Voncken der liefde Jesu
(1687)–Jan Luyken–
Auteursrechtvrij
[pagina 42]
| |
[pagina 43]
| |
Verwachtende de salige hope. Titum. 2. 13.
De Bouman waagt het sayen,
En smyt zyn beste pant,
Verloren over 't landt,
Op goede hoop, van schone vrucht te mayen:
Was imand daar ontrent,
Sulck wesen niet gewent,
Hy meenden 't radt der Sinnen most hem drayen.
Soo willen wy 't ook wagen,
En smyten 's werels Ryk,
Met al zyn dreck en slyk,
Van Eydelheyt en vleselyk behagen,
Des ouden Adams buyt,
Van onsen boesen uyt,
Want dit verlies sal goede vruchte dragen.
Al kan hy 't niet versinnen,
Die zyn gedachten spant,
Om door een gaauw verstant,
De wereld schat, en 't weelden Goedt te winnen,
Wy sijnder in gerust,
En setten onse lust,
| |
[pagina 44]
| |
Om 't ware goet voor schyn en rook te minnen,
Vergaardt geen schat op aarde,
Gaf iemandt ons te raat,
In wysheyt, sonder maat,
Die alles wist, in zyn gewicht en waarde:
Soo wie sijn woorden houdt,
Heeft op een Steen geboudt,
En staat gevest, of't woeden, onweer baarden.
Hy kenden ons bederven,
En wist dat ons gemoet,
Vervult met werels goedt,
Niet was bequaam, om 't hemels goet te erven.
Hy maakten ons een Spoor,
En ging ons selver voor,
Al wie hem volgt sal 't Ewig heyl verwerven.
Wat mocht het iemand baten,
Of hy de wereld hadt,
Gewonnen tot een schat,
En most, helaas! het Zielen goet verlaten!
Hier seyt de wysheyt neen,
't Was beter hier geen steen,
Als dat wy soo, het sichtbaar Al, besaten.
Och Jesus onsen Here,
Schynt klaar in ons Gemoedt,
| |
[pagina 45]
| |
Op dat wy 't ware goedt,
Uyt schyn verlies, in d'Ewigheyt begeren,
En oosten 't groot gewin,
Der lange Rykdom in,
De Ziel tot vreugd en uwe naam ter eeren.
| |
Heylig Antwoordt.Die, zyn leven liefheeft, sal 't selve verliesen: En die sijn leven haat in dese wereld, sal 't selve bewaren tot het Ewige leven. Joh. 12. vers 25. |
|
