Der naturen bloeme
(1878)–Jacob van Maerlant– Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
[Tweede deel]Boek V.
Ga naar margenoot+ Alle vische ende alle dat levet,
Dat thersenbecken sochte hevet,
En heeft altoes den slaep niet groet.
Ga naar margenoot+ Nemmermeer en verkieset sijn ghenoet
5[regelnummer]
Visch in die zee no in den riviere,
Dat hi iet in enigher maniere
Ander visch rijt tenigher ure,
Hine si van sire nature.
Scame di, mensche, in alre wijs,
10[regelnummer]
Dat du aergher dan die beeste sijs!
Elc visch, die bi proien levet,
Pleght te proien daer hijs macht hevet,
Alse gherne op sijn gheslachte
Als op andre bi daghe ende bi nachte;
15[regelnummer]
Ende gheen visch et sine kinder,
Sine sijn volmaect mere of minder.
Ga naar margenoot+ Vische, die bi overen wanderen,
Sijn ganser teten dan danderen,
Die de diepe ze in hevet.
20[regelnummer]
Wat vische bi proien levet
Wil emmer swemmen allene,
Ga naar margenoot+ Ende dandre swemmen in scaren ghemene.
Al plat visch, als botte ende pladijs,
Worden vetter in alre wijs
25[regelnummer]
Met zudene winde, als wijt hoerden,
Ende die ronde vische metten norden.
Men seghet dat onder die vische sienGa naar voetnoot1)
Die siene mere dan die hien.
| |
[pagina 2]
| |
Voer sonne opganc, doetmen verstaen,
30[regelnummer]
Es die visch best te vaen:
Ga naar margenoot+ Dan falgiert hem haer sien.
Somen vischen die te coemen plien
Deen vanden andren, ende van hem somen
Sietmen van vissche lime comen;
35[regelnummer]
Ende oec weetmen van hem somen,
Datsi van pure aerde comen.Ga naar voetnoot1)
Droecheide vele hebben vische leet,Ga naar voetnoot2)
Ende in reine worden si vet.
Menech visch es in die zee,
40[regelnummer]
Dien mensche en siet nemmermee.
Sulc riect wel ende verstaet,
Ist vat, ist net, daermen in vaet,
Ende die machmen qualike vaen,
Maer andre sijn bedroghen saen.
45[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Elc visch moet oud sijn een jaer
Eer hi wint of draghet, dats waer.
Nu is ghesproken int ghemene,
Nu hoert van elken vort allene,
Teerst in A, daerna in B,
50[regelnummer]
Haer namen in Latijn min no me.
Anguilla dats een paeldinc bekent,
Een visch ghemaect als een serpent.
Van vischenlime ende some van sade,
Ende vander aerde sonder ghegade
55[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Wast die paeldinc, seghtmen mi:
Sine hebben suwe noch hi.Ga naar voetnoot3)
Ysidorus sprect, die meester goet,
| |
[pagina 3]
| |
Die den paeldinc in den wijn doet,
Ga naar margenoot+ Ende die den wijn drinct, dat hem sal
60[regelnummer]
Die wijn daer bi verleiden al.
Rivieren water minnensi claer,
Ende allen vischen sijn si swaer,
Die si vermoeghen, ende si leven
Menich jaer, dus ist bescreven.
65[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sonder water, als die wint es nort,
Leven si VIII daghe, alsmen hort;
Niet half so lanc in sudene winde.
In wintertiden, als ict vinde,
Moet hi bi groten watre leven.
70[regelnummer]
Nachts aest hi, dus ist bescreven.
Paeldinx smout es goet in doren
Den ghenen die qualike horen.
Hem bedaerf wel langhe sieden:
Ghebraden es hi best den lieden.
75[regelnummer]
Alforas, spreect Aristoteles,
Dat een wonderlec visch es.
Dese wast in waermen natten weder
In marasschen een deel neder,
Somwile droghe, somwile nat.
80[regelnummer]
Eerst wast op die moedre dat
Als een woerm,Ga naar voetnoot1) ende cruupt ende levet,
Ende als die marasch water hevet,
Wortet een visch, dus ist bescreven.
Onlanghe gheduert sijn leven.
85[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Astaras wast ende diet,
Als ons Aristoteles liet,
Van rein water ende van aerden mede,Ga naar voetnoot2)
Ga naar margenoot+ Alst cout es, dat es sijn sede,
| |
[pagina 4]
| |
Datmenne niet en can beslupen,
90[regelnummer]
Want hi moet in hole crupen.
In waermen wedre coemt hi voert.
In natten jare, alsmen hoert,
Ga naar margenoot+ Als dan water es int ghevoech,
Wassen deser vische ghenoech.
95[regelnummer]
Allec dats des harinx name,
Een visch scone ende bequame,
Also als Liber Rerum seghet,
Die alremeest te wassen pleghet
Ende best, dus es et bekant,
100[regelnummer]
Tusschen Norweghe ende Inghelant.
In die tijt datmene vaet,
Seghtmen, dat al zeevisch staet
In sire ghetidicheide ten bestenGa naar voetnoot1).
In heerfst tidet hi ten westen,
105[regelnummer]
Also oec dat voghelte doet.
Al es hi clene, hi es waert ende goet.
Versch so es hi goet ter curen,
Ghesouten mach hi wel gheduren.
Bi den watre leeft hi allene,
110[regelnummer]
Anders nut hi groet noch clene.
Die miltheit Gods al onghegront
Sende ons desen ter eerster stontGa naar voetnoot2)
Met menigen so doergroet,
Dat menech daer bi coemt uter noet.
115[regelnummer]
In wintertijt vaert hi hem decken
In die diepe zee daer waert treckenGa naar voetnoot3).
| |
[pagina 5]
| |
Albires, sprect Aristoteles,
Dat een visch in die zee es,
Die so staerc heeft dat vel,
120[regelnummer]
Dat die ridders prisen wel,
Ga naar margenoot+ Want sijt onder helmen draghen,
Sone machmen hem met ghenen slaghen,
Al slaet men den helm duere,
Sine hebben wonde te ghere ureGa naar voetnoot1).
125[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Aries dats die zeram.
Ga naar margenoot+ Plinius, daer ons dit of quam,
Seghet et es een vogheldief.
Voglen, die de zee hebben lief
Daer in te swemmen ende hem te gheneren,
130[regelnummer]
Die can hi driven wel te sceren.
Hi stect thoeft op ende siet
Waer die voghel swemmet ende vliet,
So cruupt hi onder twater bedect,
So dat hine onder trect.
135[regelnummer]
Aureum vellus luut goudin vlies.
Sente Ambrosius ghewaghet dies,
Dat een visch in die ze levet
Ende een gouden vlies op hevet,
So edel, so fijn ende so schone,
140[regelnummer]
Dat noyt vaerwere onder den trone
Dies ghelike in ghere stonden
Vaerwe conterfeyten conde.
