Voncken der liefde Jesu
(1687)–Jan Luyken–
Auteursrechtvrij
[pagina 186]
| |
[pagina 187]
| |
Ook doe wy doot waren door de midaden, heeft [ons] levendig gemaakt met Christo: (uyt genade zyt gy salig geworden.) Eph. 2. vers 5.
Ick wandelde op der Hellen mondt,
Gelyk de blinde, sonder schricken,
Terwyl zyn kaaken open stondt,
Om 't stortend leven in te slicken.
De domme diermensch ging gerust,
De geest vermaakten sich met droomen,
Soo vast in slaap van Eyd'le lust;
O nare standt, on voor te schroomen!
Soo reydt, en Rayser, wyl hy slaapt,
Op 't Dier, langs steyle, smalle wegen,
Daar onder hem een afgrond gaapt,
Soo diep van 't hooge padt geleegen.
Hooglieve Godt, oneyndig goedt,
Wat siet gy met lanckmoedige oogen!
Hoe hebt gy desen val behoedt,
En my soo trou te rug getoogen!
Ick vang, en hang u om den hals,
Gy seydt myn Vader en myn Moeder!
Jaa, Godt, myn lief! Gy seyt van als:
Myn Schepper, koper, en behoeder.
| |
[pagina 188]
| |
Ach leyd my vorder by uw handt,
En brengt ons daar wy gare waaren,
Door 't wilde, woeste, vreemde landt,
Soo vol van prykel gevaaren,
O trouwe vader van de Ziel,
Soo ryk en mild, in 't heyl beweysen,
Die 't sinckend leven boven hiel,
Hoe willen wy u ewig prysen!
Met alle broeders, die uw lof,
Soo ryk'lyk uyt haar boesem halen,
Oneyndig op gevuld, me stof,
Gebonden aan geen maat noch paalen.
O t'huys, daar onse vader woondt,
Hoe hoopen wy in u te rusten!
Daar Jesus al zyn rykdom toondt!
Weg eydelheyd, van aartse lusten.
| |
Heylig Antwoordt.Want gy waart als dwalende schapen: maar gy zyt nu bekeert tot den Herder ende Opsiender uwer Zielen. 1 Petr. 2. vers 25. | |
[pagina 189]
| |
Toezang.
O wonder kracht van 't Noorden,
Die 't naaltje naar u haaldt,
Op dat men niet verdwaaldt,
Daar 't Schip niet t'huys en hoorden,
Gy syt een spiegel voor ons Hart,
Dat soo van Godt getrocken wardt.
2.
Hoe worter uyt gekeeken!
Naar u, ô ewig Goedt!
Gy hebt aan ons gemoedt,
Met uwe kracht gestreken,
Soo dat het sich geduurig, streckt,
Naa 't hemels Noorden, dat soo treckt.
|
|
