Drie liederen aan mijn medeburgers

[p. 25]

Het Russiesch leger vóór den slag bij Warschauw.

De dag brak aan, de dag van 't laatste strijden:

Het Russiesch leger, 't magtigste van deez' aard,

Ging zich ten zege of roemvol sterven wijden;

Het stond, gedoscht in 't wapentuig, geschaard.

Het leger, dat in d' Erivaansche velden,

Op Balkans toppen eeuw'ge lauwren plukt',

En niet dan helden bij zijn vanen telde,

Dat altijd overwon en nooit verdrukt';

Dat leger boog voor d' Almagt zich ter neder;

Het voelde reuzenkracht, maar weed z' aan God,

Het smeekt alléén van Hem, de zege weder:

't Geloofde, 't hoopte en gaf aan Hem zijn lot.

Met heilgen eerbied werd 't gebed gelezen,

En elk beval der godheid zijne ziel;

De moed ontgloeide en 't kende dood noch vreezen,

't Rees op, het streed, het won en Warschau viel!