Men waent dat was dustanen vlies,
Daer wilen quam omme tgrote verlies
145[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Tusschen den Grieken ende den Troienen,
Die orlogheden der jare tiene.
Accipender, als Plinius seghet,
| |
[pagina 6]
| |
Es een visch die te hebben pleghet
Sijn scellen tusschen hoeft ende staert
150[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Verkeert staende ende achterwaertGa naar voetnoot1).
Vander A segghic nemmee:
Hier coemen namen vort in B.
Bote wanic dat sijn butte.
Al water es hem nutte,
155[regelnummer]
Weder et es versch of sout,
Want hi hem in elc bewout;
Maer in verschen ende in rivieren
Ga naar margenoot+ Horic hem ghesont visierenGa naar voetnoot2).
Int lant daermer vele in vaet
160[regelnummer]
Heet hi ongans ende quaet.
Alsmenne voert dan bet of,
Daer hevet hi den meren lof.
Op den gront neemt hi sijn aert;
Hi wort vet es die wint zuutwaert.
165[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Borbacha es der lompen name,
Ga naar margenoot+ Een visch van voermen onbequame,
Ghehuut ende gheleet als die paeldrincGa naar voetnoot3).
Tetene ist een soete dinc,
Maer die levere soust al te voeren
170[regelnummer]
Boven allen vischen uutvercoerenGa naar voetnoot4).
Sijn hovet groet ende sijn mont wijt.
Levet hi van XII jaren die tijt,
So wort hi groet ende onbequame,
Ende dan es solaris sijn name,
175[regelnummer]
Daermen hier na of vint meGa naar voetnoot5).
| |
[pagina 7]
| |
Rivieren mint hi ende zee.
Ga naar margenoot+ Babilonici pisces sijn besonder
Van verschen vischen erehande wonder.
Theofrastus die meester groet
180[regelnummer]
Es die ons te verstane doet,
Dat in woeste Babilonien staen
Cistaernen groet boven allen waen,
Die wilen maecten die gigante,
Die wonderlike groete seriante.
185[regelnummer]
Als die Eufrate wassen beghinnet,
Die doer die grote stede rinnet,
So dat si in cistaernen coemt,
Coemer uut visschen al onghenoemt,
Ga naar margenoot+ Some crupende, some gaende,
190[regelnummer]
Some swemmende, some staende,
Some ghehornet menighertiere:
Hine levet diese al visiere,
So groet, so vreselec na der gheesten,
Et scijnt bet duvele dan beesten.
195[regelnummer]
Ga naar margenoot+ B gaet uut ende C coemt in,
Ic en vants no meer no min.
Cethe es alre vische meestGa naar voetnoot1),
Dats die walvisch, hebbic verheest.
Ysidorus seghet al bloet,
200[regelnummer]
Dat mense vint IIII buunre groet.
Sijn mont wijt, sijn gheswelch nauwe.
Al ist dat hi iet groets ghelauwe,
Et en mach liden niet die keele,
Want daer sijn cleenre gate in veleGa naar voetnoot2).
| |
[pagina 8]
| |
205[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Bi clenen vischen moet hi leven.
Van desen vische es bescreven,
Datter die prophete Jonas
Drie daghe ende III nachte in was,
Ga naar margenoot+ Bi miracule, niet bi naturen,
210[regelnummer]
Anders en mochti niet gheduren.
Die jonghe hebben die tande swart,
Ende die oude wit ende hart.
Si nemen water in haren mont,
Ende spuwent ute in menigher stont
215[regelnummer]
So groet, dat sire mede versmoeren
Die scepe, comen si hem te voren.
Alse die calve volghen der moeder,
Ende, omme dat si sijn onvroeder,
Danne verhebben op een santGa naar voetnoot1),
220[regelnummer]
So neemt die moeder altehant
Ga naar margenoot+ Waters vol haren widen mont,
Ga naar margenoot+ Ende ghiet op hare kinder tier stont,
So dat sise van den lande doet vloeten.
Oec vintmen somwile so groten,
225[regelnummer]
Dat hi leghet openbare
In die ze alst een bergh ware.
Ons scrivet sente Ysidorus
Ende die groete Basilius,
Datmense vint ende vant
230[regelnummer]
Op haren rigghe erde ende sant,
Ende dan scepe daer an quamen,
So heelden sijt over lant te samen,
Ende worpen anker ende sloeghen vier.
Teersten dats ghevoelde dat dier,
235[regelnummer]
So sanc et te gronde neder.
Some quamen ten scepe weder,
Ende some die verdronken,
Die metten vischen nedersonkenGa naar voetnoot2).
| |
[pagina 9]
| |
Ambrosius sprect dat simlantse zee
240[regelnummer]
Schinen berghe no min no me,
Als die toten sterren staenGa naar voetnoot1).
Te haren III jaren sonder waen
Noten si, ende hem brect die scacht,
So vlien si met groter cracht
245[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ter dieper zee ende wassen so sere,
Men canse ghevaen nemmermere.
Eer si III jaer overgaen,
Salmense hebben, men moetse vaenGa naar voetnoot2),
En waer dat si verebbet waren
250[regelnummer]
Ga naar margenoot+ In tondiepe ende so bevaren.
Cancer es die creeft alsGa naar voetnoot3),
In Dietsche heetet die crevit als ende als.
Ga naar margenoot+ Geclauwet sijn sie met scaerpen schaeren,
Die hebbense voren staende te waren;
255[regelnummer]
Achterwaert so es haer gaen.
Ga naar margenoot+ Liber Rerum doet ons verstaen
Ende Adelinus, dies ghelovet,
Datmen vint in der ouder hovet
II stene wit met roden ymancGa naar voetnoot4).
260[regelnummer]
Men seghet, diese nut in den dranc,
Dat si den hertvanc ghenesen,
Ende dit mach wel waerheit wesen.
Musselen, oestren ende hare ghelike
Can hi bedrieghen scalkelike,
265[regelnummer]
Want hi hem in worpt enen steen,
Datter luken en mach engheen,
Ende dan sise saen eten.
| |
[pagina 10]
| |
Aristoteles doet ons weten,
Dat erehande creeft also wel
270[regelnummer]
In Surien es harde snel,
Ende die binnen niet en hevet,
Want hi sonder noten levetGa naar voetnoot1).
In die Westzee, seghet Solijn,
Dat creefte so vreselec sijn,
275[regelnummer]
Dat si die liede met haren scaren
Int water verdrinken te waren.
Die winter es den creeften swaer;
In lentin ende in heerfste, dats waer,
Worden si best in alre stont,
280[regelnummer]
Ende meest als die maen es ront.
Si leven langhe over een.
