Praeludium

[p. 20]

Kerstleis

In witten druk
van wereldkou
bloeit dit geluk:
een jonge vrouw

een rozentak
waaruit zoo stil
de bloemknop brak
van Uwen wil.

De sneeuw valt kuisch
- de winter mee -
rond hart en huis
en moederwee.

Wie meet de pijn
en wie 't genot
van moeder zijn
van U, o God,

Emmanuel
wien alles is
mysteriespel?
O zoete nis

van maagdenschoot
waaruit Gij schrijdt
naar kruis en dood...
gebenedijd!

De sneeuw zingt wit
rond hart en dag.
Ik kniel en bid
om kleinen lach.