Voncken der liefde Jesu
(1687)–Jan Luyken–
Auteursrechtvrij
[pagina 198]
| |
[pagina 199]
| |
In het selve was het leven, ende het leven was het licht der menschen. Joan. 1. vers 4.
Wat was de Wereld sonder Son!
Gelykse was, eer 't Licht begon,
Elendig, duyster, sonder leven;
Soo was de Ziel ook sonder Uw;
Maar wrang, en wreet, en Hart, en Ruw,
Uw Goedtheyd moet het alles geven.
Doordringt ons dan ô ewig Goedt!
Met uw genade en liefde gloedt,
Op dat wy uw gesicht behagen,
En een verheug'lyk wesen syn,
Doorschenen met aw Sonneschyn,
Om uwen lof in ons te draagen.
Gelooft zy Godt in ewigheyt,
Die ons tot Schepsels heeft bereydt;
Om voor zyn aangesicht te speelen,
Voor wien hy al zyn heyl ontsluyt;
En giet zyn heylig Harte uyt,
Om al zyn Rykdom mee te delen.
| |
[pagina 200]
| |
Heylig Antwoordt.[Dit] was het waarachtige Licht 't welck, verlicht een iegelick mensche komende in de Wereldt. Joan. 1. 9. | |
Toesang.
Elck adem tochjen, isser een,
Van Godt zyn liefde Gaven,
Daar wy ons Hart mee laven,
En gaan gesegend heen.
Ach! dat wy 't al bedachten,
Wat ons de Vader doet,
Soo vrind'lyk en soo goedt,
Wat hoorden wy 't te achten!
De sucht van onse levens Geest,
Most altyt in hem sweeven,
En ademen en leven,
Gelyk wy syn geweest,
In al ons dien en laaten;
Dat wy, ons leven lang,
In op, en nedergang,
Nooyt Ademtocht vergaaten.
| |
[pagina 201]
| |
Jaa ware oorspronck van ons zyn,
En open lucht, des levens,
Vel lievens, en vol gevens,
En saligheyts fontyn,
Gy Koning aller eere,
Laat uw genadens vloedt,
Ons opgeweckt gemoedt,
Dat adem halen leere.
|
|