Die hien kentmen met II been,
Die hi onder den buke hevet,
Der die sie al sonder levetGa naar voetnoot2).
285[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die beerstane sijn als II dorne.
Ga naar margenoot+ Die eyere draghen, na onsen horne,
Die sijn jeghen serpents bete goet.
Alsi noten elc ligghen moet.
Sonder water si langhe leven,
290[regelnummer]
Op datmen hem melc wil gheven.
Ga naar margenoot+ Congrus es een visch van der zee,
Ghescepen no min no me
Na den ael oft naden paelinc,
Vor waer seggic dese dincGa naar voetnoot3),
295[regelnummer]
Doch es hi mere harde vele.
Plinius sprect in sinen bispele,
Dat hi ghenoechlic es ter spise,
Maer niet ghesont in alre wise;
Want hi hevet swaren doerganc,
300[regelnummer]
Die sause en si staerc of die dranc.
| |
[pagina 11]
| |
In hoghen stoerme ende in hogher vloet
Wort hi vet ende goet.
CarpetaGa naar voetnoot1) es een visch van manieren
Beide in marasscen ende in rivieren,
305[regelnummer]
Wel ghescellet, ende talre stont
Neemt hi sijn aerdinghe op den gront.
Als die sie soect haer ghegade,
Dat doet haer toverlast van sade;
Ende daer an andren wrivet elc,
310[regelnummer]
Ghevet die hi ter navele melc.
Dat ontfaet si in den mont,
Ende daer na in corter stont
Sciet si haer saet, daer of dien
Die andre in hare partienGa naar voetnoot2).
315[regelnummer]
Aldus in deser maniere
Also als ict hier visiere,
Deen dus van den andren comenGa naar voetnoot3).
Boven allen vischen die wi nomen
Ga naar margenoot+ Wast carpers hersine mect ende waent
320[regelnummer]
Metter maen in elker maentGa naar voetnoot4).
Ga naar margenoot+ Et es een visch niet goet te vane,
Vele listen weet hi tontgane.
Hi weet daer toe IIII of vive
Ga naar margenoot+ Mede tontgaen metten live.
325[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Een swaer visch ist oec vele lieden.
Hem bedaerf oec vele te sieden,
Ende goeden dranc ende sauce heet,
| |
[pagina 12]
| |
Salmenne verduwen ghereet.
Capitacus leghet onder roetsen,
330[regelnummer]
In somech lant heet mense caboetsen.
Hare hovet es niet clene.
Haer aerdinghe leght onder die stene.
Half voets lanc vintmense selden.
Al machmer vele om luttel ghelden,
335[regelnummer]
Doch sijn si soete ende ghesont,
Ende maken goet bloet talre stont.
Capitonius, als ict can lesen,
Dinct mi die selve visch wesen,
Dien wi hier zeehase nomen,
340[regelnummer]
Ende wane hem mach die name comen,
Dinct mi bedi sijn, dies gheloeft,
Om dat ghelijc des hasen hoeft,
Dat ghevlegen es sonder waen,
Sijn hovet ghemaect es ende ghedaenGa naar voetnoot1).
345[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Bequamelic es hi in sijn eten,
Maer onverduwelic, wilmen weten:
Dies coemter of somwile die rede.
Robaert heetmen in someghe stede.
Ga naar margenoot+ Coclea dat es min no mee
350[regelnummer]
Dan een slecke vander zee.
Ghesont visch ist al onghewaent,
Ende wast ende mindert in elken maent,
Als die maen wast ende brect.
Ja alle vischen, alsmen sprect,
355[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die in scellen ligghen, als musselen doen,
Die sijn best vele int saisoen
Emmer int wassen vander maen
Dan int breken, doetmen te verstaen,
| |
[pagina 13]
| |
Want si dien ende dwinen
360[regelnummer]
Vele na der mane scinen.
Dus en seghicker of nemme:
Hoert vort vische namen in D.
Dies, sprect Aristoteles,
Dat oec een visch in die zee es,
365[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die met rechte so heten mach,
Want hine levet maer enen dach.
Nochtanne gheeft hem die nature
Al sijn recht der creaturen:
Vlogele, vinnen, voete twe,
370[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Maer gheen bloet min no me.
Wat sal desen vische dit al,
Die so onlanghe leven sal?
Met rechte segghen wise claerke:
God es wonderlic in sijn ghewerke.
375[regelnummer]
Delfinen vintmen, seghet aldus
Die heilige Ysidorus,
Minder dan die besonder
Hier voeren staen vor zewonderGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Die in de zee maken feeste,
380[regelnummer]
Als comen sullen tempeeste.
So snel vintmense sonder lieghen,
Dat si over die scepe vlieghen.
Bi hem machmen dicke leren,
Als hem tweder sal verkeren.
385[regelnummer]
D gaet ute, E coemt ane.
Hoert hier wonder ten anegane.
Ga naar margenoot+ Echinus, sprect Jacob van Vetri,
Dat een wonderleec visch si.
Hi en es lanc maer een half voet.
390[regelnummer]
En es scip so snel, no so starc, no so goet,
Blijftet clevende daer an,
| |
[pagina 14]
| |
Ga naar margenoot+ En es wint no stoerm diet can,
Die dat scip mach bringhen gaendeGa naar voetnoot1),
Et en blivet als een roetse staende,
395[regelnummer]
Ghelijc alst een steenberg ware,
Diene porret haer no dare,
Nochtan dat ander anker en heeft,
Danre dat visschekijn an cleeft.
Dits ongheloeflike sake,
400[regelnummer]
Maer et liet deser sake
Aristoteles ende Plinius,
Ende die groete Basilius,
Ambrosis, Jacob van Vetri,
Ysidorus, ende daer bi
405[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Nome ic ju dese meesters bi namen,
Ende om dat die beste sijn te samen,
Die dinghe screven van naturen,
Ende si gheloeflic sint ter curen,
Al ist onwiselec in onsen sin,
410[regelnummer]
Wan hem dese cracht coemt in,
Sulken vischekijn, dat et hout
Ga naar margenoot+ So groeten scip met ghewout.
Waer es nu die grote philosophie,
Waer es nu die starke buggherieGa naar voetnoot2),
415[regelnummer]
Die ons die wet willen roven,
Want wi boven nature gheloven?
Welc soud hem wiseliker dinken dan,
So maghet kint hebben sonder man,
So een vischekijn halfs voets lanc
420[regelnummer]
Een scip houden aen sinen danc,
Dat et allene daer an cleeft?
| |
[pagina 15]
| |
Ga naar margenoot+ Segghen si dat hem therte gheeft,
Si sullen segghen na minen wane,
Dat weers reden doet te verstane,
425[regelnummer]
Hoe die visch dat scip verbint,
Dan hoe die maghet hadde kintGa naar voetnoot1).
