Der naturen bloeme
(1878)–Jacob van Maerlant– Auteursrechtvrij
[pagina 302]
| |
Boek IV.
Ga naar margenoot+ Monstrum, seghet dat Latijn,
Ga naar margenoot+ Dat in Dietsche mach wonder sijn,
Om datment toghet ende siet voer wonder,
Ende dat selsiene es ende ghesonderGa naar voetnoot1).
5[regelnummer]
Wonder vintmen in die zee
Een groet deel, ende vele mee
Dan die werelt can visieren.
Ga naar margenoot+ Wonder vintmen in rivieren
Ende in verschen watren mede,
10[regelnummer]
Boven alre ghelovichede.
Some wondre sijn bescreven,
Ende dats mi es in boeken bleven
Willic bringhen in Dietsche voert;
Ende om te cortene die woert
15[regelnummer]
En segghic op elc gheen bispel,
Want ic en quaems niet ten ende wel:
Die redene soude sijn te lanc.
Nu beghinnic minen ganc
An die A, ende voer waert mee
20[regelnummer]
BeghinnicGa naar voetnoot2) na den A b c.
Hier ent die tale int ghemene;
Hoert voert van elken allene.
Abides, doet ons verstaen
Aristotiles sonder waen,
25[regelnummer]
Dat es int water een wonder;
Wantet teersten al besonder
| |
[pagina 303]
| |
Sijn wasdoem neemt ende hout
In dat water dat es coutGa naar voetnoot1).
Daer na verkeertet sine ghedane
30[regelnummer]
Ende sijn nature der ane,
So dat op daerde al buten es,
Ende et heet fascioesGa naar voetnoot2).
Ende dits wonder, dat of ende ane
Ga naar margenoot+ Dus doet IIerhande ghedane,
35[regelnummer]
Nu op twater, nu op tlant,
Ende sine nature hem al te hant
Van den natte int drooghe keert:
Dits selsiene ende ongheleert.
Achime, sprect Aristotiles,
40[regelnummer]
Dat een wonder in die zee es,
Dat gulstheGa naar voetnoot3) datmen vint,
Ga naar margenoot+ Ende datmen int water kint.
Bi proien leeftet, ende al dat et
Word al smaer ende vet.
45[regelnummer]
Bi proien ist dat hem gheneert,
Ende wat soet in spisen verteert,
Word al vet ende smeere:
Dus wast hem die buuc so sereGa naar voetnoot4),
Dat na de grote van den diere
50[regelnummer]
Sijn buuc es alte onghehiere.
Welctijt so dit dier verstaet,
Dat hem enighe vrese angaet,
| |
[pagina 304]
| |
Cromt het sijn hovet in sijn lede
Een deel na des heerts sedeGa naar voetnoot1),
55[regelnummer]
So dat gheen dier mach verraden.
Maer dit coemt hem somwile te scaden;
Want alst verneemt die felle gaste
In die laghe bliven vaste,
Sone trectet hoeft voert nemmee;
60[regelnummer]
Maer als hem die hongher doet we,
So vertertet sijns selves smare,
Ende hevet liever, hoe soet vare,
Hem selven te verteren een deel
Dan te verloeren sijnGa naar voetnoot2) gheheel.
65[regelnummer]
Dit dier dat bediet openbare
Den onghevallighen sondare,
Die wel bevroet ende siet,
Dat hem naect dat langhe verdriet
Ga naar margenoot+ Van den viand, diene belaghet,
70[regelnummer]
Ist dat hine in sijn net jaghet,
Ende niet en kieset voer sine zonden
Penitencie van corten stonden
Voer die ewelike doet.
Beter waer hem doer die noet
75[regelnummer]
Te magheren sijn vleesch een deel,
Dan te verliesen gheheel
Ziele ende lijf beide te samen:
Elc merke dit, hi sal hem scamen.
A gaet ute ende B comt in;
80[regelnummer]
In vander af meer no min.
Ga naar margenoot+ Belua heetet in Latijn
Diere die groet ende wonderlijc sijn
| |
[pagina 305]
| |
Ende van vreseliker maniere;
Propeerst sijnt zee vische diereGa naar voetnoot1).
85[regelnummer]
Plinius sprect, die meester fijn,
Dat in die zee van India sijn
Beluen van live so groet,
Dat si der ze doen sulken stoet,
Dat si doen risen sulke baren
90[regelnummer]
Als oft grote zeestoerme waren,
Ende vlieghen metten baren mede
Opwaert met groter moeghentichedeGa naar voetnoot2);
So dat hi seght, dat Alexander,
Die wonderliker was dan een ander,
95[regelnummer]
Daer jeghen voer met sinen sciphere,
Ende vachter jeghen met groter were.
Barcora, als Aristotiles seghet,
Es een dier dat tetene pleghet
Clene vischelkine talre stont.
100[regelnummer]
So hartbenech es hem sijn mont,
Ga naar margenoot+ Dat et den steen bit ontwe.
Dit dier gaet somwile uter zee
Ende verteert dat gras opt velt;
Dan moetet ten watre met ghewelt,
105[regelnummer]
Ende onderduken also wel,
Of hem worde te haert sijn vel:
Sone maecht hem boeghen ende niet ontgaen,
Ende word also ghevaenGa naar voetnoot3).
Oec vanghent vischers met clenen visschen:
| |
[pagina 306]
| |
110[regelnummer]
Si worpent daer et niet ontwischen
In enen nauwen hoep en can.
So volghet hem dat dier so an,
Also dat die vischers bestaen
Daer et niet en mach ontgaenGa naar voetnoot1).
115[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Nemmeer vandic dan dese twe
Zeewonder namen in B.
Cocodrillus dats een dier,
Jacob ende Solijn segghen hier,
Dat et machtich es ende snel
120[regelnummer]
Op tlant ende int water vele welGa naar voetnoot2).
Sdaghes es et meest opt lant.
So stille so es die viant,
Dat elc man houd over doet,
Hi ne kenne sijn scalcheit groetGa naar voetnoot3);
125[regelnummer]
Ende leghet ende gaept talre stont,
Ende vaet die vogle in sinen mont.
Nachts eist gherne in die riviere.
Et hevet eyre na ganse maniere;
Die leghetet op den lande dan,
130[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Daer gheen water coemen can.
Ende dit dus es so comen siere toeGa naar voetnoot4),
Somwile die hie, somwile die soe.
Jacob van Vetri seghet dus:
Et wast tot XX cubitus,
| |
[pagina 307]
| |
135[regelnummer]
Ende hem es so haert dat vel,
Menne doerslaet niet wel.
Ga naar margenoot+ Sonder tonghe ist, als ict hore,
Sijn mont gaet van ore te ore.
