De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 394]

De kinderemoord.

Dat onder veelen, was te zoeken, als een Waarde,
Van meer gewigt, dan al de Rykdom van de Aarde,

Daar wierden veelen om gevonden, en verdaan,

Op dat dien Eenen, met die Allen, zouw vergaan.

ô Groote blindheid! zwaar, en duister boven maaten,
Waar door de Mensch het Heil, des levens komt te haaten,

Op dat de Scepter, van het heidens vlees en bloed,

Zyn Eigen recht behoud, en na zyn wille doet!

Wat word de doodsteek, aan veel kindertjes gegeeven,
Dat Jezus in het Ryk der Zielen niet zouw leeven!

Veel goê gedachten tot bekeeringe, vermoord,

Veel overtuigings tot de Zaligheid, versmoord!

Op dat het leven in den Geest niet op zouw komen,
En 't leven van het Vlees, zyn macht niet wierd benoomen!

Zo zit men liever, in een duistere Spelonk,

Met lust, die opgaat, en die uitgaat als een vonk,

Als dat in d'Opening des levens, wierd gewonne,
Den vollen Opgang, van de Goddelyke Zonne,

Die alle heerlykheid, van 't Ryke Gods ontbloot,

Op dat zyn Erfgenaam, een Eeuwig Heil genoot.

Heeft dan, Herodes zich berucht, door zulke daaden,
Een Ider wacht zich dan voor diergelyke quaaden;

't Is hem veel beter, dat hy 't Regiment verlaat,

Als dat hy in zyn Ziel, de werking Gods weêrstaat.

[p. 395]

Mattheus II: 7, 8.

DOE heeft Herodes de Wyze heimelyk geroepen, en vernam naarstelyk van haar den tyd, wanneer de Sterre verscheenen was. En haar na Bethlehem zendende, zeide, Reist heenen, en onderzoekt naarstelyk na dat kindeken, en als gy het zult gevonden hebben, boodschapt het my, op dat ik ook kome, en dat zelve aanbidde.

En Vers 16, 17, 18.

Als Herodes zag dat hy van de Wyze bedroogen was, doe wierd hy zeer toornig, en [eenige] afgezonden hebbende, heeft omgebragt alle de kinderen die binnen Bethlehem, en in alle deszelfs landpaalen [waaren, ] van twee jaaren [oud] en daar onder, na den tyd dien hy van de Wyze naarstelyk onderzocht hadde. Doe is vervuld geworden 't geene gesprooken is door den Propheet Jeremias, zeggende, Een stemme is in Rama gehoord, geklag, geween, en veel gekerm: Rachel beweende haare kinderen, ende en wilde niet vertroost weezen, om dat ze niet en zyn.

Markus XII: 6, 7.

Als hy dan noch eenen zoone hadde, die hem lief was, zo heeft hy ook dien ten laatsten tot haar gezonden, Zeggende, Zy zullen immers mynen zoone ontzien. Maar die landlieden zeiden onder malkanderen, Deze is de erfgenaam, komt, laat ons hem dooden, en de erfenisse zal onze zyn.