MerlenGa naar voetnoot2), partrisen ende ghiere,
Ende andre beesten menighertiere,
Sprect Ambrosis, als ict vinde,
430[regelnummer]
Die ontfanghen bi den winde,
Ga naar margenoot+ Sonder pleghens harer ghenoet.
Ende alle es dit wonder groet,
Boven alle desen so draghet
Privilegie die scone maghet,
435[regelnummer]
Want si droech ende brochte
Die dit dus wilde ende vermochte.
Dits die reden daert bi mach wesen;
Maer echinus en heeft an desen
Altoes reden enghene,
440[regelnummer]
Want et es cranc ende clene.
Recht eist dan in der scrifturen,
Dat God in sinen creaturen
Heet een wonderlike God;
Want dus bliven die wise sot,
445[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende die simple, die wel gheloven,
Sullen met hem sijn daer boven.
Gheclauwet sijn si, alsmen seghet,
Also als die crevitse pleght;
Ghevaerwet of si glasin waren,
450[regelnummer]
Den scorpioen ghelijc te waren.
In den mont, die hem te middel staet,
Hebben si dorne sere quaet.
Ga naar margenoot+ Vele liede gheven den echijn
| |
[pagina 16]
| |
Vianden eten over venijn,
455[regelnummer]
Want diet et, hi blivet doet.
Sulc tijt so naect een stoerm groet,
So cleftet an enen groten steen,
Sone verpoerten wint engheen.
Ga naar margenoot+ Esox, dies machmen ghetrouwen,
460[regelnummer]
Es een visch inder Dunouwen,
Diemen den hues noemt in Swaven.
Al waer hi al slicht gheschaven,
Ga naar margenoot+ Es hi slicht ghenoech, als wi horen,
Want hine heeft scarpeit noch doren,
465[regelnummer]
Ende hi nes pijnlec clene no groet,
Maer sachte sere ende doerbloet.
Hine can verweren noch cume wischen
Den stekelinghen van clenen vischenGa naar voetnoot1).
Die stuer speelt gherne jeghen desen,
470[regelnummer]
Als die wille ghewreven wesen;
Ende als hi te vet ghevoelt sijn velGa naar voetnoot2),
Dat hem te scarp es ende te fel,
Vliet hi te sinen holen dan,
Die hi in overe maken can;
475[regelnummer]
Maer die stuer jaechten van dane:
So vliet deen voren, dandre ane,
So dats vischers worden gheware,
Ende vaense beide tere scare.
Als die husen ghevaen sijn,
480[regelnummer]
Men gheve hem drinken melc of wijn,
Om datmenne verre voeren mach.
Et heeft ghesproken sulc diet sach,
| |
[pagina 17]
| |
Dat hi III sester wijns wel drinct,
So dat hi dronken wesen dinctGa naar voetnoot1).
485[regelnummer]
Ga naar margenoot+ So groet vintmense datten onverre
Drie paerde vertrecken op die carreGa naar voetnoot2).
Men vint bet smakende visch engheen,
Daer omme hevet hi maer eenGa naar voetnoot3).
Ga naar margenoot+ Croestel hevet hi ende lettel bene,
490[regelnummer]
Sonder in dat hoeft allene.
Van der E gaen uut hier die namen:
In F esser als een te samen.
Ga naar margenoot+ Fundibula es een visschekijn,
Ende wil als in rivieren sijn
495[regelnummer]
Altoes beneden in den gront:
Boven sietment cume enighe stont.
Ga naar margenoot+ Spekelde es sijn vel ghemanc,
Ende na sire groten lanc.
Het es van doersoeten smake,
500[regelnummer]
Maer te verduwene sware sake.
Fundibula et heet bedi,
Omme dat gherne in den gront si.
Dit mach, wanic, die loke wesen.
Nu hoert vort van der G na desen.
505[regelnummer]
Gobio dats die gobion.
In rivieren es sijn doen,
Die zant ende kesele hebben ghemanc,
Daer es sijn voetzel ende sijn ganc
In claren watre ende op den gront:
| |
[pagina 18]
| |
510[regelnummer]
Et en neemt niet onreyns in den mont.
Scone ist ghescellet ende claer,
Ghelike of et selverijn waer.
Niet lanc ist ende ront,
Bequamelic tetene ende ghesont.
515[regelnummer]
Granus, als ons Plinius seghet,
Es een visch die in die ze leghet,
Met enen oghe, dies gheloeft,
Ga naar margenoot+ Boven staende op sijn hoeft,
Daer hi altoes mede opwaert siet,
520[regelnummer]
Ende wacht of hem mach scaden iet:
Dus es hi altoes in der hoeden.
Dese visch die slacht den vroeden,
Ga naar margenoot+ Die altoes hebben therte te Gode,
Ga naar margenoot+ Ende nauwe hoeden sijn ghebode,
525[regelnummer]
Ende hem wachten alle daghe
Nauwe jeghen des viants laghe,
So dat hise in ghenen moede
Mach belopen sonder hoede.
Van der G can ic nemmer scriven:
530[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hiers een in I, dat en mach niet bliven.
Irondo, als ons Plinius seghet,
Es een visch die in die zee leghet,
Ende es die zeeswalewe ghenant
Ghelijc een deel der swalewen op tlant.
535[regelnummer]
Dese visch gheneert hem in der zee,
Ende es nochtan no min no me.
Alst hem lust es hi boven in die lucht
Boven in die hoghe vlucht,
Een deel na der swalewen manierenGa naar voetnoot1).
| |
[pagina 19]
| |
540[regelnummer]
Dese, daer ic dit of visiere,
Beteikent goede liede wel,
Die men in dese werelt fel,
Ghelijc als onder die zebaren,
Wandelen siet ende varen;
545[regelnummer]
Doch als sijs ghewinnen stede,
Vallen si somwile in haer ghebede,
Ende vlieghen opwaert tonsen Here
Met herte ende met zielen sere.
I gaet ute, ende hier na
550[regelnummer]
Comen vische namen in K.
Ga naar margenoot+ Kalaos, sprect Aristoteles,
Ga naar margenoot+ Dat in der Oestze een visch es,
Die nature van vischen heeft,
Die anders ne heeft gheen die leeft;
555[regelnummer]
Want die reyn es sere goet
Andren vischen, want hise voet,
Ende Kalaos wort daer of blent;
Ga naar margenoot+ Ende als hi hem niet en bekent,
En mach hi hem gheneeren niet:
560[regelnummer]
Dus moet hi spuwen sijn verdrietGa naar voetnoot1).
Kilox, sprect Aristoteles mede,
Es een visch van sulker sede,
Dat hi vaste an roetsen clevet.
Die scelle, daer hi in leghet,
565[regelnummer]
Es haert ende scarp na sire maniere.