Dopperste cake roeret allene;
140[regelnummer]
Sijn tande sijn vreselec ghemene.
Die clauwen heeftet scaerp ende groet.
Te winter etet niet ter noet.
Ets wreet in alre manieren
Beide den man ende den dieren;
145[regelnummer]
Nochtan Experimentator seghet,
Dat et den mensche te flewen pleghet,
Als et hem doet heeft ghebetenGa naar voetnoot1).
Van hem wilmen die waerheit weten,
Dat die Sarrasine verteeren
150[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sijn vleesch, ende et hem niet mach deren.
Van sinen drecke maken oud wive
Onghement te haren live,
Daer haer romplen mede tegaen,
Ende die huut daer bi dinne staetGa naar voetnoot2),
155[regelnummer]
Ende si schoen scinen ende claer.
Onlanghe gheduertet daer,
Want alsi sweten so gaet uut,
So thoghet onder die gheleu huutGa naar voetnoot3).
In Nilus, die doer Egipten vliet,
| |
[pagina 308]
| |
160[regelnummer]
Es datter menech te wesen pliet.
Oec vintmen cocodrille maniere
In Syrien in een riviere,
Daer Jacob of seght van Vetri,
Dat daer dit dier dus comen si:
165[regelnummer]
Twee edele broeder waren int lant,
Dat rike hadden si in haer hant,
So dat deene benijde sere
Dat ander wel was metten hereGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Ende dede cocodrillus jonghen bringhen,
170[regelnummer]
Om dat hi met sulker dinghen
Den broeder wilde ontliven sciere,
Die ghene deedse in die riviereGa naar voetnoot2).
Die beesten wiesen, die tijt ginc.
Die nidighe broeder, die der dinc
175[regelnummer]
Altemale hadde vergheeten,
Hi es op die riviere gheseten,
Ende dat dier quam onversien
Ga naar margenoot+ Uut den watre gapende op dien,
Ende heeften al te hant ghescuert.
180[regelnummer]
Dus heeft hi die doet besuert,
Daer hi mede waende ontliven
Sinen broeder, al moest bliven;
Ende in deser manieren
Vintmense noch in die rivieren.
185[regelnummer]
Plinius sprect, dat dat dier pleghet
| |
[pagina 309]
| |
Dat et ghelijc alst doet waer leghet,
Ga naar margenoot+ Ende hevet den mont ondaen,
So coemt dat clene credevitskijn saenGa naar voetnoot1)
Ende soect an sine tande vlieghen;
190[regelnummer]
Dan swelghet hijt in, sonder lieghen.
Wat sal also groten diere
Proie van so cleenre maniere?
Et dinct mi wel maniere leren
Van den quaden valschen heren.
195[regelnummer]
Als aerme doerpers an hem coemen,
Om yet te baten ende te vroemen,
Daer baren si of si sliepen dan,
Ende latense hem bet comen an;
Want si hem dicke toghen maniere
200[regelnummer]
Als of si waren goedertiere.
Maer alsi coemen binnen den tanden,
So verswelghet hise te handen,
Ende nemen of al thare bloet,
Weder tsi clene ofte groet.
205[regelnummer]
Men vint een volc van maniere
Wonen op Nilus die riviere,
Stout ende coene op een eilant,
Ga naar margenoot+ Die SentirienGa naar voetnoot2) sijn ghenant;
Clene sijn si ende van stouter maniere,
210[regelnummer]
Ende haten sere dese diere.
Si durren allene in Nilus swemmen,
Ende op des diers ric si clemmen,
Ende riden daer op alst waer een paert.
Als dat dier gaept opwaert,
215[regelnummer]
Werpen si hem in corter stont
I yseren colve in den mont,
| |
[pagina 310]
| |
Ende ridense also op tlant,
Ende dwinghense al te hant
Ga naar margenoot+ Met roepene op hem verbolghen
220[regelnummer]
Te spuwene dat si hebben verswolghenGa naar voetnoot1).
Cervus marinus dats min no me
Dan die heert van der zee.
Ga naar margenoot+ Kirammidarium boec die seghet,
Dat sine horne te stokeGa naar voetnoot2) pleghet,
225[regelnummer]
Die hi an sijn hovet heeft groet,
Boven der zebaren al bloet,
Omme die voglen die sijn moede
Ende rustenGa naar voetnoot3) over die zevloede.
Op sine telghen sullen si rusten,
230[regelnummer]
Omme dats hem mach van moetheit lusten;
Ende alsi sitten wanen met vreden,
Laet hi hem sinken daer ter stede,
Ende laet die vogle int water vallen:
Dus verteert hise met allen.
235[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Caab dats een vreemde dier.
Aristotiles seghet hier,
Dat et enen voet hevet,
Dien hem die nature ghevet,
Daer et mede doet in der ghebare
240[regelnummer]
Recht al oft een hant ware;
Want et hem selven daer mede spiset,
Also als hem nature wiset.
Sijn adem haeltet in die lucht,
| |
[pagina 311]
| |
Maer int water wast haer vruchtGa naar voetnoot1).
245[regelnummer]
Dat een wonder in die zee es,
Ende heeft II voete, ende clauwen III
In elken voet, dus scrivet hi.
Clene heeftet den rechteren voet,
250[regelnummer]
Maer den luchteren staerc ende goet,
So dat hem selven daer op draghet.
Welctijt so die wint verjaghet
Die zebaren, gaet al in een
Hem houden an enen steen,
255[regelnummer]
Dat gheen wint daer of can steken;
Ende als die storme danne ghebreken,
Ga naar margenoot+ So wandeltet dan ende gaet
Om die dinghe die hem bestaet.
Celethi es een wonderlijc dier,
Als ons telt Aristotiles hier,
260[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dat gadert nochGa naar voetnoot3) in der ghebaren
In hem alst oft eyere waren.
Alsi ripe sijn worden si open;
So coemter woerme uutghecropen,
265[regelnummer]
Ende worden in corter achte
Geschepen na haren gheslachte.
Chilon es een wonder mede,
Sprect Aristotiles hier ter stede,
Dat enghene spise ontfaet
| |
[pagina 312]
| |
270[regelnummer]
Dan die van hem selven gaet.
Uut hem selven gaet I vethede,
Ende die ontfatet weder mede,
Ende anders in ghere wise
Sone ontfatet sine spise.
275[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Canis marinus dat es mede
Van der ze I wonderlichede,
Die wi heten dien zehont.
Plinius die maect ons cont,
Dat si menighen visch verdwasen,
280[regelnummer]
Ende alsi bassen souden, si blasenGa naar voetnoot1).
Ontsienlijc sijn si van vermoeghenGa naar voetnoot2)
Al dat levet ende si vermoeghen.
