De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 378]

Ptolomeus Philopater verschrikt.

Had dan d'Egiptenaar, verwoede Olifanten,
De Allerhoogste had verschrikkende Gezanten,

Op dat d'Elendige rechtvaardig wierd gered,

Op zyn ootmoedige, en zeer hertelyk Gebed.

Door misdaad heeft de Mensch zich zelven zwaar belaaden,
Maar door bekeering, komt hy weder tot Genaden:

Dan is God sterker, met een uitgestrekte hand,

Als zyn verdrukker, en verwoede Dwingeland;

Die 't Eeuwig leven wil verdelgen en vernielen.
Bekeerd u dan tot God, ô weg gevoerde Zielen,

In uw Gevangenis, en yz're zonden band,

Ver van Jeruzalem, en 't schoon Beloofde land.

Het zyn de zonden, die u van den Heere scheiden:
Het zyn de Deugden, die u weder tot Hem leiden.

Wie 't dreigende Gevaar, van 't Eeuwige verdriet,

In zyne Wereld dienst, allengskens naad'ren ziet,

Val neder, in het stof, met zuchten ende traanen,
En 't smeekende Gebed, om Gode aan te maanen,

Om zyn beloften, wyl zyn Goedheid niet begeerd,

Den Dood des Zondaars, maar dat hy zyn Ziel bekeerd.

Bekeerd u, arme Ziel, in Satans knevelingen,
Gevangen en geboeid, om na zyn wil te dwingen,

Zo dat gy, als een Vee ter slachtbank wierd geleid:

Ziet gy het stof voor af, zo is het Roepens tyd.

[p. 379]

3 Machabeen VI: 15, 16, 17, 18, 19, 20.

DOE nu Eleazarus van 't gebed ophiel, quam de Koning met de beesten, en het gants grouwelyk heirleger tot de Ryd-plaatse. En de Jooden dat aanschouwende, hieven een groot geroep op na den Hemel, zo dat de byliggende valeijen mede eenen weêrklank gaven, en 't gantse heir tot een onbedwingelyk schreijen beweegd wierd. Doe heeft de zeer Heerlyke, Almachtige, en Waarachtige God zyn heilig aanschyn vertoond, en de poorten des Hemels geopend: uit welke twee heerlyke Engelen, en schrikkelyk in gedaante afquamen, die van allen gezien wierden, neffens de Jooden. En zy deeden wederstand: en zy vervulden het heirleger der vyanden met ontroeringe en verschrikkinge, en verstrikten ze met onbeweegelyke boeijen, en ook des Konings lichaam wierd geheel tsidderende, en hy vergat zyne toornige en groote stoutigheid. En de beesten keerden haar om tot de volgende gewapende heirlegers, en vertrapten ze, en vernielden ze. En des Konings toornigheid wierd veranderd in barmhertigheid en traanen, van wegen de dingen, die hy te vooren [tegens haar] bedacht hadde.