Dese hevet voete viere,
Ende met sinen achtersten tween
Cleeft hi vaste an enen steen;
Met den vordersten, alst hande waren,
570[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Vaet hi dat bi hem wille varen,
Mach hijt verwinnen daer ter stont.
| |
[pagina 20]
| |
In de medewaerde es sijn mont.
Van II manieren vintmen dese:
Die een es clene, als ict lese,
575[regelnummer]
Dien soutmen ende eet over lanc.
Dander es groet ende stranc,
Ende spekelde boven wit.
Vol aan venine so es dit,
Bedi so waer hi tetene fel.
580[regelnummer]
K gaet uut, hierna coemt L.
Ga naar margenoot+ Lolligo, scrivet ons Plinius,
Es een visch ende heet dus.
Ga naar margenoot+ Selden leefter overwaer
Enich langher dan een jaerGa naar voetnoot1).
585[regelnummer]
Si vlieghen opwaert uter zee
Alse scichten no min no me.
II voete hebben si, daer si mede
In haren mont steken, dats haer sede.
Die voete sijn hart ende een deel breet,
590[regelnummer]
Daer mede vechten si ghereet.
Ga naar margenoot+ Haer buuc ende haer hovet
Es tusschen den voeten, dies ghelovet.
Jeghen tlant van Mauritane
In die zee, doetmen te verstane,
595[regelnummer]
Daer Lixis vallet in die zee,
Vintmense ende nerghent me.
So snellike dat si somwile vlieghenGa naar voetnoot2),
Dat si die scepe zonder lieghen
Doen versinken in die zee.
600[regelnummer]
Kyramidarium boec spreect me,
Hi sprect, ets een visch sonder scellen;
Ende als stoerm die zee sal quellen,
Vliecht hi uten water te hant,
| |
[pagina 21]
| |
So worpten die stoerm op tlant;
605[regelnummer]
Ende sine tonghe, doet hi weten,
Dat si es in twe ghespleten.
Locusta, als ons Plinius seghet,
Ga naar margenoot+ Es een visch die in der zee leghet,
Lanc VIII voete, bedect in scellen;
610[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Maer als wi hem hoeren tellen,
So es sijn scelle cranc.
Horne heeft hi voeren lanc,
Daer hi mede vecht te menigher stont,
Ende hi cruupt op den gront.
615[regelnummer]
Sine hoerne hi te roeren pliet,
Alsmen an dien crevetse siet.
In watre, dat te voeren vallet,
Moetmene werpen, alsmen calletGa naar voetnoot1),
Jof hi es so vet, datten gheen man
620[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Anders gheeten niet en can.
Dese visch levet in steengronde.
Ghescepen vintmense talre stonde
Na den crekel, ende bedi
Eist dat hi so gheheten si.
625[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Lepus marinus es min no me
Dan die hase van der zee.
Een visch eist, als Plinius seghet,
Die in dIntsce zee te wesen pleghetGa naar voetnoot2),
Ende es so sere ghevenijnt,
630[regelnummer]
Dat aergher engheen visch en schijnt.
Maer ander zehasen men vint
In Europen, datmense vintGa naar voetnoot3),
Na den lanthase ghelijc van hare,
| |
[pagina 22]
| |
Maer anders es et openbareGa naar voetnoot1).
635[regelnummer]
Maer dat hier in Vlaendrenlant
Die hase heet, als ict vant,
Dats een visch sonder venijn:
Nochtan mochti wel ganser sijn.
Ga naar margenoot+ Lucius dats die heect.
640[regelnummer]
Liber Rerum, dat daer of sprect,
Seyt dat hi dus heet bedi,
Om dat et die waterdief siGa naar voetnoot2).
Bi desen ist dat hie langhe levet,
Ende hi proien ghenoech hevet,
645[regelnummer]
Ende soete water ghenoech ter noet,
So wort hi utermaten groet.
Pude ende vische dats sijn spise,
Ende wat so levet in sire wise,
Dat hi bevaet in sinen bedwangheGa naar voetnoot3).
650[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hi swelghet vische van sire langhe
Harde naer in sinen maghe.
Sijn gheslachte gaet oec in die laghe:
Ga naar margenoot+ Dat doet sine ghierichede,
Jof dat hi hem ontsiet dus mede,
655[regelnummer]
Dat si wassen moeghen ende dien
Ende hem sine proie ontvrien.
Sijns selfs saet, sijns selfs geroch
Swelcht hi in, tot dien dat doch
Vulscepen es ende het oec levetGa naar voetnoot4).
660[regelnummer]
Enen steen hi in sine hersine hevet,
Claer als karstael, niet sonder gewout;
Maer dat es als hi seere es out.
Die noordene wint doet dat hi draget,
Als ons Aelbrecht ghewaghet.
| |
[pagina 23]
| |
665[regelnummer]
Als die suwe es van sade swaer,
Ne werpt so haer roch hare niet naer,
Omdat hare proie niet en si minder;
Vint wasdoem, si doden die kinder.
Dit doet ghierichede allene,
670[regelnummer]
Die niet ne wille hebben ghemeeneGa naar voetnoot1).
Die baers, die posch, die hebben vrede
Ga naar margenoot+ Voren des snoexs ghierichede,
Ensi dat hise so va,
Dat hem eerst thovet voren inga;
675[regelnummer]
Want ghevet hem die staert daventure,
Si steken hem dinadren dore.
Gesont visch ist, horic van hem.
Vissche namen hort vort in M.
Murena dat es die lampreide,
680[regelnummer]
Daer hier te voren sulc of seide,
Datmen ne vint negheene hien;
Maer alsoe wille ghenoots plien,
Dat soe in die mersche tijt,
Ende alse coemt harre naturen lijtGa naar voetnoot2),
685[regelnummer]
Ende dus ontfaet so hare dracht.
Dies pleghet die visschere diese wacht,
Dat hise met wispeline vaet,
Want soe uter riviere gaet,
V. 152 b. Als die horen waent dat serpent.
690[regelnummer]
Bi Ambrosise ist ons bekent,
Dat serpent, eert an haer ghehuwet,
Ga naar margenoot+ Sijn venijn te voren uutspuwet.
Hier doet ons nature verstaen,
| |
[pagina 24]
| |
Met welken herten met rechte sal gaen
695[regelnummer]
Ten rechten huwelike elc man;
Ende hevet hi enighe quaetheit an,
Wese natuerlic ende goet
Den vrouwen ende wel gemoet.
Die lampreide, alsmen waent,
700[regelnummer]
Werpt haer saet in elke maent,
Ende dat en doen ander vissche niet.
Haer saet wast te hant dat si schiet.
Aristotiles wederseghet,
Ga naar margenoot+ Dat si der slanghen niet ne pleget,
705[regelnummer]
Ende dat si hebben suwen ende hien.