Ghevoet sijn si voerwaert,
Bachten als een visch ghestaert;
285[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Groet ghesnavelt ende den mont wijt,
Ende tande scaerp in allen strijt.
Sijn vel dat es ru ghehaert,
Dat andre honde sere vervaert.
Vische jaghen si in die zee,
290[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Als jachhonde, no min no me,
Beesten jaghen in dat wout,
Ende verslingherenseGa naar voetnoot3) menichfout.
Al eist datmense mach bevaen,
Niet lichte en machmense verslaen.
| |
[pagina 313]
| |
295[regelnummer]
CeriliusGa naar voetnoot1), als scrivet Solijn,
Es een dier datmen siet fijn
Int water datmen Ganges noemt,
Dat uten paradise coemt.
Ja, ets van vaerwen ghelu blaeu,
300[regelnummer]
Een deel ghedaen na twater graeu,
Ende hevet voeren twee aermen stranc,
Der elc es drie voete lanc.
Alse staerke diere coemen,
305[regelnummer]
Grijptetse daer in corter stont,
Ende trecse in der rivieren gront:
Dus eetet die beesten danGa naar voetnoot2).
C gaet ute, D coemt an.
Ga naar margenoot+ Draco, dienmen vint in die zee,
310[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Es niet tonsien no min no me
Dan die drake es op tlant.
Also groet es de viant
Als die drake die op tlant levet,
Maer dat hi ghene vlerke en hevetGa naar voetnoot3).
315[regelnummer]
Sijn hoeft es clene ende sijn staert lanc;
Maer sijn tande sijn so stranc,
Ende sere wijt es hem die mont;
Sijn scellen hart talre stont.
Allen vischen van der zee
320[regelnummer]
Es hi vreselijc emmermee;
Want allet dat hi wont ende bijt
Dat es doet in corter tijt,
Ga naar margenoot+ Ist man, ist visch, ist ander dier:
Fel es hi ende onghehier.
| |
[pagina 314]
| |
325[regelnummer]
Plinius die dinket meenen,
Dat pulver van sinen benen
Die tantswere doet ghenesen:
Dus es enighe doecht in desen.
Delfin, spreect Jacob ende Solijn,
330[regelnummer]
Dats twonder van den maerswijnGa naar voetnoot1).
Engheen dier, dat weet men wel,
En es in die zee so snel.
X maende draghen si haer dracht.
En ware datsi de moeder wacht,
335[regelnummer]
Ende dectse met listen groet,
Die vader pecse alle doetGa naar voetnoot2).
Die moeder mintse als haer jonc,
Maer alsi comen op haren spronc,
Wilsi die moeder oec verteeren,
340[regelnummer]
SijnGa naar voetnoot3) ontflien of hem gheweren.
Ga naar margenoot+ Si wassen tote XX jaren;
Ende si noten oec te waren
Alsi tien maende hebben of bet,
Ende worden bi naturen vet.
345[regelnummer]
Te somere draghen si ende winnen;
Te winter willen sijs niet beghinnen.
Si suken na der soeghe maniereGa naar voetnoot4).
Haer mont staet niet als ander diere,
Maer an den buuc staet hem die mont.
350[regelnummer]
Scarpe vinnen risen hem talre stont,
| |
[pagina 315]
| |
Alsi gram sijn; dan vallen si neder,
Als hem die moet sinket wederGa naar voetnoot1).
Erehande luut hebben si gheweent,
Recht alst waer een mensche die steentGa naar voetnoot2).
355[regelnummer]
Si halen in alle nemen si ateGa naar voetnoot3),
Ende rieken nauwe utermate.
Op twater slapen hebben si vercoeren,
Ga naar margenoot+ Also als wi die waerheit horenGa naar voetnoot4).
C ende XL jaer, es bescreven,
360[regelnummer]
Dat gheproeft es dat si leven.
Si horen gherne blasen ende sanc,
Ende volgen na met scaren lanc,
So dat wilen een haerper was,
Die Aron hete, als ict las,
365[regelnummer]
Ende was in een scip met lieden,
Diene te dodene verrieden.
Doe bejaghedi snellenGa naar voetnoot5) vorste,
Dat hi een deel haerpen dorste.
Als hi dit dede een wilekijn,
| |
[pagina 316]
| |
370[regelnummer]
Quam ghinder menich delfijn,
Ende men waerpen in die zee.
Een groet delfijn ontfinghen sonder we,
Ende voerden op tlant onghescaet:
Dits een wonderlike daet.
375[regelnummer]
Delfijn en heeft ghene galle.
Dier cleenre jongher delfijn alle
Sijn vele te gader in ere scharen,
Twe grote bi hem diese bewaren.
Stervet een delfijn, dandre comen,
380[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende hebbent op haren rig ghenomen,
Ende draghene tot dat risen die waghen,
Ga naar margenoot+ Ende die stoerme te lande draghenGa naar voetnoot1).
Haers doden en willen si niet vergheten,
Sine latene ghene vische eten;
385[regelnummer]
Want elc andren heeft vele lief.
Dit scrivet Plinius in sinen brief,
Dat een coninc hadde ghevaen
Een delfijn, ende deit binden saen
In een havene met ere line.
390[regelnummer]
Mettien quamen daer vele delfine,
Die suchteden sere ende mesbaerden,
Als of si ghenaden beghaerden,
So dats die coninc ofdochte,
Ende hiet datmen dat dier ontknochteGa naar voetnoot2).
395[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Experimentator die seghet,
Dat die delfijn teten pleghetGa naar voetnoot3),
| |
[pagina 317]
| |
Coemt hi int water, ist wijf, ist man,
Si scoerten ende etten dan;
Ende ist dat hire niet of en at,
400[regelnummer]
Si rieken bi naturen dat,
Ende draghen op haren snavele dan
Te lande, ist wijf, ist man,
Ende ne latene visch oec etenGa naar voetnoot1).
Hoe sijt rieken, men cant gheweten,
405[regelnummer]
En si of si hebben dien sede
Bi der naturen heimelichede.
In des keysers Augustus daghen
Was een kint, horic ghewaghen,
Int lant van Caeps, dat een delfijn
410[regelnummer]
Gheweent hadde ten handen sijn
Met brodekine, dat et hem gafGa naar voetnoot2),
Dat kind des niet en begafGa naar voetnoot3).
Daer na doe die knecht woert groet,
Vercoend hi hem, ende ghinc al bloet
415[regelnummer]
Op hem riden in die zee.
Dies wonderde teerst dien lieden me,
Dies si sieder woerden al ghewoene.
Daerna verstaerf die ghoene,
Ga naar margenoot+ Ende dat delfijn quam ten overe dicken,
420[regelnummer]
Als oft omme den knecht dochte micken;
Ende alset tkint niet conste ghescouwen,
Bleef et ligghen doet van rouwenGa naar voetnoot4).
