Drie liederen aan mijn medeburgers

[p. 26]

Het Nederlandsche meisje.

Zoo gij mijn dierbre! mij bemint,

Dan vliegt ge naar het veld van eer,

Of als u mijne liefde bindt,

Zoo reken op mijn hart niet meer.

Bezweer mij op uw zwaard uw moed:

Bemin mij minder dan uw eer,

Ik wil dat gij uw pligt voldoet,

Ik geef u aan Oud-Neêrland weêr.

Geen lafaard is mijn liefde waard,

Noch hij die thans geen wapen draagt,

Dat mijne liefde in haat ontaard',

Wanneer g' uw hoofd om mij niet waagt!

En als gij éénmaal wederkeert,

Als echt Bataaf, van schande rein,

Gij wordt met lauweren vereerd,

Ik zelve zal uw lauwer zijn.