Daer mach wel vrese of ghescien
Lampreide teteneGa naar voetnoot1), eer si sijn
Ghesoden lange in goeden wijn
Met specie ende met pepre wel,
710[regelnummer]
Want hare humure die sijn fel
Ende metten venine ghemanc:
Dies moet haer sieden wesen lanc.
Lampreiden bete es ghevenijnt,
Maer wien so sulke smerte pijnt,
715[regelnummer]
Barne te pulvere hare hovet:
Dats die bate, des ghelovet.
Mugilus, als Plinius seghet,
Es die snelste visch die leget
In rivieren, ende es so sot,
720[regelnummer]
Datmen met hem houdet spot;
Want in vare, dies ghelovet,
So dect hi allene sijn hovet,
Ende waent dat hem dan niemen siet:
Dits daermen mede te vane pliet.
725[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hie entie snoec onder hem beden
Sijn te wintre in veden;
Te somere so ist al vergheven.
Dats omdat si bi proien leven,
Ente wintre de proie nauwet,
| |
[pagina 25]
| |
730[regelnummer]
Daer elc gherne omme lauwetGa naar voetnoot1).
Margareta, als ons Solinus seget,
Ga naar margenoot+ Es een visch die te draghene pleget
Ga naar margenoot+ Die fine perle, die margarite.
In India, seghet sine vite,
735[regelnummer]
Vintmen een groot deel van desen.
Als musselen ghemaect, als wijt lesen,
Sijn die margariten daer.
Oec weten wi over waer,
Dat onse musselen plegen te dragen,
740[regelnummer]
Maer wine willen niet ghewaghen,
Dat si so scone sijn ende fijn,
Als daer ons of tellet Solijn.
In den boec van den steenen hir naer
Sullen wire of spreken meer ende waer.
745[regelnummer]
MargarisGa naar voetnoot2), als Liber Rerum seghet,
Es een visch die de see pleget.
Inden lande, daermenne vaet,
Houtmen over onwert ende quaet;
Maer men soutene ende voertene dan,
750[regelnummer]
Daer hi selsien wesen can,
Ende daer es hi lief ende waert.
Doch daermen vaet in sinen aert,
Eer hi enich sout ghesmaect,
Es hi van smake wel gheraect.
755[regelnummer]
Dit wanic bi gheliken een deel,
Dat wesen mach die makereel.
Wel es bi desen visch bediet
Ga naar margenoot+ Menighe, die luttel of niet
Gheacht es onder sine maghe,
760[regelnummer]
Ghesciet daerna menighen dagheGa naar voetnoot3),
Daer hi in vremden lande coemt,
Datmenne heere ende meester noemt,
Ende wordt lief ende waert,
| |
[pagina 26]
| |
Des men clene acht in sinen aert.
765[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Multipes, spreict Plinius,
Es een seevisch die spreict aldus,
Omdat hi hevet vele voete.
Een nest maect hi met goeder moete
Van roedenGa naar voetnoot1), daer hi een ey in leghet,
770[regelnummer]
Als die grote Basilius seghet;
Ende dat ey hevet cume die grote,
Als hi seghet, van ere note;
Ga naar margenoot+ Entie suwe broet ende wacht
Vaste dat ey XL nacht:
775[regelnummer]
Dan comter uyt een groot gheslachteGa naar voetnoot2).
Een swaer visch ist, ende niet van machte,
So sere den visschen tonsiene mede
Als van groter bendichedeGa naar voetnoot3).
Murices, seghet Plinius mede,
780[regelnummer]
Es een visch na musselen sede,
Ligghende also in scellen twee,
Die men vint in die Oestzee.
Dese hebben in erande bloet,
Dat varwe es diere ende goet,
785[regelnummer]
Daermen mede varwet siden,
So moet men hem ene adre snyden,
Daer dat diere dine ute rinnet,
Als menne levende ghewinnetGa naar voetnoot4);
Want alsi sterven, spuwen si mede
790[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Stervende uut hem die dierhede.
Mulus, als ons Plinius seghet,
Ga naar margenoot+ Es een visch die te comen pleghet
Dicke te groter liede dische:
Des heetmene den edelen vische.
| |
[pagina 27]
| |
795[regelnummer]
Van desen vintmen maniere twe:
Deen in riviere, dander in die zee.
Die van rivieren es ghebaert,
Barbele heetmenne ten Walsche waertGa naar voetnoot1).
Dander, die uter zee coemt,
800[regelnummer]
Dats diemen den ander noemtGa naar voetnoot2).
Bede sijn si van rivieren spiseGa naar voetnoot3),
Want meer leven si in hare wise
Bi den douwe ende bi den monde,
Dan bi proien van mondeGa naar voetnoot4).
805[regelnummer]
Ghesont visch ist, wilmen weten,
Op datten die ghesonden eten.
Milagor, sprect Ysidorus,
Es een zevisch, heet aldus.
Die spierinc jeghen scone weder,
810[regelnummer]
Als die stoerm sal vallen neder,
Ga naar margenoot+ Erehande visch spierinc al,
Jeghen dat stoerm risen sal.
Ga naar margenoot+ Milagor en doet niet alsoGa naar voetnoot5).
Hier coemt na M een in O.
815[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ostrea dats des oesters name,
Ghesont visch ist ende bequame,
Ende een deel heet van naturen.
Oec houdmense over goet ter curen
Der berst uteghesopen ro.
| |
[pagina 28]
| |
820[regelnummer]
Plinius scrivet also,
Dat die crevitse met groten sinne
Dien visch, dien si hebben inne,
Hem ofwinnen ende verteren,
Want sise harde sere begheren.
825[regelnummer]
In die claer lucht van Orient,
Ga naar margenoot+ Dat es van oesters bekent,
Draghet si vaerwe, alsmen weet,
Die int Latijn oestrum heet,
Daermen in pellele wal gheraect
830[regelnummer]
Water vaerwe proper of maectGa naar voetnoot1).
Van der O vandic nemme,
Nu hoert hier vische namen in P.
Purpuree, horewi Pliniuse tellen,
Sijn vische die ligghen in scellen,
835[regelnummer]
Die luxurie doen vergheten
Dien ghenen den si dicke eten.
Purpere vaerwe vindwi in desen,
Ga naar margenoot+ Die si spuwen, als wi lesen,
Eer si noten iet te samen:
840[regelnummer]
Anders esser om gheen ramenGa naar voetnoot2).
Dese vaerwe es sere diere
Ende ghedaen na der maniere,
Salmen spreken int commuun,
Als ene rode rose bruun.
845[regelnummer]
In Orienten, dat es waer,
Daer lucht ende dan es fijn ende claer,
Vintmense, maer nemmermee,
Wanic, in die coude zee.