Ga naar margenoot+ Mereanus ende Sa bahaenGa naar voetnoot5)
| |
[pagina 318]
| |
Ende Solijn doen ons verstaen,
425[regelnummer]
Tote Yponen in Affrike
Was een delfijn dies ghelike,
Dat die liede hadden opghehouden,
Dat liet hem tasten alsi woudenGa naar voetnoot1).
Der Persien ystorie hevet in,
430[regelnummer]
Dat een delfijn sinen sin
By Babylonien, als men vint,
Ga naar margenoot+ Gheset hadde an een kint,
Ende plagher dicke te spelen jeghen.
Eens en wouds dat kint niet pleghen,
435[regelnummer]
Ende tdelfijn volghde hem al op tlant,
Ende bleef doet altehant.
Oec was daer een kint, alsmen weet,
Dat dat delfijn dicke reet,
So dat et ofstac een stoermGa naar voetnoot2) groet,
440[regelnummer]
Ende dat kint bleef dus doet.
Ende tdelfijn brochte dat kint opt lant,
Ende dode hem selven altehant.
Van delfine es ene maniere,
Ende es in Nilus die riviere,
445[regelnummer]
Die hebben scaerpe vinnen boven,
Daer si mede scoeren ende cloven
Hare buke den cocodrillen
Int water, alsi swemmen willenGa naar voetnoot3).
Hier gaen ute namen in D;
450[regelnummer]
Hort die namen vort in E.
Eq'uus marinus es min no me
Ga naar margenoot+ In Dietsche een paert van der zee.
Dit wonder es staerc ende groet,
| |
[pagina 319]
| |
Ende bijt menighen visch doet.
455[regelnummer]
Aristotiles doet ghewach,
Dat buten watre niet vermach;
Maer teersten dat et coemt op tlant,
So blijftet doet al te hant.
Een deel ghelijctet den paerde voeren,
460[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Maer achterwaert, als wijt hoeren,
Es et na den visch ghestaert,
Ende ghene voeten achterwaert.
Vische verteeren dats sijn recht;
Vreselijc ist int ghevecht.
465[regelnummer]
Jeghens den man strijttet gherne niet,
Want etten alre meest ontsiet.
Ga naar margenoot+ Equonilus, scrivet Mychael,
Es een wonder staerc ende fel,
Gebeent, gevoet, gheclauwet mede
470[regelnummer]
So vreselic dat es wonderlichede.
Et en soect niet voer smenschen bloet.
Coemt hem iet int ghemoet,
Et scoert een scip mit sinen voetenGa naar voetnoot1),
So dat si alle verdrinken moeten,
475[regelnummer]
Jof et woerpt omme te sinen speleGa naar voetnoot2):
Des pleghen si gherne vele.
Men cant noch vaen noch letten
Dan mit yseren netten
Van vasten ketenen gheweven:
| |
[pagina 320]
| |
480[regelnummer]
Te Damas maectmere, eist bescreven.
Menne cant els niet, al ist ghevaen,
Dan mit hameren verslaen.
Ga naar margenoot+ Ene halve elne, seghwi wel,
Datmen dicke vint sijn vel.
485[regelnummer]
Equus fluminis es I maniere
Van waterpaerden der riviere;
Ende seghet Aristotiles,
Dat in Endi dit wonder es.
Ga naar margenoot+ Et mach hem wel bewantGa naar voetnoot2)
490[regelnummer]
In den water ende op tlant.
Spleetvoete eist; als een paert
So ist no min no me ghehaertGa naar voetnoot3).
Ets mitGa naar voetnoot4) lude al openbare
Ghelijc als oft een paert ware;
495[regelnummer]
Ghestaert ist als een swijn,
Ende van der grote dat desele sijn.
ExposicaGa naar voetnoot5) dat es een wonder
Ga naar margenoot+ Sonderlinghe sere besonder.
Hier of vintmen somech partien
500[regelnummer]
In die ze van Surien,
Jeghen Japhat die vaste port.
Plinius scrivet dese wort,
Ga naar voetnoot1) | |
[pagina 321]
| |
Dat ScurusGa naar voetnoot1), die vele wonders sochte,
Ga naar margenoot+ Dit wonder wilen te Romen brochte,
505[regelnummer]
Ende was vijf elne dicke ghespect.
Sine tande waren, als hi sprect,
Langher ende mere mede
Dan draghet gheloevelichede.
Dit sach te wondere an
510[regelnummer]
Die rike Roemsche vrecke man.
Eleus, als ict bescreven sach,
Es datmen zecalf heten mach,
Ru ghehaert, ende sijn vel hart,
Ghespekelt wit ende swart.
515[regelnummer]
Men seghet wonder van desen diere:
Sijn vel ghevleghen, ets die maniere,
Als die zee den stoerm vernuwet,
Ga naar margenoot+ Dat hem sijn haer opwaert ruwet;
Ende welctijt dat die ze es slecht,
520[regelnummer]
So leghedet sijn haer neder echtGa naar voetnoot2).
Haer dracht worpen si min no me
Dan opt lant als ander vee,
Ende twee ende II daer toeGa naar voetnoot3),
Ende soeghense als die coe.
525[regelnummer]
Si moeten sijn van XII daghen
Eer sise in die zee oec jaghen.
Si sijn doet te slane quaet,
En si datmense op thovet slaet.
Si brieschen als dat calf, dats waer;
| |
[pagina 322]
| |
530[regelnummer]
Haer slaep die es vaste ende swaer.
Hier omme hebben die rechter vinnen
Ga naar margenoot+ Van slaepe macht, als wi kinnen,
Ende leghetse onder sijn hoeft dan
Die niet wel slapen en canGa naar voetnoot1).
535[regelnummer]
Ga naar margenoot+ F volghet na die E:
Daer of hoort namen twee.
Foca dats een stier van der zee.
Experimentator seghet mee,
Dat hi staerc es ende blivet ghaerne
540[regelnummer]
In die jeghenoede daermen pleght te vaerneGa naar voetnoot2).
Een stout dier ist, wreet ende onsachte,
Ende dat al op sijn gheslachteGa naar voetnoot3);
Want Aristotiles die seghet,
Dat ewelike te vechten pleghet
545[regelnummer]
Op sine si, op sijn ghenoet,
Tote dien dat hise hevet doet.
Een andre nemt hi daer ter stede,
Ende doet haer dat selve mede.
Dit doet hi van dat hi bekinnet
550[regelnummer]
Tote dat hem sijn sie verwinnet.
Dit dier int water hem gheneert,
Ende proiet al dat et verteert.
Ga naar margenoot+ Fastaleon es een waterdier,
Ende nes vreselijc no fier,
555[regelnummer]
Als ons Aristotiles seghet,
| |
[pagina 323]
| |
Want et bi gherstenGa naar voetnoot1) levens pleghet.
