede versch ghesneden,
Ende doe den naderen blasen daer an,
| |
[pagina 57]
| |
540[regelnummer]
Te hant verdroeghet si danGa naar voetnoot1).
Neemt oec een swaert scoen ende claer,
Ende laetse daer op blasen daer,
Dat swaert ontvaerwet altegader:
Ga naar margenoot+ Dits die macht van der nader.
545[regelnummer]
Woert oec een man in den voet ghebeten,
Dat venijn liep uutwaerts, alswi weten,
Ende ommegaet des menschen lede,
Ende coemter aerden mede,
So valt die mensche neder doet:
550[regelnummer]
Dat doet sine hitte groetGa naar voetnoot2).
Die hier of ghebeten waerd,
Men hanghe sijn hoeft neder waerd,
So moet tfenijn in den voet bliven,
Want sine nature wille becliven;
555[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende men sal die bete uutsniden,
So gheneesment in corten tiden.
Die seker gaen wille ende wesen
In steden, daer men ontsiet van desen,
Wrive sine blote lede
560[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Met alsine ende met ruten mede,
So sullen hem dese woerme vlien.
Nu suldi namen in P besien.
Ga naar margenoot+ Pister, sprect Jacob van Vetri,
Ende Solinus die meester vri,
565[regelnummer]
Es een serpent dat talre stonde
Gapende gaet metten monde,
Ende uter kelen gaet hem roec.
So wien dien dit wondert oec,
Die swellet ende schijnt in der ghebare,
| |
[pagina 58]
| |
570[regelnummer]
Al of hi vol waters wareGa naar voetnoot1),
Ende moet also bliven doet,
Hine hebbe triacle ter noet.
Ga naar margenoot+ Pareas, als ons doet verstaen
Ysidorus ende Lucaen,
575[regelnummer]
Es een serpent dat sine vaert
Ende sinen ganc heeft achterwaert:
Dat es die nature sijn.
Vreselic sere es dat venijn.
Van der P vindic nemme voert,
580[regelnummer]
Hier coemt in R een serpents woert.
Rucela dats een serpentGa naar voetnoot2),
Datmen vint in Orient.
Aristoteles te wetene doet,
Dat nuttelic es ende sere goet,
585[regelnummer]
Want hi doet ons verstaen,
Dat apotecarise vaen,
Ende houdent in hare apoteken.
Ga naar margenoot+ Met crude, die si daer toe reken,
Maken si van hem specie diere,
590[regelnummer]
Nuttelic van menegher maniere.
Nemmeer sone vandic des,
Hoert voert serpente namen in S.
Ga naar margenoot+ Salamandra es een maniere
Van serpenten, die in den viere
595[regelnummer]
Leven daer et in gaet,
Ja dat oec tfier mede verslaet.
Plinius, Jacob ende Adelijn,
Ga naar margenoot+ Aristoteles ende Solijn
Segghen ende doen verstaen,
| |
[pagina 59]
| |
600[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dat yda die lacerte es ghedaenGa naar voetnoot1).
Ysidorus sprect: sine maniere
Gaet voer alle venijnde diere.
Plinius seghet: menne siets niet,
Sonder alst sere te reynen pliet.
605[regelnummer]
Sijn spu dats utermaten quaet.
Ist datter een mensche in gaet,
Hem ontvallet al sijn haer.
Op boemen clemtet ende daer
Venijntet dappele, ende wier of bijt,
610[regelnummer]
Dat hi stervet in corter tijd.
Valtet inwaerd, hi es emmer doet,
Diere of nut clene of groetGa naar voetnoot2).
Men vint erehande maniere
Van salamandren die leven in viere,
615[regelnummer]
Ende hebben wulle ofte haer;
Ende daer of seghtmen over waer,
Datmen daer of gordel ende cleider maect,
Dien nemmerme gheen brant ghenaect.
Men seghet van pauwes Alexandre,
620[regelnummer]
Dat hi van ere salamandre
Hadde een cleet, alst lelec was,
Woerpment int vier, ende als ict las,
Ga naar margenoot+ So quamt uut scoen ende claer.
