Praeludium

[p. 23]

Quoniam advesperascit

Hoe ver is 't van Jerusalem
naar waar Gij zijt?
Ik luister, maar hoor niet Uw stem
in d'eenzaamheid.

Het schemert in mijn kleine ziel.
De avond brandt.
Kom, dat ik aan Uw voeten kniel
en neem Uw hand,

en opzie naar Uw milden mond.
Breek mij het brood.
'K herken U aan mijn eigen wond
zoo diep, zoo rood.

Tot vleesch werd mij de bange smart.
Geluk doet zeer
dat niet gedrenkt is in Uw hart:
blijf bij mij, Heer.