Ga naar margenoot+ Et en proiet altoes nemmermeer,
Nochtan ist groet ende staerc seer.
Et levet op tlant ende in die zee.
560[regelnummer]
Hier coemt na F die G.
GalastaGa naar voetnoot2), sprect Aristotiles,
Dat een wonder in der zee es
Van sonderlingher wonderlijchede;
Ga naar margenoot+ Want et es van sulker sede,
565[regelnummer]
Als et sijn dracht heeft besienGa naar voetnoot3)
Binnen in sinen buke lien,
Trectetse uut, ende niet en ombijt
Altoes niet die volle tijt.
Sietetse staerc, et laetse buten;
570[regelnummer]
Sietetse cranc, et canse sluten
In sinen buuc na sijn ghevoech,
Onthier ende si sijn staerc ghenoech.
GrananesGa naar voetnoot4) es een waterdier.
Aristotiles seghet hier,
| |
[pagina 324]
| |
575[regelnummer]
Datment in verschen watre vintGa naar voetnoot1).
Die sie en acht niet een twint
Hare jonghen, maer die vader
Draecht die sorghe altegader:
Ga naar margenoot+ Sie vaert spelen, ende hise wacht
580[regelnummer]
Tote dat si hebben cracht,
Ende eer beghevet hise niet.
A. 106 d. Recht ist dat elc vader siet
Den kindren haer bedoerfte winnen,
Onthier ende si hem bekinnen.
585[regelnummer]
Gladius maris dats een zeeswaert,
Een wonder dat menighen vervaert,
Als Ysidorus ons seghet
Ende Plinius te segghene pleghet.
Een visch ist, ende sijn bec voeren
590[regelnummer]
Ghescepen na tswaert, als wijt hoeren,
Ende so scarp dat die scepe doerboert,
Ende die liede aldus versmoert.
Hier gaen ute namen in G;
Van der I volghet een ende nemme.
595[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Iphotamus horic visieren
Erehande wonder in rivieren.
In Egipten ende in Endi
Seghtmen datter menech si.
Op tlant woerpen si haer dracht;
600[regelnummer]
Harde groetGa naar voetnoot2) es haer cracht
| |
[pagina 325]
| |
Beide op twater ende op tlant.
Als groet sijn si als dolifant,
Ende hem gaet die snavel opwaert.
Crom ghewonden es hem die staert,
605[regelnummer]
Ende spleetvoete, ende die tande mede
Raghende na des evers sedeGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Gherigghet ist na dat paert,
Ende nighende et also ghebaertGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Nachts doetet in corten scadeGa naar voetnoot3);
610[regelnummer]
Ende alsulc es et van rade,
Dat et achterwaert can gaen,
Datment te weers sal verstaen
Welcs sijns dat et mach wesenGa naar voetnoot4).
Als te vet es cant hem ghenesen:
615[regelnummer]
Et gaet daer riet es ghesneden,
Of in doerne, ende daer ter stede
Wentelt hem so dicke achter een,
Dat et gheraect I adre ant been,
Daer hem dat bloet of sinct neder,
620[regelnummer]
Ende aldus wortet magher weder.
Narenst seer ist in desen,
Hoet die wonde mach ghenesen.
Men cant op den ric sonder waen
Noch doersteken, noch doerslaen,
625[regelnummer]
Et en si nat ende also wachteGa naar voetnoot5).
| |
[pagina 326]
| |
Met siere huut polliertmen sachteGa naar voetnoot1).
Plinius sprect dat ic hier scrive,
Dat dit dier ende cocodrillen wiveGa naar voetnoot2)
Ga naar margenoot+ Scauerus wilen te Roemen brochte,
630[regelnummer]
Om datment daer bescouwen mochte.
Nu suldi horen voert hier na
Die wondere diemen vint in K.
Koli, sprect Aristotiles,
Dat in der zee een wonder es,
635[regelnummer]
Ende op tlant ist menechwaerf,
Ende slaepter alst hem bedaerf.
Oec worpen si haer jonghen daer,
Een, oft twee, of drie, dats waer.
Ga naar margenoot+ Ten XII daghe ende nemme
640[regelnummer]
Volghen si der moeder in die zee;
Ende dats dicken in den dach,
Omme datmense aldus wenen machGa naar voetnoot3).
Si sughen als die coe pleghet.
Menne canse doden, als men seghet,
645[regelnummer]
V. 135 a. Met lichte, men slaetse doet
Met hameren swaer ende groetGa naar voetnoot4).
Ende si ghebaren als die stier,
Vier voete hebben dese dier.
Kilion, sprect Aristotiles,
650[regelnummer]
Dat een wonder in der zee es;
| |
[pagina 327]
| |
Want nature dinct in desen
Een groet deel in dwalen wesen;
Ende dat en mach niet wesen echt:
Nature ghevet elc sijn rechtGa naar voetnoot1).
Maer doch es et gheleretGa naar voetnoot2) mede
Jeghen aller creaturen sede:
Ter luchter side es hem ghesleghenGa naar voetnoot3)
Die levere; an der side der jeghen
Die milte es, dit weetmen wel,
660[regelnummer]
Dat es verkeert naturen spel.
Ga naar margenoot+ Karabo, als Aristotiles seghet,
Es een wonder datmen sien pleghet
Dicken in der grote zee.
Ga naar margenoot+ Elc doet andren met vechten we,
665[regelnummer]
Ende gadren hem an beiden siden,
Alsi onderlinghe niden:
Dit sietmen te menighen tidenGa naar voetnoot4).
Vier saken doen creaturen striden:
Teerste es fierheit, deseGa naar voetnoot5) verheft
670[regelnummer]
In al dat leven beseft;
Tander es der lijfneren ghewin,
Daer wat so levet an staet die sin;
Dat derde daer of coemt die scade,
Dats elken om sijn ghegadeGa naar voetnoot6);
| |
[pagina 328]
| |
675[regelnummer]
Die vierde om hare vrucht rechtenGa naar voetnoot1):
Dus sietmen hennen om kieken vechten.
Ga naar margenoot+ Karabo neemt an moedren sijn aertGa naar voetnoot2),
Ende hevet enen breden staert.
KuligoGa naar voetnoot3), seghet Adelijn,
680[regelnummer]
Mach wel een zeewonder sijn.
In desen dinket wel ter cure
Dat ghespeelt hevet natureGa naar voetnoot4);
Want si haer te deelen pleghet
Dat si allen visschen ontseghet.
685[regelnummer]
Dit wonder heeft scellen ende vinnen,
Ende dorgaet die see gronde binnenGa naar voetnoot5);
Ende als hem vernoyt die pine
In den zewatre te syne,
So coemtet boven ende heeft vlogle,
690[regelnummer]
Ende vlieghet onder dander vogle:
Maer waytet iet, so moet hi weder
Vallen in dat water neder.