Ga naar margenoot+ Pina, horewi Plinius tellen,
850[regelnummer]
Es een visch ende leght in scellen.
| |
[pagina 29]
| |
Als die maen scinet claer
Ondoetet sine scellen naer,
Ga naar margenoot+ Als oft doet dochte wesen.
So comen clene vische in desen,
855[regelnummer]
Crupende die scelle al vul.
Dan es pina niet so dul,
Sine luuct hare scelle dan,
Ende wat siere in begripen can,
Dat blijft doet al gheheel:
860[regelnummer]
Ga naar margenoot+ So gheeft si haer ghenoet een deel,
Dat altoes bi haer es in hoeden.
Dus proeftmen dat vische bevroeden.
Pungicius es harde naer
Alre vische minste, dats waer.
865[regelnummer]
Scotenisse ende stekelinghe
Heetmen alle dese dinghe.
Ga naar margenoot+ Scaerp hebben si die vinnen.
Hi ende sie machmen bekinnen.
Die hi es omme die kele roet,
870[regelnummer]
Dies en heeft die si clene noch groet.
Van desen seyt der liede raet,
Dat si wassen sonder saet,
Ende alle ander vische, als ict hore,
Die wassen van haren goreGa naar voetnoot1);
875[regelnummer]
Ende proevent bi dustaenre cracht:
Men make ene niewe gracht,
Ten eersten somer vintmer daer,
Ende den andren somer daer naer
Vintmer ander vische te hande,
880[regelnummer]
Also als daert es van den lande.
| |
[pagina 30]
| |
Ga naar margenoot+ Pecten dat es die pladijs.
Plinius ghevet hem prijs,
Ende seghet dat ghetempert visch si,
Ende proevet redene waer bi;
885[regelnummer]
Want als hitte es of cout
Gheweldich in hare ghewout,
So vlien si in die diepe zee:
Bede so doen si hem so we;
Maer als die lucht es int ghevoech,
890[regelnummer]
Dan sijn si gans ende vet ghenoech.
Ga naar margenoot+ Porcus marinus dats maerzwijn.
Gheribt, ghespect, dinct et sijn
Ga naar margenoot+ Na een zwijn, datmen siet gaen.
Plinius doet ons verstaen,
895[regelnummer]
Dat some maerswine zonder waen
Dorne op den rigghe staen,
Die sware sijn ghevenijnt,
Ende daermen sere of es ghepijnt.
Die galle daer of, dus seghet hi,
900[regelnummer]
Dat triakel daer jeghen si.
Bi lime leven si op den gronde,
Ende en sijn niet van goeder ghesonde,
Alsmen ons doet te verstaen.
P gaet uut, R coemt ane.
905[regelnummer]
Rana marina dats die zepuut.
Plinius hetene overluut
Piscatrix, want hi vische vaet.
Also alsmen an hem verstaet,
Es hi ghehornet, daer hi mede
910[regelnummer]
Den gront veroert, datmen die stede
Ga naar margenoot+ Ghesien en can al daer hi es.
Die vische, die niet en vroeden des,
Ende niet en pensen omme dien,
Comen daer si die moedelinghe sien.
915[regelnummer]
So prent hi dat hem es naest,
| |
[pagina 31]
| |
Daer hi hem selven mede aest.
O wi! hoe menich in aertrike
Es bedroghen dies ghelike.
Alsmen dat aertsche goet verroert,
920[regelnummer]
Daermen die ziele mede verboert,
Dat niet dan lijm es ende sant,
Daerwaert steket altehantGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Want al die werelt wilre toe.
Dan coemt die duvel, men weet hoe,
925[regelnummer]
Ende haelt met enen corten lope
Sine proie uten hope;
Want tghewin alt folc so verblint,
Ga naar margenoot+ Dat niemen sijn verlies en kint.
Rumbus es een visch oec mede
930[regelnummer]
Een deelkijn van diere sede,
Groet ende staerc van leden,
Die mit siere behendichede
Ga naar margenoot+ Hem so dect in den gront,
Datten niemenGa naar voetnoot2) en siet te diere stont
935[regelnummer]
Van hem els dan sine vinnen;
Ende als hi bi hem mach bekinnen
In sinen spronghe vische comen,
Hevet hi sine proie ghenomen.
Dat hi scalc ende listich si,
940[regelnummer]
Machmen proeven wel hier bi;
Want en es gheen visch so traghe,
Nochtan vintmen in sinen maghe
Mugiluse, die sere sijn snel:
Dus maerctmen sine scalcheit wel.
945[regelnummer]
Dit nes niet die stuer, doch van hem somen
Horewi den stuer rumbus nomen.
Ga naar margenoot+ Rais dats der rochghen name,
Ga naar margenoot+ Een lelec visch ende onbequame,
| |
[pagina 32]
| |
Ende die te verduwen es sere swaer.
950[regelnummer]
Aristoteles seght over waer,
Datse doet draghen die zuutwint.
Daermen deser vele vint
Sijn si ondiere ende onwaert,
Ende alsmer verre mede vaert,
955[regelnummer]
Dan sijn si lief ende diere
Jeghen andere vische maniereGa naar voetnoot1).
Scaerp ghetant als ene saghe,
Die oghen oft een duvel wareGa naar voetnoot2),
Hevet die rogghe enen staert
960[regelnummer]
Als een serpent achterwaert;
Ga naar margenoot+ An den buuc staet hem die montGa naar voetnoot3).
Lelic ende onrene talre stont,
Wel naer alse breet als lanc.
S neemt hier aneganc.
965[regelnummer]
Salmo, als Liber Rerum seghet,
Es een visch die te sijn pleghet
In groten, staerken, verschen rivieren.
Si sijn van alsulker manieren,
Dat si in staenden watre en moeghen
970[regelnummer]
Niet langhe leven of ghedoeghen.
Een swaer visch ist van goeden smake,
Maer hi hevet ene sake,
Dat hi saen versaden doet,
Al es sijn smake goet.
Ga naar margenoot+ Sturio dat es die stuere,
Een visch ist die sine natuere
Neemt in groten rivieren.
Cume in enigher manieren
Nut hie iet spisen dan van der lucht.
| |
[pagina 33]
| |
980[regelnummer]
Staere es hi ende van groter vlucht.
Na siere groete sijn ghemene
Sijn daermkine clene.
Sine lever es so soete,
Ensi dat mense bittren moete
985[regelnummer]
Mit der galle dier an cleeft,
Dat si tetene mesquame gheeftGa naar voetnoot1).
Een gat heeft hi staende ront
An sijn hoeft ende ghenen mont.
In zuden winde wert hi vet.
990[regelnummer]
Met melke leeft hi welna bet
Dan hi ware in die riviere.
Versch gheten na sire maniere
Ga naar margenoot+ Voet hi bet dan visch enghene.