Broeder Alebrecht seit over waer,
625[regelnummer]
Dat hi daer of een gordel sach,
Ende dat voer hem int vier lach.
Alst gloiede dan dedement uut,
Onghescaet haer ende huut.
Solinus seght daer toe:
630[regelnummer]
Salamandra en heeft hi noch soe.
| |
[pagina 60]
| |
Alle draghen si, als wi kennen,
Ende legghen eyere als hennen.
Ga naar margenoot+ Stellio, scrivet Ysidorus,
Ga naar margenoot+ Es bedi gheheten dus,
635[regelnummer]
Ghelijc dat ghesterret ware,
Aldus seght hire of te warenGa naar voetnoot1).
So waer tscorpioen dit siet,
Ist vervaert ende vliet.
Sijn venijn es van fellen doene,
640[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Maer dat vleesch van den scorpioene
Ghewreven ende daer toe ghebonden
Gheneset in corten stonden.
Stellio verdronken in wine,
Ende ghedwaghen daermede tanscine,
645[regelnummer]
Doet die lelike sproeten ofgaen,
Als ons meesters doen verstaenGa naar voetnoot2).
Scaura draghet oec venijn.
Jacob seghet ende Solijn,
Alst oud es dat et wort blent;
650[regelnummer]
Ende alst sine faute kent,
Soectet enen wech daer een gat staet,
Datten oesten heine gaet.
Daer statet voren ende siet,
Alse die sonne risen pliet,
655[regelnummer]
Ende verniewet eer iet lanc
Sijn sien an der sonnen ganc.
Ga naar margenoot+ Mensche, al bistu worden blent,
Kere dijn herte in orient,
Daer die fraie sonne riset:
| |
[pagina 61]
| |
660[regelnummer]
Al bistu leec, du worts ghewiset.
Du sout van hem ontfaen dijn lecht,
Die niemen en doet onrecht.
Ga naar margenoot+ Situla draghet venijn,
Ga naar margenoot+ Als ons seghet Jacob ende Solijn.
665[regelnummer]
Een serpent ist ne buere groet.
Dient steect hi blijft van derste doetGa naar voetnoot1).
Ets tragher dan men vint iet el,
Maer et heeft so scone een vel,
Dat et den lieden doet stille staen,
670[regelnummer]
Diet sien so schone zonder waen.
Dus houd staende met sire ghedane
Die niet vervolghen mach met ganeGa naar voetnoot2).
So heet ist dat et te wintere wel,
Alst somer ware, ofdoet sijn vel.
675[regelnummer]
Wien soet steket, hine can verwinnen,
Hine blivet doet van droechten binnen.
Syrene sijn serpenten mede
Van utermaten groter snelhede.
Experimentator die ontbint,
680[regelnummer]
Datmense in Arabien vint,
Ende sijn snelre dan paerde.
Some vlieghen si hare vaerde.
Haer venijn heeft macht so groet,
Want eermens bevoelt so es men doet.
685[regelnummer]
Scorpio dats een serpent.
Ga naar margenoot+ Solinus scrijft, diet bekent,
Ga naar margenoot+ Dat et in tanscijn sonder waen
Harde soetelijc es ghedaen,
Ga naar margenoot+ Ende hevet enen ghecnochten staert,
| |
[pagina 62]
| |
690[regelnummer]
Die sere scaerp es achterwaertGa naar voetnoot1),
Dies ghevenijnt talre stont,
Ende et cromtene alster mede wont;
Ende tallen tiden poghetet ende pijnt,
Hoet den mensche ghevenijnt.
695[regelnummer]
Wie heetmen dit scorpioen
Ga naar margenoot+ Dan die oerscalc, die dit doenGa naar voetnoot2)
Also gheset heeft ende poghet,
Woet dat scoenste buten toghet
Met sprekene, met sconen ghelate;
700[regelnummer]
Maer als dan een gaet sire strate,
Steect hi die tonghe uut na dien man,
Ende visiert hoe hi best can
Beide scennesse ende scadeGa naar voetnoot3)
Met sinen ghevenijnden rade.
705[regelnummer]
Die ghevenijnt es met scorpioens slaghe,
Levet tote an den daerden daghe.