Ga naar margenoot+ K neemt orlof, M coemt an;
Nu hoert wat icker of segghen can.
695[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Monocheros, na onsen horen,
Es een visch met enen hoeren,
Also als Liber Rerum seghet,
Die scepe te scoeren pleghet
Metten horne scaerp ende lanc;
| |
[pagina 329]
| |
700[regelnummer]
Maer, dies hebbe ons Here danc!
Dit wonder es te stuerenGa naar voetnoot1) goet,
Daer ment vint in die vloet.
Die hoeren staet hem voren int hovet,
Daer et mede die scepe clovet.
705[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Monachus marinus es in die zee
Een monec, dits te wonderen mee.
In die verscheGa naar voetnoot2) ze vintmen dese.
Hoert wat icker of lese:
Boven es hi vele ghedaen
710[regelnummer]
Na den mensche, sonder waen;
I brede crune op sijn hovet,
Een rinc van hare, des ghelovet,
Also als men nu vintGa naar voetnoot3).
Die opperste lippe sone heeft hi niet;
715[regelnummer]
Tande ende nese es hem al een;
Beneden heeft hi ghene been:
Daer es hi als een visch ghemaect.
Dit dier, als hem een man genaect,
So springhet ende vliet ende speeltGa naar voetnoot4),
720[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Onthier dattet den raet gheteelt,
Dat et hem mach int water slepenGa naar voetnoot5);
Ende alsetten hevet so begrepen,
| |
[pagina 330]
| |
Dat etGa naar voetnoot1) den man, om dattet minnet
Smenschen vleesch voer al dat kinnet.
725[regelnummer]
M gaet ute, ende nu voert
Suldi in N hoeren die woert.
Ga naar margenoot+ Nereides dat sijn bekint
Wondre die men in die zee vint,
Die de heidene bekinnen
730[regelnummer]
Ende over haren zeegod minnenGa naar voetnoot2).
Plinius seghet over waer,
Dat si sijn al ru ghehaer,
Ende int anschijn sonder waen
Een deel na den mensche ghedaen.
735[regelnummer]
Welctijt datter een sterven sal,
Ga naar margenoot+ So hoert men dan droeve ghescal
Van al den andren, clene ende groet,
Die bewenen haren doet,
Die swaer es, ende niemen en mach
740[regelnummer]
Ontgaen die es onder den dach.
NancillusGa naar voetnoot3), als Plinius seghet,
Es een wonder dat in die zee leghet.
Ga naar margenoot+ Twe langhe aermen heeftet voren,
Ende tusschen die II, als wijt horen,
745[regelnummer]
Heeftet een vel dinne ende breet.
So hevet hi oeghenGa naar voetnoot4) op ghereet
| |
[pagina 331]
| |
Sine aermen voeren met den velle,
Ende seilet hene als die felle.
Metten andren voete roert hi, dits wonder,
750[regelnummer]
Ende metten staerte stiert hiet onderGa naar voetnoot1).
Coemt hem vaer in sinen sin,
So suuptet vele waters in,
So dattet te gronde sinket
Mit den watre dattet drinket.
755[regelnummer]
N gaet ute, ende hier coemt O,
Daer twee of sijn also.
Ga naar margenoot+ Orcha, seghet ons Plinius,
Ga naar margenoot+ Es een wonder, dat aldus
Nature maecte, dat sijn ghedane
760[regelnummer]
Niemen en can doen te verstane,
Niet dant fel es ende groetGa naar voetnoot2).
Dese jaghen ende slaen ter doet
Die walvische in die grote zeeGa naar voetnoot3),
Sine connens ontgaen nemmermee.
765[regelnummer]
Onos heet die esel van der zee;
Acht voete lanc of me,
Als Kirammidarium boec ons seghet,
Waentmen dat hi te sijn pleghet.
Pultus heet hi in som lantGa naar voetnoot4).
770[regelnummer]
Die visch te pulvere verbrant,
Ende ghemenghet met sinen bloede,
Maect frenesie in sochten moede,
| |
[pagina 332]
| |
Baetmenne ende strijct daer medeGa naar voetnoot1)
Die van den stene draecht siechede,
775[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Drinct hijt, hi sal sonder pine
Den steen pissen metter orine.
Van der O segghic nemmee;
Nu hoert voert namen in P.
Perna, seghet ons Adelijn,
780[regelnummer]
Es een van den wondren die sijn,
Ende leghet in scellen als muschelen plienGa naar voetnoot2),
Groet ende wonderlijc in sijn opsien.
Binnen scellen leghet een vlies,
Te wonderen ist, sijt seker dies,
785[regelnummer]
Daermen of maect cleder diere
Na vrouwen ende mans maniere,
Ende hoeftcleder ende cuverkieve,
Ga naar margenoot+ Diemen vercoept vrouwen op lieve.
Pister es een wonder onder hem allen,
790[regelnummer]
Es ghescietGa naar voetnoot3) in die zee van Gallen,
Als Plinius te verstaen doet,
Dat hem heft boven der zee vloet,
Als of et waer een roetse vast.
Hogher ist dan zeil of mast,
795[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende woerpt water uut sinen monde,
Als oft een lovie maken condeGa naar voetnoot4),
So dat alle die scepe vervaert,
Diet versien in hare vaert.
Platanista, seght Plinius hier,
| |
[pagina 333]
| |
800[regelnummer]
Es in Endi een waterdier.
In Granges leesmen dat si sijn;
Ghesnavelt sijn si als delfijn.
Haer staert es XXX voete lanc.
Dese sijn so sere stranc,
805[regelnummer]
Dat si verdrinken thelpendiereGa naar voetnoot1),
Als si gaen drinken ter riviere.
Polipus, als Plinius seghet,
Es een visch die te sijn pleghet
Bi JenewenGa naar voetnoot2) in dat mere.
810[regelnummer]
Sijn hovet dat es haert ter were,
Ende sijn staert in tween ghespleten.
Twee aermen heeft hi, als wijt weten,
Daer hi mede met sire cracht
Enen man, die hem niet en wacht,
815[regelnummer]
Mede haelt uter boert,
Dien et hi dan ende versmoert;
Ga naar margenoot+ Want hi vleesch vercoeren hevet.
Ga naar margenoot+ So vast hi an die roetse clevet,
Men cannen ofghetrecken niet.
820[regelnummer]
Op tlant gaet hi als hijt ghebietGa naar voetnoot3).
Diene van der roetse wille bringhen,
Doe hem iet an van stinkenden dinghen:
So vallet hire of, want hi haet stanc.