Dan rechtGa naar voetnoot2), so es al in ene
995[regelnummer]
Sijn visch te houdene harde quaet,
Want hi te hant aerghen gaet.
Spongia, als ons Plinius seghet,
Es een visch die te cleven pleghet
An roetsen, die in die zee cleven,
1000[regelnummer]
Ende die bi den lime leven.
Men trecse of al stillekine,
Els wintmense met groter pine,
Want sijs ghevoelen ende houden hem vaste.
Dese bringhen ons hare gasteGa naar voetnoot3)
1005[regelnummer]
Niet omme eten noch om smake,
Maer om te orbaren in ander sake.
| |
[pagina 34]
| |
Es een visch die proiens pleghet,
Die so hart hevet dat vel,
1010[regelnummer]
Datmer mede polliert wel
Beide hout ende yvoer mede.
So haert ist jeghen alle snede,
Datment cume met enighen stale
Cume mach ghewinnen waleGa naar voetnoot1).
1015[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Salpa, seghet Plinius mede,
Es een visch van vreemden sede,
Want nemmermeer en mach hi diedenGa naar voetnoot2),
Datmen den visch mach ghesieden
In enech water met enighen viere,
1020[regelnummer]
Men moeten, dats sijn maniere,
Eer sere blouwen ende slaen.
Bi den vische machmen verstaen
Den zondare, die langhe stonden
Ga naar margenoot+ Volghet den dorperliken zonden,
1025[regelnummer]
Ende menne niet wecken mach
Met ghenen preele, sonder slach
Van siecheden of van plaghenGa naar voetnoot3),
So sietmen in someghen daghen,
Dat hi hem bekeert aen sinen danc,
1030[regelnummer]
Ende wort behouden int bedwanc.
Ga naar margenoot+ Sepia, seght Plinius me,
Dat een visch es in die zee.
Hie ende sie, dats menighen cont,
Vlieten te samen talre stont.
1035[regelnummer]
Woert ghewont in enighen doene
Die sie met enighen aerpoene,
So staet haer die hi te staden;
| |
[pagina 35]
| |
Maer woert die hi verladen,
Die sie gaet scuven ende ontvliet,
1040[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende en dankets hem weder niet.
Worden si oec beide te samen
Ghewaer enigher mesquamen,
Si spuwen uut een aterment,
Ende makent so donker al omtrent,
1045[regelnummer]
Dat si ontsien alst ware nachtGa naar voetnoot1).
Dat aterment heeft sulke cracht,
Doetment in ene lampte claer,
Ende steecter in ene weke daer,
Wat soer omtrent es, als ict hore,
1050[regelnummer]
Scijnt swaert ghelike den moreGa naar voetnoot2).
Emmer sijn si in die zee
In ghenote te samen twe.
Scourus es een visch van manieren,
Dien men vint in den rivieren,
1055[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende es ghenoeghelic ter spise.
Ambrosis spreect, die wise,
Ga naar margenoot+ Dat hi edeket ghelijc den stiere,
Jeghen alre vische maniereGa naar voetnoot3).
Ga naar margenoot+ Dese was in verren lande ghesocht,
1060[regelnummer]
Ende te Rome in die Tyber ghebrocht,
So datter vele sijn aldaer.
Ysidorus sprect over waer,
Dat hi sere quaet es te vaen.
Ontsiet hi hem te begaen,
1065[regelnummer]
Ist in corven, ist in netten,
Hi cruupt achterwaert uten streckeGa naar voetnoot4);
Ende elc beghevet andren niet,
| |
[pagina 36]
| |
Daer hine in die juchte siet.
Hoert vische namen vort in T,
1070[regelnummer]
Want in S en vandics nemmee.
Torpede, als ons Plinius seghet,
Es een visch die in die moddere leghet;
Ga naar margenoot+ Ende wat vische die swemmen wille,
Daer hi leghet in den gront stille,
1075[regelnummer]
Verliest sijn macht ende wort traghe,
Ende dan vaet hine in der laghe.
Men voert sine levere verre,
Om lieden te maken erreGa naar voetnoot1).
Hi es van so groter machte,
1080[regelnummer]
Wie sone noept met enen scachte,
Sine aermen ende sine lede
Verslapen hem ende vertraghen mede.
Comen sijn voeten oec an sijn vel,
Hi wort al mat, al waerhi snel.
1085[regelnummer]
Sine lucht van sinen live
Verswaert beide man ende wive.
Plinius ende Ysidorus mede
Segghen dit over waerhede.
TrelinusGa naar voetnoot2), als ons Plinius seghet,
1090[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Es een visch die te sijn pleghet
Ga naar margenoot+ Eens halfs voets lanc in tghemicke,
Nochtan es hi V voete dicke.
Sijn smere, ende wonder es dit,
Des somers es swart, des winters witGa naar voetnoot3).
1095[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Plinius sprect in sine tale,
Al laghe gout in ene male
Ghesonken, et vloet ghelijc houte,
| |
[pagina 37]
| |
Heeftmen ghecuwet met soute
Een stic van desen vische goet,
1100[regelnummer]
Ende ment in dat water doetGa naar voetnoot1).
Tymallus, sprect Ysidorus,
Es een visch ende heet aldus,
Omme dat sijn roec es bequame:
Dies heeft hi van der bloeme den name,
1105[regelnummer]
Van thimus, dat es ene bloeme.
Ga naar margenoot+ Dese visch, dien ic hier noeme,
Heeft in watre sinen ganc
Van verschen ende van souten ghemanc,
Ende es schoen ende van soeten smake.
1110[regelnummer]
Des dinct mi bi deser sake,
Dat et die spiring mach wesen.
T gaet uut, V coemt na desen.
Vipera, dats bekent,
Heet op tlant een serpent,
1115[regelnummer]
Ende in die zee ist een visch mede
Ga naar margenoot+ Van quaden doen, van quaden sede.
Niet groet en ist, dies ghelovet.
Boven den oghen op sijn hovet
Staet hem een been als een doren,
1120[regelnummer]
Scaerp ende vreselic, als wi horen;
Want wien dattet daer mede wont,
Hi es ghevenijnt tiere stont;
Maer als dit die vischers vaen,
Ga naar margenoot+ Dan doen si hem thovet afslaen,
1125[regelnummer]
Ende dat ander es goede spise
Ende nuttelic in menigher wise.
Die boec van vischen neemt hier ende.
| |
[pagina 38]
| |
Die selve vische, die ic kende
Ende die ic vant in Latine,
1130[regelnummer]
Hebbic ghedicht met mire pine.
Voert suldi horen den VI boec,
Daer ic ju in den ondersoec
Van serpenten bedieden sal;
Maer eer ic spreke van elken al,
1135[regelnummer]
Ga naar margenoot+ So sal ic ene redene clene
Spreken teerst int ghemene.
|
|