Psilli sijn erehande liede,
Die om ghewin ende om miede
Venijn sughen uten wonden.
710[regelnummer]
Dese brochten in ouden stonden
In Italien om bejach
Menech dier daer venijn in lach.
Doe brochten si scorpioen int lant,
Maer si storven altehant.
715[regelnummer]
Doch heeftmer scorpioen ghesien,
Die niet te scadene plien.
Die mensche die van scorpioene
Ghequest es in enighen doene,
Sine aschen ghedronken in wine
| |
[pagina 63]
| |
720[regelnummer]
Doeten ghenesen van der pine.
Scorpioen aerde tetene pleghet,
Als ons Experimentator seghetGa naar voetnoot1).
Ist datment in olie versmoert,
Ga naar margenoot+ Brinctment dan ter sonne voert,
725[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende mer op ghiet aysijn dan,
Et gheneset ende levet vort an.
Van der S vindix nemmee.
Hoert vort serpente namen in T.
Tortuca es der tortuwe name,
730[regelnummer]
Een lelec dier ende onbequame,
Ende es onder serpenten ghetelt,
Omme dat sie cruupt achter tfelt,
Ga naar margenoot+ Ende leghet tusschen II scaerpen scilden,
Die haer gaf die nature milde,
735[regelnummer]
Diemen qualike mach doet slaenGa naar voetnoot2).
Haer hoeft es na der padde ghedaen,
Ghestaert es si na tscorpioen.
Eyere leghet si als een hoen,
Ende die niet ghesont en sijn.
740[regelnummer]
Levende es si zonder venijn;
Maer doet, als Ambrosis seghet,
Taerde daer haer lendine leghet,
Die van hare es ghepijnt,
Want hi blivet ghevenijntGa naar voetnoot3).
745[regelnummer]
Tharans dats een serpent,
Als ons Plinius bekent,
| |
[pagina 64]
| |
Van gheslachte van scorpioene,
Ende vlieghet na sinen doene,
Want dien et steect es emmer doet,
750[regelnummer]
Hine hebbe triacle ter noet,
Ga naar margenoot+ Ende daer toe andre medicine.
In Ytalien pleghet te sine
Sonder venijn, si bekent,
Maer die quaden sijn in Orient,
755[regelnummer]
Die moeghen leven, sonder saghe,
Sonder eten XX daghe.
Men sal doet slaen dat te hant,
Ende latent in olye roosten te hant,
Ga naar margenoot+ Die olie die es medicine
760[regelnummer]
Fraie ende goet te dien venineGa naar voetnoot1).
Tisus dat serpent, horic lien,
Es omtrent Padine in Lombardien,
VI voete of VII lanc ghemene,
Achter groet ende voren clene.
765[regelnummer]
Staerc ende sijn staert, clene ende niet crancGa naar voetnoot2),
Ga naar margenoot+ Omtrent ere palmen lanc.
Ghelijc den paelding cruuptet wel,
Maer ets utermaten snel.
Verre spronghe soe cant gheven,
770[regelnummer]
Ende altoes thoeft opgheheven,
Ende doet altoes niemen quaet,
Ensi datment swaerlike bestaet.
Op den ric heeftet III rode streken.
Die met laserscepe sijn ontsteken,
775[regelnummer]
Die doen rotten dat vleesch van desen,
Ende et nuttet, als wi lesen,
Beide in dranke ende oec in ate,
| |
[pagina 65]
| |
Want et esser toe goet utermatenGa naar voetnoot1).
Tirus, sprect Jacob van Vetri
780[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende Liber Rerum oec daer bi,
Es een serpent ende heet also.
Omme dat lant van Jherico
Ende omtrent die Jordane
Gherne plechtet te bestane.
785[regelnummer]
Voghele ende oec haer eyere mede
Die verteertet talre stede.
Dit vleesch hierof es datmen bringhet,
Ende met andren specien gheminghet,
Daermen triacle of maket,
790[regelnummer]
Die doet dat al venijn slaketGa naar voetnoot2).