Ga naar margenoot+ Als hi noot so es sijn ganc,
825[regelnummer]
Dat ende lancGa naar voetnoot5) elc andren ghemoet.
Sittende hi sijn eyere broet.
Ga naar voetnoot4) | |
[pagina 334]
| |
Boven twee jaer en leefter gheen,
Segghen die meesters over een.
Hier gaen ute namen in P;
830[regelnummer]
Hoert van der S voert me.
Serra, als Ysidorus seghet,
Es een wonder dat in die zee leghet,
Groet, ende hevet, als wi kinnen,
Grote vloghel ende staerke vinnen.
835[regelnummer]
Dit dier, alst een scip zeilen siet,
Sijn vloghel op te heffen pliet,
Ende wille zeilen na scip manieren.
Alst ghedaen heeft III milen of viere,
Ende hem niet diet sijn poghen,
840[regelnummer]
Sone cannet die pine niet ghedoghen,
Ende vellet sine vlogele neder.
Danne moetet keren weder
Ende sinken te gronde waert,
Daer sijn nature es ende sijn aert.
845[regelnummer]
Serra dit wonder bediet wel
Menighen ries, die feeste ende spel
Ga naar margenoot+ Ende swaeren cost wille hantieren,
Ende volghen hogher liede manieren
Beide in riden ende in cleiden;
850[regelnummer]
Ende eer hi half can volleden,
So wort hi der feesten moede;
Ga naar margenoot+ Want et falgiert hem an dien goede.
So moet hi vallen in den pat,
Daer sijn oudervader in sat.
855[regelnummer]
Een ander wonder men oec weet,
Dat oec mede Serra heet,
Als Plinius ende Ysidorus ghewaghen:
Sijn ric es scaerp ghelijc der zaghe.
| |
[pagina 335]
| |
Ga naar margenoot+ Dit dier pleghet int water te slupen
860[regelnummer]
Ende onder die scepe te crupen,
Ende snijtse ontwe, ende verdrinctse dan
In den scippe alle die man.
Dit doetet al om dat
Dat et smans vleesch wille sijn sat.
865[regelnummer]
Syrena dat es die maerminne.
Phisiologus hevet inne,
Dat si draghen wijfs ghelike
Toten navele sekerlike.
Groet sijn si ende eiselijc ghedaen,
870[regelnummer]
Mit langhen hare sonder waen,
Ende dat leghetGa naar voetnoot1) ende grouf mede.
Met haren kinden, es haer sede,
Die si in haren aermen draghen,
Heeft mense ghesien in someghen daghen,
875[regelnummer]
Want si soghense als vrouwen plienGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Scipliede, als sise sien,
Werpen hem een ydel vat,
Ende die wile dat si handelen dat,
Om dieGa naar voetnoot3) maerminnen.
880[regelnummer]
Adelinus doet ons bekinnen,
Dat si gheclauwet sijn als aerne mede,
Ende oec na andre vischen sede
Sijn si ghescellet ende ghestaert,
Daer si hem mede stieren ter vaert.
| |
[pagina 336]
| |
885[regelnummer]
I luut hebben si so doersoete,
Als die scipmans mit goeder moete
Ga naar margenoot+ Gheent horen, so nes gheen man,
Die des slaeps ontwilkenGa naar voetnoot4) can;
So verdrinken sise ende scoeren.
890[regelnummer]
Men vintse te menigher uren
In sewen ende somtijt in rivieren.
Some, die kennen hare manieren,
Ga naar margenoot+ Alsi voer bi hem sullen liden,
Stoppen si haer oren in den tiden,
895[regelnummer]
So dat si haren sanc niet en horen:
Sone connen sise niet verdoren.
UluxeGa naar voetnoot5) wanic ende die menighe mede,
Dat eerste vant dese behendichede.
Silla dats een wonder mede,
900[regelnummer]
Dat men vint in ere stede,
Seghet ons voer waer Adelijn,
Daer twee lande versceiden sijn,
Tlant van Ytalien ende Cecile:
In desen vintmense sonder ghile.
905[regelnummer]
Op allen lieden sijn si verwoet,
Want si vleesch minnen ende bloet.
Borst ghescepen ende hovet
Ga naar margenoot+ Na maerminnen, des ghelovet;
Maer die mont groet ende wijt,
910[regelnummer]
Tande vreselic talre tijt,
Ghelijc als andre diere sijn,
| |
[pagina 337]
| |
Ende ghestaert alst delfijnGa naar voetnoot1).
Starc int water ende cranc op tlant,
Oec singhen si soete, als ict vant.
915[regelnummer]
Synacus, sprect Ysidorus,
Es in die riviere Nilus,
Dats in Egipten sonder waen,
Ende es na cocodrillus ghedaen,
Maer minder vele ende niet so lanc.
920[regelnummer]
Sijn vleesch gheminght in enén dranc
Doet vergaen dat venijnGa naar voetnoot2)
Ga naar margenoot+ Men leset dat si so vroet sijn,
Dat si die stoerme voersien,
Ende in haer hole vlien,
925[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende stoppen tgat te winde waert,
Ende maken anders haer uutvaert.
Van der S hebbic nemmee;
Nu hoert hier vort van der T.
Testudo dat es die slecke in Latijn,
930[regelnummer]
Die in India so groet sijn,
Ga naar margenoot+ Als Plinius ende andere tellen,
Dat liede wonen in haer scellen,
Ende si van lande te lande varen
In die rode zee daer mede te waren.
935[regelnummer]
Wonderlike vaetmen dese;
Somwile, aldus alsict lese,
Die slecken vloeten in die vloet,
Ende als die lucht es scoen ende goet,
Ende waerm es dat sonnenschijn,
940[regelnummer]
Dinct hem dat so soete sijn,
| |
[pagina 338]
| |
Dat si uter scellen al crupen;
Ende eer si moeghen ingheslupen,
Worden si so droghe van der sonnen,
Dat si niet weder incomen en connen,
945[regelnummer]
Ende connen niet onder twater comen:
Aldus worden si opghenomen.
Oec vaetmense anders, als wijt verstaen:
Nachts alsi ter weyden gaen,
Ende si sat ter zee waert comen,
950[regelnummer]
Wort suilke slapende van hem somen;
So werptmense omme op dat neder,
Sone connen si niet comen wederGa naar voetnoot1).
So scieten si uut, ende en connen gheleren
Hem selven niet ommekeren,
955[regelnummer]
So datmense mit der linen strect,
Ende te lande waert dan trect
Ga naar margenoot+ Mit vele lieden diese slepen:
Dus worden si somwile begrepen.
Gheen tande en heeft si in den mont,
960[regelnummer]
Doch es si haert ende slupendeGa naar voetnoot2) ront
V. 140 a. Als een lons no min no me.
Enen steen brect hi ontwe.
