De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 502]

Jezus zend seventig discipelen uit, twee en twee.

Daar gingen Booden uit, van voor het aangezicht,

Der hoogste Majesteit, van 't Zaligmaakend licht:

Gelukkig huis daar Gods Gezandschap komt verblyven,
En zyne zegen-groet des vredens mag beklyven!

Dus werd het leven tot een Eeuwig Heil-genood,

En ook gewaarschouwd voor de Eeuw'ge helse dood.

't Zyn geen Gezanten, die de Onderdaanen dringen.
Op dat zy schatting tot des Konings dienst ontfingen;

Maar 't zyn Gezanten, met een noemelooze schat,

Op dat den Onderdaan, ook Konings goed bezat.

Wie zulke Gasten van de hand heeft weg geschooven,
Hoe dryft zyn schade, en zyn schanden eind'ling boven!

Waar is iets meerders, als het groot getuigenis,

Dat ons, Gods Koningryk, naby gekomen is!

Naby gekomen Goed, (het waardste, om uit te kiezen,)
Door achteloosheid, weêr in veerheid te verliezen!

Een veerheid, die zo ver, voor 't zielen oog verdwynd,

Dat zy in Eeuwigheid, niet wederom verschynd,

Wee! die dat overkomt! van zulk een bitter spyten!
Die wys is, hoede zich voor 't Goddelyk verwyten,

En neem met blydschap doch de blyde Boodschap aan,

Die hem van Jezus komst, zo gunstig werd gedaan,

Op dat hy zyne komst in 't herte mag ontfangen,
En d'Eeuw'ge Zaligheid der Zielen mag Erlangen.

[p. 503]

Lukas X: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12.

NA dezen stelde de Heere noch andere seventig, en zond ze heenen voor zyn aangezicht twee en twee, in een ider stad en plaatse, daar hy komen zoude. Hy zeide dan tot haar, Den oogst is wel groot, maar de arbeiders zyn weinige: daarom biddet den Heere des oogsts, dat hy arbeiders in zynen oogst uitstoote. Gaat heenen: ziet, ik zende u als lammeren in het midden der wolven. En draagt geenen buidel, noch maale, noch schoenen, ende en groet niemant op den weg. En in wat huis gy zult ingaan, zegt eerst, Vrede [zy] dezen huize. En indien aldaar een zoone des vredes is, zo zal uwen vrede op hem rusten: maar indien niet, zo zal [uwen vrede] tot u weder keeren. En blyft in dat zelve huis, eetende en drinkende het geene van haar [voorgezet word.] Want de arbeider is zyns loons waardig. En gaat niet over van het [eene huis] in [het ander] huis. En in wat stad gy zult in gaan, en zy u ontfangen, eet het geene ulieden voorgezet word. En geneest de kranke die daar in zyn, en zegt tot haar, Het Koningryke Gods is naby u gekomen. Maar in wat stad gy zult ingaan, en zy u niet ontfangen, uitgaande op haare straaten, zoo zegt, Ook het stof, dat uit uwe stad aan ons kleefd, schudden wy af op u-lieden: nochtans zo weet dit, dat het Koningryke Gods naby u gekomen is. En ik zegge u, dat het [dien van] Sodoma verdraaglyker weezen zal in dien dage, dan dezelve stad.