Sulke segghen dat dit dier
Fel was ende sere onghehier,
Ga naar margenoot+ Allen lieden te pijnlec sere
Voer die passie van onsen Here,
795[regelnummer]
So datmen een dat felste vinc,
Als Jhesus an dien cruce hinc,
Ende hinghent hem ter siden.
Vortwaerd me in allen tiden
Metter cracht van Jhesus bloede
800[regelnummer]
So quam ons ghont venijn te goedeGa naar voetnoot3).
Triacle seghtmen medicine
Jeghen alrehande venine,
Ga naar margenoot+ Sonder jeghen tyrus venijn,
Dat tyricon heet in Latijn.
805[regelnummer]
Sijn vel doetet of na sire sede,
Ga naar margenoot+ Ende verjoeghet al daer mede.
| |
[pagina 66]
| |
Tiliacus, als Liber Rerum seghet,
Es een woerm die te sijn pleghet
In menighen lande omtrent,
810[regelnummer]
Ende als hi wast woert een serpent.
Lentwoerme heetment, als ict kende,
Want dat hi wast uter lendeGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Et verteert den boem met allen
Binnen so, dat hi moet vallen.
815[regelnummer]
Dit serpent wort sere groet,
Ende doet, alsmen seght, grote noet
Beide den beesten ende den man,
Waer soet comen mach daer an.
Van der T sprekic nemme nu.
820[regelnummer]
Nu hoert een serpent in U.
Vipera, seghet Jacob van Vetri
Ende Ysidorus, dat si
Een serpent van der nature,
Als noten sal dese creature,
825[regelnummer]
Die soe gaept van groter hitte,
Ende die hie, die anesiet ditte,
Steect haer thovet in den mont,
Entie soe bitet of tier stont,
Ende si ontfaet jonghen daer mede;
830[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende alsi coemen te rijpheden,
Dan scoeren si der moeder siden,
Ende coemen voert in corten tiden.
Ga naar margenoot+ Drieerande vintmen in desenGa naar voetnoot2),
Ende hare bete es sonder ghenesen.
835[regelnummer]
Haer inadre sijn goet ende fijn
| |
[pagina 67]
| |
Jeghen alre serpenten venijn,
Doet ons Plinius te weten wel.
Experimentator seght: harde wel,
Dat si ten saisoene ofdoet,
840[regelnummer]
Es et an den oghen goet,
Ga naar margenoot+ Ghesonden in goeden wineGa naar voetnoot1).
Haer smaer maect donker oghen fineGa naar voetnoot2).
Twi datse die moeder versliten,
Sprect Plinius in sinen viten.
845[regelnummer]
Hi sprect dus in sine tale:
Ga naar margenoot+ Vipera dreechter XX te male,
Ende worpt maer een daghes te samen,
So dat hem dandre vergramen,
Die binder moeder sijn besloten,
850[regelnummer]
Ende scoeren met haren roten
Der moeder ontwe die siden,
Ende comen uut in corten tiden.
Lettel serpenten vintmen so fel,
Nochtan es sachter niet el
855[regelnummer]
Jeghen die sie ghene hie,
Dit seghet sinte Baselis mi;
Want alsie es over enighe side,
Hi wispelt na haer ende es blide,
Als hise bevoelt bi hem sijnGa naar voetnoot3).
860[regelnummer]
Dan spuwet hi uut sijn venijn,
Ende ontfaet met groter minne
Sine lieve veinoetinne.
Onsalech dorpere grongaert,
Scame di, dat du heves onwaerd
| |
[pagina 68]
| |
865[regelnummer]
Sonder redene dijn wijf!
Lere an dit felle dier keytijf,
Ga naar margenoot+ Dat sijn venijn van hem spuwet,
Ende an sijn ghenoet vernuwetGa naar voetnoot1).
Laet varen dine felheit quaet,
870[regelnummer]
Ende laet ute dinen quaden saet
Hoveschlike met bliden sinne,
Ende dele haer weder dine minne.
Hier endt der serpenten boec.
Ga naar margenoot+ Haddicker in minen ondersoec
875[regelnummer]
Meer vonden, ic hadse bescreven.
Nu sal ic ju die redene gheven
Van den woermen groet ende clene,
Ende teerst spreken int ghemene.
|
|