Si riden ende noten in der maniere
Dat coyen doen ende stiere.
965[regelnummer]
Si legghen eyere alst ganse waren,
C te samen tere scaren.
| |
[pagina 339]
| |
Op tlant dect sise daert es sochte,
Ende broetse bi nachte.
Si voeden haer jonghen een jaer.
970[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sulke segghen over waer,
Dat si met sien haer eyere broeden.
Dits wonder, maer diet wil bevroedenGa naar voetnoot1),
Ende die dit wonder dicke saghen,
Ne willens over waer ghewaghen.
975[regelnummer]
Tignus, als Solinus seghet,
Es een wonder dat in die zee leghet.
Sijn staert es wel breet V voete.
Op tlant gaetet eten doer shonghers boete:
In nortwinde et meest pleghet.
980[regelnummer]
Plinius van desen seghet,
Dat si den scepen volghens plien,
Om dattet lust zeilen sien.
So narenst sijn si in desen doene,
Dat mense sciet dus met aerpoene.
985[regelnummer]
So vet worden si over waer,
Dat sine leven maer drie jaer.
ThuniusGa naar voetnoot2) es een visch mede
Van harde groter wonderlichede.
Ga naar margenoot+ Met sijre longhen, mit sinen oghen
990[regelnummer]
Machmen een groet wonder toghen:
Men smelt in een glasen vat
Met zee water, ende al dat
Ga naar margenoot+ Datmer mede scrivet over waer,
Sal nachtes wesen harde claerGa naar voetnoot3).
| |
[pagina 340]
| |
995[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Tortuca dats der tortuwen naem,
Die men vint groet ende onbequaem
In die ze XVI voete lanc,
Ende VIII breet, starc ende stranc;
Langhe been ende die clauwen so groet,
1000[regelnummer]
Noit en hadde lewe dies ghenoet.
Stout es si so sere zonder waen,
Si dar wel drie manne bestaen.
Worptmense omme metter macht,
Sone heeft si ghene cracht;
1005[regelnummer]
Want haer scilt die es breet,
Sine mach niet op ghereet,
Daer si in besloten leghet,
Ende IIIhoukendeGa naar voetnoot1), als men ons seghet.
Van der T latewijt bliven nu;
1010[regelnummer]
Hier coemt allene in U.
Vacca marina dats die zecoe.
Aristotiles seght daer toe,
Dattet staere es ende groet,
Ende wreet alst hem coemt ter noet.
1015[regelnummer]
Dit dier dragnet nu I ende nu II,
Als I coe no min no me.
Ga naar margenoot+ Tien maende draghen si hare dracht.
Sere nauwe sise wacht,
Ende minnetse sere, dat es waer.
1020[regelnummer]
Si leven C ende XXX jaer,
Ga naar margenoot+ Ende dit es gheproeft ghenoech,
Ga naar margenoot+ Als men hem dien staert ofsloechGa naar voetnoot2).
Van der V vindicker nemmee te samen;
Hier coemen in Z vier namen.
| |
[pagina 341]
| |
1025[regelnummer]
Zedrosi, seghet Plinius,
Sijn grote vissche ende heten dus.
Haer bene sijn sulc, als hi ghewaghet,
Datmer planken of zaghet,
Daermen of maect weghe ende doren;
1030[regelnummer]
Ende so lanc na der scrifturen,
Dat mense te balken in sale leghet:
CGa naar voetnoot3) voete lanc, als Plinius seghet.
Dese beesten, lesewi,
Vintmen in die ze van Arabi.
1035[regelnummer]
Zidrac, als Liber Rerum seghet,
Es een wonder dat in die zee leghet,
Wonderlec ende vreselec mede;
Ga naar margenoot+ Nochtan ist van soeter sede,
Want et hevet ghenen fellen aert.
1040[regelnummer]
Gehovet ist als een paert,
Na den drake ist nederwaert;
Lanc ende crom es hem die staertGa naar voetnoot1).
Menighertiere es hem dat velGa naar voetnoot2),
Ende tswemmet als ander vissche wel.
1045[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Zitiron es noch wonder me,
Dat heet die riddere van der zee.
Liber Rerum hier of seghet,
Dat hi voren te sine pleghet
Den ridder ghelijc, dies ghelovet,
1050[regelnummer]
Ende recht als een helm op sijn hovet
Ga naar margenoot+ Van enen harden ruwen velle,
Alst ware van ledre of van swelleGa naar voetnoot3).
| |
[pagina 342]
| |
Een scilt op dene side,
Lanc ende hol, ende een deel wide,
1055[regelnummer]
Daer hem dat dier in decken mach
Jeghen steke ende jeghen slachGa naar voetnoot1).
Met staerken senewen es hi best,
Die scilt, in sijn lijf ghevestGa naar voetnoot2).
Die oukede esGa naar voetnoot3), als wi horen spreken,
1060[regelnummer]
So staerc, met canne met dieren stekenGa naar voetnoot4).
Tui spellete ende hem onder staetGa naar voetnoot5),
Dat hi sere mede slaet,
So dat cume man mach wesen,
Die des slages mach ghenesen.
1065[regelnummer]
Dus es hi te vane quaet;
Ende vaetmenne, ende men op hem slaet,
Ga naar margenoot+ Niet lichte en doetmen hem we.
Dese vintmen in dInghelsche zee.
ZifiusGa naar voetnoot6) dats een wonder
1070[regelnummer]
Boven allen andren besonder.
Baselis die grote in sijn doen
Sprect in den boec van Examiroen,
Dat dit wonder hevet groetheit ane
Vele boven smenschen wane,
1075[regelnummer]
So vele, dat elc man segghen soude,
| |
[pagina 343]
| |
Jof er nature in spelen woude.
Et en ghelijct boven noch onder
Noch dier, noch vissche, noch enighen wonder,
Ga naar margenoot+ Noch voghel engheen, no groet no clene,
1080[regelnummer]
Maer sonderlinghe allene
Gaetet alle dinc die leven boven,
So datmer wel met rechte in loven
Gode mach, diet al gheboet.
Sijn hoeft te sien es wonder groet,
1085[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sijn mont te sien es een afgront
Ghelike als der hellen montGa naar voetnoot1);
Sijn oghen als dat helsche vier,
Ende elc andren so onghehier,
Dat elc mach segghen, dat hi en sach
1090[regelnummer]
Noit sulc wonder onder den dach.
Hier ent die boec: in vants nemme
Van den wondre van der zee.
Men sal hier vinden sticke
LI, dat segghicke.
1095[regelnummer]
Voert hoert dier vische maniere,
Ga naar margenoot+ Die de zee voet entie riviere;
Maer int ghemene hoert een deel,
Ende dan van elken gheheel.
|
|